جهانی شدن خواه یک پروسه و فرآیند همگانی و اجتناب ناپذیر و خواه نوعی پروژه باشد، در شرایط کنونی توسط رسانه های گروهی و خصوصا اینترنت تا حذف فرهنگ دیگر ملل به سرعت در حال شکل گیری است. به نظر می رسد یکی از پیامدهای گسترش فرهنگ جهانی کنترل روند تولید و مصرف در سطح جهانی است. ابزارهای مهم این فرهنگ سازی عبارتند از: رسانه های گروهی و وسایل ارتباط جمعی، شبکه اینترنت و ماهواره ها، رادیو و تلویزیون، ویدئو، مطبوعات و نشریات، کتب، و حتی شبکه های گسترده تلفن همراه و بانک های اطلاعاتی. همه اینها در قالب فرهنگ دیداری یا تجسمی، بصری در راستای ایجاد تغییر و تحول، دگرگونی، یا تحریف و کژدیسگی عمل می کنند به طوری که با تولید و توزیع اطلاعات، رفته رفته می توان فرهنگ ملل مقصد را تغییر داد. فرهنگ دیداری با توجه به تکنولوژی روز در ارسال اطلاعات و حتی ایجاد سرگرمی ها، از دریچه چشم مردم آرام آرام فرهنگ عمومی را تغییر داده و گاه آن را ضعیف و تخریب می کند. زیرا امروزه مردم بیش از آنکه بخوانند یا بشنوند ترجیح می دهند ببیند و این آسان ترین شیوه انتقال فرهنگی آن هم با سرعت نور و در دنیای مجازی است. این مقاله برآن است که شیوه های باز تولید فرهنگ از طریق فرهنگ سازی دیداری و تاثیرات آن را در تغییرات فرهنگی بررسی کرده و اهمیت بازتولید فرهنگ دیداری در جهت اهداف فرهنگ عمومی را تحلیل کند و این دغدغه را دارد که هنر وآداب و رسوم، آموزه های دینی و فلسفی و حتی آموزه های باستانی این سرزمین رفته رفته به شکل منسجمی در فرهنگ ایرانی بافته شده است و لازم است به باز تولید فرهنگ دیداری در عرصه جهانی شدن فرهنگ، مبادرت ورزیده و یا آن را اصلاح و انتشار داد.

قرن بیست و یکم پیکره سیاست را در میان بازیگران روابط بین الملل تغییر داده است. با این وجود چیزی که قطعی به نظر می رسد این است که جهان امروز نمی تواند از دیپلماسی مجزا باشد. دیپلماسی در جهان امروز به سه شکل برجستگی یافته است: دیپلماسی در مفهوم سنتی آن به عنوان جوهر، هدف و نگرش های روابط یک دولت با دیگر دولت ها به قصد تاثیرگذاری بر آنها قلمداد می شود. به این دیپلماسی دیپلماسی رسمی گفته می شود. یعنی دیپلماسی فقط در میان مقامات رسمی جریان دارد و هدف آن تاثیرگذاری یک دولت بر دولت دیگر و یا در نهایت تاثیرگذاری متقابل می باشد (دیپلماسی دولت - دولت). گونه دیگری از دیپلماسی که امروزه باب روز شده است دیپلماسی عمومی است که هدف آن تاثیرگذاری دولتها بر مردم کشور هدف است (دیپلماسی دولت - مردم). از انجا که در اینگونه دیپلماسی از عنصر فرهنگ در سطح بالایی استفاده می شود، به دیپلماسی فرهنگی هم معروف است. به عبارت دیگر دیپلماسی فرهنگی زیر مجموعه یا بخشی از دیپلماسی عمومی است که با به کارگیری فرهنگ به عنوان مبنای قدرت نرم سعی دارد از بستر فرهنگ به تعامل با دیگران بپردازد. سومین گونه از دیپلماسی رایج سایبر دیپلماسی نام دارد که دیپلماسی مردم - مردم نیز خوانده می شود و طی آن مردم از طریق شبکه های اطلاعاتی و ارتباطاتی با یکدیگر پیوند می خورند و این خود به صلح در جهان کمک می کند. در این مقاله تاکید بر دیپلماسی عمومی است. بنابراین پرسش اصلی آن است که دیپلماسی عمومی چیست و فرهنگ چه جایگاهی در دیپلماسی عمومی دارد؟ فرضیه مقاله که بصورت پاسخ فرضی به پرسش مذکور ارائه شده ان است که فرهنگ جوهره اصلی دیپلماسی عمومی را تشکیل می دهد و دیپلماسی عمومی زمانی در انجام ماموریت خود که همانا تاثیرگذاری بر ملل دیگر است موفق خواهد بود که از ابزار فرهنگ به نحو بایسته استفاده نماید. روش پژوهش در این مقاله توصیفی - تحلیلی و ابزار گردآوری داده ها فیش برداری کتابخانه ای و اینترنتی می باشد.