فناوری اطلاعات و ارتباطات، تکنولوژی هزاره جدید می باشد که باعث کم کردن زمان انجام محاسبات، دقیق تر شدن پردازش داده ها، تبادل اطلاعات و آسان و کم هزینه کردن داد و ستد شده است. در حال حاضر ارتباطات را زیر بنای توسعه می دانند و مفاهیم و نوع ارتباطات با دوره های قبل، تفاوت عمیقی پیدا کرده است. در این عصر، ارتباطات از حالت فیزیکی و مراجعه مستقیم و چهره به چهره، به صورت دیجیتالی، تغییر یافته است و جریانات و تعاملات به صورت گذشته در حال منسوخ شدن است و تبادل اطلاعات به صورت گسترده تر و سریع تر در آمده است.روش این تحقیق توصیفی و تحلیلی است و ازمنابع کتابخانه ای، اسنادی و اینترنت برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده و در محیط SPSS، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. برای مطالعه از میان شاخصهای توسعه     فناوری اطلاعات و ارتباطات، چند مورد را انتخاب نموده و بر دو مورد ازمعیارهای اصلی ارزیابی فناوری (استفاده کنندگان اینترنت و دارندگان کامپیوتر شخصی) تاکید شده است.نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد که شاخص های سواد، امید به زندگی و درآمد سرانه که از میان شاخص های گوناگون برای نمونه انتخاب شده اند در میزان استفاده از اینترنت در کشورها تاثیر مستقیم دارند ولی در میزان دارندگان کامپیوتر شخصی، از بین این عوامل فقط عامل درآمد سرانه تاثیر مستقیم دارد. همچنین هر چه میزان اشتغال خدمات در کشوری بالا باشد میزان استفاده از اینترنت نیز بالا می رود. کشور ما در حال حرکت به سمت توسعه می باشد و از مسایل اساسی در توسعه، گسترش بخش خدمات است. لذا با توجه به مطالب ذکر شده ضروری می نماید که برای زیرساختها و نیازها حرکت به سمت توسعه فناوری اطلاعات و از جمله آن، اینترنت و کامپیوتر در کشور برنامه ریزی و تفکر اساسی صورت بگیرد.

فعالیت‎های فضایی که از گذشته برای دولت‎ها به عنوان بازیگران اصلی و سنتی صنعت فضایی، اهمیتی فوق‎العاده داشته، امروزه برای اشخاص غیر دولتی و خصوصی نیز که بازیگران جدید صنعت فضایی محسوب می‎شوند، جذابیت ایجاد کرده است. بی‎گمان در این عرصه، فناوری پیش‎شرط اجرا و توسعه فعالیت‎های فضایی است. دولت‎های درحال توسعه و کمتر توسعه یافته، سعی میکنند با تصویب قوانین ملی فضایی راه را برای انجام این فعالیت‎ها هموار کنند، ولی باید گفت که هنوز در این مسیر موانع زیادی موجود است. یکی از این موانع، قوانین و مقررات محدودکننده‎ کشورهای پیشرفته و توسعه یافته نسبت به انتقال فناوری در صنعت فضایی است. شناسایی ابعاد این موانع و محدودیت‎ها و ارزیابی آنها از نقطه نظر حقوق مالکیت فکری، موضوع این مقاله است. تنازع و برخورد میان گرایش به سمت تجاری‎سازیِ فعالیت‎های فضایی و کنترل شدید بر انتقال فناوری در صنعت فضایی یکی از نتایجی است که این مقاله به آن دست یافته است.

توسعه صنعت هوافضا مستلزم تلاش دائم برای طراحی و ساخت سازه های سبک تر و کارآمدتر است. سازه های کامپوزیتی شبکه ای، کاربرد نوین و فناورانه از کامپوزیت ها برای کاهش وزن سازه های هوافضایی است. استفاده از روش های کارآمد و پیشرفته مانند بافت دورانی در ساخت سازه های استوانه ای کامپوزیتی شبکه ای مورد نیاز است. در این مقاله یک سازه استوانه ای شبکه ای کامپوزیتی تقویت شده با الیاف کربن بافته شده با کاربرد هوافضایی مورد مطالعه قرار گرفته است. یک روش برای تعیین پارامترهای ساختاری پیش سازه، یک فرآیند جدید برای تولید سازه شبکه ای و همچنین یک روش برای تعیین پارامترهای تکنولوژیکی دستگاه بافت دورانی به منظور تولید پیش سازه توسعه داده شده است. یک سازه نمونه ساخته شده و مورد آزمایش قرار گرفته است. مطالعات نرم افزاری و تجربی نمونه های سازه شبکه ای به منظور صحت سنجی روش های تعیین پارامترهای مکانیکی، سازه ای و تکنولوژیکی انجام شده است.

یکی از عوامل مهم تولید رقابت، دستیابی به توسعه اقتصادی است که با بهره گیری از منابع و به وسیله فناوری فراهم می شود. در رقابت های ژئوپولیتیک ارزش های قدرت آفرین، زیربنای توانمندی اقتصادی دولت ها را تشکیل می دهد. دستیابی به مزیت های ژئواکونومیک از طریق فناوری (به ویژه فناوری فضایی) میسر است. دسترسی به مزیت های ژئواکونومیک، دولت ها را قادر می سازد که برای خود حوزه نفوذ تعریف کنند. آثار اقتصادی فناوری فضایی در تثبیت و توسعه قدرت ملی، مساله این تحقیق است. به منظور بررسی نظریه فوق، فرضیه این تحقیق با عنوان «اعضای جامعه بین المللی به صورت عقلایی و با رویکرد هزینه فایده (رویکرد اقتصادی) به مناطق و مکان ها توجه دارند و فناوری فضایی، تسهیل کننده این امر است»، تدوین شده است. برای تجزیه و تحلیل، فرضیه در قالب سه سوال به جامعه خبرگی به تعداد 70 نفر و به صورت تمام شمار ارجاع شد که نتایج به دست آمده، سوالات را تایید کرد و از ترکیب آنها و مطالب برآمده از ادبیات تحقیق، فرضیه تحقیق نیز پذیرفته شد. نوع این تحقیق بنیادی و روش آن توصیفی است. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که فناوری فضایی با عوامل برشمرده آن، به عنوان پیشران تحولات راهبردی، در ابعاد اقتصادی، اجتماعی فرهنگی، سیاسی، امنیتی و دفاعی، موجب دستیابی به قدرت در فضا های جغرافیایی (ژئوپلیتیک، ژئواکونومیک و ژئواستراتژیک)، شده است. آثار مثبت این پیشران را می توان در توسعه رفاه، تسهیل زندگی برای بشر، تسهیل مدیریت امور جوامع بشری و چاره جویی برای مخاطرات، ملاحظه نمود.

لزوم تکیه بر اقتصاد دانش بنیان و ارتباط قوی بین مراکز پژوهشی و دانشگاه ها با صنایع امروزه بر کسی پوشیده نیست. امروزه در ایران طیف وسیعی از فناوری های پیشرفته در دانشگاه ها و مراکز پژوهشی توسعه می یابند که متاسفانه به ندرت تجاری سازی شده و یا به دنیای صنعت راه می یابند. از سویی دیگر در بسیاری از صنایع عموما از فناوری های بالغ و یا از رده خارج برای تولید استفاده می شود که کاهش بهره وری و رقابت پذیری را در پی دارد. سرریز فناوری از نهادهای پژوهشی به سمت صنایع می تواند این عدم تعادل را پوشش دهد. بدین منظور حمایت از انتقال فناوری های پیشرفته نظیر فناوری های فضایی، به سایر صنایع می تواند نقش اثرگذاری در رشد و اعتلای کشور داشته باشد؛ لذا این پژوهش در پی شناسایی و اولویت بندی عوامل تاثیرگذار بر انتقال و توسعه فناوری های فضایی در کشور است. در این پژوهش شناسایی و بررسی عوامل تاثیرگذار بر انتقال و توسعه فناوری فضایی با استفاده از مبانی نظری، مصاحبه با خبرگان و سپس مدل سازی ساختاری-تفسیری (ISM) انجام می شود. همچنین نتایج این پژوهش نشان می دهد که عوامل «ارتباطات بین سازمانی»، «فقدان ساختار»، «مسیله وجود دره مرگ فناوری»، «مدیریت دانش»، «پایگاه دانشی از فناوری ها»، «نقص در اطلاع رسانی»، «نگاه میان رشته ای»، «قابلیت های ارتباط با حوزه دفاعی» و «فرار مغزها» بیشترین قدرت هدایتگری و نفوذ نسبت به دیگر عوامل دارند.

مناطق و نواحی جغرافیایی ایران پتانسیل ها و توانمندی های متفاوتی دارند، تفاوت در پتانسیل ها به علاوه سیاست دولت ها باعث تفاوت در سطح توسعه مناطق می شود. در استان کرمان تفاوت جغرافیایی مناطق، گستردگی استان و تغییرات مداوم در تقسیمات کشوری، باعث سطوح متفاوتی از توسعه شده است. آگاهی از این تفاوت ها مسیر روشنی را در برابر برنامه ریزان قرار می دهد تا با شناخت بهتر در جهت کاهش این اختلافات برنامه ریزی نمایند. اختلاف در زمینه های مختلف قابل مشاهده است یکی از آن ها شاخص های فناوری اطلاعات و ارتباطات است. در این پژوهش سعی شده تا جایگاه هر یک از شهرستان های استان کرمان از نظر برخورداری از شاخص های فناوری اطلاعات و ارتباطات مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد. رویکرد حاکم بر این پژوهش از نوع کمی- تحلیلی است داده های تحقیق از نتایج سرشماری 1390 استان کرمان استخراج گردیده و با استفاده از تکنیک های امتیاز استاندارد شده و شاخص تمرکز و گستاف، پاسی و دورسلر سعی شده به تحلیل مولفه های فناوری اطلاعات در استان کرمان پرداخته شود. نتایج مدل امتیاز استاندارد شده نشان می دهد که شهرستان کرمان با شاخص ترکیبی 45.253 در رتبه نخست استان و سطح ورا تمرکز قرار داشته است و بیش ترین تمرکز شاخص های فناوری اطلاعات را در مرکز استان شاهد هستیم.شاخص تمرکز وگستاف، پاسی و دورسلر نشان می دهد که بیش ترین تمرکز مولفه های فناوری اطلاعات متعلق به شهرستان کرمان است و این شهرستان با شاخص 8.94 در رتبه نخست استان و در سطح ورا تمرکز قرار گرفته است. در سطح فرا تمرکز شهرستان رفسنجان؛ در سطح میان تمرکز شهرستان های جیرفت، بم، سیرجان، بافت، زرند و کهنوج؛ در سطح فرو تمرکز شهرستان های شهر بابک، بردسیر، راور، عنبرآباد، رودبار جنوب، منوجان، انار، قلعه گنج، کوهبنان، رابر، ریگان و فهرج قرار گرفته اند.

این مقاله به بررسی آنتن های شفاف به عنوان راه حلی برای حل مشکلاتی مانند زیبایی، آیرودینامیک بودن آنتن در کاربردهای مختلف و نقش آن در کاربردهای فضایی می پردازد. در این مقاله، دو دستة کلی آنتن های شفاف بررسی شده است. در دستة اول، ساختار آنتن که در آنتن های متداول معمولاً از فلزات ساخته می شود، با استفاده از تکنولوژی فیلم نازک و یا با مشبک نمودن قسمت های فلزی آنتن محقق می شود. دستة دوم، آنتن های تشدیدکنندة دی الکتریک (DRA) شفاف است. آنتن های DRA متداول از جنس ماده ای غیررسانا ساخته می شود. بنابراین، با جایگزین کردن دی الکتریک های متداول با دی الکتریک های شفاف، مانند شیشه، می توان آنتن های DRA شفاف را محقق نمود. در انتها، به تبیین این نکته پرداخته خواهد شد که آنتن های شفاف می توانند در کاربردهای فضایی با ادغام با سایر ادوات، مانند سلول های خورشیدی به کاهش حجم و وزن ماهواره ها کمک کنند.

با تحولات چشمگیر در فناوری های فضایی، به تدریج از هوش مصنوعی به جای انسان در تصمیم گیری ها استفاده شده است. هوش مصنوعی توانایی تفکر منطقی، مدیریت اعمال خود و تصحیح تصمیم ها در صورت تغییر در شرایط خارجی را دارد. فناوری های نوین فضایی هوشمند با هدف انجام فعالیت های گوناگون فضایی نظیر پردازش داده ها و اطلاعات فضایی، حذف پسماندهای فضایی، استخراج منابع طبیعی فضا و اکتشافات بدون دخالت انسانی درحال توسعه هستند. با وجود این، تنظیم فعالیت بازیگران فضایی و به ویژه بازیگران خصوصی و نظارت بر این فعالیت ها توسط دولت ها در استفاده از این نوع فناوری ها یکی از مسائل جدید در حوزهٔ حقوق بین الملل فضایی شده است. ازآن جاکه تعهد دولت ها در چهارچوب حقوق بین الملل فضایی بر مبنای رفتار انسانی تبیین شده است، در مواجهه با نظارت بر عملکرد فناوری های فضایی هوشمند و جبران خسارت حاصل از عملکرد آن ها، این مسئله مطرح می شود که آیا مقررات بین المللی فضایی موجود درخصوص مسئولیت بین المللی دولت ها برای نظارت بر فعالیت های فضایی و جبران خسارت، که مبتنی بر رفتار انسانی است، می تواند همچنان بر استفاده از این فناوری ها نیز اعمال شود یا باید مقررات فضایی نوینی تدوین شود. با تفسیر موسع مفاد مادهٔ 6 و 7 معاهدهٔ فضای ماورای جو 1967 در باب مسئولیت دولت ها برای نظارت بر فعالیت های فضایی و همچنین مسئولیت برای جبران خسارت، می توان این مقررات را همچنان قابل اعمال دانست. با وجود این، به نظر می رسد تدوین مقررات بین المللی فضایی جدید به طور خاص می تواند گام مهمی در تعیین و تشخیص بهتر مسئولیت دولت ها برای نظارت بر استفادهٔ بازیگران فضایی از فناوری های فضایی هوشمند و جبران خسارت ناشی از آن باشد.

حقوق بین الملل فضایی یکی از جدیدترین شاخه های حقوق بین الملل می باشد که در واقع فناوری خالق آن بوده است و در نتیجه تحولات علمی و فناورانه توسعه و پرورش یافته است. دشوار است که غیر از حقوق بین الملل فضایی، رشته دیگری از حقوق بین الملل را بیابیم که این چنین وابسته به فناوری باشد. هدف این مقاله بررسی چگونگی تاثیرات فناوری به عنوان یک واقعیت بر حقوق بین الملل فضایی است. همچنین این مقاله به بررسی چارچوب حقوقی فعالیت های فضایی پرداخته و ضمن پرداختن به تعریف و تحلیل حقوق بین الملل فضایی به بررسی سیر تاریخی شکل گیری آن و تحولات این رشته خواهد پرداخت. بدیهی است این مقاله قصد ندارد تا به بررسی جامع حقوق بین الملل فضایی بپردازد و تنها تلاش می کند تا ویژگی های متمایز این رشته را تبیین نماید، به طور مشخص حقوق بین الملل فضایی در زمینه فرایند شکل گیری قواعد بین المللی، ابداعاتی نموده است. اعمال شیوه وفاق عام در تصمیم گیری، شیوه ای که در مقایسه با شیوه های دیگر تصمیم گیری، میان منافع کشورهای در حال توسعه و کشورهای توسعه یافته توازن ایجاد می نماید، از نوآوری های حقوق بین الملل فضایی است. همچنین این رشته مفاهیم جدید را وارد منابع حقوق بین الملل و به طور مشخص حقوق بین الملل عرفی و اصول کلی حقوقی نموده است. به علاوه منشا تحولاتی در زمینه مفهوم مسوولیت بین المللی در حقوق بین الملل عام بوده است. همچنین مفهوم حقوق نرم صرف نظر از محتوا و قابل قبول بودن آن، در حقوق بین الملل فضایی بیش از هر رشته دیگری جلوه نموده است. بدیهی است، علی رغم وجود این ویژگی های متمایز، حقوق بین الملل فضایی رشته ای از حقوق بین الملل عمومی بوده و طبعا در زمینه هایی که قواعد و اصول خاص وجود ندارد قواعد و اصول حقوق بین الملل عام بر فعالیت های فضایی حاکم خواهد بود.