مقدمه: این مطالعه به منظور بررسی شواهد و دیدگاه دانشجویان و اساتید در پاسخ به این سوال است که، آیا می توان از بهورزان به عنوان ارزیاب جایگزین ممتحن یا همتراز او در ارزیابی عملکرد کارآموزان در فیلد آموزش جامعه نگر استفاده کرد؟روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی - مقطعی می باشد. گروه هدف کلیه دانشجویان پزشکی معرفی شده به گروه پزشکی اجتماعی در مقطع کارآموزی و اساتید و کارشناسان گروه در دی ماه 1389 می باشد مهارت های عملکردی دانشجویان توسط آزمون ساختاریافته عینی در 8 ایستگاه مورد سنجش قرار گرفت. دو ارزیاب که یکی از آنها بهورز خانه بهداشت بود به همراه عضو هیات علمی و کارشناس گروه به صورت مستقل به ارزیابی دانشجویان بر اساس چک لیست های نمره دهی در درون عرصه پرداختند در پایان نظرات و دیدگاه دانشجویان و اساتید توسط پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن به تایید متخصصان و اعضای هیات علمی گروه رسیده بود و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ 83.5 درصد به دست آمد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج توسط نرم افزار SPSS ویرایش 14 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: به جز یک ایستگاه در تمامی ایستگاه ها همبستگی معناداری با P<0.05 و r=0.86 بین نمرات استادان و بهورزان مشاهده می شود ولی بنا به اذعان صد درصد اساتید و مربیان نمی توان به صورت مستقل و به تنهایی از نظرات بهورز در ارزیابی و نمره دهی و قضاوت عملکرد دانشحویان در فیلد استفاده کرد. همچنین 83.3 درصد آنها اظهار نمودند که می توان از اظهارنظر کلی بهورزان در طول دوره در ارزشیابی دانشجویان استفاده کرد.نتیجه گیری: با وجود توانمندی های بهورزان شاید نتوان تنها بر نظر آنها به عنوان ارزیاب در نمره دهی عملکرد کارآموزان در فیلد آموزش جامعه نگر استفاده کرد ولی به عنوان بیمار استانداری می توان از نظرات بهورزان در ارزشیابی دانشجویان استفاده نمود.

مقدمه: استریکنین آلکالوئیدی طبیعی است که سال ها به عنوان آفت کش مورد استفاده قرار گرفته است. در این گزارش به معرفی یک مورد خودکشی با استریکنین پرداخته شد. اطلاعات بیمار: در صحنه خودکشی، یک بهورز 55ساله مرد، با ستون فقرات اسپاستیک و عضلات بسیار سخت با ظاهری مشابه جمود نعشی یافت شد. در معاینه کالبدگشایی، سوختگی سطحی در مخاط دهان و حلق دیده شد. ریه ها آنتراکوز و دارای ادم بافتی و خونریزی پراکنده درون بافتی بودند. در عضلات بطنی، ایسکمی وجود داشت. با جست وجوی محل، یادداشتی مبنی بر خودکشی و لیوانی که در کف آن محلول تقریبا سفیدرنگی وجود داشت یافت شد. از محتویات معده، کیسه صفرا، خون و کبد برای انجام آزمایش های سم شناسی نمونه اخذ شد. در این نمونه ها با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا وجود سم استریکنین تایید شد. نتیجه گیری: با وجود ممنوعیت استفاده از استریکنین، به نظر می رسد همچنان در بعضی از مناطق مورد استفاده قرار می گیرد. با مشاهده موارد خودکشی این چنینی به نظر می رسد باید نظارت دقیق تری برای ممانعت از مصرف استریکنین صورت پذیرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: در این مطالعه کارنامه عملکرد فراگیران بهورزی به عنوان ابزاری برای ثبت تجارب یادگیری، مستندسازی مراحل یادگیری و ارزشیابی دوره آموزش کارآموزی و ارائه باز خورد مناسب به فراگیر، مدرس و سیستم آموزشی و نیز اصلاح برنامه درسی تدوین گردیده است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که در سال 1397 در کشور انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارشناسان مسوول بهورزی در 47 دانشگاه علوم پزشکی هستند. پس از مرور متون و انجام یک گروه کانونی، پرسشنامه اولیه تدوین و از نمونه ها نظرسنجی شد. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظرات صاحبنظران بهورزی وزارت بهداشت و تعدادی از مدیران و مربیان بهورزی بر اساس ضوابط علمی انجام گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به میزان 96درصد تعیین گردید.یافته ها: پرسشنامه ها با 17پودمان و 205 مهارت بر اساس کوریکولوم مصوب آموزش بهورزی تدوین شد. پس از نظرسنجی، سطح شایستگی مورد انتظار تک تک مهارتها حاصل گردید در بخش مهارت های پروسیجرال نیز در مجموع 32مهارت پروسیجرال استخراج و در قالب کارنامه عملکرد بالینی پیشنهادی آورده شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه ابزار ارزشمندی را در جهت ارزیابی توانمندی فراگیران بهورزی معرفی می کند که می تواند برای ارزیابی توانمندی مهارتی فراگیران بهورزی بر اساس شیوه های نوین و به روز ارزیابی به کار گرفته شود.

مقدمه: سواد سلامت به عنوان یکی از بزرگ ترین تعیین کننده های امر سلامت شناخته شده است. بهورزان؛ ارائه دهندگان مقدم خدمات مراقبتی در سیستم بهداشتی و درمانی کشور می باشند؛ این افراد برای ایفای نقش گسترده خود در جامعه، نیازمند نگرش و درک مناسبی از مفهوم سواد سلامت، به منظور پاسخ گویی به نیازهای جامعه خصوصاً بیماران باسواد سلامت ناکافی می باشند. روش: پژوهش حاضر از نوع کیفی و به روش تحلیل محتوا بود؛ که در 30 خانه بهداشت تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی وابسته به شبکه بهداشت و درمان شهرستان خواف و بر روی 22 بهورز شاغل به مدت سه ماه در سال 93 انجام گرفت. آنالیز داده ها هم زمان با جمع آوری آن ها با استفاده از روش آنالیز تحلیل محتوا کیفی انجام شد. یافته ها: تحلیل داده ها منجر به استخراج تعداد 154 کد اولیه گردید؛ که در هفت طبقه قرار گرفتند. مشکل عمده بهورزان این بود که مهارت کافی در تشخیص سواد سلامت بیماران را نداشتند و شیوه های صحیح برقراری ارتباط مؤثر با بیماران را نمی دانستند. نتیجه گیری: یافته های به دست آمده از پژوهش نشانگر درک، نگرش و عملکرد بهورزان در خصوص تعیین کننده های سواد سلامت بود؛ که به برنامه ریزان کمک می نماید تا مناسب ترین شیوه ها و استراتژی ها را به منظور ارتقاء سواد سلامت در کارکنان بهداشتی و درمانی انتخاب نمایند.

مقدمه و هدف: با توجه به ضرورت ایجاد استاندارد زمانی و تعیین حجم کاری فعالیت های بهورزان، جهت بهره وری و استفاده بهینه از تمام امکانات و منابع موجود و کنترل صحیح و معقول فعالیت ها، پژوهش حاضر با هدف تعیین زمان سنجی و کارسنجی فعالیت های بهورزان خانه های بهداشت در سال 1397 اجرا گردید. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع پیمایشی-مقطعی بوده که در سال 1397 در شهرستان زاهدان انجام شد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان تعداد 20 بهورز محاسبه شد. جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، چک لیست استاندارد و مشاهده مستقیم توسط کرنومتر انجام شد. داده ها با کمک نرم افزار Spss v19 تحلیل شد و برای توصیف داده ها از آمار توصیفی مانند میانگین و درصد فراوانی استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه بیشتر بهورزان مرد بودند ( 11 نفر، 55 %) و سابقه کاری اکثر آنها بین 5-10 سال ( 8 نفر، 40 %) بود و جمعیت تحت پوشش 15 نفر از آنها (75%) بین 1000 تا 1500 نفر بود. همچنین میانگین زمان فعالیت هر بهورز در طول 22 روز ماه حدود 142 ساعت بود. تفاوت معناداری میان خود اظهاری بهورزان و فعالیت های زمان سنجی شده مشاهده نشد. ادغام برنامه های طرح تحول نظام سلامت، فاصله زیاد از مرکز خدمات جامع سلامت روستایی، جمعیت بیش از 1500 نفر و پراکندگی روستاهای قمر از عوامل افزایش زمان فعالیت بهورزان بود. نتیجه گیری: ادغام برنامه های طرح تحول نظام سلامت باعث افزایش زمان کاری فعالیت بهورزان شده است. توجه مدیریت سازمان به حجم و زمان کاری پرسنل باعث می شود، کارکنان نسبت به موثر بودن فعالیت های خود در جهت دستیابی به اهداف سازمان اطمینان حاصل کنند و با دریافت بازخورد های مثبت از مدیریت با انگیزه بیشتر وظایف خود را به اتمام برسانند، همچنین حذف فعالیت های غیر ضروری، ارتقاء سطح تکنولوژی که باعث کاهش تعداد کل واحد های کاری خانه بهداشت و در نتیجه باعث افزایش بهره وری نیروی انسانی خواهد شد.

زمینه و هدف: بهورزان به دلیل بر عهده داشتن مسیولیت های متعدد در تامین سلامت بیماران تحت تاثیر عوامل متعدد استرس زا هستند که ممکن است به بروز فرسودگی شغلی در آن ها منجر شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استرس شغلی با فرسودگی شغلی در بهورزان دانشگاه علوم پزشکی ساوه در سال 1398 انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی توصیفی است که بر روی همه 128 بهورز شهرستان های ساوه و زرندیه انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه مشخصات جمعیت شناختی، پرسش نامه فرسودگی شغلی ماسلش و استرس شغلی اشپیلبرگر بود. برای توصیف داده ها از آمارهای توصیفی و برای بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون های آماری تی مستقل، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره استرس شغلی در بین بهورزان مورد مطالعه 48/60±, 140/7 بود که از میانه نمره ابزار (یعنی 150) پایین تر بود. میانگین نمره فراوانی فرسودگی شغلی در بعد خستگی عاطفی 8/30±, 23/43، میانگین نمره فراوانی شخصیت زدایی 4/78±, 17/00 و موفقیت فردی 6/74±, 14/43 بود. بین استرس شغلی با فراوانی خستگی عاطفی (0/59=P<0/001, r) و شخصیت زدایی (P<0/001, r=0/22)، ارتباط مستقیم و معنادار و بین استرس شغلی و فراوانی موفقیت فردی (0/001>P، 0/47=r) ارتباط معکوس و معنادار وجود داشت. به این معنی که با افزایش استرس شغلی، فرسودگی در دو بعد خستگی عاطفی و شخصیت زدایی نیز افزایش و با افزایش استرس شغلی، نمره موفقیت فردی کاهش می یابد. نتیجه گیری: بهورزان در این مطالعه دارای سطح استرس متوسط و سطح فرسودگی شغلی بالا در حیطه های شخصیت زدایی و موفقیت فردی بودند. باتوجه به میزان بالای فرسودگی شغلی و ارتباط آن با استرس شغلی در بهورزان و نظر به این که این عوامل می توانند بر کیفیت ارایه خدمات سلامتی تاثیر منفی دشته باشند، انجام مداخلات لازم برای کاهش و مدیریت استرس و فرسودگی شغلی در کارکنان بهورزی ضروری می باشد.

این مطالعه به منظور آگاهی از نگرش بهورزان و پزشکان شاغل در سطح اول ارایه خدمات بهداشتی درمانی (مراکز بهداشتی درمانی شهری و روستایی و خانه های بهداشت) در شهرستان بویراحمد نسبت به سیستم ارجاع و تشخیص موانع و مشکلات اجرای سیستم ارجاع به اجرا درآمد. نمونه مورد مطالعه کلیه پزشکان و بهورزان شاغل در مراکز بهداشتی درمانی و خانه های بهداشت بودند (در کل تعداد20 نفر پزشک و 160 نفر بهورز). جمعیت مورد مطالعه در طریق پرسشنامه کتبی و یا با همکاری کاردانان و مسوولین فنی مراکز بهداشتی درمانی و کارشناسان مرکز بهداشت شهرستان یاسوج مورد بررسی قرار گرفتند.یافته های طرح به صورت جداول توزیع فراوانی هم برای پزشکان و هم برای بهورزان به صورت مجزا تنظیم گردید، آگاهی پزشکان نسبت به سیستم ارجاع و لزوم اجرای این سیستم و همچنین آموزش آنان در بدو ورود به سیستم بهداشتی درمانی و دوره های بازآموزی متأسفانه رضایت بخش نیست، اما آگاهی بهورزان نسبت به سیستم ارجاع نسبتا خوب است.بیشتر مشکلات عدم اجرا سیستم ارجاع از نظر بهورزان عدم توجه و پیگیری مراکز بهداشتی درمانی مربوطه (کارشناسان) و عدم توجه بیمارستان به بیماران ارجاعی، نبود دارو و در دست نبودن فرمهای مربوطه و ... عنوان شده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: آموزش بهداشت اولین مرحله مراقبتهای بهداشتی و مهمترین وظیفه بهورزان به عنوان مسئولان ارائه ساده ترین اصول بهداشتی در جوامع روستایی است. هدف از آموزش، کمک به مردم در شناسایی طبقه بندی و پیدا کردن راه حل مشکلات بهداشتی خود است و بهورزان در خانه های بهداشت در این زمینه فعالیت می نمایند. این مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی بهورزان شهرستانهای یزد و تفت از بهداشت دهان و دندان در سال 1379 انجام گردید.روش بررسی: نوع مطالعه توصیفی و روش تحقیق مقطعی می باشد. روش نمونه گیری به صورت سرشماری و جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه صورت گرفت. اطلاعات از 134 بهورز شاغل در خانه های بهداشت دو شهرستان مذکور (62 نفر مرد و 72 نفر زن) به وسیله پرسشنامه ای شامل اطلاعات فردی و 16 سؤال به منظور تعیین میزان آگاهی در مورد ساختمان دندان، دندانهای شیری، اصول آموزش بهداشت دهان و دندان و نحوه ارائه فعالیتهای مربوط به آن جمع آوری گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون t صورت گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد 78 نفر (58.5%) آگاهی خوب، چهل نفر (29.6%) آگاهی متوسط و 16 نفر (11.9%) آگاهی ضعیف داشتند. آزمون آماری t ارتباط معنی داری را بین سطح آگاهی و جنس نشان داد، به عبارت دیگر زنان به شکل معنی داری آگاهی بیشتری در زمینه بهداشت دهان و دندان نسبت به مردان داشته اند. (0.002=P.V)با افزایش سن میزان آگاهی کاهش داشته و آزمون آماری آنالیز واریانس اختلاف بین گروههای سنی را معنی دار نشان داد (0.0001=P.V)، از نظر سابقه کار و محل آموزش اختلاف معنی داری بین گروهها مشاهده نشد اگر چه با افزایش سابقه کار آگاهی یافته بود. نتیجه گیری: در مجموع بیشتر بهورزان سطح آگاهی متوسط و خوب داشتند و می توان گفت مربیان آموزشگاههای بهورزی استان یزد رسالت خویش را در رابطه با آموزش بهداشت دهان و دندان به خوبی انجام داده اند اما در بعضی موارد کمبودهایی وجود دارد که باید نسبت به رفع آن اقدام کرد.