زمینه و هدف: امروزه مکان یابی کاربری های شهری با استفاده از GIS در برنامه ریزی شهری از اهمیت زیادی برخوردار است. کاربری های تجاری یکی از کاربری های مهم شهری است که سایر فعالیت های مهم شهری را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. شایان ذکر است که انسان به صورت فعالانه با فضا برخورد می کند و همواره با آن در داد و ستد اطلاعات است. فرد با قرارگیری در یک مکان مناسب از منظر محیط زیستی و دریافت اطلاعات توسط حواس خود قادر خواهد بود که به محیط پاسخ فعال داده و توجه خود را به آن محیط معطوف کند. با توجه به این موارد دوری از بیمارستان، راه آهن و پمپ بنزین و نزدیکی به مکان های طبیعی مانند پارک، مولفه های ذهنی سیما و منظر از جمله صمیمیت، اصالت و سرزندگی را تحت تاثیر قرار داده و در دعوت کنندگی افراد تاثیرگذار خواهد بود. روش بررسی: در این راستا معیارهای مناسب با مطالعه اسنادی تدوین و با استفاده از مدل AHP ارزش هر یک از معیار ها نسبت به دیگر معیار ها مشخص گردید و به هر یک از معیارهای مربوطه وزن هایی اختصاص یافت. در نهایت وزن های حاصله در لایه های معیارها ضرب گردید و با استفاده از ترکیبات فازی، لایه ها ترکیب شدند. یافته ها: تلفیق داده ها نشان داد که ناحیه 2 با وضعیت مطلوب تر نسبت به ناحیه 1 و این ناحیه نیز با وضعیت بهتر نسبت به ناحیه 3 از اهمیت متفاوتی برخوردارند که در آخر بهترین محل های ایجاد مرکز تجاری در هر 3 ناحیه مشخص گردید. بحث و نتیجه گیری: منطقه 17 تهران با بیش از 358 هزار نفر جمعیت دارای 3 ناحیه شهرداری می باشد که نبود دسترسی مناسب موجب افزایش هزینه های دسترسی به خدمات شهری شده است. بدین منظور تحقیق حاضر با تبیین شاخص های مناسب و با بهره گیری از سیستم های اطلاعات جغرافیایی به مکان یابی مناطق تجاری در منطقه 17 پرداخته و مکان های مناسب در هر یک از نواحی شهرداری برای استقرار کاربری مذکور انتخاب شده اند.

زمینه و هدف: مدل تخریب از جمله روش های ارزیابی اثرات محیط زیستی است که اثرات فعالیت های انسانی را به صورت کمی بیان می کند. هدف از به کارگیری این مدل، شناسایی عوامل تخریب و درجه آسیب پذیری بوم سازگان ها به منظور پیش-گیری از تخریب آتی توسط پروژه های دیگر و نشان دادن امکان توسعه در آینده، به تصمیم گیرندگان است. روش بررسی: نخست محدوده شهرستان به 94 شبکه کاری 1600 هکتاری تقسیم و با استفاده از نقشه کاربری سرزمین، مشاهدات میدانی و نظرات کارشناسی، تعداد 14 عامل تخریب شناسایی و شدت آن ها تعیین شد. سپس، آسیب پذیری اکولوژیک و تراکم فیزیولوژیک محاسبه و پس از آن با استفاده از رابطه تخریب، ضرایب تخریب به دست آمد. درنهایت کلیه شبکه ها بر اساس نظریه فازی به 4 پهنه با توانایی توسعه بیش تر، نیازمند بازسازی، نیازمند حفاظت و غیر قابل توسعه تقسیم شدند. یافته ها: طبق نتایج نهایی از مجموع 94 شبکه، 22 شبکه که معادل 40/23 درصد مساحت شهرستان است، نیازمند بازسازی، 37 شبکه که معادل 36/39 درصد مساحت شهرستان است، غیر قابل توسعه و 35 شبکه نیز که 22/37 درصد مساحت شهرستان را به خود اختصاص می دهد، مستعد توسعه هستند. بحث و نتیجه گیری: اثرات فعالیت های مخرب (که عمدتا اثرات مخرب ناشی از فعالیت های گردش گری) در منطقه بارز بوده به طوری که فعالیت های مخربی نظیر تغییر کاربری از یک سو و از سوی دیگر زباله ریزی و آلودگی رودخانه ها به منطقه از عوامل اصلی تخریبند. از مجموع 94 شبکه، 21 شبکه به دلیل وجود گسل ها و 16 شبکه به دلیل قرار گرفتن در محدوده منطقه حفاظت شده بینالود، غیر قابل توسعه می باشند. 35 شبکه دارای اولویت های اول تا سوم توسعه هستندکه دارای تراکم فیزیولوژیک پایین بوده و 22 شبکه نیز به دلیل تراکم فیزیولوژیک بالا و شدت زیاد عوامل مخرب، دارای ضرایب تخریب بالا بوده و نیازمند بازسازی هستند؛ لذا باید از هرگونه توسعه بدون برنامه ریزی در آینده در این قسمت ها، خودداری شود.

هدف از پژوهش حاضر طراحی و پیاده سازی سامانة آموزشیاری هوشمندی است که مدل یادگیرندة آن شامل ویژگی های خودکارامدی تحصیلی و سبک یادگیری، دو ویژگی مؤثر در یادگیری است. خودکارامدی تحصیلی به صورت خودکار و با طراحی سامانة فازی براساس رفتارهای یادگیرنده و سبک یادگیری از طریق پرسش نامة فلدر سیلورمن که شامل 44گویه است، شناسایی شده اند. پس از شناسایی این ویژگی ها، راهبردهای آموزشی متناسب با آنها ارائه و در سامانه ای هوشمندی به نام «پِرلِس» در محیطی واقعی پیاده سازی شده و اثرگذاری آن در بهبود عملکرد یادگیرندگان و رضایت آنان از سامانه مورد ارزیابی قرار گرفته است. جامعه مورد بررسی شامل 23 نفر با میانگین سنی 24. 56 سال بوده است. ارزیابی محیط شخصی شده نشان می دهد که درنظرگرفتن ویژگی های کاربردی در مدل یادگیرنده و ارائه ی درس پار ها و توصیه های متناسب با این ویژگی ها، به پیشرفت تحصیلی 75% از یادگیرندگان منجر شده و رضایت تحصیلی آنان را به دنبال داشته است. . ضمن اینکه بررسی ِ مدت زمان حضور یادگیرندگان در محیط شبکه قبل از استفاده از پِرلس و پس از آن تفاوت معناداری(سطح معنی داری=0/05) را نشان نمی دهد. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که سامانه ی جدید آموزشیاری، علاوه بر موفقیت تحصیلی یادگیرنده، افزایش تمایل یادگیرندگان را برای استفاده از سامانه به دنبال داشته است. پیشنهاد می شود درپژوهش های آتی ویژگی های دیگرِ مؤثر در آموزش همچون سبک شناختی، احساس، شخصیت به منظور ارائة محیط شخصی شده برای یادگیرندگان مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای با رعایت الزامات آژانس بین المللی انرژی اتمی و در چارچوب اصول آمایش سرزمین یک عامل بسیار مهم در دست یابی به توسعه پایدار است. ارزیابی دقیق توان محیط زیست باعث استقرار مناسب نیروگاه هسته ای در مناطق ساحلی مطابق با ملاحظات اکولوژیک و اجتماعی-اقتصادی خواهد شد. هدف عمده این پژوهش ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای در منطقه سحرخیز استان گیلان با استفاده از ترکیب منطق بولین-فازی برپایه ترکیب خطی وزن دار در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی است. روش بررسی: ابتدا با بررسی منابع آژانس بین المللی انرژی اتمی، معیارهای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای مشخص گردید. سپس کلیه لایه های اکولوژیک و اجتماعی-اقتصادی وارد محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی شد و استانداردسازی لایه ها صورت گرفت. در مرحله بعد از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی برپایه مقایسه زوجی برای وزن دهی لایه ها استفاده گردید. در نهایت کلیه لایه های اکولوژیک و اجتماعی-اقتصادی از طریق ترکیب منطق بولین-فازی برپایه روش ترکیب خطی وزن دار تلفیق شدند. یافته ها: پس از تلفیق لایه های اکولوژیک و اجتماعی-اقتصادی با استفاده از ترکیب منطق بولین-فازی برپایه روش ترکیب خطی وزن دار، مشخص شد که کل مساحت منطقه سحرخیز استان گیلان برای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای نامناسب است. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد بر طبق الزامات آژانس بین المللی انرژی اتمی و کمیسیون نظارت هسته ای آمریکا جهت ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای در منطقه سحرخیز استان گیلان، روش منطق بولین-فازی برپایه ترکیب خطی وزن دار انعطاف پذیری و دقت بالاتری در مقایسه با روش منطق بولین دارد.

در این مقاله یک قالب محاسباتی برای مدل سازی اثرهای رفتار غیر آرمانی مخلوط و انتقال جرم بر هیدرودینامیک یک سامانه چند فازی، با استفاده از روش های  CFDپیشنهاد شده است. انتقال جرم به واسطه میعان وتبخیر با استفاده از پتانسیل شیمیایی در فصل مشترک گاز - مایع، مدل می شود. انتقال اجزا به نفوذ در فصل مشترک و در نتیجه به گرادیان غلظت در فصل مشترک وابسته است. از روش عددی حجم محدود (Finite Volume) در حل معادلات حرکت استفاده شد. چون بررسی رفتار غیر آرمانی سامانه از لحاظ ترمودینامیکی مورد نظر می باشد، محاسبات تعادلی با استفاده از تعریف ضریب فوگاسیته برای هر دو فاز مایع و گاز انجام شد. مقایسه نتیجه های تجربی به دست آمده از شبیه سازی نشان داد که قالب محاسباتی پیشنهاد شده می تواند هیدرودینامیک سیستم های چند فازی چند جزیی با رفتار ترمودینامیکی غیر آرمانی را شبیه سازی کند.