در این تحقیق میکرو المنت آهن EDDHA-(III) که به عنوان ماده اصلی فرآورده های وارداتی «میکوسترین – 138» محسوب می شود، و از راه مناسب ترین سری واکنشها از سالیسیل آلدهید سنتز و کارآیط کی لیت حاصل به عنوان کود آهن در خاکهای کشاورزی ایران به وسیله روش نشاندار کردن ایزوتوپی مورد بررسی قرار گرفت.

برای بررسی انقراض جمعیت حیاتی در مرز پیشنهادی فرانسین- فامین، 35 نمونه در سه مقطع زمین شناسی از توالی رسوبات دریایی دونین فوقانی جمع اوری گردید. مطالعات بیواستراتیگرافی و ژئوشیمیایی نشان می دهد که تقریبا نابودی 45% از بازوپایان در مرز فرانسین- فامنین رخ داده است، که این به مراتب بیشتر از نابودی همین گروه از فسیلها در دوره دونین- کربنیفر جاهای دیگر می باشد. نتایج حاصل از ایزوتوپهای کربن و اکسیژن (برحسب واحد دلتـــا = در هزار) بیانگر کاهش ناگهانی مقادیر ایزوتوپی در مرز فرانسین- فامنین و به دنبال ان افزایش فوری در بالای مرز مذکور می باشد. تغییرات ایزوتوپی منفی نشانگر انقراض جمعی حیاتی در اثر برخورد یک شهاب سنگ و یا تجزیه مواد الی است. همچنین تغییرات ایزوتوپی با تغییرات زیستی جانوری و انقراض ان سازگاری دارد.

واحد رسوبی بیوژنیک سازند روته با ناپیوستگی هم شیب بر روی واحد آواری سازند دورود و در زیر یک افق تخریبی ـ لاتریتی واقع در حد فاصل سازنده های روته و الیکا نهشته شده است. ستبرای این توالی 160 متر اندازه گیری شده است. رسوبات کربناته این سازند بطور عمده تحت تاثیر دیاژنز فریاتیک متئوریکی در یک سیستم نیمه بسته (Semi closed) قرار گرفته است. با توجه به توزیع عناصر اصلی و فرعی و گستره ایزوتوپی اکسیژن 18 و کربن 13 نهشته های کربناته این سازند قابل مقایسه با آهکهای ساب پولار (Subpolar) پرمین تاسمانیا در استرالیا است. این انطباق می تواند به دلیل شباهت بین مینرالوژی سازند روته با محدوده آهکهای کلسیتی پرمین تاسمانیا باشد.مقادیر ایزوتوپ اکسیژن و کربن مربوط به نمونه های آهکی سازند روته درون محدوده براکیوپودهای پرمین با عرض جغرافیایی کم تا متوسط واقع شده است که می تواند به دلیل مینرالوژی کلسیتی مشابه باشد. محدوده درجه پارینه دما بر اساس سنگین ترین مقدار ایزوتوپ اکسیژن 18 و با در نظر گرفتن مقدار ایزوتوپ اکسیژن 18 آب دریای پرمین برابر  -2.8%oVPDBبین 27 تا 34.5 درجه سانتی گراد تعیین شده است. بر اساس مطالعات آزمایشگاهی تعداد 9 میکروفاسیس (مادستون تا گرینستون) تشخیص داده شده است که در سه محیط دریای باز، سد و لاگون بر جای گذاشته شده اند. رخساره مربوط به پهنه جذر و مدی در این سازند به علت رخداد فرسایشی مشاهده نشده است.با توجه به تجزیه و تحلیل شیمی رخساره ها، رخساره های مربوط به محیط لاگونی و بخش پشت سدی به دلیل داشتن اجزای متشکله اسکلتی بیوتیک (Biotic) آراگونیتی بیشترین تمرکز Sr و توزیع متوسط عناصر Fe, Na و Mn را نشان می دهند. در رخساره های دریایی باز میزان عناصرNa،Fe ،Mn  افزایش و تمرکز عنصر Sr کاهش می یابد. بیشترین تمرکز Mg متعلق به رخساره هایی با وفور جلبک های قرمز (Red agae) می باشد.

امروزه چشمه های آب گرم از نظر اقتصادی، زمین شناسی، پزشکی و صنعت جهانگردی حائز اهمیت می باشند. به همین دلیل، چشمه آب گرم زیارت به عنوان تنها چشمه آب گرم موجود در استان گلستان از نظر شیمیایی و ایزوتوپی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است تا ضمن بررسی خواص و منشا، پتانسیل آن برای استفاده های مختلف مورد ارزیابی قرار گیرد. این چشمه با دبی متوسط سالانه 52 لیتر بر ثانیه و دمای متوسط 30 درجه سانتی گراد دارای رخساره های هیدروشیمی در محدوده Na+ Cl- و Na+HCO-3 می باشد. کاتیون غالب آن سدیم و آنیون غالب آن کلرید می باشد. خواص هیدروشیمی و معیارهای ژئوترمومتری چشمه، گویای این است که سیستم تغذیه چشمه و ورودی به مخزن آن بصورت پراکنده و افشان بوده و سیستم خروجی آن بصورت کانالی و سریع تحت فشار است. منشا چشمه هیدروترمال نبوده و دمای آن ناشی از خواص زمین گرمایی است. مطالعات ایزوتوپی چشمه حاکی از سن قدیمی آب آن بوده و اثر ریزش های جدید در آن ناچیز است، تغذیه چشمه از ریزش های جوی مناطق مرتفع حوضه است، آب آن در عمق زیاد جریان داشته و با چشمه های اطراف ارتباطی ندارد. در راستای شناخت بهتر منشا چشمه آب گرم زیارت، برخی از چشمه های آب گرم پهنه البرز از نظر سنگ شناختی و هیدروشیمی با چشمه فوق مورد مقایسه قرار گرفته اند.

نهشته های کربناته- تخریبی سازند باروت با سن احتمالی پرکامبرین در مقطع مورد نظر از 270 متر توالی شیلهای رنگارنگ، ماسه سنگ بسیار ریزدانه، سیلت استون با بیش از 30 میان لایه آهکی و دولومیتی تشکیل یافته است. این مقطع در شمال شرق تهران در جاده تهران- فشم و در 1 کیلومتری غرب روستای زایگون (در البرز مرکزی) واقع است. بخش کربناته این سازند عمدتا شامل سنگهای استروماتولیتی است که غالبا از نوع استروماتولیتهای مسطح بوده ولی به اشکال (Laterally link hemispheroid (LLH  و نیز [stacked hemispheroid (SH)]دیده می شود. بر اساس شواهد پتروگرافی (اندازه دانه و فابریک) و ژئوشیمیایی (نظیر آنالیزهای ایزوتوپی 180 δ و 130 δ و عنصری Mg, Na, Sr, Fe, Mn و (Ca چهار نوع مختلف دولومیت در سازند باروت تشخیص داده شده است. علت تنوع دولومیتها به دلیل تاثیر فرآیندهای دیاژنتییک اولیه و تأخیری است که منجر به تغییر ترکیب سیالات دولومیت ساز و در نتیجه تغییر در انواع این دولومیتها گشته است. بر اساس مطالعات ژئوشیمیایی بنظر می رسد که دولومیتهای سازند باروت عمدتا در شرایط احیایی و تحت تاثیر دیاژنز تدفینی (کم عمق، متوسط و عمیق) تشکیل شده باشند. Mg مورد نیاز برای تشکیل دولومیت نوع 1 که به عنوان دولومیت اولیه و یا همزمان با رسوبگذاری در نظر گرفته می شود، از آب دریا تامین شده، در حالیکه Mg لازم برای تشکیل سایر انواع دولومیتهای دیاژنتیکی از تراکم شیلها و شورابه های حوضه ای نتیجه شده است. با توجه به فراوانی رسهای مونت موریونیتی و کلریتی در شیلهای سازند باروت و بر اساس کاهش مقدار MgO در این رسها به ترتیب به میزان 37 و 84 درصد (مطالعات XRD و XRF شیلها) می توان گفت که Mg لازم برای دولومیتی شدن به احتمال زیاد از تراکم شیلها (shale pressing) نتیجه شده است. محاسبه مقدار مواد آلی در نمونه های کربناته سازند باروت نشان داده شده است که درصد مواد آلی با سرعت بیشتری صورت می گیرد و لذا بخشی از فرآیند دولومیتی شدن در این سازند را می توان به وفور نسبی مواد آلی در دولومیتها نسبت داد. دمای تشکیل دولومیتهای اولیه سازند باروت با توجه به معادله لند (1985) و با در نظر گرفتن δW آب دریای پرکامبرین فوقانی 1±3- و سنگین ترین δ180 دولومیکرایتها معادل 052/5- بین 42 تا 50 درجه سانتی گراد محاسبه شده است.

برای تعیین سطح مقدار مناسب اوره به منظور افزایش کارایی مصرف ازت و میزان تولید محصول در سیستم کود - آبیاری قطره ای و مقایسه آن با “ روش شیاری “ کود و آب دهی سنتی، آزمایشی به صورت طرح قطعه های کاملا تصادفی در پنج تیمار و چهار تکرار در کرتهای 35 متر مربعی به اجرا درآمد. تیمارهای N0 ،N1 ،N2 ، N3 به ترتیب با مقادیر 0 ، 100 ، 150 و 200 میلی گرم ازت در لیتر (بصورت کود اوره) و همراه با آب در سیستم کود - آبیاری قطره ای به عمل آمد. در تیمار شیاری (Ns)، از معادل سطح کودی تیمار N2 به صورت کاشت ردیفی استفاده شد. شش گیاه در وسط هر کرت انتخاب و کود اوره نشاندار شده با ازت – 15 به آنها داده شد. کنترل رطوبت ناحیه ریشه گیاه و برنامه ریزی آبیاری، به وسیله دستگاه نوترون سنج صورت گرفت. نتایج حاصل نشان می دهند که با وجود افزایش مقادیر کود در سیستم کود - آبیاری، سهم گیاه در جذب عنصر ازت تقریبا ثابت می ماند و در نتیجه به مقدار اتلاف افزوده می شود. بر این اساس، تیمار N1 با استحصال 54 % ازت از کود، بیشترین کارایی مصرف کود اوره را در شرایط بکار رفته داشته است. تیمارهای N2وN3  به ترتیب مقادیر 39% و 31 % ازت دریافت کرده اند، و سیستم آبیاری شیاری با اتلاف 83 % از ازت کود، کمترین بازدهی را داشته است.

در این گزارش چگونگی جداسازی تالیوم 203 به وسیله دستگاه جداکننده الکترومغناطیسی ایزوتوپها (EMIS) و تصفیه شیمیایی آن شرح داده شده است. برای این منظور یودید تالیوم به عنوان ماده اولیه انتخاب شده و در بوته گرافیتی چشمه یونی کالترون تحت خلا10-5 Torr  قرار گرفته است. یونهای تالیوم حاصل از یونی شدن بخار یودید تالیوم در این چشمه یونی، وارد میدان مغناطیسی 2547  گاوس شده و بر اساس اختلاف جرمشان مسیرهای متفاوتی را می پیمایند و درون پاکتهای مسی گردآوری می شوند. ایزوتوپ تالیوم 203 از پاکت مسی مربوط به خود، به وسیله اسید نیتریک 1 M استخراج و فرایند تصفیه شیمیایی بر روی آن انجام می شود. درجه خلوص شیمیایی و ایزوتوپی تالیوم 203 به ترتیب به وسیله طیف سنج های نشری و جرمی تعیین شده اند. ایزوتوپ تالیوم 203 بدست آمده دارای درجه خلوص ایزوتوپی%95.91  است. تشکیل پودر تری اکسید تالیوم 203 نیز به وسیله پراش اشعه X مورد تایید قرار گرفته است.

حالتهای اسپین بالا در هسته های آینه ای 55Co و 55Ni با استفاده از یک باریکه رادیوآکتیو که به روش جداسازی ایزوتوپی تولید شده بودند مورد مطالعه قرار گرفته اند. برای آشکار سازی پرتوهای گاما، آرایه ای از 7 آشکارساز ژرمانیم ( از نوع پراکندگی کامپتون)، و برای آشکار سازی ذرات باردار آرایه ای از 128 آشکارساز مستقل سیلیکون مورد استفاده قرار گرفتند. با استفاده از همزمانیهای گاما-گاما و گاما - ذره، سه حالت برانگیخته در 55Co و یک حالت برانگیخته در 55Ni برای اولین بار به دست آمد.