خروج ایالات متحده امریکا از برجام از جمله موضوعاتی است که طی سال های اخیر در صدر اخبار رسانه ها، به ویژه مطبوعات، قرار گرفته است. پژوهش پیشِ رو کوششی است در دستیابی به نحوۀ بازنمایی خروج امریکا از برجام در اخبار مطبوعات ایرانی (کیهان، رسالت، شرق و اعتماد) که با روش تحلیل گفتمان انتقادی انجام شده و مبتنی بر نظریه های گفتمان، چارچوب سازی، و بازنمایی است. یافته های پژوهش گویای آن است که گفتمان مسلط در طیف روزنامه های اصلاح طلب در قالب «گفتمان تعامل» قابل شناسایی بوده است و این روزنامه ها بر لزوم همکاری با اتحادیۀ اروپا، پایبندی ایران به تعهدات برجامی، چندجانبه گرایی و دستورکارهای دیپلماتیک متعدد در مورد کشورها تأکید کرده اند. این طیف از روزنامه ها با استنادهای گوناگون به تعهد ایران به برجام و رعایت آن پرداخته اند و در مقابل از بدعهدی و نقض یک سویۀ برجام توسط امریکا سخن گفته اند. از سوی دیگر، گفتمان غالب در متون روزنامه های اصولگرا «گفتمان مقاومت» است که با طرح دال هایی همچون نگاه به ظرفیت های داخلی، لزوم اقدام متقابل در برابر امریکا و ایستادگی در مقابل دشمن، درصددند که این رخداد را متناسب با سیاست های رسانه ای خود بازنمایی کنند. این طیف رسانه ای با برجسته کردن وجوه منفی دیگری و اشارات تاریخی راجع به بدعهدی و دشمنی امریکا با ایران و تأکید بر مذموم بودنِ اعتماد به امریکا و نهایتاً برجسته سازی نقاط مثبت خود در جایگاه نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران، در پی بازنمایی ایده مقاومت برای مخاطب اند.

ارزیابی تغییر زوایایی فکری و رویکرد حسابرسان در طول مسیر حرفه ای، موضوعی نوظهور در حوزه ی رفتاری دانش حسابرسی محسوب می شود، که لزوم تمرکز بر تغییر آیین رفتار حرفه ای را در این عرصه بیش از گذشته حائز اهمیت نموده است. لذا این مطالعه تلاش دارد تا از طریق فرآیند بازنمایی سیستماتیک نسبت به تعیین قرار گرفتن مولفه های سبک های شناختی در پیامدها و محرک های سیستمی اقدام نماید. این مطالعه به لحاظ جمع آوری داده ها کمی است و براساس نتیجه در دسته پژوهش های توصیفی قرار می گیرد. در این مطالعه با ارجاع به پژوهش قبلی محققان (محمدی و همکاران، 1401) چارچوب نظری سبک های شناختی حسابرسان از طریق بازنمایی سیستماتیک مورد کنکاش قرار می گیرد. مشارکت کنندگان در فرآیند تحلیل دلفی و بازنمایی سیستماتیک 23 نفر از حسابرسان دارای بیش از 5 سال سابقه حرفه ای حسابرسی می باشند که براساس تجربه های کاری و سطح دانش فنی و تخصصی از طریق نمونه گیری همگن و در دسترس مشارکت نمودند. نتایج بدست آمده نشان می دهد، حواس انتقادی و حواس عملگرایانه در کارکردهای شناختی حسابرسان به عنوان محرک های رفتاری در قضاوت حرفه ای تلقی می شوند که زمینه ساز بروز حواس باطنی و انتزاعی به عنوان پیامدهای اولیه و حواس عینی و تردیدگرایانه به عنوان پیامدهای ثانویه می گردند. به عبارت دیگر مهمترین محور سبک شناختی حسابرسان حواس انتقادی است که براساس دو کارکرد عینی گرایانه و تردیدگرایانه می تواند نسبت به ارتقاء قضاوت حرفه ای حسابرسان مؤثر باشد.

از آغاز سدۀ بیست ویکم میلادی و به ویژه طی یک دهۀ اخیر، توجه پژوهشگران تاریخ بیش از پیش به اهمیت مطالعات باستان شناختی برای بازشناسی و بازنمایی تصویری دقیق تر از تاریخ تحولات سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و دینی عربستان در سده های پایانی دوران باستان، که درنهایت به ظهور اسلام انجامید، جلب شده است. نتایج پژوهش های تازه که همچنان به طور فزاینده ای روبرو شدند، اثر شایانی بر شناخت عمیق تر از خاستگاه و بستر تاریخی نزول قرآن دارند و درک ما را از تحول بنیادینی که اسلام در این دورۀ تاریخی پدید آورده به طرز چشمگیری ارتقا می دهند. با این وجود تنوع موضوعات، تعدد پژوهش های انجام شده و چشم اندازهای متفاوت و گاه متعارض مشارکت کنندگان در این حوزه آن قدر زیاد است که ارزیابی دستاوردهای جدید برای مخاطبان کمتر آشنا چندان آسان نیست. مقالۀ پیش رو، مروری است انتقادی بر یکی از تازه ترین مشارکت ها در این حوزه که سال گذشتۀ میلادی به بازار نشر علمی پیوسته است. والنتینا گراسو در تک نگاری خود با عنوان عربستان پیش از اسلام: جوامع، سیاست، گرایش های دینی و هویت ها در باستان متأخر با تکیه بر منابع کتیبه ای، باستان شناختی و ادبی تصویری جامع از عربستان پیش از اسلام در بازۀ زمانی قرن سوم تا هفتم میلادی به دست می دهد. احمد الجلاد، محقق جوان و پرکار در این حوزه کوشیده است با تکیه بر دانش گستردۀ خود مطالب کتاب را دقیق و موشکافانه بررسی کند و در خلال ارائۀ خلاصه ای کوتاه از فصل های کتاب، کاستی های روش شناختی در این پژوهش را آشکار سازد، ناآگاهی یا غفلت های نویسنده در مراجعه به منابع اساسی و ادبیات موضوع را یادآور شود و ساده سازی ها یا بدفهمی های او را اصلاح کند. ارزیابی نهایی الجلاد از کتاب گراسو چنین است: این کتاب می توانست مقدمه ای خوشخوان برای مخاطبان ناآشنا با مطالعات پیچیده و روزافزون در موضوع تاریخ عربستان پیش از اسلام و آغاز اسلام باشد، اگر بهتر بر منابع دست اول استوار می شد و از ارجاع گسترده تر و اخلاقی تر به ادبیات موضوع بهره مند بود. اما خوانندگان همچنان ناگزیرند به کتاب ها و مقالات پیشین مراجعه کنند تا در جریان آخرین تطورات، نظریه ها و دیدگاه های محققان این حوزه قرار گیرند.

مطابق نظر هایدگر، اثر هنری، آشکارکنندۀ حقیقت است. اما این آشکارگی نه در هر اثر هنری، بل در اثر هنری بزرگ! امکان­ پذیر است. اما کدام اثر است که امکانِ پذیرفتن عنوان اثر هنری بزرگ را دارد؟ هایدگر خود در رسالۀ سرچشمۀ اثر هنری به برخی از این آثار اشاره کرده است. اما چگونه می­توان معیاری را از رسالۀ سرچشمۀ اثر هنری استخراج نمود و بر مبنای آن، دانست که آیا یک اثر، توان نزدیک شدن به آنچه هایدگر از اثر هنری مراد کرده است را دارد یا نه؟ آیا می­توان معیار را در مورد واسطۀ هنری همچون سینما به کار بست؟ در این تحقیق تلاش گردید معیاری مهیا شود برای سنجش فیلم؛ شروط این معیار عبارتند از عدم بازنمایی، عدم انتزاع از هرروزگی و عدم تعلّق. در ادامه، به جهت آشکار شدن زوایای معیار، فیلم «باد ما را خواهد برد» ساختۀ عباس کیارستمی به بحث گذاشته شد و شرایط معیار در مورد آن فیلم مورد سنجش قرار گرفت: این فیلم شرایط معیار را از سر می ­گذراند. بر این اساس می ­توان گفت که بر اساس اندیشۀ­ هایدگر می­توان معیاری در مورد واسطه­ هنری همچون سینما، بدست آورد. این تحقیق، توصیفی تحلیلی بوده و به شیوۀ مطالعۀ کتابخانه ­ای انجام گرفته است.

هدف ازاین مطالعه ارائه مدل وارزیابی محرک ترین زمینه های آسیب پذیری تیم های حسابرسی و پیامدهای محوری آن در بستر مصادیق حرفه ای براساس دو تحلیل نظریه داده بنیاد و بازنمایی نظام مند می باشد. این مطالعه به لحاظ روش شناسی از نوع ترکیبی و از حیث هدف اکتشافی محسوب می شود.پس از شناسایی ابعاد مدل، همسانی محتوایی بین مولفه ها ازطریق تحلیل دلفی و شناسایی محرک ها وپیامدهای مربوط به محورهای زمینه ای آسیب زا در تیم های حسابرسی با استفاده ازتحلیل بازنمایی نظام مند صورت پذیرفت. نتایج مطالعه حاضر در بخش کیفی، طی 12 مصاحبه از وجود 3 مقوله و 8 مولفه و 41 مضمون مفهومی حکایت داشته است. در بخش کمی نتایج نشان داد، از وجود 4 محور اختلال ساختار بروکراتیک؛ اختلال استاندارد و آیین رفتار حرفه ای؛ اختلال هویت اجتماعی و اختلال فرهنگ کار تیمی در حرفه حسابرسی، براساس محرک ثانویه عدم رهبری اثربخش، پیامدهایی همچون اختلال تعهد رفتار حرفه ای و ادراک فردی حسابرسان را به وجود می آورند و زمینه ساز پیامد اختلال ارتباطات اثربخش در کارکردهای تیم حرفه ای حسابرسی شود. نتایج مبین آنند که تیم های حسابرسی به دلیل ساختار خشک و نامنعطف باعث می شوند تا ارتباطات اثربخش به عنوان مهمترین پیامد آسیب پذیری تیم، مخدوش شود و این مسئله باعث گردد تا اهداف مورد نظر از تشکیل تیم های حسابرسی برآورده نگردد.

جُسـتارها نـوع جدیـدی از ادبیـات روایـی اند که در بازنمایی واقعیت از پراکسیس و گفتمان های فرهنگی-سیاسی متأثر می شوند؛ گفتمان مسلط الگوهای کنشی و حیات مطلوب خود را به نمایش می گذارد و ادبیات داستانی یکی از مجراهای آن است. این مطالعه با هدف توصیف برساخت مفهوم زن مهاجر افغانستانی در ادبیات داستانی معاصر افغانستان و بهره مندی از رویکرد نظری هومی بابا و آدورنو انجام شده است تا بازنمایی های زن مهاجر افغانستانی را در ژانر ادبی جُستار (داستان کوتاه) شناسایی و متناظر با بافت فرهنگی سرزمین مقصد تفسیر کند. برای نیل به این هدف، جُستار مرز از مجموعه داستان های کوتاه «چرا تاریکی را خدای خود نکنم»، نوشتهٔ مرضیه جعفری به عنوان نمونه انتخاب و با استفاده از روش تحلیل روایت «سیمور چتمن» در سه بخش داستان، گفتمان و ایدئولوژی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت تا از زبان روایی و مواضع ایدئولوژیک آن در رابطه با مفهوم زن مهاجر افغانستانی پرده برداری کند. یافته ها نشان می دهند که هویت زن مهاجر افغانستانی متناسب با گفتمان فرهنگی حاکم بر فضای جامعه مقصد دستخوش تغییر شده و به نوعی هویت سرگردان (هویت آشفته یا هویت مغشوش) را زیست می کند و برای رهایی از این بحران تصمیم می گیرد در راه مهاجرت مجدد به سرزمین های جدید و نه موطن خود قدم بردارد. بازتاب گسیختگی و تداخل فرهنگی جامعه میزبان با زن مهاجر افغانستانی در جُستار مرز با صدای حاشیه ای و معترض نویسنده به وضع موجود و متن واقعیت های مسلط بازتاب نموده است که به کارکرد «انتقادی» و نقش «رهایی بخشی» هنر در راستای تحلیل و نقد ساختارهای سلطه و سرکوب ارجاع دارد.

این تحقیق با بررسی آثار نمایشیِ تئاتر مستند، به تحلیل چگونگیِ ارتباط میان اَشکالِ مختلفِ خشونتِ بازنمایی شده، و روش ها و شیوه های مورد استفاده در شکل و ساختِ متن و اجرا می پردازد. برای این منظور با درنظر گرفتنِ آرای صاحب-نظران در بابِ مقوله ی خشونت و بازنماییِ آن در آثارِ نمایشی، سعی می شود تا معیارهایی برای تحلیل های بعدی، استخراج و دسته بندی شود. پرسش اصلی این است که چگونه روش ها و تکنیک های تئاتر مستند و به طور خاص آثار پیتر وایس و آنا دیور اسمیت، ابعادِ مختلفِ خشونت را بازنمایی می کند و چگونه می توان میزانِ کاراییِ این تکنیک ها را ارزیابی کرد. برای پاسخ به این پرسش آثار نویسندگانِ مطرحِ تئاتر مستند، آنا دیویر اسمیت و پیتر وایس به عنوان نمونه ی موردی، بررسی خواهد شد. تحلیل ها براساس رویکرد نظریِ اسلاوُی ژیژک، نظریه پرداز معاصر حوزه فلسفه با رویکردِ روانکاویِ لکان صورت خواهد گرفت و انتظار می رود بر اساسِ نتایج، بتوان چگونگی تأثیر روش های مورد استفاده در تئاتر مستند را در بازنماییِ ابعادِ پنهانِ خشونت، نشان داد. رویکردِ این تحقیق، کیفی و روشِ آن توصیفی، تحلیلی و تفسیری است و نمونه ها بر اساس اهمیت آن ها در حوزه ی تئاتر مستند و روش های مورد استفاده برای بازنماییِ خشونتِ اجتماعی در تئاتر، انتخاب و تحلیل می شود.