زمینه و هدف: فیستول شریان- وریدی (Arteriovenose Fistulae: AVF) یکی از مناسب ترین روش های دسترسی عروقی در بیماران همودیالیزی محسوب می شود. عملکرد نامناسب فیستول، شایعترین علت مداخلات ثانویه و بستری شدن مکرر در این بیماران می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین مدت کارکرد و عوارض فیستول های شریانی- وریدی بیماران همودیالیزی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، 94 بیمار همودیالیزی بستری در بخش های همودیالیز بیمارستان های 17 شهریور و امام رضا (ع) مشهد مورد تحقیق قرار گرفتند. به منظور کسب اطلاعات لازم از پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته که در دو بخش تنظیم شده بود، استفاده گردید. بخش اول مربوط به مشخصات فردی و بخش دوم مربوط به اطلاعات پرونده (مانند علت نارسایی کلیه، زمان گذاشتن فیستول و سن بیماران) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS آزمون های آماری کای اسکوئر، تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از 94 بیمار مورد بررسی، 56 نفر (59.6%) مرد و 38 نفر (40.4%) زن بودند. میانگین سنی بیماران 50.3±16.8 سال با حداقل 18 و حداکثر 86 سال بود. میانگین مدت کارکرد فیستول 34.3±45.1 ماه، حداقل مدت کارکرد فیستول بعد از استفاده شدن 2 هفته و حداکثر 280 ماه (تا زمان تحقیق) بود. شایعترین عارضه فیستول ها، آنوریسم (58.5%) و بیشترین علت نارسایی فیستول ها، تکنیک جراحی بود. ارتباط زمان کارکرد فیستول با محل فیستول معنی دار بود (P=0.003)، به عبارت دیگر زمان کارکرد فیستول با محل آن ارتباط داشت و کارایی فیستول در محل مچ نسبت به آرنج و شصت بیشتر بود. ارتباط زمان کارکرد فیستول با سن، جنس و دیابت بیماران معنی دار نبود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق، عوارض فیستول در ناحیه مچ دست نسبت به آرنج کمتر است، بنابراین استفاده از عروق دیستال به دلیل عوارض زیادتر، توصیه نمی شود. میزان عوارض با افزایش سن ارتباطی نداشت که با توجه به تفاوت نتایج با مطالعات قبلی و حجم کم نمونه، پیشنهاد می شود مطالعه در حجم نمونه بیشتری انجام شود.

خانمی 47 ساله با شکایت از کاهش تدریجی دید مرکزی چشم راست، طی دو ماه گذشته مراجعه کرده است. حدت بینایی چشم راست 20.50 و چشم چپ 20.25 می باشد. در معاینه ته چشم راست با مردمک متسع، ادم موضعی و خفیف ماکولا بدون اگزودای لیپیدی در ناحیه تمپورال فووه آ، با اندازه ای کم تر از یک قطره دیست دیده شد. مویرگ های شبکیه مختصری گشاد شده بودند. در وسط ضخامت شبکیه، خون ریزی کوچکی وجود داشت. آنژیوگرافی با فلورسین و آنژیوگرافی سریع HG-ICG با سیستم HRA2 (Heidelberg Retina Angiograph (HRA) Rodenstock SLO)(SLO: scanning laser ophthalmoscope) نواحی نشت موضعی فلورسین با منبع نامعلوم و حاشیه ای نامشخص را در داخل شبکیه ، همراه با تغییرات تلانژکتازی عروق پاراماکولار را در ناحیه تمپورال فووه آ، نشان دادند...

مقدمه: از هایپوترمی در جراحی های مختلف نظیر جراحی های قلب و عروق ، کبد ، مغز و تیرویید استفاده می گردد. هایپوترمی به روشهای گوناگونی از قبیل خنک سازی سطحی، خنک سازی جریان خون داخلی وهایپوترمی فارماکولوژیک انجام می گیرد. هایپوترمی اثرات مختلفی بر عملکرد ارگانها و بافتهای مختلف بدن از قبیل قلب، ریه، کبد، مغز ، تیرویید و سیستم گردش خون دارد. در مطالعه حاضر اثرات هیستولوژیکی و بیوشیمیایی هایپوترمی بر بافت کبد موش صحرایی بررسی گردیده است.روش بررسی : این مطالعه از نوع مداخله ای ـ تجربی است. هایپوترمی سطحی با کمک دستگاه مولد هایپوترمی مخصوص حیوانات کوچک جثه آزمایشگاهی ایجاد گردید. موش های صحرایی نژاد Wistar با هیدرات کلرال 10% بیهوش شدند و سپس تحت هایپوترمی خیلی عمیق (1 c20±) به مدت 5/4 ساعت قرار گرفتند. از گروه اول (آزمایش) بلافاصله پس از اتمام هایپوترمی، خون گیری به عمل آمد. از گروه دوم 24 ساعت پس از اتمام هایپوترمی ، خون گیری و نمونه گیری از بافت کبد صورت گرفت. نتایج : بررسی بافت شناسی نشان داد که هسته هپاتوسیتها وزیکولر شده ، فضای سینوزوییدها کاهش یافته و هسته و سیتوپلاسم هپاتوسیتها حجیم گردیده است. افزایش معنی دار آلانین آمینوترانسفراز (GPT) بلافاصله پس از اتمام هایپوترمی مشاهده شد و 24 ساعت پس از اتمام هایپوترمی این افزایش به میزان طبیعی برگشت. سطح سرمی اسپارتات آمینوترانسفراز (GOT) هم بلافاصله و هم 24 ساعت پس از اتمام هایپوترمی افزایش معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری : نتایج مشخص کرد که به علت به صفر نرسیدن متابولیسم حتی در طی هایپوترمی خیلی عمیق ، تغییرات عروقی که منجر به هایپوکسی می شود می تواند موجب اثرات هیستولوژیکی و بیوشیمیایی در کبد گردد

مردی 22 ساله ،کشاورز،به دلیل تاری دید و کاهش بینایی چشم چپ از8 ماه قبل مراجعه کرده است.حدت بیماری چشم راست 20.20 و چشم چپ20.200 میباشد معاینه خارجی و بیو میکروسکوپی با اسلیت لمپ طبیعی است.در فوندسکوپی،رتینو پاتی و ماکولوپاتی اگزوداتیو حلقه ای( circinate) دیده میشود(شکل1تا3). درآنژیوگرافی با فلورسین،آنوریسم های کیسه ای (ساکولار) در محل دو شاخه شدن شریانچه ها (شکل4 الف تا ج)و رنگ شدگی دیواره عروق (شکل2و4-د) دیده شد. معاینه ها وبررسیها ی گسترده سیستمی انجام شده اند که همگی طبیعی بودند. بررسی های آزمایشگاهی شامل CRP,ANA,Anti ds-DNA,HBs Ag,HCV Ab و آزمایشهای HIV، همگی منفی بودند. تنها p-ANCA (با رقت 1.40) مثبت بود. برای بیمار،فوتو کو آگولیشن و لیزر ماکولا ازنوع شطرنجی( grid)انجام شد و تا هم اکنون دارای حدت بینایی ثابتی میباشد.  

کارسینوم سلول سنگ فرشی (SCC) ملتحمه معمولا به صورت یک تومور برجسته با حدود مشخص به رنگ صدفی یا خاکستری مایل به قرمز با ظاهر ژلاتینی همراه با عروق خونی است که در دهه 6 یا 7 زندگی در لیمبوس در سمت نازال یا تمپورال در محل شکاف پلکی دیده می شود. این تومور ممکن است با ناخنک، پاپیلوما، پینگوکولا، دیس کراتوز یا خال ملتحمه ای اشتباه شود. شیوع آن بسته به منطقه جغرافیایی بین 3.5-0.02 درصد هزار متغیر است و در مردان شایع تر می باشد. SCC ملتحمه در کل یک بدخیمی با گرید پایین است و عود موضعی این تومور غیرشایع نیست ولی گسترش داخل چشمی آن ناشایع است و متاستاز آن نادر می باشد.

سابقه و هدف: سوراخ بین دو بطن از شایع ترین بیماری های مادرزادی قلبی در نزد کودکان است. در بیماران مبتلا به سوراخ بین دو بطن متوسط تا بزرگ ، عفونت های مکرر تنفسی، نارسایی احتقانی قلب ، اختلال رشد و نمو و در درازمدت افزایش فشار شریان ریوی از مشکلات عمده هستند. همه این مشکلات به علت شانت بالای چپ به راست ایجاد می شود . این مطالعه با هدف بررسی تأثیر همودینامیک کاپتوپریل در کاهش میزان شانت چپ به راست در بیماران مبتلا به سوراخ بین دو بطن انجام شده است. مواد و روش ها : در این مطالعه نیمه تجربی 20 بیمار با سن 8/2± 5/6 سال شامل 15 پسر و 5 دختر مورد مطالعه قرار گرفتند. از طریق یک روش جدید اکو کاردیوگرافیک نسبت مقدار خون واردشده به بستر عروق ریوی به مقدار خون وارد شده به بستری عروق سیستمیک ( QP/QS ) قبل و بعد از تجویز کاپتوپریل اندازه گیری شد. کاپتوپریل با دوز 3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در 24 ساعت به صورت خوراکی و به مدت سه روز در سه دوز منقسم روزانه تجویز شد. برای آنالیز یافته ها از T-test pairاستفاده شد . یافته ها : در این مطالعه QP/QS از 59/. ± 4/2 قبل از درمان به 46/0± 7/1 بعد از درمان کاهش یافت(001/0< P ). فشار خون از (10± 70 ) / ( 12± 104 ) میلی متر جیوه قبل از درمان به ( 7 ± 53 ) /( 9 ± 83 ) میلی متر جیوه بعد از درمان کاهش یافت( 001/0< P ) . بحث : این مطالعه نشان می دهد که کاپتوپریل می تواند میزان شانت چپ به راست را در بیماران مبتلا به سوراخ بین دو بطن متوسط تا بزرگ به طور قابل توجهی کاهش دهد؛ لذا تصور می شود که استفاده دراز مدت از این دارو ممکن است باعث کاهش علایم بالینی در نزد بیماران گردد ونیاز به عمل جراحی را به تأخیر اندازد

زمینه و هدف : آهن می تواند سبب پراکسیداسیون لیپیدها هم در محیط و هم در بدن انسان شود. و این عمل در حیوانات تجربی می تواند سبب پیشرفت آسیب میوکاردی شود. اکسیداسیون لیپیدها خصوصاً لیپوپروتئین با دانسیتة کم (LDL) توسط مواد اکسیدان مانند آهن نقش مرکزی در پدیدة اترواسکلروز دارد. بنابراین بررسی میزان ذخائر آهن بدن در بیماران با بیماری عروق کرونری حائز اهمیت می باشد.روش کار: در این مطالعه مقطعی آینده نگر 112 بیمار با بیماری عروق کرونر و 63 بیمار بدون بیماری عروق کرونری که باآنژیوگرافی وضعیت عروق کرونری آنها مشخص شده بود مورد بررسی قرار گرفت ، میزان آهن ، فریتین لیپوپروتئین (a) لیپوپروتئین با دانسیتة کم(LDL) و لیپوپروتئین با دانسیته بالا (HDL) در هر دو گروه اندازه گیری شد و هر دو گروه از نطر فشار خون،بالا مصرف سیگار، سابقه فامیلی بیماری عروق کرونر و هیپراوریسمی مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران با آنمی ، بیماران کلیوی ، کبدی و بیماران با سابقة سوء جذب ، بیماران هموکروماتوز و بیماران با عفونتهای مزمن و یا اختلالات ایمونولوژیک و التهابی و بیماران با بیماری شناخته شده نئوپلاستیک و بیماران نارسایی قلبی از مطالعه حذف شده علاوه بر این بیماران مورد مطالعه شرایط اجتماعی اقتصادی نسبتاً مشابه داشته اند. یافته ها: میانگین آهن سرم در گروه با بیماری عروق کرونری و گروه بدون بیماری عروق کرونر به ترتیب 4±9/12میکرومول در لیتر و 5±1/8 میکرومول در لیتر بود که اختلاف معنی دار بین این دو میزان وجود داشت (P<0.001). میانگین میزان فریتین سرم در گروه با بیماری عروق کرونری 75±126 میکروگرم در لیتر و در گروه بدون بیماری عروق کرونر 75±101 میکروگرم در لیتر بود که این اختلاف نیز معنی دار بود (p<0.005).نتیجه گیری :با توجه به نتایج این پژوهش که میزان آهن و فریتین سرم بدون دخالت داشتن سایر عوامل خطر در گروه با بیماری عروق کرونر بیشتر از گروه بدون بیماری عروق کرونر بود، می توان احتمال نقش داشتن ذخایر آهن را در پیدایش پدیده آترواسکلروزیس بیان نمود.