لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: انفارکتوس قلبی یکی از مهمترین علل مرگ و میر در جهان محسوب می شود و این بیماری بار اقتصادی-اجتماعی زیادی بر بیماران تحمیل می کند. از آن جایی که تحلیل الگوی مکانی-زمانی بیماری ها نقش اساسی را در طراحی برنامه های پیشگیری و کنترل دارد، مطالعه حاضر با هدف تشخیص خوشه های فضایی-منطقه ای و همچنین تحلیل روند زمانی ابتلا به انفارکتوس قلبی در یک جامعه نظامی در ایران انجام شد. روش ها: در این مطالعه اکولوژیک، تمام موارد ثبت شده انفارکتوس قلبی توسط مراکز استانی جامعه نظامی مورد مطالعه طی سال های 1397-1394 مورد بررسی قرار گرفت. از آماره Getis-Ord Gi برای شناسایی لکه های داغ و از ضریب همبستگی اسپیرمن برای تحلیل روند زمانی ابتلا به این بیماری استفاده شد. یافته ها: موارد ابتلای انفارکتوس قلبی در کارکنان پایور و سربازان وظیفه در بازه زمانی مطالعه به ترتیب 103 و 4 نفر بود. استان های گیلان و گلستان (سطح اطمینان 90%) در سال 1394، استان های گیلان، گلستان، سمنان و زنجان (سطح اطمینان 95%) و استان اصفهان (سطح اطمینان 90%) در سال 1395، استان گلستان (سطح اطمینان 95%) و استان گیلان (سطح اطمینان 90%) در سال 1396 و استان گلستان (سطح اطمینان 95%) در سال1397 به عنوان لکه های داغ بیماری شناسایی شدند. نتایج تحلیل زمانی نیز یک روند افزایشی معنی دار در موارد ابتلا به انفارکتوس قلبی در کارکنان پایور نشان می دهد. نتیجه گیری: نواحی شمالی ایران تحت خطر بیماری انفارکتوس قلبی قرار دارند و روند زمانی ابتلا به این بیماری نیز یک افزایش معنی دار را نشان می دهد. یافته های این مطالعه می تواند در سیاست گذاری های کلان حوزه سلامت عمومی جوامع نظامی جهت تدوین استراتژی کنترل و اقدامات پیشگیرانه مورد استفاده قرار گیرد. در مطالعات آتی، باید به عوامل خطر و پارامتر های غیر اکولوژیک این بیماری در مناطق داغ پرداخته شود.

مقدمه و هدف: یکی از بزرگترین موانع سلامت در میان جوامع امروز، چاقی است. اختلال در عملکرد اندوتلیال در افراد چاق نسبت به سایر افراد بیشتر است و آمادگی قلبی-تنفسی در این افراد پایین است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر انواع تمرینات تناوبی با شدت بالا بر سطوح آمادگی قلبی-تنفسی، سطوح اندوتلین-1 و نیتریک اکساید در افراد چاق بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. تعداد 100 نفر آزمودنی چاق (بر اساس نمایه توده بدنی) مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی تهران، به صورت تصادفی به چهار گروه تمرین تناوبی با شدت بالا تردمیل (HIIT-TR)، دوچرخه (CY)، ترکیبی (CO) و کنترل (C) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تمرینی به مدت 12 هفته به تمرین پرداختند. نمونه خونی و آزمون های آمادگی توان قلبی-تنفسی آزمودنی ها در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون سنجش شد. برای سنجش سطوح نیتریک اکساید (NO) و اندوتلین-1 (ET-1) از روش الایزا استفاده شد و از آنالیز واریانس یک طرفه و دوطرفه برای بررسی تغییرات داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد پس از 12هفته تمرین، میزان اکسیژن مصرفی اوج (VO2 peak) در گروه های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل بهبود یافته است (0/001>p) و در گروه HIIT-TR نسبت به گروه HIIT-CO افزایش بیشتری داشت (0/01>p). در گروه TR، میزان افزایش NOx نسبت به سایر گروه های تمرینی بیشتر بود (0/01>p). تمرین، سطوح پلاسمایی ET-1 را در گروه های تمرینی TR و CO را کاهش داد، در حالی که سطوح ET-1 در گروه CY با گروه CTR اختلاف معناداری ندارد (0/05