امروزه بیس فنا آ (BPA) به طور گسترده ای در تولید پلاستیک های پلی کرناته و رزین های اپ.گسی به کار می ورد. حضور این ماده در فاضلاب شهری و پساب های صنعتی و ورود به اکوسیستم های آبی تاثیر زیان باری برروی موجودات آبرزی می گذارند. در این مطالعه، اثر BPAبر القای ناهنجاری های هسته ای (روش تست MN) و تخریب DNA کبدی (روشDNA Unwinding Assay ) در جنس نر ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) مورد بررسی قرار گرفته است. ماهیان طی دو هفته و به صورت تزریق درون صفاقی، غلظت های 10، 50، 100 و 150 میکروگرم بر گرم وزن بدن ماهیان از BPA را به صورت محلول در روغن نارگیل دریافت نمودند. گروه کنترل حلال، تنها روغن نارگیل را دریافت کردند در حالیکه برروی ماهیان کنترل هیچگونه تزریقی صورت نگرفت. از ماهیان در روزهای 0، 7 و 14 نمونه برداری به عمل آمد. جهت بررسی سمیت سلولی BPA، تعداد ناهنجاری های هسته ای موجود در اریتروسیت های خون ماهیان شانک زردباله مورد ارزیابی قرار گرفت. BPA باعث القای میکرونوکلئوس در اریتروسیت های ماهیان تیمار شده در مقایسه با گروه کنترل و در روندی وابسته به دوز گردید. بعلاوه، میزان آسیب DNA کبدی ماهیان شانک زردباله به روش واسرشته کردن DNA تحت محیط قلیایی بررسی گردید. نتایج حاصل نشان دهنده کاهش میزان یکپارچگی DNA کبدی ماهیان تیمار شده با غلظت های مختلف BPA پس از 7 و 14 روز از در معرض قرار گیری در مقایسه با ماهیان کنترل بود. این روند معنی داری در هفته دوم آزمایش نیز به طور چشمگیری ادامه یافت. نتایج مطالعه حاضر موید پتانسیل بالای ژنوتوکسیک BPA می باشد. علاوه بر آن می توان اذعان نمود که تستهای بکار رفته در مطالعه اخیر (آزمایش میکرونوکلئوس و شکستگی رشتهDNA ) بیومارکرهای سلولی و مولکولی حساس و مناسبی جهت سنجش BPA محسوب می شوند.

جابه جایی همزمان تحت کنترل نیروی مویینگی فاز های تر شونده و تر کننده، فرایند مورد علاقه در بسیاری از حوزه ها منجمله نفوذ مایعات آلوده کننده در هیدرولوژی و یا مهاجرت ثانویه در مهندسی مخازن نفتی می باشد. مدل های پرکولاسیون و به ویژه نوع خاص پرکولاسیون تهاجمی بسیار مناسب برای ارزیابی حرکت آرام دو سیال غیر قابل امتزاج وقتی که هر دو نیروی گرانش و لزجتی قابل صرف نظر باشند دیده شده است. به طور خاص، ویژگی های دسته احاط کننده و سایر خواص مهم پرکولاسیون مرتبط با آنها به ویژه در زمان رسیدن جبهه سیال مهاجم به وجه مقابل تولید می تواند ارزیابی شود. به هر حال با وارد کردن اثر گرانشی رفتار حرکت سیال ممکن است تغییر یابد. برای مثال وقتی اندازه نیروی گرانشی با نیروی موئینگی قابل مقایسه باشد یک گذر و تغییر در جبهه پیشرو سیال مهاجم مشاهده می شود که میزان آن وابسته به عدد بدون بعد باند  (Bond number)می باشد. در اینجا یک مطالعه شبیه سازی حرکت دو سیال غیر قابل امتزاج در حضور نیروی گرانشی با استفاده از یک شبکه حفره های با اندازه تصادفی انجام گرفته است. پایه اصلی کار بر بررسی اثر ناهمگونی با لحاظ نمودن توزیع های گوناگون برای اندازه حفره ها می باشد. در اینجا تزریق سیال از یک سوی سیستم انجام شده که باعث جابه جایی سیال دوم از سوی دیگرسیستم می شود. وضعیت پایداری و ناپایداری جبهه (فصل مشترک دو سیال) به صورت تابعی از عدد بدون بعد باند و هم چنین وضعیت ناهمگونی سیستم دیده شد.

در این تحقیق، مطالعه های تئوری و آزمایشگاهی روی تکنیک های مختلف ازدیاد برداشت از جمله تزریق آب (Water Flooding) و تزریق گاز (Gas Injection) و تزریق متناوب آب و گاز (WAG) روی نمونه های تهیه شده از یکی از مخازن کربناته دریایی ایران در شرایط مخزن انجام شده است. نتیجه های آزمایشگاهی برای هر یک از روش ها با نتیجه های مدل شبیه سازی آنها مقایسه شده است. در سناریوهای WF و GI دبی های تزریق cc/min 0.1, 0.2, 0.5 و برای فرایند WAG دو نسبت تزریق 1 (WAG ratios) و 2 با تعداد سیکل های 7، 7 و 10 با دبی های تزریق cc/min 0.1, 0.2, 0.5 و اجرا شد. نتیجه های به دست آمده از آزمایش ها نشان می دهد که در تمام سناریوها مقدار نفت بازیافت شده افزایش می یابد. به علاوه نتیجه ها نشان می دهد که بازیابی نفت در فرایند WAG با دبی بهینه سیالات تزریقی در مقایسه با سناریوهای WF و GI افزایش چشم گیری داشته است. در ضمن بازیابی نفت در فرایند WAG با نسبت تزریق 2 بیش از نسبت تزریق 1 است. از نمونه آب دریا و گاز متان خالص به عنوان سیالات تزریقی استفاده شده است. همچنین از این تحقیق نتیجه شده که نتیجه های آزمایشگاهی با نتیجه های شبیه ساز نفت سیاه ( (Eclipse 100همبستگی دارد.

سابقه و هدف: شواهد زیادی نشان می دهد که قشر اوربیتوفرونتال یکی از مکان های مغزی درگیر در پردازش اطلاعات مربوط به حافظه در طی حالات هیجانی می باشد. چون این ناحیه به طور مستقیم و غیر مستقیم با هیپوکمپ و آمیگدال ارتباط عصبی دارد، احتمالا در پردازش حافظه هیجانی دخالت دارد. هدف این تحقیق، بررسی اثر غیر فعال سازی برگشت پذیر قشر اوربیتوفرونتال توسط تترودوتوکسین بر اکتساب و تثبیت اطلاعات تازه آموخته شده فضایی در مدل یادگیری احترازی مکانی است. مواد و روش ها: موش های نر نژاد لانگ ایوانز (Long-Evans) با وزن 280 تا 320 گرم در این مطالعه استفاده شدند. ابتدا به صورت دو طرفه روی ناحیه مزبور کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، موش تحت یادگیری فضایی مدل احترازی مکانی آموزش داده شد. در طی آموزش (30 دقیقه) در دستگاه احترازی مکانی، حیوان یاد می گرفت که با کمک اشیا اطراف مکان دریافت شوک (ناحیه منع شده) را شناسایی کند و از ورود به آن خودداری کند. 60 دقیقه قبل و بلافاصله بعد از آموزش، تترودوتوکسین (5 نانوگرم در 0.6 میکرولیتر به ازا هر طرف) یا سالین به صورت دو طرفه داخل ناحیه فوق تزریق شد. 24 ساعت بعد از آموزش، میزان حافظه فضایی موش برای احتراز کردن از مکان شوک ارزیابی شد. این ارزیابی در یک دوره 30 دقیقه ای با کمک دو ملاک مدت زمانی که طول می کشید تا حیوان برای بار اول وارد ناحیه منع شده (شوک) شود و تعداد دفعات ورود به ناحیه منع شده اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد که غیرفعال سازی برگشت پذیر ناحیه مزبور 60 دقیقه قبل از آموزش و بلافاصله بعد از آموزش به ترتیب اکتساب یادگیری و تثبیت اطلاعات تازه آموخته شده فضایی را به طور معنی داری کاهش می دهد (p<0.01برای هر دو مورد). نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که قشر اوربیتوفرونتال نقش مهمی در اکتساب و تثبیت ذخیره اطلاعات تازه آموخته شده فضایی مربوط به حوادث هیجانی دارد.