هدف پژوهش حاضر، بررسی آگاهی واج شناسی کودکان، قبل از آموزش خواندن و در ضمن آموزش خواندن است تا مشخص نماید کدام یک از مولفه های آگاهی واج شناختی تحت تاثیر خواندن و کدام یک بدون تاثیر آن، در کودکان به وجود می آید. برای بررسی آگاهی واج شناختی از آزمونی که بر اساس آزمون نورث و پارکر (1993) برنان و ایرسون (1997) طراحی گردیده، استفاده شده است. این آزمون شامل سه بخش آگاهی هجایی، آگاهی واحدهای درون هجایی و آگاهی واجی است. آگاهی هجایی شامل دو تکلیف ترکیب و تقطیع هجا، آگاهی واحدهای درون هجایی شامل دو تکلیف تجانس و قافیه، آگاهی واجی شامل تکالیف نامیدن و حذف واج آغازین، شناسایی کلمات مختلف با واج آغازین یکسان، نامیدن و حذف واج انتهایی، شناسایی کلمات مختلف با واج انتهایی یکسان، حذف واج میانی، تقطیع و ترکیب واجی است. آزمون روی یک گروه کودکان 5.5 ساله و دو گروه کودکان 6.5 ساله انجام شده است. از دو گروه کودکان 6.5 ساله، یک گروه تحت آموزش خواندن قرار گرفته اند و گروه دیگر، با کودکان 5.5 ساله در آمادگی حضور دارند؛ آزمودنی ها از کلاس های پایه اول ابتدایی و آمادگی 5 منطقه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز شهر تهران با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند.سپس از نظر هوشی، رفتاری، شنوایی و زبانی بررسی گردیدند و در صورت عدم وجود مشکل در جنبه های بالا، از آنها آزمون آگاهی واج شناختی گرفته شد.یافته های پژوهش نشان می دهد که سه گروه آزمودنی، در میانگین امتیاز تکالیف مربوط به آگاهی هجایی و آگاهی واحدهای درون هجایی با یکدیگر تفاوت ندارند. در تکالیف مربوط به آگاهی واجی، دو گروه 5.5 و 6.5 ساله ای که در مقطع آمادگی بوده اند و تحت آموزش رسمی خواندن قرار نگرفته اند، امتیاز پایینی به دست آوردند.میانگین امتیاز گروه 6.5 ساله ای که در پایه اول ابتدایی تحت آموزش خواندن قرار گرفته اند با دو گروه دیگر، در تمام تکالیف آگاهی واجی تفاوت دارد. افزایش میانگین امتیاز آگاهی واجی در این گروه ناشی از آموزش خواندن است.

تبریز از دیرباز، از زمان سفر مارکوپولو به لحاظ داشتن باغها شهره آفاق بود. «اوزون حسن» و «سلطان یعقوب» آق قویونلو باغهای «هشت بهشت» و «عشرت آباد» را احداث نمودند. و سلسله های بعدی و بزرگان واعیان شهر، دهها باغ بزرگ و کوچک نیز بر باغهای موجود افزودند تازمان قاجاریه که مرحوم عباس میرزا، نایب السلطنه در باغ «عشرت آباد» «باغ شمال» عماراتی نو انداخت و «باغ صفا» را در دامنه کوه سرخاب بر باغهای موجود افزود. «باغ صفا» چنانکه از نامش پیداست، دامنه کوه «عون بن علی» - عینالی - و شمال کوی سرخاب را تفرجگاه کوی و شهر ساخت و به سبب برخورداری از قنوات «حسن پادشاه» و «شاه چلبی» و «خواجه علی بیگ» و باغهای «توتستان» «باغ پسته» و«زردآلو» و باغ بزرگ و «جوان» که همه به نام «صفا باغی» خوانده می شدند، به آن برتری خاصی بخشید؛ چنانکه نادر میرزا می نویسد: «چون آن جایی به جهان کمتر بود» و یک سیاح انگلیسی بعد از دیدار باغ چنان واله و شیدای آن شد که چون نتوانست آن زیبایی را درنظم کشد به ناچار سروده ای را به نثر آورد که: «بوستان معطر، باغهای زیبا و جویهای روان را بنگر، آیا اینجا نقطه ای سکونت برای قهرمانان نیست؟ زمین به سان مخمل و هوا معطر است گویی گل سرخ سهمی از عطر خود را به آب جویبارها نثار کرده است». «باغ صفا» قریب به هفتاد سال از آغاز آبادان بود تا بر اثر زلزله و بی توجهی ها ، عمارتش فرو افتاد و هفتاد سال دیگر باغش گرفتار خزان روزگار شد. حدود سالهای 1330 شمسی به تدریج زمینش تقطیع و تفکیک و بر خلاف ضوابط به معرض بیع وشری درآمد و دیری نکشید که قسمتی از خیابان «سرباز شهید»، «کوچه و گذر صفا باغی» و قسمتی از «قبرستان حسینیه» جایگزین باغ گردید. تا جایی که امروز جز نام و خاطره ای از آن باقی نمانده است!