در این مطالعه، پتانسیل احتراق خود به خودی نفت سنگین در طی فرایند احتراق در جا مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتیجه های آزمایشگاهی از دستگاه های آنالیز حرارتی (TGA, DSC and ARC)، مطالعه سینتیکی برای نمونه های مختلف نفت سنگین در محیط های متخلخل ماسه ای و کربناته انجام شد. اثر فشار بخشی اکسیژن، فشار مخزن و رس موجود در سنگ روی شرایط احتراق خود به خودی با استفاده از نمونه های نفت سنگین مخازن جنوب غربی ایران مورد بررسی قرار گرفت. بررسی نتیجه ها نشان داد که با تزریق هوا در فشار اتمسفر، واکنش احتراق دما پایین (Low temperature combustion) که با تولید کربن مونوکسید مشخص می شود در دمای 300 درجه سانتی گراد آغاز می شود. در حالی که غنی سازی هوای تزریقی با اکسیژن باعث کاهش شروع احتراق دما پایین (LTC) به میزان 50 درجه می شود. در آزمایش هایی که با دستگاه (Accelerating calorimetric) ARC در فشار مخزن (1300psi) انجام شده اند، انرژی فعال سازی در ناحیه احتراق دمای پایین کاهش محسوسی نشان داد و در نتیجه واکنش LTC در دمای 115 درجه سانتی گراد آغاز شد. آزمایش های DSC (Differential Scanning Calorimetric) در شرایط غیر ایزوترمال نیز نشان دادند که افزایش فشار بخشی اکسیژن باعث می شود که در فرایند واکنش های احتراق، حرارت بیشتری تولید شود. وجود رس به عنوان کاتالیست و افزایش دهنده سطح به منظور جذب سوخت بیشتر، میزان انرژی فعال سازی را به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. براساس نتیجه های به دست آمده، احتراق خود به خودی رابطه مستقیم با فشار مخزن، میزان رس موجود در سنگ مخزن و اکسیژن موجود در هوای تزریقی دارد.