زمینه و هدف: به منظور تعیین روش مناسب دفع پسماندهای جامد شهری مدل تلفیقی از روش های ارزیابی چرخه عمر و تحلیل سلسله مراتبی تهیه گردید. ارزیابی های زیست محیطی و فنی سناریوهای (A)دفن زایدات بدون استحصال انرژی، (B)زباله سوزی بهمراه استحصال انرژی و دفن خاکستر و (C)تولید کود کمپوست از بخش ارگانیک و دفن دیگر زایدات، توسط مدل انجام شد. روش بررسی: در انجام ارزیابی های زیست محیطی، میزان انتشارات گلخانه ای(GHGs) در چرخه عمر روش دفع برآورد گردید. ارزیابی های فنی نیز مطابق با روش تحلیل سلسله مراتبی و نظرسنجی از متخصصان انجام شد. بمنظور تحلیل نتایج مدل، شهر تهران بعنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. یافته ها: بیشترین انتشارات گلخانه ای طی سناریوی A و کمترین آن در سناریوی B اتفاق می افتد. حداکثر تخفیف در انتشارات بواسطه سوزاندن زایدات غذایی و کاغذ و مقوا، در سناریوی B حاصل می شود. برخلاف آن، در سناریوهای A و C، دفن این قبیل زایدات عامل اصلی تولید گاز متان بوده است. سوزاندن زایدات پلاستیکی اگرچه می تواند منجر به استحصال انرژی بیشتری در سناریوی B شود، ولی تولید CO2غیربیولوژیک اثر افزایشی در انتشار GHGs دارد. سناریوهای A و C از منظر اغلب معیارهای فنی برتری نسبتا بالایی در مقایسه با سناریوی B داشته اند لیکن امکان شیرابه زایی در این سناریوها امتیاز فنی آنها را کاهش می دهد. بحث و نتیجه گیری: براساس تلفیق ارزیابی ها، روش دفن بدون استحصال انرژی نامناسب ترین گزینه بوده و زباله سوزی با استحصال انرژی منجربه کمترین انتشارات گلخانه ای شده و از نظر فنی نیز مورد قبول است.

0

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف کود مرغی پلیت شده و کود شیمیایی بر کیفیت علوفه و عملکرد دانه ذرت (Zea mays L.)، آزمایش حاضر در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل شاهد (عدم مصرف کود)، 1250 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده، 1250 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 25 درصد کود شیمیایی (کود اوره، کود سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم)، 1250 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 50 درصد کود شیمیایی، 2500کیلوگرم کود مرغی پلیت شده، 2500 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 25 درصد کود شیمیایی، 2500 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 50 درصد کود شیمیایی، 5000 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده، 5000 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 25 درصد کود شیمیایی، 5000 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 50 درصد کود شیمیایی و 100 درصد کود شیمیایی بود. نتایج نشان داد که تیمارهای تلفیقی موجب بهبود عملکرد و اجزای عملکرد به ویژه ارتفاع بوته، وزن بلال، تعداد دانه در ردیف، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت شدند. بیشترین ارتفاع بوته (2/241 سانتی متر)، تعداد بلال در بوته (1/2 بلال)، وزن هزار دانه (99/26 گرم بر مترمربع)، عملکرد دانه (76/12 تن در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (42/26 تن در هکتار) در تیمار 5000 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 50 درصد کود شیمیایی توصیه شده مشاهده گردید. بیشترین درصد پروتئین سیلاژ علوفه (58/12 درصد) و خاکستر سیلاژ (32/10 درصد) در تیمار 2500 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 50 درصد کود شیمیایی توصیه شده مشاهده گردید. نتایج حاصل از اندازه گیری ها نشان داد که تیمارهای کود تلفیقی در مقایسه با تیمار کود شیمیایی خالص و کود مرغی خالص دارای برتری بودند و سبب بهبود عملکرد و کیفیت محصول ذرت گردید. باتوجه به نتایج حاصل از آزمایش حاضر ترکیب کود شیمیایی با مقادیر متفاوت کود مرغی، موجب کاهش مصرف کودهای شیمیایی و بهبود عملکرد و کیفیت ذرت شد. این امر می تواند علاوه بر صرفه جویی در مصرف کود و هزینه های ناشی از آن، کاهش اثرات مخرب زیست محیطی را نیز سبب شود و وضعیت خاک از لحاظ حاصلخیزی درازمدت و درصد ماده آلی خاک بهبود پیدا کند.

اُزن یک فرایند غیرحرارتی است که می تواند باعث بهبود کیفیت و ارتقای ایمنی مواد غذایی شده و دوره نگهداری آنها را افزایش دهد. در این پژوهش، از گاز اُزن در غلظت های 2 و 5 ppm، در تولید پنیر فراپالایش آب نمکی استفاده گردید و پس از آن نمونه ها طی دوره رسیدگی 105 روزه مورد آزمایش های میکروبی، فیزیکوشیمیایی و حسی قرار گرفتند. اُزن زنی کنسانتره همزمان با تلقیح آغازگر (OA)، اُزن زنی کنسانتره قبل از تلقیح آغازگر (OB)، اُزن زنی کنسانتره (قبل از تلقیح) و آب نمک (OC)، اُزن زنی آب نمک (OD) و نمونه شاهد (C) تیمارهای مورد استفاده بودند. طبق نتایج، مقادیر مواد جامد، خاکستر، نمک، عدد اسیدی و آب اندازی پنیرها با گذشت زمان رسیدگی به طور معنی داری (05/0≥p) افزایش پیدا کرد، درحالی که مقادیر پروتئین و چربی نمونه ها به طور معنی داری (05/0≥p) کاهش یافت. pH نمونه ها نیز از روز صفر تا 35 کاهش و پس از آن در اکثر نمونه ها تا انتهای دوره رسیدگی افزایش پیدا کرد. شمارش کلی میکروبی نمونه ها نیز ابتدا تا روز 70 افزایش یافت، اما در ادامه تا انتهای دوره رسیدگی کاهش پیدا کرد. طی رسیدگی، شمارش کلی پنیرهای تیمار شده با دوز ppm 5 اُزن، کمتر از نمونه های تیمار شده با دوز ppm 2 اُزن بود. پنیرهای تیمار شده با دوز ppm 5 اُزن نیز عدد اسیدی بیشتری از نمونه های تیمار شده با دوز ppm 2 اُزن داشتند. با افزایش زمان رسیدگی، عدد اسیدی نمونه های OD5 و OB5 به طور معنی داری (05/0≥p) بیشتر از سایر نمونه ها بود. آب اندازی نمونه های OA5 و OB5 از روز 70 به بعد به طور معنی داری (05/0≥p) از دیگر نمونه ها بالاتر بود. در بیشتر تیمارها، امتیاز حسی پنیرهای انتهای دوره رسیدگی در مقایسه با پنیرهای ابتدای دوره به طور معنی داری (05/0≥p) بالاتر بود و هرچند تیمار اُزن توانست برخی از ویژگی های حسی پنیرها را ارتقا دهد، اما در کل این افزایش نسبت به نمونه شاهد، خصوصاً در انتهای دوره رسیدگی، معنی دار نبود.

زمینه مطالعاتی: ادویه جات به عنوان یکی از رایج ترین طعم دهنده ها در تهیه و فرمولاسیون غذا استفاده می شوند که در شرایط غیربهداشتی، حاوی تعداد زیادی میکروب هستند. پلاسمای سرد، یک روش ایمن برای تولید تخلیه تعادل غیر حرارتی در فشار اتمسفر ، راه حلی نوآورانه در تولید مواد غذایی سالم بهداشتی به کار میرود. هدف: این پژوهش با هدف استفاده از فناوری پلاسمای سرد به عنوان روشی در جهت ضدعفونی ادویه به عنوان یک جایگزین مناسب برای فناوری های متداول انجام شد. روش کار: تیماردهی دو ادویه دارچین و زیره سبز با پلاسمای سرد DBD با گاز آرگون به مدت زمان سه دقیقه با ولتاژ ماکزیمم 10کیلوولت وتوان 100وات انجام شد و میزان رطوبت، ترکیبات فنلی، فعالیت آنتی اکسیدانی، میزان خاکستر کل، رنگ، ارزیابی حسی و مورفولوژی نمونه‏ها تعیین شد.نتایج پژوهش: کاهش معنی دار(p<0.05) در آلودگی میکروبی دارچین و زیره سبز دیده شد. کلی فرم در دارچین 92% ، در زیره سبز91% ، شمارش کلی به ترتیب 69/7% و 08/9% و کاهش یکسان درمیزان کپک (22%) دیده شد. رطوبت دارچین 87/46%کاهش، تغییری در میزان رطوبت زیره سبز مشاهده نشد. تاثیر پلاسمای سرد در افزایش خاصیت ظرفیت آنتی اکسیدانی و ترکیبات فنولی ادویه ها در مقایسه با یکدیگر در سطح احتمال5 درصد معنی دار بود(p<0.05) نتیجه گیری کلی:.با توجه به عدم تغییر در خواص ارگانولپتیکی میتوان بیان نمود که توسعه حوزه مطالعات با فناوری پلاسما برای تولید محصولات طبیعی و عاری از ضدعفونی کتتده های شیمیایی امکان پذیر میباشد و این روش را برای ضد عفونی کردن ادویه جات در سطح بالا پیشنهاد نمود

در غالب کتب تراجم و تذکره ها، دیدار مولانا و شمس تبریزی را در یکی از روزهای سال 642، یعنی پس از ورود شمس به قونیه در بیست و ششم جمادی الاخر همان سال، ثبت کرده اند. این دیدار چگونه صورت گرفت و در آن چند لحظه کوتاه بین آن دو چه گذشت، هنوز هم یکی از رازهای شیرین و توجه برانگیز تاریخ عرفان و ادب فارسی است؛ چرا که آن لحظه لحظه آبستنی زمان برای زادن بزرگ ترین شاعر عارف ایران بود. این دیدار سرآغاز عشق پرشوری گشت که، بسان آتشی سهمگین و مهار نشدنی، در نیستان هستی و بیشه اندیشه و سجاده پارسایی جلال الدین افتاد و از سوخته او خاکستری بر جای گذاشت. اما، از زیر این خاکستر، اخگروار، مولانایی پدید آمد که پندارسوز و نمودگداز و سراپا شور و عشق به حقیقت بود. نزدیک به هشتصد سال است که مردم آشنا و علاقه مند به زندگی مولانا و آثار او بارها از خود پرسیده اند که شمس تبریزی که بود و چه اکسیری داشت که از عالمی والامقام و شیخی زهدپیشه و متعبد و خطیبی پرآوازه رندی عالم سوز و عاشقی بی پروا و شوریده ای از دام نام و ننگ رسته و عارفی به حق پیوسته ساخت و، در مدت کوتاه آشنایی و هم نشینی با او، چنین تحول شگرفی در اندیشه و جهان نگری و، به تبع آن، در زندگی و سلوک فکری و عرفانی او پدید آورد. این جستجوها به کشف واقعیت هایی درباره زادگاه و حیات جسمانی و سلوک عرفانی و، در یک کلمه، گذشته شمس منجر شده است ولی هنوز برای آن پرسش اصلی پاسخی به دست نیامده است: شمس برای پدید آوردن عشقی این چنین شگرف و عظیم چه افسونی داشت؟...

بسیاری از افزایشگران، برای ریشه دار کردن قلمه های میخک از اکسین ها بهره جویی کرده اند اما تاکنون اثر اکسین ها بر گلدهی قلمه های تیمار شده گزارش نشده است. این پژوهش در سال های 1376 و 1377 در یک گلخانه تجاری پرورش گل بریدنی میخک واقع در منطقه شهریار در استان تهران روی دو رقم جدید میخک، رقم استاندارد "جیامایکا" و رقم مینیاتور " بریل" انجام گردید. پس از گزینش گیاهان مادری، شاخساره های 8 تا 10 سانتیمتری که در گره ها تشکیل شد، برای تهیه قلمه، مورد استفاده قرار گرفت. در این پژوهش از دو اکسین نفتالن استیک اسید (NAA) با غلظت های 0، 25، 50 و 100 میلی گرم در لیتر و ایندول بوتیریک اسید (IBA) با غلظت های 0، 50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر و همچنین آمیخته ای از غلظت های یاد شده این دو اکسین با یکدیگر استفاده شد. قلمه ها به مدت 10 دقیقه در محلول هورمونی قرار گرفتند و بی درنگ به محیط ریشه زایی انتقال یافتند. محیط ریشه زایی آمیخته ای از ماسه و خاکستر سبوس برنج به نسبت حجمی مساوی بود برای اجرای این پژوهش از یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار استفاده شد. در هر تکرار 4 قلمه میخک قرار داشت. به گونه ای که 2 قلمه برای تجزیه صفات مربوط به ریشه و 2 قلمه جهت تجزیه صفات مربوط به گل به کار رفت. میانگین ها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن (DNMRT) مقایسه شدند. نتایج پژوهش نشان داد که محیط کشت به کار رفته برای ریشه زایی میخک بسیار مناسب بوده است سطوح مختلف آکسین و ترکیب آنها در مقایسه با شاهد، اختلاف معنی داری از نظر درصد ریشه زایی در سطح احتمال 5% نشان نداد. در حالی که تعداد ریشه، به میزان زیاد تحت تاثیر تیمارهای آکسینی قرار گرفت بیشترین تعداد ریشه در 50 میلی گرم در لیتر NAA و 100 میلی گرم در لیتر IBA (به ترتیب 21.77 و 22.23 ریشه در گیاه). بهترین اثر سطوح مختلف آکسین بر طول ریشه، در 100 میلی گرم در لیترNAAA ؛ (7.49 سانتی متر) و 100 میلی گرم در لیتر IBA؛ (7.28 سانتیمتر) بدست آمد. کاربرد NAA و IBA وزن تر و خشک ریشه را افزایش داد. بیشترین وزن تر ریشه در 50 میلی گرم در لیتر NAA؛ (0.189 گرم) و 200 میلی گرم در لیتر IBA بدست آمد و اختلاف ها در سطح 5% در مقایسه با شاهد معنی دار بود. بیشترین وزن خشک ریشه در 50 میلی گرم در لیتر NAA؛ (0.028 گرم) و 200 میلی گرم در لیتر (0.028 گرم) حاصل شد. تیمار قلمه های میخک با IBA و NAA اثر چشمگیری روی تعداد روز تا گلدهی، تعداد گل ارتفاع گیاه و وزن گل بریدنی داشت. IBA به غلظت 200 میلی گرم در لیتر تعداد روز تا گلدهی را به 195.7 روز در مقایسه با شاهد که 208.3 روز بود نشان داد و این تفاوت در سطح احتمال 5% معنی دار بود. همچنین تیمارهای آکسینی بر تعداد گل اثر داشت و بیشترین تعداد گل (17.3) در غلظت 200 میلی گرم در لیتر IBA بدست آمد که تفاوت معنی داری با شاهد داشت. افزون بر این بیشترین ارتفاع گیاه (74.90) در غلظت 200 میلی گرم در لیتر IBA بدست آمد که با شاهد در سطح 5% تفاوت معنی دار داشت. بیشترین وزن گل در 100 میلی گرم در لیتر NAA و 200 میلی گرم در لیتر IBA (به ترتیب 34.98 و 36.79 گرم) حاصل شد که با شاهد در سطح 5% اختلاف معنی دار داشت با این که اثر رقم بر صفاتی مانند درصد ریشه زایی، طول ریشه و وزن تر و خشک ریشه معنی دار نبود اما برخی صفات دیگر مانند تعداد ریشه، تعداد روز تا گل دهی، تعداد گل، ارتفاع گیاه، قطر گل و وزن گل بریدنی تحت تاثیر رقم قرار گرفت.