مقدمه: هدف از پژوهش حاضر پیش بینی افسردگی بر اساس مولفه های خودشفقتی (خودمهربانی، خودقضاوتی، انسانیت مشترک، انزوا، ذهن آگاهی و شناخت بیش از حد) در دانشجویان دختر دارای تجربه شکست عاطفی دانشگاه های شهر اهواز بود.روش: روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع پیش بین بود. آزمودنی های آن را 180 دانشجوی دختر دارای تجربه شکست عاطفی در طی یک سال گذشته تشکیل می دادند. انتخاب گروه نمونه به روش نمونه گیری هدفمند و همچنین نمونه گیری گلوله برفی انجام شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسش نامه های 13 سوالی افسردگی بک و خودشفقتی نف بودند.یافته ها: برای تحلیل داده ها از روش تحلیل تمیز استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پژوهش قادر به پیش بینی افسردگی در دانشجویان دختر دارای تجربه شکست عاطفی دانشگاه های شهر اهواز است. همچنین در تحلیل ممیز به روش گام به گام مشخص گردید که کارآمدترین متغیرها در پیش بینی افسردگی به ترتیب 1- ذهن آگاهی 2- انزوا 3- خودقضاوتی و 4- خودمهربانی هستند. در بررسی متغیرها به صورت جداگانه نیز مشخص گردید که همه متغیرها شامل خودمهربانی، خودقضاوتی، انسانیت مشترک، انزوا، ذهن آگاهی و شناخت بیش از حد پیش بین های معنی داری برای افسردگی در دانشجویان دختر دارای تجربه شکست عاطفی در دانشگاه های شهر اهواز می باشند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که خودشفقتی قادر به پیش بینی افسردگی در دانشجویان دختر دارای تجربه شکست عاطفی می باشد.

با توجه به اهمیت حیاتی بهزیستی سالمندان و رشد سریع جمعیت آنان، بررسی نقش متغیرهای مختلف در بهزیستی سالمندان ضروری به نظر می رسد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بهزیستی روان شناختی با دین داری و خودشفقت ورزی در سالمندان انجام پذیرفت. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه ی اجرا، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان مقیم سراهای سالمندان نیمه وقت شهر کرمانشاه ، به تعداد 1190 نفر است که از این تعداد، 700 نفر مرد و 490 نفر زن بالای 55 سال می باشند. بر اساس جدول مورگان نمونه به تعداد 300 نفر فقط از مردان انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه بهزیستی روان شناختی ریف، مقیاس نگرش مسلمانان به دین وایلد و جوزف و پرسش نامه فرم کوتاه خود شفقت ورزی ریس و همکاران بودند. در تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها نشان دادند که بین دین داری (r=0.46) و خودشفقت ورزی (r=0.61) با بهزیستی روان شناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (P<0.001). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که بیش همانندسازی، کمک شخصی، ذهن آگاهی، انزوا و مناسک اسلامی قادر به پیش بینی 57 درصد از واریانس بهزیستی روان شناختی در سالمندان می باشند. بنابراین با افزایش دین داری در زندگی و خود شفقت ورزی، می توان بهزیستی روان شناختی را افزایش داد.

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خود شفقتی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب افسردگی مختلط بود.مواد و روش ها3 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب افسردگی مختلط به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. در این پژوهش طرح تک آزمودنی با خط پایه چندگانه استفاده شد. اضطراب و افسردگی و خودشفقتی بیماران نه بار بوسیله پرسشنامه اضطراب بک، پرسشنامه افسردگی بک ویرایش دوم و مقیاس خود شفقتی ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های تغییرات روند، شیب، میزان تغییرپذیری کوهن و تفسیر فراز و فرود متغیرها در نمودارها و برای تعیین معنی داری بالینی از درصد بهبودی و اندازه اثر استفاده شد.یافته هاتمامی بیماران تغییرات چشمگیری در متغیرهای افسردگی و اضطراب و خود شفقتی نشان دادند و همگی توانستند این پیشرفت را تا مرحله پیگیری 60 روزه حفظ کنند.نتیجه گیریشناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند باعث افزایش خود شفقتی و نیز بهبود علائم اضطرابی و افسردگی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب افسردگی مختلط گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: در طول دهه گذشته، خودشفقتی به عنوان یک سازه مکمل در ذهن آگاهی محبوبیت زیادی کسب نموده و پژوهش درباره خودشفقتی در زمینه های مختلف علوم روان شناختی رو به رشد است. هدف پژوهش حاضر تهیه نسخه فارسی مقیاس خودشفقتی (Self-compassion scale- Persian version; SCS-P) و بررسی خصوصیات روان سنجی آن بود. مواد و روش ها: در قالب یک مطالعه توصیفی، نسخه فارسی مقیاس خودشفقتی (SCS-P) پس از آماده سازی به روش ترجمه مضاعف، بر روی 377 نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. پایایی نسخه فارسی مقیاس خودشفقتی از طریق روش های همسانی درونی، بازآزمایی و همبستگی بین مجموعه ماده بررسی شد. هم چنین، ساختار عاملی مقیاس از طریق تحلیل عاملی تاییدی و روایی آن با استفاده از همبستگی بین خرده مقیاس ها، روایی محتوا، واگرا، همگرا و ملاکی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: دامنه ضرایب آلفای کرونباخ خرده مقیاس ها 0.68-0.77، ضریب آلفای کرونباخ کل مقیاس 0.90، دامنه ضرایب بازآزمایی 0.56-0.71 و دامنه همبستگی بین ماده ها 0.54-0.78 بیانگر پایایی مطلوب مقیاس بود. نتایج تحلیل عاملی تاییدی از برازش قابل قبول ماده ها حکایت داشت. همچنین الگوی ضرایب همبستگی بین خرده مقیاس ها 0.32-0.65، روایی محتوا، واگرا، همگرا و ملاکی بیانگر روایی خوب مقیاس بود. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت نسخه فارسی مقیاس خودشفقتی خصوصیات روان سنجی مطلوبی دارد و ابزار معتبر جهت استفاده در موقعیت های پژوهشی، غربالگری، تشخیصی و درمانی است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی سهم احساس انسجام وخودشفقتی در پیش بینی شکوفایی دانشجویان بوده است. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش از میان کلیه دانشجویان دختر و پسر مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات در نیمسال دوم سال تحصیلی 96-95، نمونه ای به حجم 347 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودشفقتی نف، پرسشنامه احساس انسجام آنتونوسکی و پرسشنامه شکوفایی باتلروکرن استفاده شد. جهت تحلیل داده های پژوهش از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان استفاده شده است. یافته ها نشان داد بین شکوفایی و بهشیاری همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد. بین قابل درک بودن، همانند سازی افراطی و شکوفایی همبستگی منفی و معنی دار وجود دارد. از بین خرده مقیاس های خودشفقتی؛ بهشیاری و از بین خرده مقیاس های احساس انسجام؛ قابل درک بودن و کنترل پذیر بودن توانایی پیش بینی شکوفایی را داشته اند. با توجه به اهمیت احساس انسجام وخودشفقتی در پیش بینی شکوفایی پیشنهاد می گردد، به منظور رشد شکوفایی در افراد مختلف به این مؤلفه ها توجه شود.

زمینه و هدف: شیوع چاقی در سال های اخیر در سطح جهانی افزایش یافته است. این شرایط با خطر بالا برای ابتلا به بیماری های مختلف و هزینه های بالا برای نظام مراقبت از سلامت مرتبط است. شناسایی عوامل تعیین کننده روان شناختی دخیل در چاقی برای تدوین مداخلات درمانی جدید حائز اهمیت است. این مطالعه با هدف مقایسه ذهن آگاهی خصیصه ای و خودشفقتی در زنان دارای شاخص توده بدنی بالا و طبیعی انجام شد.روش و مواد: این مطالعه به روش علی مقایسه ای با مشارکت 200 زن (100 نفر با شاخص توده بدنی بالا و 100 نفر با شاخص توده بدنی طبیعی) مراجعه کننده به خانه های سلامت، باشگاه های ورزشی و مراکز کاهش وزن شهر تهران به شیوه نمونه گیری در دسترس انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های مقیاس ذهن آگاهی خصیصه ای و مقیاس خودشفقتی جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 و آزمون آماری t مستقل، تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) نمره ذهن آگاهی خصیصه ای در گروه BMI بالا (11.3) 59.3، کمتر از گروه طبیعی (9.5) 64.5 بود (P<0.01). افزون بر این، نمره کل خودشیفتگی در گروه BMI بالا (14.5) 77.4، کمتر از گروه طبیعی (12.8) 83 بود (P<0.01). میانگین (انحراف معیار) نمره قضاوت در مورد خود (3.8) 5/14 و (3.8) 12.9 (P<0.01)، منزوی سازی (3.4) 12.6 و (2.8) 10.9 (P<0.01) و بزرگ نمایی (3.6) 12 و (2.7) 11.1 (P<0.05) در گروه BMI بالا، بیشتر از گروه طبیعی بود ولی در احساسات مشترک انسانی (2.8) 11.5 و (2.7) 12.4 (P<0.05)، ذهن آگاهی (2.9) 12 و (2.5) 12.9 (P<0.05) نمرات گروه BMI بالا، کمتر از گروه طبیعی بود.نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که ذهن آگاهی و خودشفقتی در افراد دارای شاخص توده بدنی بالا کمتر از افرادی با وزن طبیعی است. می توان این سازه های روانشناختی را در مداخلات درمانی هدف قرار داد.