زمینه و هدف: پزشکان و پرستاران در تماس مکرر با بیمار دچار سوختگی قرار دارند، از این رو بهترین منابع جهت دریافت اطلاعات برای طراحی برنامه جامع به منظور ارتقای کیفیت مراقبت ها هستند. بدین منظور این مطالعه با هدف تبیین تجارب پزشکان و پرستاران از اولویت های مراقبت از زخم سوختگی انجام شد. روش ها: این مطالعه یک پژوهش کیفی مبتنی بر تحلیل محتوا بود که در سال 1398 در یک بیمارستان آموزشی و یک بیمارستان نظامی در اصفهان انجام شد. مشارکت کنندگان شامل 7 نفر از پرستاران و پزشکان با حداقل 5 سال سابقه کار در زمینه مراقبت از زخم سوختگی بوده که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه های فردی نیمه ساختار عمیق با مشارکت کنندگان گردآوری شد و نمونه گیری تا اشباع داده ها ادامه یافت. داده ها به روش تحلیل محتوای قراردادی گرینهام و لوندمن تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل داده ها، 3 طبقه اصلی و 10 زیر طبقه استخراج گردید. طبقه ارزیابی زخم سوختگی با دو زیر طبقه ارزیابی بیمار و ارایه کمک های اولیه و ارزیابی سطح و عمق سوختگی، طبقه مدیریت زخم های سوختگی با چهار زیر طبقه پاکیزه سازی و لایه برداری، پانسمان زخم سوختگی، مدیریت درد و آموزش به بیمار، طبقه مراقبت پیگیر از بیماران مبتلا به سوختگی با چهار زیر طبقه تامین سلامت عمومی، مراقبت پوستی، حمایت چند تخصصی و پیشگیری از بدشکلی به دست آمد. نتیجه گیری: طبق تجارب پرستاران و پزشکان بیماران دچار زخم سوختگی نیازهای مراقبتی متعددی در زمینه های جسمی و روانی دارند که اولویت های مراقبتی را برای هر کدام متفاوت از دیگری می کند و لازم است در مراقبت های بیمار محور به این موضوع توجه گردد.

زمینه و هدف: درد یکی از شایعترین علامت ها در بیماری های مختلف است. ارزش مرفین در بهبودی بیمارانی که از درد شدید رنج می برند، بسیار قابل ملاحظه است. با این وجود ترس پرستاران از عوارض مرفین به عنوان مانعی برای استفاده از آن در تسکین درد بیماران تلقی می گردد. این پژوهش با هدف تعیین دیدگاه پرستاران در مورد استفاده از مرفین به منظور تسکین درد بیماران انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، 85 نفر از پرستاران شاغل در بخش های داخلی و جراحی بیمارستان های امام رضا (ع)، قائم (عج) و 17 شهریور شهر مشهد، شرکت نمودند. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات فردی و پرسشنامه مک کافری به منظور سنجش دیدگاه پرستاران در مورد میزان مصرف مرفین، زمان مصرف و عوارض آن بود. اعتبار علمی ابزار با استفاده از روایی محتوایی و پایایی آن با استفاده از آزمون مجدد تایید شد که ضریب همبستگی پیرسون 0.72 بدست آمد.یافته ها: میانگین سنی پرستاران 32±8 سال بود. بیشتر افراد مونث (69.4%) و متاهل (68.2%) بودند. 47% از واحدهای مورد پژوهش معتقد بودند که افزایش مقدار مرفین باعث افزایش تسکین درد می شود، به عقیده 73% از آنان تجویز مخدرها به صورت PRN (در صورت نیاز)، نسبت به تجویز سر ساعت مشخص، موثرتر خواهد بود و فقط 5.9% معتقد بودند که کاهش تنفس در کمتر از 1% بیمارانی که مرفین دریافت می کنند، به وجود می آید، همچنین 53% از پرستاران عقیده داشتند کمتر از 1% از کل بیمارانی که مرفین دریافت می کنند، دچار اعتیاد می شوند.نتیجه گیری: طبق یافته های این پژوهش بیشتر پرستاران در مورد نحوه استفاده و درصد عوارض مرفین اطلاعات مناسبی نداشتند، در این خصوص برگزاری کارگاه های آموزشی به منظور ارتقای اطلاعات پرستاران در مورد نحوه صحیح استفاده از مرفین به منظور تسکین درد بیماران پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: یکی از روش های مطمئن و موقت پیشگیری از بارداری، IUD است. در برخی موارد بروز عوارض ناشی از IUD سبب خارج کردن پیش از موعد آن می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوارض جانبی IUD در زنان مراجعه کننده به درمانگاه های زنان شهر بیرجند طی سال های 1381 تا 1386 انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تمام پرونده های (تکمیل شده) تنظیم خانواده زنانی که به منظور گذاشتن IUD مراجعه کرده بودند، بررسی شد. پرسشنامه شامل مشخصات فردی و سوالات مربوط به عوارض جانبی و علل خروج IUD بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری توصیفی، کای دو، تی و رگرسیون لجستیک در سطح معنی داری a=0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی زنان مورد مطالعه 31.4±6.1 سال و میانگین تعداد زایمان آنان 2.5±1.3 بود. میانگین طول مدت استفاده از 47.3±24.1 IUD  ماه بود و نرخ شکست IUD 0.8% گزارش گردید. شایعترین عوارض ایجادشده به ترتیب شامل خونریزی و لکه بینی (24.2%)، عفونت (17.4%) و درد (9.8%) بود. علل خروج IUD، ایجاد عارضه و تمایل بیمار به تغییر روش پیشگیری از بارداری بود. بین میزان تحصیلات (P=0.02) و نوع IUD (P=0.006) با بروز عارضه رابطه معنی داری وجود داشت ولی رابطه بین شغل (P=0.09)، سن فرد (P=0.6) و تعداد زایمان ها (P=0.21) معنی دار نبود.نتیجه گیری: عوارض ناشی از IUD یکی از دلایل عمده قطع این روش است. این عوارض قابل پیشگیری است و می توان با آموزش های صحیح و مراقبت بیشتر از میزان آن کاست، همچنین می بایست مجریان مربوطه آموزش کافی در این زمینه داشته باشند تا از خروج زود هنگام  IUD جلوگیری شود.

0

درد نوروپاتی به علت اختلال عملکرد سیستم اعصاب مرکزی و محیطی می باشد. هیپرآلژزیا و آلودینیا در این شرایط علت ریلیز پروستاگلاندین ها در نخاع ایجاد می شود. به نظر می رسد COX1 در مراحل ابتدای آسیب افزایش چشمگیری نسبت به COX2 داشته باشد. نیمسولید مهار کنندة پرقدرت آنزیم COX با اثر بیشتر بر COX2 در هیپرآلژزیای ناشی از عوامل التهاب زای محیطی نظیر فرمالین اثر ضد دردی مناسبی به مهار کننده های اختصاصی COX2 ایجاد نموده است. بر این اساس نقش نیمسولید در هیپرآلژزیای ایجاد شده در مدل درد نوروپاتی بررسی شد. در موش های صحرایی نر از نژاد Sprague-Dawley به وزن 200-150 گرم و به تعداد 6 سر در سه گروه براساس مدل (Bennet & Xie 1988) درد نوروپاتی ایجاد شد. شامل: گروه Left Ligation (LL) ، گروه Sham گروه LL+ دارو. نیمسولید با مقادیر 1.25، 2.5 و 5 وسلکوکسیب 12.7 میلیگرم/ کیلوگرم استفاده شد. جهت بررسی هیپرآلژیزیا از آب 42°C و 10°C، جهت بررسی آلودینیای مکانیکی و حرارتی به ترتیب از تارهای Von Frey Filaments و حباب استون استفاده شد. کلیه آزمایشات قبل و در روزهای 1، 3، 5، 7، 10 و 14 بعد از عمل انجام شدند. روش آماری ANOVA و آزمون Tuckeys بود و p<0.05 به عنوان پاسخ معنی دار در نظر گرفته شد. نمسولید با دوزهای 2.5 و 5 میلیگرم/ کیلوگرم کاهش معنی داری در تست هایپرآلژزیا، آلودینیای مکانیکی و حرارتی در مقایسه با گروه (کنترل) LL ایجاد نمود (P<0.001). گروه Sham تفاوت بارزی با گروه هایی که دارو دریافت نمودند نداشت. اثر سلکوکسیب 12.7 در مقایسه با گروه (کنترل) LL و نیمسولید 2.5 میلیگرم/ کیلوگرم دیرتر شروع شد و تأثیری در کاهش آلودینیا نداشت. به نظر می رسد نیمسولید در کاهش هیپرآلژینیا در درد التهابی عصب در مدل درد نوروپاتی در مقایسه با سلکوکسیب مؤثرتر است. همچنین در مقایسه با نتایج درد مزن ناشی از تجویز فرمالین در گزارشات قبلی به نظر می رسد نیمسولید در کنترل رفتار درد در این مطالعه نیز اثرات مناسبی ایجاد کرده است.