امروزه بیس فنا آ (BPA) به طور گسترده ای در تولید پلاستیک های پلی کرناته و رزین های اپ.گسی به کار می ورد. حضور این ماده در فاضلاب شهری و پساب های صنعتی و ورود به اکوسیستم های آبی تاثیر زیان باری برروی موجودات آبرزی می گذارند. در این مطالعه، اثر BPAبر القای ناهنجاری های هسته ای (روش تست MN) و تخریب DNA کبدی (روشDNA Unwinding Assay ) در جنس نر ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) مورد بررسی قرار گرفته است. ماهیان طی دو هفته و به صورت تزریق درون صفاقی، غلظت های 10، 50، 100 و 150 میکروگرم بر گرم وزن بدن ماهیان از BPA را به صورت محلول در روغن نارگیل دریافت نمودند. گروه کنترل حلال، تنها روغن نارگیل را دریافت کردند در حالیکه برروی ماهیان کنترل هیچگونه تزریقی صورت نگرفت. از ماهیان در روزهای 0، 7 و 14 نمونه برداری به عمل آمد. جهت بررسی سمیت سلولی BPA، تعداد ناهنجاری های هسته ای موجود در اریتروسیت های خون ماهیان شانک زردباله مورد ارزیابی قرار گرفت. BPA باعث القای میکرونوکلئوس در اریتروسیت های ماهیان تیمار شده در مقایسه با گروه کنترل و در روندی وابسته به دوز گردید. بعلاوه، میزان آسیب DNA کبدی ماهیان شانک زردباله به روش واسرشته کردن DNA تحت محیط قلیایی بررسی گردید. نتایج حاصل نشان دهنده کاهش میزان یکپارچگی DNA کبدی ماهیان تیمار شده با غلظت های مختلف BPA پس از 7 و 14 روز از در معرض قرار گیری در مقایسه با ماهیان کنترل بود. این روند معنی داری در هفته دوم آزمایش نیز به طور چشمگیری ادامه یافت. نتایج مطالعه حاضر موید پتانسیل بالای ژنوتوکسیک BPA می باشد. علاوه بر آن می توان اذعان نمود که تستهای بکار رفته در مطالعه اخیر (آزمایش میکرونوکلئوس و شکستگی رشتهDNA ) بیومارکرهای سلولی و مولکولی حساس و مناسبی جهت سنجش BPA محسوب می شوند.

هدف اصلی از این تحقیق، بررسی توانایی زئولیت های A و P سنتز شده از کلینوپتیلولیت طبیعی ایران برای جذب یون اورانیل می باشد. حذف یون اورانیل از محلول آبی از طریق تبادل یون به وسیله زئولیت ها در یک سیستم تک جزیی با زمان تماس ها، دماها و غلظت های اولیه اورانیم متفاوت بررسی شد. نتیجه های آزمایش ها با ایزوترم های لانگمور و دوبینین-رادوشکویچ مطابقت خوبی داشت. با استفاده از ثابت های تعادل ترمودینامیکی به دست آمده در دو دما پارامترهای ترمودینامیکی مختلف مانندDHo, DGo  و DSo محاسبه شدند. ترمودینامیک سیستم یون اورانیل و زئولیت طبیعت گرماگیری و خود به خودی بودن فرایند را نشان داد. مشخص شد که با افزایش دما مقدار بارگیری یون اورانیل در واحد وزن جاذب افزایش می یابد.

آلودگی با ویروس هپاتیت B (HBV) و عوارض آن که شامل سیروز کبدی و کارسینومای هپاتوسلولار می باشند، یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی در سراسر جهان می باشد. استراتژی سازمان بهداشت جهانی (WHO) برای کنترل مؤثر عفونت HBV واکسیناسیون با آنتی ژن سطحی ویروس (HBsAg) می باشد. نتایج بسیاری از مطالعات نشان می دهند که 10-1% افراد قادر به تولید مقادیر مصونیت بخش از آنتی بادی (anti- HBs>10 IU/L) متعاقب دریافت واکسن نمی باشند. این عدم پاسخ دهی به HBsAg به عوامل متعددی از قبیل بیان آنتی ژنها و هاپلوتیپ های خاصی از سیستم HLA، نقص در خزانه لنفوسیت های T و B اختصاصی HBsAg، نقص در اعمال سلول های عرضه کنندة آنتی ژن ، تحمل ایمونولوژیک و عدم تعادل در اعمال سلول های T کمک کننده نسبت داده شده است . به علاوه عوامل ایمونیزاسیون از قبیل دوز واکسن ، نوع واکسن ، تعداد و زمان بندی تزریقات ، محل و راه تزریقات میزان پاسخ دهی به واکسن را تحت تأثیر قرار می دهند. هم چنین پاسخ ایمنی به واکسن هپاتیت B، تحت تأثیر عوامل میزبان از قبیل جنس ، سن ، وزن ، ژنتیک ، صلاحیت ایمنی افراد و سیگار کشیدن قرار می گیرد. نشان داده شده است که با افزایش زمان بعد از واکسیناسیون میزان anti- HBs کاهش می یابد. این پدیده ضرورت انجام واکسیناسیون یادآور را مطرح کرده است . در این مقاله عوامل مؤثر بر پاسخ دهی به واکسن هپاتیت B، دلایل ایمونولوژیکی عدم پاسخ دهی به واکسن و مدت زمان دوام مصونیت مورد بررسی قرار می گیرند.

سابقه و هدف: سوراخ بین دو بطن از شایع ترین بیماری های مادرزادی قلبی در نزد کودکان است. در بیماران مبتلا به سوراخ بین دو بطن متوسط تا بزرگ ، عفونت های مکرر تنفسی، نارسایی احتقانی قلب ، اختلال رشد و نمو و در درازمدت افزایش فشار شریان ریوی از مشکلات عمده هستند. همه این مشکلات به علت شانت بالای چپ به راست ایجاد می شود . این مطالعه با هدف بررسی تأثیر همودینامیک کاپتوپریل در کاهش میزان شانت چپ به راست در بیماران مبتلا به سوراخ بین دو بطن انجام شده است. مواد و روش ها : در این مطالعه نیمه تجربی 20 بیمار با سن 8/2± 5/6 سال شامل 15 پسر و 5 دختر مورد مطالعه قرار گرفتند. از طریق یک روش جدید اکو کاردیوگرافیک نسبت مقدار خون واردشده به بستر عروق ریوی به مقدار خون وارد شده به بستری عروق سیستمیک ( QP/QS ) قبل و بعد از تجویز کاپتوپریل اندازه گیری شد. کاپتوپریل با دوز 3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در 24 ساعت به صورت خوراکی و به مدت سه روز در سه دوز منقسم روزانه تجویز شد. برای آنالیز یافته ها از T-test pairاستفاده شد . یافته ها : در این مطالعه QP/QS از 59/. ± 4/2 قبل از درمان به 46/0± 7/1 بعد از درمان کاهش یافت(001/0< P ). فشار خون از (10± 70 ) / ( 12± 104 ) میلی متر جیوه قبل از درمان به ( 7 ± 53 ) /( 9 ± 83 ) میلی متر جیوه بعد از درمان کاهش یافت( 001/0< P ) . بحث : این مطالعه نشان می دهد که کاپتوپریل می تواند میزان شانت چپ به راست را در بیماران مبتلا به سوراخ بین دو بطن متوسط تا بزرگ به طور قابل توجهی کاهش دهد؛ لذا تصور می شود که استفاده دراز مدت از این دارو ممکن است باعث کاهش علایم بالینی در نزد بیماران گردد ونیاز به عمل جراحی را به تأخیر اندازد

مواد و روش ها: در این تحقیق از موش های صحرایی نژاد NMRI با وزن بین 250 تا 320 گرم استفاده شد. حیوانات بطور تصادفی به دو گروه کنترل و کیندل تقسیم شدند. به منظور ایجاد کیندلینگ از ماده پنتیلن تترازول (PTZ) با دوز 45 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم وزن حیوان استفاده شد. به گروه کنترل به جای PTZ با همان حجم محلول سالین تزریق شد. 48 تا 144 ساعت پس از پایان کیندلینگ حیوانات با دوز g/kg 1.2 داروی اورتان بی هوش شده و در دستگاه استریوتاکسی قرار داده می شدند. سپس سوراخی به قطر یک میلیمتر جهت قرارگیری الکترود تحریکی بر روی فیبرهای جانبی شافر و سوراخ دیگری به قطر یک میلی متر برای قرارگیری میکروالکترود ثبات بر روی ناحیه CA1 هیپوکمپ ایجاد شد. موج تحریکی از طریق الکترودهای تحریکی دو قطبی بر روی فیبرهای جانبی شافر وارد شده و پاسخ های سیناپسی از روی لایه دندریتی و یا جسم سلولی نورون های هرمی ثبت می شد. این پاسخ ها قبل از PBs و 5، 15، 30 و 60 دقیقه پس از PBs جمع آوری و پس از دریافت، تقویت و پالایش در حافظه رایانه ذخیره می شدند. یافته ها: نتایج حاصل از تجربه و تحلیل آماری نشان می دهند که 48 تا 144 ساعت پس از پایان کیندلینگ اختلاف معنی داری بین اثر PBs در ایجاد LTP در ناحیه دندریتی سلول های هرمی بین موش های کیندل و کنترل وجود ندارد و در لایه جسم سلولی، PBs در موش های کنترل سبب ایجاد LTP می گردد در حالی که در موش های کیندل شده جواب های متغیری ایجاد می کند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تغییر توانایی PBs در ایجاد LTP در موش های کیندل شده می تواند یکی از دلایل اختلال یادگیری مشاهده شده در این موش ها باشد.