شکی نیست که تصوف و عرفان از ایران آغاز گردیده است و نخستین عارفان بزرگ که امروزه نامشان در صفحات روزگار می درخشد ایرانی بودند. زمانی که تصوف وارد اسلام شد، بغداد مرکز خلافت اسلامی بود و همه عارفان در آن شهر زندگی می کردند و مریدان را تربیت کرده و به مناطق دور اعزام می داشتند.پس از یک دوره تکمیلی تصوف در ایران، عارفان آغاز به مهاجرت به کشورهای دیگر کردند و به ویژه به شبه قاره پاکستان و هند رسیدند. علاوه بر علل دیگر، آنچه باعث مهاجرت آنها شد، حملات چنگیزخان بود که شبه قاره را تحت نفوذ قرار داد، زیرا در آن سرزمین پهناور هنوز مناطقی بودند که اسلام به طور کامل در آنجا گسترش نیافته بود و این کار توسط همان صوفیان و عارفان ایرانی و سپس مریدان آنها در شبه قاره به انجام رسید. همه عارفان صلح دوست و صلح جو بودند و با هم زندگانی می کردند.اگر چه همه فرقه های تصوف در یک زمان به شبه قاره رسیدند اما در میان آنها دو فرقه زودتر در آنجا معرفی و معروف شدند یعنی «چشتیه و سهروردیه» و در زمانهای بعدی سلسله چشتیه از همه بیشتر گسترش یافت.شیخ جلال الدین تبریزی مرید شیخ ابوسعید تبریزی یکی از آنها بود که در سده هفتم هجری از ایران به شبه قاره رفت. این شخصیت که در آن سرزمین از شهرت والایی برخوردار است متاسفانه در ایران ناشناخته مانده است. او نخستین عارفی است که به بنگال (بنگلادش کنونی) رسید البته در دهلی به مریدی شیخ خواجه قطب الدین بختیار کاکی اوشی (متوفی 633 هـ) درآمده بود.شیخ نجم الدین صغری در آن زمان قاضی القضاه یا شیخ الاسلام دهلی بود که با شیخ جلال الدین تبریزی اختلافات پیدا کرد و این اختلافات به اتهام زنی منجر شد. سلطان دهلی محضری ساخت که در آن شیخ جلال الدین از همه اتهامات تبرئه شد و دیگر صلاح ندید در دهلی بماند بنابراین راه بنگال را در پیش گرفت.در آنجا به تبلیغ اسلام و عرفان پرداخت. بسیاری از هندوان را مسلمان کرد و مریدان زیادی از میان مسلمانان داشت. پس از چندین سال فعالیت تبلیغی، اسلامی و روحانی بالاخره در سال 642 هجری قمری در همان جا درگذشت. مزار وی در پندوه موجود است که به نام «درگاه بزرگ» نامیده می شود، و آن در نزدیکی قصبه تبریزآباد است. سالگرد شیخ جلال الدین تبریزی هر سال در 21 و 22 ماه رجب بر مقبره وی برگزار می شود و هزاران نفر از مردم آن دیار در آن شرکت می کنند. شیخ جلال الدین تبریزی انسانی وارسته، پاک، وابسته به خدا، دارای کردار و رفتار خوب بود و به همین علت تا امروز مورد احترام مردم می باشد.

عرفان مسیحی آلمانی، جنبشی درون گرا و مذهبی است که در دوران گوتیک از قرن دوازدهم تا قرن پانزدهم، به ویژه در زمان شکوفایی آن یعنی قرن سیزدهم و چهاردهم شکل گرفته است. این بینش دینی، همان طور که از نامش پیدا است، در سرزمینهای آلمانی زبان به وجود آمد و آثار مدون آن به زبان آلمانی است. فروپاشیدن فرهنگ شهسواری درباری از سویی و پدیده هایی مانند بلایای طبیعی از سوی دیگر، زمینه مساعدی برای انسجام عرفان مسیحی آلمانی گردید. تحول اجتماعی مورد بحث، براساس علوم دینی قدیسین مسیحی و حکمت مَدرسی و عرفان نوافلاطونی پایه ریزی شد و قواعد فرقه دومینیکی به آن تکامل بخشید. جنبش مذکور نخست در میان زنان و مردان روحانی و به خصوص در دیرها رواج داشت؛ اما به تدریج روحانیون خارج از دیرها و افراد غیر روحانی را هم در بر گرفت. در این راستا، عرفان زنان، عرفانی احساسی و تجربی، و عرفان مردان، عرفان نظری و شُهودی است. از جمله زنان عارف می توان به مشتهیلد فُن ماگدِبورگ و هیلدِگارد فُن بینگِن اشاره کرد. مَیستِر اِکهارت نامی ترین عارف مرد این جنبش است که شاگردانی مانند سُویزه و تاولِر از مکتب درس او استفاده کرده اند.

هدف این مقاله اثبات این است که قدیس آکویناس جمال را از صفات روحانی وجود می پندارد. این مساله عمدتا منبعث از درگیری فکری شدیدتری است که در باب این موضوع از یکصد سال پش تاکنون ادامه داشته است. طرح من در دفاع از روحانی بودن جمال به شرح زیر خواهد بود:1-  توضیح این که امور روحانی به طور، کدامند.2-  بررسی دقیق تر دو امر روحانی خیر و حقیقت، چرا که آن دو، به طور اخص در نزاع مربوط به جمال مدخلیت دارند.3-  بررسی تعریف جمال از دیدگاه توماس قدیس و سه شرطی که وی برای جمال قایل است (چرا که به هنگام بحث در باب روحانی بودن جمال، غالبا از این سه شرط سخن به میان می آید و مقدمه مناسبی برای نظریه توماس قدیس در باب جمال محسوب می شوند.)4-  کاوش قسمت هایی از شرح اسماءا... دیونیزیوس و سایر توماس قدیس، به منظور بررسی ارتباط بین جمال و خیر و اثبات روحانی بودن جمال بر اساس این ارتباط.

مقاله، به مقایسه دقیق و واژه به واژه هفت نسخه از ترجمه های نهج البلاغه اختصاص دارد. علاوه بر آن با این مقایسه به سبک و سیاق و عبارت پردازیهای هر مترجم پی می بریم. دقت و وسواس مترجمین را در حسن انتخاب نزدیکترین واژه معادل از زبان فارسی نیز باز می یابیم.شاخصترین ویژگی نسخه اصل (نسخه ترجمه دکتر شهیدی)، رعایت جانب اختصار و سجع پردازی در عبارتهای برگردان است. برای اثبات این نظر، تعداد واژه های بکار رفته در ترجمه یک عبارت، در هفت نسخه شمارش شد تا روشن شود تعداد کلمه های برخی از نسخه ها حتی بیش از دو برابر دیگر نسخه هاست.با این مقایسه دریافتیم که در متن عربی به لحاظ اعراب یا پس و پیش آوردن کلمه ها نیز تفاوتهایی به چشم می خورد، ناگفته نماند که مترجمین از دو طیف روحانی و دانشگاهی انتخاب شده است، نوع واژه ها و سبک و سیاق عبارت پردازی هر قشر و طیف رابطه مستقیمی با زمینه های علمی و پیشینه تحصیلی آنان دارد. 

بحث رهبری که یک بحث معنوی است؛ امروز جایگاه وسیعی در فرهنگ مدیریت پیدا کرده است. کشورهای پیشرفته اصولا مدیریت را به فراموشی سپرده و روی به رهبری معنوی در دنیای صنعتی امروز آورده اند که بارزترین شاخص آن نیز برگزاری کنگره هزاره ادیان در سازمان ملل متحد است. در این مقاله سعی شده است به موضوع رهبری معنوی از دیدگاه اسلام و مقایسه آن با ارزشهای معنوی که در فرهنگ مدیریت غرب تحت عنوان نظریه های عمومی رهبری مطرح شده است، پرداخته شود.

نویسنده در ابتدا به شرح حال زندگی شیخ شهاب الدین سهروردی و ذکر داستان هایی از ابن ابی اصیبعه در مورد شیخ می پردازد. سپس به داستان حی بن یقظان و مهمترین اسباب دل مشغولی انسان و آن این که غریب چگونه می تواند به وطن باز گردد، اشاره می کند. هم چنین در این مقاله عقیده ی شیخ سهروردی در فلسفه بیان می شود که وی فلسفه ای را که هدفش این نباشد که شخص فیلسوف متحقق به حقایق معنوی و روحانی شود جز ادعای محض چیزی نمی داند و پس از آن به تعریف حکمت اشراق می پردازد و به تقسیم بندی حکیمان در این کتاب اشاره می کند که حکیمان چند دسته هستند، گروهی را حکیم الهی می داند و گروهی دیگر را حکیم بحاث که اهل تاله نیستند و حکیم الهی نیز بر چند دسته تقسیم می شود و در پایان با اشاره به نظر سهروردی در مورد حکیم، بیان می کند که سهروردی حکیمی را که در فلسفه و تجربه ی روحانی و معنوی پیشرفته است در راس سلسله مراتب حکیمان قرار می دهد و چنین حکیمی را قطب می نامد.

تاثیر و تجلی حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام در عالم عرفان اگر چه از خورشید آشکارتر است اما از ظریفترین مباحث عالیه معرفت و حکمت بشمار می رود. آنچه که این حضور شگفت انگیز را به روشنی توصیف می کند یکی از القاب آن حضرت است یعنی وجه الله می باشد منظور اجمالی از این لقب شریف این است که وجود مقدس آن حضرت وسیله توجه و تقرب ارباب عرفان و ایقان به مقام احدیث است. هر سالگی به اعتبار نورانیت قلبی و مرتبه معنوی ارتباطی ویژه با این وجهه جاودانه دارد.این ارتباط را در چهار مقوله می توان مطالعه کرد: اتباع، مواجهه روحانی، نسبت معنوی یا تولد ثانوی و حکمت علوی مقصود از اتباع پیروی عقل معادی از امیرالمومنین (ع) است از نمونه های جالب اتباع جریان گسترده سیاسی و فرهنگی فتوت در تاریخ اسلام است. مواجهه روحانی پدیدار شدن مکاشفاتی است که به نوعی با امیرالمومنین (ع) مربوط است. نسبت معنوی یا تولد ثانوی تغییر و تحول بنیادی در هویت سالک به برکت ولایت علوی است و مقصود از حکمت علویه اقتباس نور حکمت از مشکات ولایت آن حضرت است که از نمونه های برجسته آن ظهور حکمت علویه در قرن دوازدهم توسط سید قطب الدین محمدنی ریزی است.