اثر طیف دمایی 3803 درجه سانتی گراد در جوانه زنی، رشد میسلیومی و فعالیت بیمای زایی شش جدایه قارچB. bassiana  که از لاروهای ساقه خوار نواری برنج در استان گیلان جدا شده بود در شرایط آزمایشگاهی مطالعه گردید. جوانه زنی، رشد شعاعی میسلیوم و فعالیت بیماری زایی برای همه جدایه ها از 20 تا 30 درجه سانتی گراد lahini an. از نظر صفات مذکور به جز در دمای بهینه (30-25 درجه سانتیگراد) در سایر دماها اختلاف معنی داری وجود داشت. جوانه زنی اسپورها در دمای 5، 10، 15 و 35 درجه سانتی گراد برای همه جدایه ها عموما در سطح پایین بود در دمای 3 و 38 درجه سانتی گراد هیچگونه جوانه زنی اسپورها برای جدایه های مختلف مشاهده شد. پایین ترین سرعت رشد میسلیومی در 5، 10 و 35 درجه سانتی گراد برای جدایه های قارچی صورت گرفت. میانگین میزان رشد رویشی برحسب روز برای جدایه های Mcb1،Mcb11  و Mcb18 در 20 ، 25 و 30 درجه سانتی گراد بیشتر از سایر جدایه ها بود. مرگ و میر لاروها توسط جدایه های قارچی در دماهای مختلف اختلاف معنی دار داشت. مرگ و میر لاروهای ساقه خوار نواری برنج در اثر جدایه های قارچی از 10 تا 30 درجه سانتی گراد اتفاق افتاد. بیشترین مقدار LT50 در میان جدایه های قارچی مربوط به جدایه قارچ Mcb11  با میانگین 15.12 روز در دمای10  درجه سانتی گراد و کمترین مقدار LT50 مربوط به جدایه قارچ Mcb18 با میانگین5.35  روز در 25 درجه سانتیگراد بود. جدایه های قارچی Mcb1 و Mcb18 از لحاظ فعالیت جوانه زنی، رشد میسلیومی و فعالیت بیماری زایی برتر از جدایه های دیگر بودند.

ده جدایه از قارچ بیمارگر حشرات Beauveria bassiana از نظر توانایی تخمیر 49 منبع کربوهیدراتی در نوارهای 50CH API و اکسیداسیون و جذب و ساخت 96 سوبسترا در میکروپلت های Biolog، مطالعه و مقایسه شد. تجزیه داده ها نشان داد که جدایه ها در مصرف بعضی سوبستراها، اختلاف معنی داری دارند. پاسخ تخمیری تمام جدایه ها برای اسکولین و –D گلوکز مثبت بود. تجزیه مراتبی داده های 96 ساعته تخمیر، جدایه ها را در چهار کلاستر قرار داد که جدایه KCF106 دارای بیشترین فاصله بیوشیمیایی با سایر جدایه ها بود. براساس تجزیه همبستگی متعارف، مشخص گردید که تخمیر –N استیل –D گلوکز آمین و اکسیداسیون -b سیکلودکسترین با بیماری زایی جدایه ها روی بید کلم، Plutella xylostella و سوسک کلرادوی سیب زمینی، Leptinotarsa decemlineata دارای همبستگی مثبت و قوی است. در مقابل جذب و ساخت سوبسترای سباسیک اسید با بیماری زایی جدایه ها روی این دو حشره، همبستگی منفی نشان داد.

در این تحقیق زهرآگینی هشت جدایه ایرانی و یک جدایه خارجی (GHA کد ARSEF201) از قارچ Beauveria bassiana  روی حشرات کامل سن گندمEurygaster integriceps Put.  مورد بررسی قرار گرفت.. LC50 جدایه های DEBI001، DEBI002، DEBI003، DEBI004، DEBI006، DEBI007، DEBI008، DEBI009 و GHA بترتیب عبارت بودند از: 4.45×104، 3.78×103، 5.50×105، 4.38×104، 107.99×104، 7.43×4، 5.06×105، 4.76×104 اسپـور در میلی لیتر آب مقطر و Tween استریل و LT50 آن ها نیز به ترتیب: 9.40، 8.55، 8.55، 8.92، 10.91، 14.55، 12.99، 11.25 و 10.80 روز محاسبه گردید. جدایه DEBI002 با کمترین زمان تاثیر و پایین ترین LC50 بعنوان زهرآگین ترین و جدایه DEBI007  با بیشترین زمان تاثیر و بالاترین LC50 به عنوان ضعیف ترین جدایه تعیین شدند.بررسی تاثیر روغن های گیاهی (بعنوان حامل) روی بیماریزاترین جدایه نشان داد که در بین 5 روغن گیاهی شامل روغن های پالم (نخل روغنی)، کلزا، سویا، آفتابگردان و کنجد، روغن پالم مناسب ترین آن ها برای پایداری قارچ می باشد. مقایسه میانگین درصد جوانه زنی اسپورهای قارچ پس از فرموله شدن با روغن های مذکور نشان داد که اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1% بین روغن های مورد استفاده و همچنین زمان پایداری اسپورها در روغن وجود دارد. اثر متقابل دو عامل نوع روغن و زمان پایداری اسپورها نیز نشان داد که از بین 5 زمان نگهداری اسپورها (2، 4، 8 ، 16 و 24 ساعت)، 16 ساعت بیشترین زمان پایداری اسپورها در روغن پالم می باشد. از این نظر روغن کنجد نامناسب ترین روغن ها شناخته شد.

سوسک شاخک بلند سارتا، Aeolesthes sarta Solsky (Col.: Cerambycidae)، در ایران و برخی از کشورهای آسیایی اهمیت اقتصادی زیادی داشته و علی رغم اهمیت آن، مطالعات معدودی درباره کنترل بیولوژیک آن صورت گرفته است. در این تحقیق قارچ های بیمارگر Lecanicillium muscarium جدایه Beauveria bassiana, DAOM 198499 جدایه PTCC5197 و Metarhizium anisopliae جدایه DEMI-001 علیه لارو آفت مورد ارزیابی گلخانه ای قرار گرفت. قارچ ها با استفاده از روش های معمول تکثیر شده و غلظت های مختلفی از آنها (105، 106، 107، 108 اسپور در میلی لیتر) به همراه شاهد تهیه گردید. لاروهای تقریبا یک اندازه و یکسان به مدت نیم دقیقه از طریق غوطه ورسازی در معرض غلظت های فوق الذکر قرار گرفته و در دالان های لاروی مصنوعی به قطر 1.5 و عمق 10 سانتی متر در تنه های درختان صنوبر، کلن 56.32 قرار داده شد. میزان تلفات لاروی با شکافتن و تکه تکه کردن تنه ها بعد از 15 روز تعیین شده و غلظت های کشنده برای 50% و 90% (LC90, LC50) از جمعیت لارو آفت محاسبه گردید. نتایج نشان داد که برای هر سه قارچ بیمارگر، اختلاف بین شاهد و تیمارها معنی دار بوده (a=0.01) و غلظت های کشنده برای 50% از جمعیت آفت توسط B. bassiana, L. muscarium و M. anisopliae به ترتیب 106×8.53، 107×3.65 و 104×8.7 اسپور در میلی لیتر بود. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که سه گونه قارچ مورد آزمایش و غلظت های به کار رفته با همدیگر در سطح یک درصد اختلاف معنی دار داشتند. قارچ M. anisopliae با میانگین 50.99 درصد بیشترین و B. bassiana بامیانگین 30.41 درصد کمترین میزان تلفات را در لاروهای تیمار شده ایجاد نمود. همچنین مقایسه میانگین غلظت ها به روش دانکن مشخص نمود که تیمار 108 اسپور در میلی لیتر با 68.57 درصد بیشترین و تیمار 105 اسپور در میلی لیتر با 38.64 درصد کمترین میزان تلفات را در لاروهیا تیمار شده ایجاد نمود. مقایسه میانگین های مربوط به اثر متقابل دو عامل قارچ و غلظت ها نشان داد که تیمار 108 اسپور در میلی لیتر از قارچ M. anisopliae با 78.9 درصد بیشترین و تیمار 105 اسپور در میلی لیتر از قارچ B. bassiana با 16.66 درصد کمترین میزان تلفات را روی لاروهای تیمار شده ایجاد نمود.

در این پژوهش ابتدا زهرآگینی سه جدایه از قارچ (Metarhizium anisopliae (Ascomycota, Clavicipitaceae روی لارو سن دو تریپس پیاز،Lindman Thrips tabaci با روش زیست سنجی موسوم به (Thrips Entomopathogenic Bioassay System (TEBS و با استفاده از برج پاشش به صورت مستقیم در شش غلظت 103 تا 108 کنیدی در میلی لیتر ارزیابی شد. جدایه M. anisopliae EUT118 با ایجاد بالاترین مرگ و میر کل و نیز داشتن کمترین مقدار LC50 (104×2.3 کنیدی در میلی لیتر) به عنوان جدایه با زهرآگینی بالا انتخاب شد. در مرحله بعدی حساسیت حشره کامل ماده و پوره سن پنج سن شکارگر (Orius albidipennis (Reuter، به جدایه M. anisopliae EUT118 بدون حضور میزبان بررسی شد. بنابر نتایج حاصله، حشره کامل ماده و پوره سن پنج شکارگر از نظر حساسیت به این جدایه اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشته و میزان مرگ و میر ناشی از قارچ روی هر دو مرحله زیستی تقریبا مشابه می باشد . نتایج این تحقیق نشان داد که به طورکلی سن شکارگر O. albidipennis کمتر تحت تاثیر این جدایه قرار می گیرد. در نتیجه این دو عامل کنترل کننده می تواند با هم برای برنامه های کنترل بیولوژیک تریپس پیاز در گلخانه ها مدنظر قرار گیرد.

فرمولاسیون پودر قابل تعلیق از قارچ L. muscarium روی پوره سن دوم شته جالیزA. gossypii ، مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارها شامل بلاستوسپور تازه تولید شده و بلاستوسپور فرموله شده تازه بود. آزمایش یک ماه و هفت ماه بعد با بلاستوسپور فرموله شده و نگهداری شده در قفسه آزمایشگاه (دمای 2±22 درجه سانتی گراد) و یخچال (دمای 1±4 درجه سانتی گراد) به صورت جداگانه تکرار شد. تجزیه آماری داده ها نشان داد که شش نمونه قارچ و غلظت های بکار رفته با همدیگر اختلاف معنی دار داشتند (p<0.01). مقایسه میانگین ها نشان داد که قارچ فرموله شده (نگهداری در یخچال به مدت یک ماه) با 56.19±7.28 درصد بیشترین و قارچ فرموله شده (نگهداری در قفسه آزمایشگاه به مدت هفت ماه) با 15.15±1.83 درصد کمترین درصد تلفات را داشتند. مقایسه حدود بالا و پایین LC50 نشان داد که فقط قارچ فرموله شده ای که هفت ماه در قفسه آزمایشگاه نگهداری شده بود با 5 نمونه دیگر اختلاف معنی دار داشت. مقایسه حدود بالا و پایین LT50 نشان داد که تنها در غلظت 108 بلاستوسپور در میلی لیتر قارچ فرموله شده که یک ماه در یخچال نگهداری شده بود با سایر تیمارها اختلاف معنی دار وجود داشت. بطور کلی نتایج آزمایش های اخیر نشان داد که بلاستوسپور تولید شده در عصاره سیب زمینی و فرمولاسیون انتخاب شده، روی شته جالیز زهرآگینی داشت.

سابقه و هدف: مسمومیت با ترکیبات ارسنیک در مناطق مختلفی از دنیا گزارش شده است. این مسمومیت ها بر همه ارگانهای بدن تاثیر داشته و هر سال، قربانیان زیادی در اثر مسمومیت با آن دچار علائم شدید یا حتی مرگ می شوند. ترکیبات ارسنیک در محیط و بدن انسان به صورت غیر آلی و آلی وجود دارد. ارسنیک غیر آلی شامل ارسنیت و ارسنت می باشد، همچنین ارسنیک غیر آلی می تواند به شکل متیله (اسید مونو متیل ارسونیک واسید دی متیل ارسنیک) در محیط زنده وجود داشته باشد. ارسنیک، به خصوص ارسنیک غیر آلی بخوبی از طریق سیستم معده روده ای (90-80%) جذب شده و در سرتاسر بدن پراکنده خواهد شد. اغلب توسط متیلاسیون متابولیزه شده و عمدتا از طریق ادرار دفع می شود. گفته می شود که متیلاسیون ترکیبات ارسنیک غیر آلی یک روند سم زدایی را طی می کند. ترکیبات ارسنیک منجر به صدمه DNA، پر آکسیداسیون چربی و کاهش سطح دفاعی آنتی اکسیدان می شود. آلودگی منابع مختلف با ترکیبات ارسنیک خصوصا ارسنیک غیر آلی، موجب نگرانی شدید برای سلامت انسانها شده است. مواجهه طولانی مدت با ارسنیک، می تواند موجب سرطانهای پوست و ارگانهای داخلی از جمله کبد، ریه، کلیه و مثانه شده و همچنین میزان مرگ و میر را بالا ببرد. اثرات غیر سرطانی ارسنیک خوراکی، شامل تظاهرات بالینی در سیستمهای معدی- روده ای، قلبی- عروقی، ریوی، ایمنولوژی، اعصاب، غدد درون ریز (مثل دیابت) و پوست می شود. تستهای موجود در تشخیص مسمومیت بر اساس غلظت خونی ارسنیک، غلظت آن در ادرار، مو و ناخن ها انجام می گیرد. اندازه گیری غلظت ادراری ارسنیک، بیشترین تست معتبر برای افرادی که در معرض آن قرار گرفته اند، می باشد. مسمومیت با ارسنیک تهدیدکننده زندگی بوده و نیاز به اقدامات حمایتی (تجویز مایعات کریستالوئید، داروهای اینوتروپیک مثبت و درمان دیس ریتمی های قلبی)، آلودگی زدایی (شستشوی سیستم معدی -روده ای و استفاده از ذغال فعال در بعضی بیماران) دارد. تجویز عوامل  chelatingهر چه زودتر در مسمومیت ارسنیک باید شروع شود. این عوامل chelating شامل BAL (دیمرکاپرول)، 3-2 دی مرکاپتوسوکسینیک اسید (ساسیمر)، دی مرکاپتو پروپان سولفوکسید اسید، همچنین پیگیری طولانی مدت این بیماران خواهد بود. تعیین مناطق آلوده به ارسنیک یا مواد آلوده به آن از جمله مواد خوراکی یا خاک و نیز آگاهی دادن در مورد عواقب ناشی از زهرآگینی با ارسنیک در انسان و افزایش سطح آگاهی عمومی، از موارد مهمی است که در این مطالعه به آن پرداخته شد.

زهرآگینی کنیدی ها و بلاستوسپورهای تولیدی قارچ Metarhizium anisopliae در محیط کشت های مختلف علیه پوره ها و حشرات بالغ سن گندم، Eurygaster integriceps بررسی شد. آزمایش ها با آرایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. کلیه آزمون های تعیین زهرآگینی به روش زیست سنجی غوطه وری با غلظت های 103 تا 107 اسپور بر میلی لیتر انجام شد. نتایج نشان داد زهرآگینی بلاستوسپورها و کنیدی های حاصل از محیط های کشت مختلف با یکدیگر تفاوت معنادار دارند. بیشترین و کمترین درصد مرگ کل بلاستوسپورها برای پوره های سن دوم به ترتیب 100 و 41.6 درصد در محیط های عصاره سبوس برنج و عصاره سبوس گندم + عصاره سبوس برنج حاصل شد. بیشترین درصد مرگ پوره های سن دوم به میزان 100 درصد با کنیدی های حاصل از محیط های سبوس گندم، تفاله جو بهنوش و آرد برنج، و کمترین درصد مرگ کل 86.1 درصد با کنیدی های حاصل از محیط ذرت به دستامد. کمترین LT50 ثبت شده 2.3 روز در محیط عصاره سبوس گندم + مخمر روی پوره های سن دو بوده و بیشترین LT50 ثبت شده 10.1 روز مربوط به تیمار بلاستوسپورهای عصاره سبوس گندم + عصاره سبوس برنج روی پوره های سن پنج بوده است. کمترین LT50 ثبت شده 4.7 روز مربوط به کنیدی های محیط سبوس برنج روی پوره های سن دو، و بیشترین LT50 ثبت شده 13.1 روز از برنج کامل روی پوره های سن چهار بود.

در این تحقیق بیمارگری و زهرآگینی دو جدایه ایرانی قارچ Metarhizium anisopliae شامل جدایه های m14 و IRAN 437c با زیست سنجی به روش غوطه ور نمودن تخم و اسپری کردن پوره سن دوم و حشرات کامل تابستان گذران سن گندم با غلظت های 103، 104، 105، 106، 107 و 108 کنیدی در میلی لیتر، در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اثر سوسپانسیون های 106 و 108 کنیدی در میلی لیتر از قارچ همراه با روغن EC بر میزان مرگ و میر روی نمونه های سن گندم تابستان گذران مطالعه شد. مرگ و میر حشرات در تمام تیمارها به صورت روزانه بررسی شد. تیمار M14 تفریخ تخم را به طور میانگین به میزان %40±3 کاهش داد. LC50 محاسبه شده برای جدایه های IRAN437C و M14 روی حشرات بالغ به ترتیب 4.3 ´107 و 1.4´106 کنیدی بر میلی لیتر و روی پوره های سن دوم 4.8´104 سوزن و 2.3´103 کنیدی در میلی لیتر برآورد گردید که نشان دهنده حساسیت بیشتر پوره ها به این قارچ بیمارگر در مقایسه با سن های بالغ می باشد. همچنین LT50 جدایه های IRAN 437C و M14 با استفاده از غلظت 108 کنیدی در میلی لیتر به ترتیب روی حشرات تابستان گذران 29.64 و 11.9 روز و روی پوره سن دوم 3.23 و 2.22 روز تعیین شد. به طور کلی نتایج زیست سنجی نشان داد که جدایه M14 با غلظت کمتر در زمان کوتاه تری روی مراحل مختلف زندگی سن گندم مرگ و میر ایجاد می کند. افزودن روغن EC به میزان سه در هزار به سوسپانسیون قارچ در جدایه M14 موجب شد تا LT50 به میزان 54.45 درصد نسبت به قارچ همراه با آب مقطر و توئین (0.04 درصد)، کاهش یابد.

با توجه به اهمیت باکتری Bacillus thuringiensis در کنترل میکروبی آفات، تلاش شد تا سویه های بومی از این باکتری جمع آوری و زهرآگینی آن ها روی لارو شب پره پشت الماسی بررسی شود. نمونه های خاک از جنگل، باغ، مزرعه، لاروهای مرده و مشکوک به آلودگی از چند استان جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل شدند. جداسازی باکتری از نمونه های خاک با روش انتخابی استات سدیم و برای جداسازی از لاروهای مرده، کالبدشکافی شده میزبان انجام شد. کلنی های رشد یافته روی محیط کشت براساس رنگ، شکل، نحوه رشد، حاشیه و سطح کلنی توصیف و جداسازی شدند. اسلاید میکروسکوپی از هر کلنی تهیه و اسپور و کریستال باکتری با میکروسکوپ مشاهده شد. همچنین، برای تمامی کلنی ها، آزمون کاتالاز و رنگ آمیزی گرم انجام شد. قدرت بیمارگری جدایه ها، در غلظت 106 (سلول در میلی لیتر) روی لاروهای سن دوم شب پره پشت الماسی بررسی شد. براساس نتایج به دست آمده جدایه های باکتری Bt از نظر ویژگی های ریخت شناختی بسیار متنوع بودند. شدت بیماریزایی جدایه های باکتری Bt به سه سطح کم، متوسط و زیاد تقسیم ‎بندی شدند. نتایج حاصل از این تحقیق به شناسایی ده جدایه از باکتری Bt انجامید که باعث مرگ ومیر بسیار زیادی روی لارو پروانه ها می شوند.