توده آتشفشان سهند در شمال غرب ایران بین تبریز (در شمال) و مراغه (در جنوب) قرار گرفته است. این منطقه دارای بیشترین ضخامت پوسته (46 تا 48 کیلومتر) و تعادل ایزوستاری می باشد. اندازه گیری های ثقل سنجی نشانگر یک بی نظمی ثقلی مثبت در جنوب منطقه مورد مطالعه می باشد که احتمالا مربوط به یک توده آذرین مخروطی شکل عمقی و یا یک پی سنگ دگرگونی است. پایه رسوبی سهند متشکل از رسوبات دوران های مختلفی است که بخشی از آن در ارتفاع 3100 متری و در انتهای دره چینی بلاغ چای نمایان گشته است.مطالعه سنگ های آتشفشانی سهند، نشان می دهد که سه نوع ماگما، در آتشفشانی سهند شرکت داشته اند: آندزیت و آندزیت بازالتی میوسن فوقانی، ماگماهای داسیتی و ماگمای غنی ازSr, Ba, K با ترکیب لاتیت یا باناکیت، که در پایان فعالیت آتشفشانی سهند، خارج شده اند.ساختمان های تکتونیکی موجود در منطقه مورد مطالعه، اکثرا دارای روند شمال غرب - جنوب شرق می باشند که تحت تاثیر نیروهای فشاری و کششی با راستای شمال شرق - جنوب غرب ایجاد شده اند ساختمان های تکتونیکی با روند شمال شرق- جنوب غرب نیز در منطقه وجود دارند.با توجه به ویژگی برشی شمال غرب ایران و وجود گسل های امتداد لغزکاری به خصوص گسل تبریز در منطقه می توان آتشفشان پلیو - کوارترنر سهند را به حوزه های کششی لوزی شکل تشکیل شده در امتداد گسل های فرعی گسل تبریز که در اثر رژیم تکتونیک کششی و در جهات مختلف به وجود آمده اند نسبت داد.