کاربرد سیستم مائی مایسلی مخلوط شامل سدیم دودسیل سولفات (SDS) و پلی اکسی اتیلن (23) دودکانول (Brij-35) به عنوان فاز متحرک در کروماتوگرافی مایع فاز معکوس مطالعه شد. دسته ای از کلروفنولها به عنوان مخلوط آزمایشی مورد استفاده قرار گرفتند. ارزیابی اثر افزایش اصلاحگر آلی بر کارایی نشان داد که استفاده از غلظتهای کمی از افزودنیهای آلی، کارایی را در فاز متحرک مایسلی مخلوط SDS/Brij-35 بهبود می بخشد. اثرات غلظت پروپانول، غلظت کل سورفاکتانت و pH بر بازداری و گزینش پذیری نیز مورد ارزیابی قرار گرفت و نشان داده شد که بین LnK′ و کسر حجمی پروپانول در گستره 10-0 درصد، رابطه ای خطی وجود دارد. همچنین کاهش منظمی در بازداری نمونه ها به صورت تابعی از غلظت سورفاکتانت مشاهده گردید. نتایج نشان دادند که قدرت شویش با کاهش pH فاز متحرک افزایش می یابد. همچنین با افزایش قدرت شویش تغییر در گزینش پذیری کروماتوگرافی مشاهده گردید.

واکنش 5 و 8- دی هیدروکسی-1- تترالون (9) با 2 و 3- دیکلرو- 5 و 6- دی سیانو-1 و 4- بنزوکینون (DDQ) تحت شرایط رفلاکس در بنزن یا واکنش آن (9) با اکسید نقره (I) در اثر رفلاکس در 1 و 4- دی اکسان منجر به تولید جاگلون (5- هیدروکسی-1 و 4- نفتوکینون) (1) با بازده خوب شد. طی واکنش تترالون با دی اکسید منگنز در حلال دی اکسان، مخلوطی از جاگلون و نفتازارین (5 و 8- دی هیدروکسی –1 و 4- نفتوکینون) تولید شد که مقدار نفتازارین با حضور آب افزایش می یابد. اکسید نقره (I) در دی اکسان موجب تبدیل 9 و 10- دی هیدروکسی –1- اکسو- (14)، 9 و 10- دی هیدروکسی –1 و 5- دی اکسو- (15) و 1 و -8 دی اکسو -1 و 2 و 3 و 4 و 5 و 6 و 7 و 8- اکتاهیدرو آنتراسن (16) به ترتیب به 1- هیدروکسی–5 و 6 و 7 و 8- تتراهیدرو- (23)، 1و-5 دی هیدروکسی- (6) و 1 و –8 دی هیدروکسی– 9 و 10- آنتراکینون (4) با بازده زیاد شد. مکانیسم این تغییر و تبدیل ها مورد بررسی قرار گرفته اند.

سامانه های دوفازی آبی به عنوان یک روش استخراج موثر در فرایندهای فرودستی مولکول های زیستی، پدیدار شده اند. هدف از این کار، بررسی امکان استفاده از سامانه های دوفازی آبی به منظور جداسازی فنیل آلانین دهیدروژیناز نوترکیب Bacillus sphaericus بود. سامانه های متشکل از پلی اتیلن گلیکول و سولفات آمونیم در آزمایش ها انتخاب شدند. تاثیر عناصر مختلف از قبیل نوع و غلظت پلی اتیلن گلیکول، غلظت سولفات آمونیمpH، نسبت حجم نسبی و طول خط رابط بر رفتار استخراج و جداسازی انتخابی نیز مطالعه شد. شرایط مطلوب برای تفکیک متمایز در پلی اتیلن گلیکول 5/8 درصد 6000 دالتون، سولفات آمونیم 5/17درصد و نسبت حجم نسبی 25/0 در 0/ pH=8حاصل شد. در تمام سیستم های آزمایش شده، فنیل آلانین دهیدروژیناز به طور اساسی به داخل فاز بالایی غنی از پلی اتیلن گلیکول تغلیظ شد. ضریب تفکیک، بازیافت، بازده، طول خط رابط و انتخابی بودن به ترتیب 7/58، درصد، 42/94 درصد، 89/39 و 2174 حاصل شد. نتیجه آزمایش های انجام شده نشان داد که وزن مولکولی پلی اتیلن گلیکول، غلظت سولفات آمونیم،pH  سامانه و طول خط رابط اثرهای مهمی بر ویژگی های تفکیک دارند. با افزایش مقدارهای pH و طول خط رابط، کارایی استخراج آنزیم افزایش یافت. در این مقاله، به منظور ارزیابی امکان کاربرد سامانه های دوفازی آبی در تفکیک و بازیابی فنیل آلانین دهیدروژیناز، بحث رفتار تفکیک در سامانه های دوفازی پلی اتیلن گلیکول و سولفات آمونیم ارایه شده است.

اترهای تاجی 12ـ کراون ـ 4(12C4)، بنزو ـ15ـ کراون ـ (B15C5)5، 18 ـ کراون ـ(18C6)6 ، نیتروبنزو ـ 18 ـ کراون ـ 6(NB18C5)، دی بنزو ـ 18 ـ کراون ـ(DB18C6)6  و دی سیکلو هگزیل ـ 18 ـ کراون ـ (DC18C6)6 حل شده در دی کلرو متان در تماس با محلول های آبی از اسیدهای سولفوریک و کلریدریک قادر به تشکیل کمپلکس های اکسونیم هستند. این توانایی اجازه می دهد تا انتقال اکسانیون های کروم (VI) از محیط های اسیدی و از درون غشاء مایع آلی به فاز پذیرنده (آب مقطر) صورت گیرد. در میان اترهای تاجی مطالعه شده، DC18C6 بالاترین کارایی انتقال را ارایه داده است. اثر عوامل تاثیر گذار بر فرایند مانند غلظت اتر تاجی در فاز آلی، نوع رقیق کننده آلی، غلظت اسید در فاز پذیرنده و زمان، مورد بررسی قرار گرفته است. 4 آزمایش تکراری نشان داد که میانگین 95.6(±1.3) درصد از کروم اولیه در فاز دهنده (10-3 مولار از کروم و 6 مولار سولفوریک اسید به حجم 10 میلی لیتر) از درون غشا (DC18C6 به غلظت 0.05 مولار در دی کلرومتان و به حجم 20 میلی لیتر) پس از 8 ساعت به فاز آبی پذیرنده (آب مقطر به حجم 10 میلی لیتر) استخراج می شود. نتیجه های متناظر در شرایط یکسان در حضور کلریدریک اسید (4 مولار) برابر 95.0(±1.2) درصد بود. انتخاب گری فرایند با انجام آزمایش های انتقال رقابتی یون های درون یک محلول شامل کروم (VI)، نیکل (II)، کبالت (II)، سرب (II)، منگنز (II)، روی (II) و آهن (II) بررسی شد. این روش برای بازیابی کروم از دو نمونه حقیقی تهیه شده از صنایع آب کروم کاری مورد استفاده قرار گرفته است.

بررسی روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی در برنامه ریزی و مدیریت پایدار منابع آب هر منطقه از اهمیت بسزایی برخوردار است. در مطالعه حاضر روند تغییرات کیفی آب زیرزمینی دشت اردبیل با توجه به اطلاعات 32 ایستگاه پیزومتری در دوره آماری 1374 تا 1387 با آزمون ناپارامتری اسپیرمن مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهای هیدروژئوشیمیایی مورد بررسی شامل متغیرهای مجموع کاتیون ها، مجموع آنیون ها، خاصیت اسیدی (PH)‎، سختی کل (TH)‎، هدایت الکتریکی (EC)‎، سدیم (Na+)، یون سولفات (So42-)، درصد سدیم (Na)‎، منیزیم (Mg2+)، مقدار مواد جامد حل شده در آب (TDS)‎، نسبت جذب سدیم (SAR)، کلسیم (Ca2+)، پتاسیم (K+)، کلر (Cl-) و یون بی کربنات (HCO3-) است. متغیرهای مذکور معمولا دو بار در سال (ماه پرآب و ماه کم آب) اندازه گیری می شود.شیب خط روند برای یکایک متغیرها با روش تخمین گر سن (Sen) محاسبه شد. نتایج نشان داد که روند تغییرات غلظت تمام متغیرهای کیفی آب در همه ایستگاهها افزایشی بوده است. در بین متغیرها، بیشترین روند مثبت معنی دار در هر یک از دو ماه متعلق به متغیر TDS بوده است و متغیرهای مجموع آنیون ها، مجموع کاتیون ها، سدیم، هدایت الکتریکی، TDS، کلسیم و سولفات ها نیز دارای بیشترین مجموعه های معنی دار مثبت در اکثر ایستگاه ها بوده اند. میانه شیب خط روند برای تمام متغیرها مثبت بود. در حالت کلی نتایج تحقیق نشان داد که کیفیت آب زیرزمینی این دشت طی سال های اخیر از افت شدیدی برخوردار بوده و این روند تغییرات در قسمت های شمال، مرکز و شرق به طور چشمگیری افزایشی بوده است.

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف کود مرغی پلیت شده و کود شیمیایی بر کیفیت علوفه و عملکرد دانه ذرت (Zea mays L.)، آزمایش حاضر در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل شاهد (عدم مصرف کود)، 1250 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده، 1250 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 25 درصد کود شیمیایی (کود اوره، کود سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم)، 1250 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 50 درصد کود شیمیایی، 2500کیلوگرم کود مرغی پلیت شده، 2500 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 25 درصد کود شیمیایی، 2500 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 50 درصد کود شیمیایی، 5000 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده، 5000 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 25 درصد کود شیمیایی، 5000 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 50 درصد کود شیمیایی و 100 درصد کود شیمیایی بود. نتایج نشان داد که تیمارهای تلفیقی موجب بهبود عملکرد و اجزای عملکرد به ویژه ارتفاع بوته، وزن بلال، تعداد دانه در ردیف، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت شدند. بیشترین ارتفاع بوته (2/241 سانتی متر)، تعداد بلال در بوته (1/2 بلال)، وزن هزار دانه (99/26 گرم بر مترمربع)، عملکرد دانه (76/12 تن در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (42/26 تن در هکتار) در تیمار 5000 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 50 درصد کود شیمیایی توصیه شده مشاهده گردید. بیشترین درصد پروتئین سیلاژ علوفه (58/12 درصد) و خاکستر سیلاژ (32/10 درصد) در تیمار 2500 کیلوگرم کود مرغی پلیت شده + 50 درصد کود شیمیایی توصیه شده مشاهده گردید. نتایج حاصل از اندازه گیری ها نشان داد که تیمارهای کود تلفیقی در مقایسه با تیمار کود شیمیایی خالص و کود مرغی خالص دارای برتری بودند و سبب بهبود عملکرد و کیفیت محصول ذرت گردید. باتوجه به نتایج حاصل از آزمایش حاضر ترکیب کود شیمیایی با مقادیر متفاوت کود مرغی، موجب کاهش مصرف کودهای شیمیایی و بهبود عملکرد و کیفیت ذرت شد. این امر می تواند علاوه بر صرفه جویی در مصرف کود و هزینه های ناشی از آن، کاهش اثرات مخرب زیست محیطی را نیز سبب شود و وضعیت خاک از لحاظ حاصلخیزی درازمدت و درصد ماده آلی خاک بهبود پیدا کند.

آگاهی از کیفیت آب یکی از نیازهای مهم در برنامه ریزی، توسعه و حفاظت از منابع آب به شمار می رود. تعیین کیفیت آب برای مصارف مختلف از جمله آبیاری و شرب در مناطق مختلف ضروری است. استفاده از روش های مدرن داده کاوی، می توانند رویکرد مناسبی برای پیش بینی و طبقه بندی کیفیت آب ارائه دهند. در پژوهش حاضر کیفیت آب رودخانة قزل اوزن در ایستگاه قره گونئی روستایی از توابع بخش حلب شهرستان ایجرود در استان زنجان مورد ارزیابی قرار گرفت. در این راستا شاخص کیفی آب شرب (WQI) با استفاده از پارامترهای شیمیایی سختی کل، قلیائیت (pH)، هدایت الکتریکی، کل مواد جامد محلول، کلسیم، سدیم، منیزیم، پتاسیم، کلر، کربنات، بی کربنات و سولفات در دورة آماری 21ساله (1398-1378) محاسبه شد. با توجه به تعداد نسبتاً زیاد پارامترها از روش های تحلیل مؤلفه های اصلی و تحلیل مؤلفه های مستقل برای کاهش ابعاد استفاده شد. سپس از الگوریتم های مختلف یادگیری ماشین شامل درخت تصمیم، رگرسیون لجستیک و شبکة عصبی مصنوعی پرسپترون چندلایه برای مدل سازی شاخص کیفی آب استفاده شد. با استفاده از این روش ها تعداد پارامترهای مورد نیاز برای محاسبة شاخص کیفی از 12 به دو کاهش یافت. کاهش ابعاد داده ها باعث صرفه جویی در زمان نمونه برداری، پایش نمونه ها و تعیین کیفیت آب شده و هزینه های مورد نیاز برای مدل سازی را به مقدار قابل توجهی کاهش می دهد. نتایج نشان داد از بین روش های کاهش بعد روش تحلیل مؤلفه های اصلی نسبت به روش تحلیل مؤلفه های مستقل کارایی بهتری می تواند داشته باشد. هم چنین، نتایج نشان داد که از بین روش های مورد استفاده در مدل سازی، روش شبکة عصبی پرسپترون چندلایه با استفاده از تحلیل مؤلفه های اصلی با ضریب تبیین 99/0، جذر میانگین مربعات خطا برابر 79/44 و ضریب ویلموت اصلاح شده برابر 99/0 بهترین عملکرد را داشته است. با توجه به این که ابعاد زیاد داده در بررسی و مدل سازی کیفیت آب باعث پیچیدگی و زمان بر بودن فرآیند مدل سازی می شود، لذا توصیه می شود از روش های کاهش بعد مانند تحلیل مولفه های اصلی برای کاهش ابعاد داده استفاده شود. نتایج حاصل از بررسی ها برتری روش تحلیل مؤلفه های اصلی نسبت به روش تحلیل مؤلفه های مستقل را نشان می دهد.

سابقه و هدف: باتوجه به اهداف باغ های گیاه شناسی، گیاهان مختلفی از اقلیم های متفاوت در آن ها جمع آوری می شود. اقلیم ازجمله عوامل مهم بوم شناختی است که بیشترین تأثیر را بر کمیت و کیفیت پوشش گیاهی دارد. تغییر مکان گیاه از اقلیم خشک به مرطوب ممکن است سبب ایجاد تنش و تغییر رفتار رویشی شود، بنابراین انتخاب گیاهان برای هر منطقه باید براساس شناخت اقلیمی انجام شود. اهداف پژوهش پیش رو شامل بررسی اثر اقلیم و تیمارهای تغذیه ای بر رشد بادام کوهی (Prunus scoparia Schneider) بود.مواد و روش ها: در این پژوهش از دو روش آزمایشی مرتبط به همدیگر استفاده شد. روش اول شامل بررسی اثر اقلیم بر رشد بادام کوهی در باغ گیاه شناسی نوشهر و روش دوم، اعمال تیمارهای تغذیه ای بر روی نهال های بذری بادام کوهی در این باغ بود. عوامل مورد بررسی در آزمایش اثر اقلیم شامل گونه بادام کوهی، شاخص های محیطی و خاک بودند. آزمایش تیمار تغذیه ای به صورت طرح فاکتوریل کامل تصادفی در سه تکرار در قطعه خزانه ای انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل سه سطح نیترات کلسیم به صورت محلول پاشی به غلظت صفر (شاهد)، پنج و 5/7 میلی مولار و دو سطح سولفات پتاسیم به صورت محلول پاشی به غلظت صفر (شاهد) و شش میلی مولار تشکیل داد. زمان انجام این پژوهش از پاییز 1396 تا آخر زمستان 1400 بود. بذر گونه بادام کوهی از ارتفاعات دره قطور از دهستان رهال تا بخش قطور واقع در شهرستان خوی با دامنه ارتفاعی 1492 تا 1873 متر از سطح دریا جمع آوری شد. برخی پارامترهای مربوط به خاک، گیاه و اقلیم هم زمان با شروع آزمایش در نوشهر و در رویشگاه مادری گونه (خوی) ارزیابی شدند. پس از جوانه زدن بذر و بیرون آمدن گیاه چه از خاک، تیمارهای تغذیه ای به صورت محلول پاشی سولفات پتاسیم و نیترات کلسیم انجام گرفتند.نتایج: براساس نتایج به دست آمده، اقلیم نوشهر ازنظر دما، رطوبت، تبخیر، ساعت های آفتابی و روزهای یخبندان، اثر معنی داری بر شاخص های رشد بادام کوهی داشت. بیشینه فتوسنتز و تعرق گیاه به ترتیب با 45/2 میلی گرم بر وزن تر و 35/1 میلی مول بر متر مربع در ثانیه در اقلیم خوی مشاهده شد. کمترین طول ریشه (32/63 سانتی متر) و بیشترین سهم سرشاخه های بدون برگ (98/60 درصد) به باغ گیاه شناسی نوشهر تعلق داشت. طول ریشه در خاک و شدت ریزش برگ (سرشاخه های بدون برگ)، همبستگی مثبت معنی داری با مقدار تعرق گیاهی نشان دادند (01/0p<). استفاده از سولفات پتاسیم نسبت به نهال های شاهد سبب افزایش معنی دار رشد گیاه و درنتیجه، باعث گسترش عرض تاج پوشش شد. ارتباط نحوه جذب و انتقال کلسیم در گیاه نشان داد که کاهش کلسیم در بافت های برگ در نهال های شاهد سبب کاهش مقاومت گیاه به حفظ و نگهداری برگ می شود. محلول پاشی کلسیم به افزایش مقدار کلسیم بافت برگ در بادام کوهی منجر شد. از آثار این پدیده می توان به افزایش ماندگاری نهال های بادام کوهی به حدود 30 درصد اشاره کرد.نتیجه گیری کلی: هرچند که تیمارهای محلول پاشی عناصر غذایی پتاسیم و کلسیم تاحدودی سبب افزایش ماندگاری نهال های بذری بادام کوهی در مدت اجرای آزمایش شد، اما اختلالات رشد ناشی از اثر عوامل اقلیمی بر تیمار تغذیه ای چیره شد، بنابراین نهال ها حتی با کمک گرفتن از رفتار تغذیه ای نتوانستند سازش موفقی به محیط جدید داشته باشد.