در این پژوهش، توانایی نوستوک اس. پی در کسب سازگاری نسبت به نوسان های شوری،pH  و محدودیت CO2 در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه از خاک های شالیزار در استان گلستان جمع آوری شده، پس از تخلیص در معرض شوری0 %، 0.5% و 1% کلرید سدیم، (NaCl)، pHهای خنثی، اسیدی و قلیایی، شرایط عدم تلقیح CO2 و در نهایت اعمال وانادات در شرایط محدودیت CO2 قرار گرفته، توان رشد، فراوانی هتروسیست، و نیز محتوای فیکوبیلی پروتئینی سنجیده شد. نتایج نشان می دهد که رشد در شوری 0.5% و 1% قابلیت سازگاری داشته است. تاثیر شوری 0.5% بر فراوانی هتروسیست نیز معنی دار بوده است. در این میزان شوری مرحله بازیابی مشاهده نمی شود و به نظر می رسد که نمونه به طور ذاتی با این میزان شوری سازگار است. برون ریزش رنگدانه ای فیکوبیلینی مورد بحث قرار گرفته است.رشد نمونه در شرایط اسیدی مختل شده فراوانی هتروسیست در روزهای نخست به صفر رسید. در pH  قلیایی، نمونه قابلیت رشد مطلوبی از خود نشان داد. منحنی رشد نمونه در pH  برابر 9، و نیز نتایج اعمال وانادات وجود مکانیسم تراکمی CO2 از نوع بی کربنات را نشان می دهد.

در این پژوهش؛ سازگاری سیانوباکتری Nosctoc sp. به تیمارهای نوری مداوم، با انرژی های متفاوت؛ تاریکی، تناوب 12 ساعتی نوری و تاریکی و پرتو فرابنفش مورد بررسی قرار گرفت. نمونه از شالیزارهای اطراف گرگان (استان گلستان) جمع آوری شده؛ در آزمایشگاه تحت تیمارهای نوری 20، 30، 40، 50 و 60 میکرومول کوانتا بر متر مربع بر ثانیه؛ دورهای تاریکی - روشنایی؛ قندهای گالاکتوز، ساکارز و فروکتوز در شرایط تاریکی کامل و تابش 5، 10 و 20 دقیقه ای پرتو فرابنفش قرار گرفته و در هر مورد رشد، فراوانی هتروسیست و وضعیت رنگیزه ای بررسی گردید. نتایج نشان می دهد که نمونه در تیمارهای نوری پایین تر (20، 30) و بالاتر (50، 60) از 40 میکرومول کوانتا بر متر مربع بر ثانیه می تواند قابلیت سازگاری مطلوبتری نشان دهد. تیمار نوری 40 میکرومول کوانتا بر متر مربع بر ثانیه سبب بروز مرحله تاخیری طولانی می شود و تعدیل نوری از طریق محتوای فیکواریترین (PE) انجام می گیرد. تناوب نوری سبب کاهش فراوانی هتروسیست می گردد. نمونه در محیط گالاکتوز و ساکارز قادر به رشد نیست و توان تولید هتروسیست در این دو محیط (بویژه ساکارز) به سرعت کاهش می یابد. در محیط فروکتوز نمونه رشد اندکی دارد. فراوانی هتروسیست در نمونه تحت تاثیر تابش های 5 دقیقه ای و بالاتر پرتو فرابنفش بطور یکسان متاثر شده و بصورت معنی دار کاهش یافته است. توان بازیابی فعالیت در نمونه مشاهده نگردید. فیکواریترین ها نقش عمده را در تعدیل مذکور به عهده دارند.

فعالیت ضد قارچی و ضد باکتریایی برخی از سیانوباکترهای هتروسیستی جدا شده از شالیزارهای شمال ایران مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های خاک از شالیزارهای استانهای گیلان، مازندران، و گلستان جمع اوری گردید و سیانوباکترها جداسازی شدند. سوپرناتانت و عصاره های متانولی و هگزانی از بیوماس 150 سویه سیانوباکتری جداسازی شد و فعالیت انها علیه 6 سویه باکتری و 8 سویه قارچی بررسی گردید. عصاره های متانولی و سوپرناتانت کشت 21 سویه از سیانوباکترها، اثر ضد باکتریایی و 13 سویه اثر ضد قارچی نشان دادند. در هیچ یک از عصاره های هگزانی فعالیت ضد میکروبی مشاهده نگردید و هیچ کدام از عصاره ها و سوپرناتانت ها اثر ممانعتی بر روی رشد کلی باسیل نشان ندادند. با توجه به این نتایج چنین استنتاج می شود که سویه های خانواده Stigonemataceae از جمله گونه های جنس Fischerella و Stigonema توانایی بیشتری برای تولید مواد ضد میکروبی از سویه های دیگر داشته باشند.

با توجه به نقش بسیار مهم سیانوباکتری های خاک های مزارع در تثبیت و فراهم آوردن نیتروژن مولکولی، در این پروژه سعی بر آن شده است که پاسخ های فیزیولوژیک فیشرلا امبیگو FS18 به تیمارهای مختلف NaCl (0.5, 0 و %1) بررسی شود. نتایج نشان می دهد که میزان رشد در محیط فاقد شوری (NaCl) بالاتر از سایر تیمارها است. با وجود این، رشد در تمام تیمارها انجام شده است. این مساله در مورد فعالیت های فیزیولوژیک نیز صدق می کند. مقدار کلروفیل روندی کاهشی با افزایش NaCl نشان می دهد. مقدار فیکوبیلی پروتئین کل، فیکوسیانین، آلوفیکوسیانین و فیکواریترین، گرچه در شوری %0.5 کمترین مقدار را نشان می دهد، ولی این تفاوت با دو تیمار دیگر معنی دار نیست. میزان اشباع نوری فتوسنتز در تیمار کنترل حداکثر بوده و با افزایش میزان شوری، کاهش می یابد. نتایج سنجش فعالیت نیتروژنازی حاکی از آن است که کشت هایی که رشد سریع تری دارند، سریع تر به حداکثر فعالیت خود می رسند ضمن آن که بیش ترین میزان در تیمار کنترل مشاهده شده و بین تیمار 0.5 و %1 تفاوت معنی داری مشاهده نمی شود.

پوسته های بیولوژیک خاک مجموعه ای از خزه ها، گلسنگ ها، جگرواش ها و سیانوباکتری ها هستند که در زیر گیاهان آوندی و فضاهای خالی بین آنها پراکنده شده و مناطق عاری از پوشش را، به خصوص در مراتع مناطق خشک و نیمه خشک، می پوشانند و یا در جاهایی فلور غالب منطقه محسوب می شوند. در چنین محیط هایی خزه ها و گلسنگ ها دو گروه اصلی پوسته بیولوژیک خاک هستند که تاثیرات متعددی بر خصوصیات خاک و گیاهان آوندی دارند. این تحقیق به  منظور بررسی تاثیر این دسته از گیاهان غیر آوندی بر ویژگی های نفوذپذیری، رطوبت وزنی و حجمی و پتانسیل ماتریسی (ماتریک) خاک در مراتع قره قیر در ترکمن صحرا انجام شده است. در این مطالعه شدت نفوذپذیری با حلقه های نفوذسنج (استوانه مضاعف)، رطوبت وزنی و حجمی خاک در دو عمق 5-0 و 20-5 سانتی متر با استفاده از کرهایی به گنجایش 100 سانتی متر مکعب و پتانسیل ماتریک با استفاده از تانسیومتر در خاک دارای خزه -گلسنگ و خاک بدون خزه - گلسنگ مورد مقایسه قرار گرفته است. از آنجایی که اقلیم، توپوگرافی، گیاهان آوندی و بافت خاک در قسمت های مورد مطالعه مشابه بوده و تفاوت این نقاط مربوط به حضور یا عدم حضور پوسته های بیولوژیک بود، لذا تفاوت در خصوصیات مورد مطالعه را می توان تا حد زیادی با حضور یا عدم حضور خزه - گلسنگ مرتبط دانست. پس از انجام آزمایش ها، میانگین داده های به دست آمده از دو دسته خاک با آزمون  tمورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین خصوصیات مورد مطالعه در دو دسته خاک تفاوت معنی دار وجود دارد بطوریکه خاک دارای خزه - گلسنگ از نفوذپذیری و رطوبت وزنی و حجمی بالاتر و پتانسیل ماتریک کمتری برخوردار است.

سیانوباکترها گروه بزرگی از سلسله مونرا هستند که توان بالقوه فراوانی در تولید مواد غذایی، دارویی و غیره دارند. اسیلاتوریا یکی از سیانوباکتری های رشته ای است. این میکروارگانیسم در چهار فصل در خورتیاب مشاهده شد. محیط کشت بهینه برای رشد اولیه پس از برداشت از منطقه محیط کشت آب دریا است. برای خالص سازی، محیط کشت آب دریا و سیانوکوبالامین و Z8 نیمه جامد (0.7 درصد آگارز) استفاده شد. به منظور رشد انبوه نمونه های خالص سازی شده، محیط کشت والانس به کار گرفته شد. در این محیط کشت بیش ترین ضریب رشد ویژه µ به دست آمد. طی 9 ماه خالص سازی انجام گرفت. این سیانوباکتر در پنج تیمار از دوره های نوری و شش تیمار حرارتی قرار گرفت. حداکثر ضریب رشد ویژه (µ) در دمای 30 درجه سانتی گراد به دست آمد که مقدار آن 0.602 است. بهترین شرایط نوری، 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی مشخص شد. میزان ضریب رشد ویژه در این حالت، برابر با 0.506 است. در این هنگام دما 25 درجه سانتی گراد و شدت نور 3500 لوکس بود.

توبی فیت های مورون سیس که در بعضی گزارش ها آن را یک سنگواره نامشخص (an enigmatic fossil) دانسته اند، اجتماعی از یک هسته فرامینیفر (میلیولید) و پوششی از جلبک های هم زیست یا سیانوباکتری (Micro – encruster) است. این فسیل از نظر پالئواکولوژی برای تفسیر حوضه رسوبی بسیار با ارزش است. بررسی انجام شده بر روی تعدادی از توبی فیت ها و تطبیق این داده ها با معیارهای پالئواکولوژی دیگر همانند انواع اسفنج های اسکلروسپونژی (Chaetes sp., Cladocropsismirabilis) محیط کم عمق را برای بخش قاعده ای سازند اسفندیار مورد تایید قرار می دهد.