سنگهای پالئوزوئیک بالایی در دره مارسلان، در 28 کیلومتری شمال شرق لوشان، شمال سنگرود، برونزد دارند. مطالعه لیتوستراتیگرافی و بیوستراتیگرافی نهشته های پرمین در برش مارسلان منجر به شناسایی 57 گونه فرامینیفرا (متعلق به 37 جنس) و 8 جنس و گونه از جلبک ها شده است. همچنین سه سازند، هفت لیتوزون و بر اساس گسترش چینه شناسی میکروفسیلهای فرامینیفرا سه بیوزون تجمعی در رسوبات مربوطه، شناسایی شده است.واحدهای سنگی مربوط به پرمین از قدیم به جدید شامل: 1) سازند دورود (آسلین - ساکمارین) شامل 225 متر کنگلومرای قاعده ای، ماسه سنگ قرمز، سنگ آهک انکوئیدی، سیلتستون و شیل است (قابل تقسیم به سه لیتوزون) و با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند خاشاچال (به سن کربونیفرمیانی) قرار دارد. 2) سازند روته (مرغابین) به ضخامت 364 متر، شامل آهکهای صخره ساز (قابل تقسیم به به دو لیتوزون) که با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند دورود قرار دارد. 3) سازند نسن (جلفین پیشین) شامل 140 متر سنگ آهک مارنی با بین لایه های شیلی (قابل تقسیم به دو لیتوزون) که با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند روته و با ناپیوستگی همشیب در زیر سازند الیکا (تریاس پیشین - میانی) قرار دارد. در منطقه مورد مطالعه وجود لایه هایی از لاتریت و بوکسیت مرز پرمین و تریاس را مشخص می کند. وجود این لایه ها نشان می دهد که برش مورد مطالعه در این زمان در منطقه با آب و هوای تقریبا گرم و مرطوب و نزدیک به عرض جغرافیایی 30 درجه جنوبی قرار داشته است.

جزیره قشم بزرگترین جزیره ایرانی خلیج فارس است که به وسیله تنگه کلارنس (Clarence) از سواحل ایرانی جدا شده است. شمال غرب جزیره شامل اکوسیستم جنگل های مانگرو می باشد که به صورت یک مرداب ساحلی است و رسوبات مارنی آن، با تعداد زیادی از کانال های کشندی (جزر و مدی) شیار شیار شده است. مطالعات انجام شده بر روی رسوبات این منطقه جهت شناسایی روزن داران بنتیک منجر به معرفی 27 جنس و 54 گونه شده است. قابل ذکر است که در بستر گلی و رسی مانگرو پوسته های پیچ خورده فراوانی بیشتری دارند و با دور شدن از ناحیه جنگل های مانگرو روزن داران با پوسته های تک ردیفی، دو ردیفی و یا سه ردیفی تنوع و فراوانی بیشتری پیدا می کنند. بر اساس مطالعات رسوب شناختی بستر سواحل شمالی بخصوص شمال غرب جزیره گلی و رسی است که شرایط مناسبی را برای فراوانی و تنوع روزن داران با پوسته هیالین ایجاد کرده است ولی کماکان اندازه صدف ها در مقایسه با بخش های جنوبی کوچک تر و ظریف تر است.

در این مطالعه نهشته های سازند قم در غرب ساوه (برش کهلو پایین) مورد بررسی قرار گرفته است . برش چینه شناسی کهلو پایین با ضخامت 500 متر شامل شیل، مارن، ماسه سنگ، آهک ماسه ای و آهک است، که با ناپیوستگی هم شیب بر روی مارن های سازند قرمز زیرین و در زیر مارن های سازند قرمز بالایی قرار گرفته است. ضخامت نهشته های سازند قم در این برش در مقایسه با  برش های هم جوار مانند بند شاه (472 متر) ، بین بند شاه و بند چای (560 متر) ، بند چای (770 متر) ، آشیانک (723 متر)، غازم آباد (842 متر)، بریه (128 متر) و مصرقان (75 متر ) متفاوت است. از برش چینه شناسی کهلو پایین 102 نمونه برداشت و پس از مطالعه نمونه ها، 26 جنس و 29 گونه فرامینیفر بنتونیک، 2 جنس و 2 گونه فرامینیفر پلانکتونیک، 2 جنس وگونه جلبک قرمز و 2 جنس و گونه بریوزوآ شناسایی شد. از میان میکروفسیل های موجود، فرامینیفرهای بنتونیک با توجه به تنوع و فراوانی از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و مبنای مطالعه بیواستراتیگرافی قرار گرفتند. به علت شباهت مجموعه فرامینیفرهای بنتونیک سازند قم و سازند آسماری و فقدان یک بیوزوناسیون رسمی برای سازند قم، از بیوزوناسیون آدامز و بورژوا که برای سازند آسماری ارایه شده در مطالعه بیواستراتیگرافی و تعیین سن نسبی نهشته های سازند قم در برش چینه شناسی کهلو پایین استفاده شد. بر همین اساس و با توجه به گونه های شاخص معرفی شده در بیوزوناسیون آدامز و بورژوا، نظیر    Borelis melo curdica , Meandropsina iranica  , Dendritina  rangi برش چینه شناسی کهلوپایین با بیوزون شماره (1) به نامBorelis melo group- Meandropsina iranica Assemblage Zone (1) قابل تطبیق و مقایسه است، به این ترتیب سن پیشنهادی برای این برش بوردیگالین است.

قسمت فوقانی سازند گورپی در یال شمال شرقی کبیرکوه در جنوب شرق ایلام به منظور تعیین و تفکیک زونهای زیستی جهانی و بررسی تحولات مرز کرتاسه - ترشیر بر مبنای فرامینیفرها مطالعه شد. برای رسوبات مائس تریشتین بر مبنای زون بندی استاندارد جهانی Caron (1985) چهار بایوزون تفکیک گردید. واحدهای معادل بایوزون Abathamphalus mayaroensis بر مبنای زون بندی Li & Keller (1998a) یعنی زون های Cf1 تا Cf4 نیز ثبت گردید. رسوبات پالئوسن بر مبنای زون بندی Toumarkine & Lutherbakher (1985) به دو بایوزون Parasubbotina pseudobulloides و Parvularugoglobigerina eugubina تفکیک شد. ثبت بایوزون های مربوط به انتهایی ترین قسمت مائس تریشتین و ابتدایی ترین قسمت پالئوسن نشان می دهد که به احتمال بسیار زیاد رسوب گذاری در گذر از کرتاسه به ترشیر پیوسته بوده اگرچه این مطالعه به منظور ثبت زون P0 همچنان ادامه دارد. مطالعه فرامینیفرهای پلانکتونیک نشان می دهد که الگوی انقراض و بقای گونه ها نیز مشابه مقطع تیپ جهانی ElKef است. به طوری که بیشتر از 2.3 گونه ها در نزدیکی مرز و در مرز منقرض شده اند و کمتر از 1.3 آنها در دانین زیرین باقی مانده اند. گونه های باقیمانده کوچک بوده و دارای تزیینات کم و گسترش جهانی هستند. در مقابل گونه هایی که در مرز منقرض می شوند بزرگ و دارای تزیینات زیاد بوده و از لحاظ جغرافیایی محدود هستند.