سینتیک جوانه زنی و رشد رسوب فلزی از کمپلکس ان بوتیل آمین حاوی کلرید نیکل با الکترولیت تترابوتیل آمونیوم تترافلوئوروبرات حل شده در آنیسول حاوی 15 درصد مولی فنانترن بر صفحه های مسی و پلاتینی به شیوه ولتامتری چرخه ای، کرنو آمپرمتری و بیناب نگاری امپدانس الکتروشیمیایی مورد تحقیق قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشانگر تبلور الکتروشیمیایی سه بعدی به شکل جوانه زنی لحظه ای همراه با رشد تحت کنترل نفوذ کریستالهای نیکل بود. بررسیها نشانگر برگشت ناپذیر بودن واکنش تشکیل رسوب با سرعت ثابت ویژه cm/sec 3-10×1.4- 1 برای کریستالیزاسیون فلز نیکل روی کاتد مسی و cm/sec 3-10×5.4- 1.8 برای کریستالیزاسیون فلز نیکل روی کاتد پلاتینی بود. ضریب نفوذ نیکل در محلول الکترولیت آروماتیک برای کریستالیزاسیون نیکل روی مس در محدوده cm2/sec 6-10×2.8- 2.2 و برای کریستالیزاسیون نیکل روی پلاتین در محدوده cm2/s 6-10×1.8- 1.2 بود. به نظر می رسد مقادیر نسبتا کوچک ضریب نفوذ و سرعت واکنش، متاثر از کمپلکس شدن یون نیکل محلول با لیگاندهای حجیم باشد.

فنانترن و آنتراسن که جز هیدروکربنهای سه حلقه ای بوده و ایزومر یکدیگرند، در تهیه رنگها و داروها موارد استفاده فراوانی دارند و سازمان محیط زیست آمریکا فنانترن را یکی از 121 ماده آلاینده سمی گزارش نموده است. آنتراسن یکی از مواد حاصل از تقطیر زغال سنگ و احتراق ناقص سوخت های فسیلی می باشد و در هوای مناطق شهری و صنعتی به فراوانی یافت می شود. به دلیل اهمیت این آلاینده ها باکتریهای قادر به رشد در این دو نوع ماده مطالعه شده و پراکندگی باکتریها در مناطق گوناگون صنعتی و نیمه صنعتی و شهری تعیین شد. این تحقیقات، مشخص نمود که این دو ماده در مناطق فوق الذکر به مقدار متفاوتی وجود دارند و تعدادی از باکتریهای بدست آمده قادرند این مواد را با غلظت های گوناگون مصرف نموده و رشد نمایند و آنها را به مواد دیگری تبدیل نمایند. در قسمت دیگری از این پژوهش نوع متابولیت های حاصل از تخریب زیستی این مواد توسط باکتریها با روشهایی نظیر T.L.C و کروماتوگرافی گازی اسپکترومتری جرمی (GC-MS) شناسایی شده است و مسیر تجزیه آنها نیز تعیین گردیده است.

هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای از ترکیبات خطرناک و آلاینده زیست محیطی به شمار می روند که اختصارا PAHs نامیده می شوند. این ترکیبات از قابلیت انباشتگی زیستی در بافت چرب موجودات زنده از طریق زنجیره غذایی برخوردارند. فک دریای خزر تنها گونه بسیار با ارزش و منحصر بفرد دریای خزر است که در سالهای اخیر متحمل صدمات زیادی ناشی از صید بی رویه، تلفات ناشی از CDV و همچنین آلودگیهای زیست محیطی شده است و به همین جهت فهرست گونه های حفاظت شده قرار دارد. در این تحقیق حاضر ترکیبات PAHs در بافت چرب به روش ROPME و استخراج –n هگزان مورد شناسایی کیفی و با استفاده از دستگاه اسپکتروفتولومینسانس اندازه گیری کمی گردید. حاصل نتایج وجود ترکیبات نفتالین، آنتراسن و فنانترن را در بافت های چرب فک دریای خزر تایید می کند.

میزان آلودگی نفتی و فلزات سنگین موجود در رسوبات 18 ایستگاه انتخابی در سواحل خلیج فارس اندازه گیری و نتایج نشان داد که میانگین هیدروکربورهای کل بین 14.3 تا 143.6 میلی گرم بر کیلوگرم است و بالاترین غلظت فلزات سنگین را نیکل با میزان 58.6 میلی گرم در کیلوگرم در منطقه امام حسن واقع در حدود 50 کیلومتری غرب بندر بوشهر دارا می باشد. درمان بیولوژیکی در دو محیط دوغابی و جامد مورد مطالعه قرار گرفت. از 8 نوع باکتری شناسایی شده در خاک این منطقه، 4 سویه به نام های EM2، SH، GN1 و GN3 بهترین راندمان را جهت حذف هیدروکربورهای حلقوی PAH را از خود نشان دادند. زمان حذف در محیط دوغابی در حدود 45 روز است که در این مدت نفتالین و فنانترن به ترتیب 73 و 66 درصد حذف می شوند. در محیط جامد فعالیت میکروب های مخلوط و خالص مطالعه می شود. نتایج نشان می دهند که میکروب های مخلوط از توانایی بالاتری برخوردارند، زیرا گونه های متفاوت قادر به ایجاد شرایط مناسب برای رشد خود در محیط های مختلف هستند. از طرف دیگر به خاطر عدم اختلاط کافی در محیط جامد، سرعت انتقال مواد کاهش یافته و در نتیجه فعالیت میکروب ها تحت تاثیر قرار می گیرد. لذا راندمان حذف در محیط دوغابی بیشتر از جامد است.

زمینه: کارگران صنایع ایران در محیط‎هایی کار می کنند که با دوده در تماس هستند. تحقیقات نشان داده است که دوده به علت آلوده بودن به انواع هیدروکربن‎های آروماتیک چندحلقه‎ای (PAHs) خاصیت سرطان‎زایی دارد. هدف: مطالعه به منظور مقایسه دوده صنعتی مورد استفاده در صنایع ایران با دوده‎های وارداتی از نظر میزان آلودگی انجام شد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه مقطعی که در تابستان1380 انجام شد، از انواع مختلف دوده های تولید داخل (کارخانه A و کارخانهB) و وارداتی مورد مصرف و موجود در انبارهای کارخانه های تولید لاستیک ایران‎تایر و کیان‎تایر نمونه‎گیری به عمل آمد. PAHs موجود در نمونه ها با حلال تولوئن و با روش سوکسولاسیون استخراج شد. شش نوع PAHs موجود در آن شامل بنزو (a) پیرن، دی‎بنزو (a,h) آنتراسن، آنتراسن‎، کرایزن، فنانترن و فلورانتن، با روشGC-FID اندازه گیری شدند. داده‎ها با آزمون آماری آنالیز واریانس چندطرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته‎ها: همه دوده ها به هر شش نوع PAHs آلوده بودند، اما میزان غلظت هر یک و غلظت مجموع PAHs از دوده ای به دوده ای دیگر تفاوت معنی‎داری داشت (p<0.001). کرایزن در میان تمام دوده‎ها بیش‎ترین و آنتراسن کمترین مقدار آلودگی را داشت. صرف نظر از نوع دوده، دوده‎های تولید شده در کارخانه A بیش‎ترین و دوده‎های کارخانه B کمترین آلودگی را به PAHs داشتند. نتیجه‎گیری: با توجه به یافته‎ها توصیه می شود نظام بهداشت حرفه ای ایران، دوده صنعتی را در دسته مواد سرطان‎زا قرار دهد و حد تماس شغلی (OEL) متناسب با خطرهای آن را تعیین نماید و در محیط ‎های کاری به اجرا درآورد.

تعداد سلولهای زنده و فعالیت لومینسانس سویه P.stutzeri P16 luxAB4 به روش شمارش پلیت و لومینومتری در خاک استریل و غیراستریل با پتانسیل های ماتریکس -1500 Kpa و -750 و -30 اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهند که پتانسیل ماتریکس اثر معنی داری بر بقا و فعالیت سویه P.stutzeri P16 luxAB4 درخاک دارد. بقا سویه P.stutzeri P16 luxAB4 در محیط حداقل Hunter حاوی 1mgl-1 فنانترین نسب به محیط کشت حاوی 1mg ml-1 فنانترین طولانی تر است. البته نتایج نشان داد که تعداد سلولهای زنده و فعالیت لومینسانس سویه مارکدار شده با ژن لاکس (P.stutzeri P16luxAB4) و سویه وحشی در محیط حداقل Hunter حاوی مقادیر بالا و پایین فنانترن تغییرات معنی داری دارند. تلقیح خاک با غلظت بالایی از فنانترین باعث افت اولیه در غلظت سلولی سویه P.stutzeri p16 luxAB4 گردیده که در مقایسه با محیط مایع مدت زمان بیشتری بطول می انجامد. تغییرات یکسان در تعداد سلولهای زنده با فعالیت لومینسانس نشان دهنده کارایی سیستم مارکر لومینسانس در ردیابی بقا و فعالیت تجزیه کنندگی میکروارگانیسم های مهندسی ژنتیک شده (GEMs) در محیط های آلوده می باشد. نتایج ما همچنین بیانگر تاثیر عوامل محیطی مانند پتانسیل ماتریکس و غلظت آلاینده بر بقا میکروارگانیسم های مهندسی ژنتیک شده نیز می باشد.

گروه گسترده ای از میکروارگانیزم ها ترکیبات فعال کننده سطحی به نام بیوسورفاکتانت ترشح می نمایند. ترشح این ترکیبات توسط سلول های میکروبی باعث تسهیل در جذب سوبستراهای غیرقابل حل می شود. ارزشمندترین جنبه کاربردی بیوسورفاکتانت ها مربوط به صنعت نفت می باشد که جهت بهبود کیفیت، تسهیل در استخراج، تقلیل گرانروی، مهار نشت نفت و پاکسازی لجن نفتی در تانکرها از آنها استفاده می شود. هدف از این پژوهش جداسازی و شناسایی باکتری های مولد بیوسورفاکتانت و ارزیابی پتانسیل کاربردی آنها در حذف آلاینده های نفتی است. برای این منظور، از 86 محل مختلف مشتمل بر چاه های نفت و محل های آلوده به ترکیبات نفتی نمونه گیری شد و 158 سویه باکتریایی، 10 سویه آکتینومیست، 9 سویه قارچ و 2 سویه مخمر جداسازی گردید. سپس با انجام تست های امول سیفیکاسیون، خصیصه آمیزندگی سویه های جدا شده، بررسی گردید. در مرحله بعد با اندازه گیری کشش سطحی ترشح بیوسورفاکتانت توسط سویه ها، به اثبات رسید. در پایان از بین سویه های جدا شده 9 سویه باکتریایی انتخاب گردید که همگی بالاتر از 20dyn/cm2 کاهش در کشش سطحی ایجاد می نمودند. همچنین اثر القایی ترشح بیوسورفاکتانت در مورد سویه های جدا شده ارزیابی گردید. از ویژگی های مهم سویه های جدا شده، تحمل غلظت بالای نمک و ترشح موفق بیوسورفاکتانت در دامنه گسترده pH می باشد. بدین ترتیب در شرایط آزمایشگاهی ویژگی های مناسب سویه ها جهت حذف آلاینده های نفتی و کاربرد در افزایش میکروبی بازیافت نفت (MEOR) نشان داده شد و بررسی های بیشتر در حد صنعتی پیشنهاد می گردد. با توجه به پراکنش بیشتر باسیلوس نسبت به کورینه باکتریوم می توان آن را به عنوان گونه شاخص تجزیه کننده فنانترن در نظر گرفت. تاثیر فاکتورهای مختلف زیستی و غیر زیستی بر روند تجزیه فنانترن و بررسی سیستماتیک رشد این باکتری لازم و ضروری می باشد.

ترکیبات آروماتیک چند حلقه ای (PAHs)، جز آلاینده های نفتی بوده که در ساختمان مولکولی آنها حلقه های بنزنی بکار رفته است. این ترکیبات از منابع مختلف شامل صنایع پتروشیمی، فاضلابهای صنعتی و خانگی، استخراج مواد نفتی و غیره وارد اکوسیستم های آبی می شوند و به طور غیرمستقیم به انسان منتقل و عوارضی از جمله سرطان را منجر می گردند. یکی از راههای کاهش آلاینده های مختلف استفاده از میکروارگانیسم ها می باشد. فنانترن از جمله ترکیبات سه حلقه ای آروماتیک بوده که نسبت به تجزیه میکروبی مقاوم می باشد. در این تحقیق فون باکتریهای گرم مثبت تجزیه کننده فنانترن مورد بررسی قرار گرفت. محیط مورد بررسی آبهای بنادر امیر آباد و نوشهر بوده است که در طول 4 ماه (فصول بهار و تابستان) از نظر وجود باکتریهای گرم مثبت تجزیه کننده فنانترن مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونه ها پس از صاف شدن، در محیط پایه حاوی ترکیبات معدنی، عناصر کمیاب و فنانترن کشت داده شده و پس از کشتهای متوالی در محیطهای اختصاصی و انجام تستهای اولیه و بیوشیمیایی، باکتریهای گرم مثبت جدا شده در حد جنس و گونه شناسایی شدند. نتایج نشان داد که از 16 نمونه باکتری های گرم مثبت تجزیه کننده فنانترن جداسازی شده، 9 نمونه متعلق به جنس باسیلوس و 7 نمونه کورینه باکتریوم بوده است. تعداد 10 مورد از باکتری های فوق از آبهای منطقه بندر بوشهر و بقیه از بندر امیرآباد جداسازی گردید. با توجه به پراکنش بیشتر باسیلوس نسبت به کورینه باکتریوم می توان آن را به عنوان گونه شاخص تجزیه کننده فنانترن در نظر گرفت. تاثیر فاکتورهای مختلف زیستی و غیر زیستی بر روند تجزیه فنانترن و بررسی سیستماتیک رشد این باکتری لازم و ضروری می باشد.

هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای از آلاینده های اکوسیستم خاکی و آبی به شمار می روند و نیز این ترکیبات در طبیعت برای آبزیان بسیار خطرناک و مهلک هستند یکی از مهمترین ترکیبات آروماتیک نفتالین بوده و تحقیقات انجام شده در ارتباط با وجود ترکیبات آروماتیک در آب حوزه جنوبی دریای خزر نشان از وجود ترکیبات آروماتیک نظیر نفتالین، آس نفتالین، فلورن، فنانترن، آنتراسن، فلورانتن، با غلظتهای مختلف از 0.004 تا 2.82ppm می باشد. یکی از مهمترین ترکیبات آروماتیک، نفتالین بوده که ترکیب دو حلقه ای بوده و دارای غلظت 0.008 تا 0.628ppm در آب حوزه جنوبی دریای خزر و غلظت 0.1 تا 2ppm در بافت ماهیان دریای خزر است.در این تحقیق، جامعه مورد بررسی، بنادر امیرآباد و نوشهر در استان مازندران است که مجموعا 16 نمونه از دو دستگاه در طول 4 ماه (از آذر تا اسفند 1383) از نظر وجود باکتریهای تجزیه کننده نفتالین مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونه برداری با استفاده از شیشه های در سمباده ای استریل، از عمق 10 سانتیمتری و سطح از مناطق متفاوت انجام گرفته و سعی شد که نمونه برداری بیشتر از مناطقی که آلوده به ترکیبات آلاینده بودند اخذ شود.برای جداسازی سودوموناسهای تجزیه کننده نفتالین، نمونه ها ابتدا در محیط پایه معدنی دارای نفتالین کشت داده شد و پس از انکوباسیون در دمای 30 درجه سانتیگراد بمدت 5-3 روز و کشت مجدد در محیط سیترمید آگار و انجام آزمایش های مختلف از نظر وجود سودوموناسهای تجزیه کننده مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که، چهار گونه از سودوموناسهای جدا شده شامل P.saccharophila, P.fluorescens, P.aeruginosa, Psuedomonase.putida توانایی تجزیه نفتالین را دارا بودند.پس از جداسازی باکتریها، گونه آئروجینوزا به عنوان گونه شاخص جهت آزمایشات برسی تجزیه نفتالین در شرایط مورد بررسی قرار گرفت. بدین ترتیب که، ابتدا دو غلظت از نفتالین (30 و 40 میلی مولار) در محیط پایه معدنی تهیه و مقدار مشخصی از باکتری به آن اضافه شده و در زمانهای صفر تا 312 ساعت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی سیستماتیک رشد گونه آئروجینوزا نشان داد که این باکتری پس از 312 ساعت غلظت 30 میلی مول نفتالین را به 7.56 میلی مول و غلظت 40 میلی مول را پس از 312 ساعت به 9.45 میلی مول کاهش می دهد.نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که باکتری تا دامنه خاصی از غلظت نفتالین قادر به کاهش آن بوده و از آن به عنوان منبع کربن و انرژی استفاده می کند و هنگامیکه غلظت آن از حد استاندارد خارج شود برای باکتری سمی است. از طرف دیگر، تاثیر فاکتورهای مختلف بیولوژیک و غیر بیولوژیک بر روند تجزیه نفتالین و سایر ترکیبات را نمی توان نادیده گرفت و بایستی کمپلکسی از این فاکتورها را در شرایط آزمایشگاهی و پایلوت مورد ارزیابی قرار داد. میزان تجزیه نفتالین به عوامل مختلف زیستی و غیر زیستی بستگی دارد که می توان به نوع و تعداد باکتری، اکسیژن، فشار، دما، pH، مواد مغذی، شوری آب و غلظت نفتالین اشاره نمود.برای رسم نمودارها از نرم افزار Excell استفاده گردید. برای آنالیز آماری از نرم افزار SPSS و تستهای Anova استفاده گردید.

در این تحقیق آلودگی آب خلیج فارس به مواد نفتی در نقاطی نزدیک به سواحل استان بوشهر اندازه گیری و مورد بررسی قرار گرفت. مناطق امام حسن (ع) و عسلویه مهم ترین مناطق از نظر نزدیکی به بندرگاه و تاسیسات نفتی می باشند که دارای آلودگی بالا هستند. میزان هیدروکربورهای حلقوی (PAHs) در این نقاط به ترتیب ppm 9.83 و ppm 1.29 می باشد. PAH ها ترکیبات آروماتیک با حلقه های به هم پیوسته بنزنی مانند نفتالین و فنانترن می باشند که به صورت آلاینده از طریق پالایشگاه های نفت، پساب کارخانه های تولید کک و غیره وارد محیط  زیست می گردند. از رسوبات سواحل این مناطق نمونه برداری و باکتری های تجزیه کننده مواد نفتی جداسازی گردید. هشت گونه باکتری که قابلیت رشد و تکثیر در رسوبات آلوده به مواد نفتی داشتند، شناسایی شدند. غالب این باکتری ها در گروه سودوموناس، گرم منفی و کاتالاز مثبت بودند. سپس توانایی سویه های جدا شده مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه گیری شد که 4 سویه از باکتری های فوق بهترین هستند. بعد در بیو راکتور RBCp فعالیت آنها به صورت مخلوط مطالعه گردید. در حالت پایدار کاهش COD  به حدود 73 و PAHs به 66 درصد  رسید. حذف بیولوژیکی TPH نیز در یک راکتور بیو فیلمی با بستر متحرک (MBBR) و با حضور باکتری های فوق در سه زمان ماند هیدرولیکی 18، 36 و 48 ساعت در COD های مابین 800 تا 2000 میلی گرم بر لیتر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با کشت مخلوط و میکروب های جدا شده حداکثر حذف COD و TOC به ترتیب به81 و 79 درصد می رسد.