0

در این تحقیق، مطالعه های تئوری و آزمایشگاهی روی تکنیک های مختلف ازدیاد برداشت از جمله تزریق آب (Water Flooding) و تزریق گاز (Gas Injection) و تزریق متناوب آب و گاز (WAG) روی نمونه های تهیه شده از یکی از مخازن کربناته دریایی ایران در شرایط مخزن انجام شده است. نتیجه های آزمایشگاهی برای هر یک از روش ها با نتیجه های مدل شبیه سازی آنها مقایسه شده است. در سناریوهای WF و GI دبی های تزریق cc/min 0.1, 0.2, 0.5 و برای فرایند WAG دو نسبت تزریق 1 (WAG ratios) و 2 با تعداد سیکل های 7، 7 و 10 با دبی های تزریق cc/min 0.1, 0.2, 0.5 و اجرا شد. نتیجه های به دست آمده از آزمایش ها نشان می دهد که در تمام سناریوها مقدار نفت بازیافت شده افزایش می یابد. به علاوه نتیجه ها نشان می دهد که بازیابی نفت در فرایند WAG با دبی بهینه سیالات تزریقی در مقایسه با سناریوهای WF و GI افزایش چشم گیری داشته است. در ضمن بازیابی نفت در فرایند WAG با نسبت تزریق 2 بیش از نسبت تزریق 1 است. از نمونه آب دریا و گاز متان خالص به عنوان سیالات تزریقی استفاده شده است. همچنین از این تحقیق نتیجه شده که نتیجه های آزمایشگاهی با نتیجه های شبیه ساز نفت سیاه ( (Eclipse 100همبستگی دارد.

هدف از این تحقیق، بررسی و آنالیز حساسیت نرم افزار بهینه سازی سیلاب زنی مخازن نفت، با استفاده از مدل دینامیکی می باشد. بدین منظور شرایط بهبود کیفیت در یک مخزن دو بعدی با بررسی آنالیز حساسیت تابع خروجی (NPV) نسبت به 8 پارامتر متغیر مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از مدل آماری DOE آنالیز حساسیت این 8 پارامتر ارزیابی شد و در نهایت مهم ترین فاکتورهای تاثیرگذار روی تابع خروجی NPV مورد بررسی کامل قرار گرفت.

در این تحقیق، سیستم ژل پلیمری پلی اکریل آمید / استات کروم به عنوان عامل کاهنده آب تولیدی در شرایط یکی از مخازن ایران تهیه شد. اثر پارامترهای مختلف مخزن مورد نظر از جمله دما (90 درجه سانتی گراد) و اثر آب سازند از دیدگاه شوری و یون های دو ظرفیتی، روی سینتیک و استحکام ژل پلیمر ساخته شده از روش آزمایش بطری مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به نتیجه های به دست آمده، افزایش دما باعث کاهش زمان بندش ژل می شود. همچنین یون های دو ظرفیتی موجود در آب سازند، باعث کاهش زمان بندش ژل شده و می توانند از طریق تشکیل رسوب، موجب ناپایداری شبکه ژل شوند.

در این تحقیق، ذخیره سازی گاز در یک مخزن گاز شکافدار طبیعی نیمه تخلیه شده با استفاده از یک شبیه ساز ترکیبی مطالعه شد. پیش بینی رفتار فازی سیال مخزن و تطابق تاریخچه با استفاده از داده های تفضیلی میدان انجام شد. اثر پارامترهای شکاف مانند ضریب شکلی، تراوایی و تخلخل مطالعه گردید. نتیجه ها نشان دهنده آن بود که توزیع دانسیته شکاف ها بر جریان آب و تولید آن موثر است لیکن بر جریان و تولید گاز از محیط متخلخل تاثیری ندارد. با توجه به قابلیت حرکت بالای گاز، تولید گاز و فشار متوسط مخزن از ضریب شکلی شکاف ها (دانسیته شکاف ها) بی تاثیر است. همچنین توزیع یکنوواخت شکاف ها باعث افزایش ارتباط درون مخزن و درنتیجه افزایش تامین فشار به وسیله سلول های حاوی آب گردید. اثر آبده در عملکرد مخزن مطالعه گردید و دیده شد که آبده فعال سبب کاهش راسب شدن میعانات در اطراف بن چاه می گردد. همچنین دیده شد که رخنه آب از آبده می تواند باعث کشته شدن چاه گردد. نتیجه ها همچنین نشان دهنده آن بود که استفاده از چاه های افقی (در مقایسه با چاه های عمودی) قابلی بیشتری برای کنترل جریان آب در حضور آبده فعال دارند.

در این مطالعه، پتانسیل احتراق خود به خودی نفت سنگین در طی فرایند احتراق در جا مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتیجه های آزمایشگاهی از دستگاه های آنالیز حرارتی (TGA, DSC and ARC)، مطالعه سینتیکی برای نمونه های مختلف نفت سنگین در محیط های متخلخل ماسه ای و کربناته انجام شد. اثر فشار بخشی اکسیژن، فشار مخزن و رس موجود در سنگ روی شرایط احتراق خود به خودی با استفاده از نمونه های نفت سنگین مخازن جنوب غربی ایران مورد بررسی قرار گرفت. بررسی نتیجه ها نشان داد که با تزریق هوا در فشار اتمسفر، واکنش احتراق دما پایین (Low temperature combustion) که با تولید کربن مونوکسید مشخص می شود در دمای 300 درجه سانتی گراد آغاز می شود. در حالی که غنی سازی هوای تزریقی با اکسیژن باعث کاهش شروع احتراق دما پایین (LTC) به میزان 50 درجه می شود. در آزمایش هایی که با دستگاه (Accelerating calorimetric) ARC در فشار مخزن (1300psi) انجام شده اند، انرژی فعال سازی در ناحیه احتراق دمای پایین کاهش محسوسی نشان داد و در نتیجه واکنش LTC در دمای 115 درجه سانتی گراد آغاز شد. آزمایش های DSC (Differential Scanning Calorimetric) در شرایط غیر ایزوترمال نیز نشان دادند که افزایش فشار بخشی اکسیژن باعث می شود که در فرایند واکنش های احتراق، حرارت بیشتری تولید شود. وجود رس به عنوان کاتالیست و افزایش دهنده سطح به منظور جذب سوخت بیشتر، میزان انرژی فعال سازی را به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. براساس نتیجه های به دست آمده، احتراق خود به خودی رابطه مستقیم با فشار مخزن، میزان رس موجود در سنگ مخزن و اکسیژن موجود در هوای تزریقی دارد.