به منظور بررسی رابطه پوشش گیاهی و خاک و واحدهای «ژئومرفولوژی»، ناحیه ای به مساحت 82605 هکتار در دامنه های جنوبی کوه های البرز و در منطقه «دامغان» انتخاب گردید. با توجه به مطالعات «سنگ شناسی»و «مرفولوژی» و استفاده از عکس های هوایی «توپوگرافی» و نقشه زمین شناسی (همگی با مقیاس 1:50000) ابتدا نقشه «ژئومرفولوژی» تهیه گردید و سپس نقشه های «هیپسومتری»، تهیه و با نقشه «ژئومرفولوژی» تطبیق داده شد و در نهایت رخساره های «ژئومرفولوژی» (واحدکاری) حاصل گردید. با توجه به شرایط ویژه تشکیل و نوع سنگ و شرایط خاص آب و هوایی، هر منطقه دارای ویژگی خاص گیاهی و خاکی خود خواهد بود، مگر آن که علل یا عواملی تغییراتی در آن ایجاد کرده باشند. در این منطقه هشت واحد «ژئومرفولوژی» با تعدادی تیپ رخساره تشخیص دادهشده که دارای 26 تیپ گیاهی و 10 تیپ خاک می باشند.بررسی های انجام شده نشان داد که بین واحدهای «ژئومرفولوژی، پوشش گیاهی و خاک»رابطه نزدیکی وجود دارد و چنانچه در رخساره های «ژئومرفولوژی» شرایط طبیعی برهم نخورده باشد می توانند در تهیه طرح های جامع منابع طبیعی، مبنای مطالعه قرار گیرند. اگر ارتباط بین پوشش گیاهی و خاک با رخساره های «ژئومرفولوژی» (واحدهای کاری)، به عللی دچار نقص شده باشد با پیدا کردن علل می توان به ارائه راه حل و اعمال مدیریت مناسب، برای نزدیک کردن روابط و در نتیجه برگشت دادن «اکوسیستم» به حالت اولیه، مبادرت ورزید.

خلیج فارس و دریای عمان دارای ذخایر زیستی فراوانی است که روزبه روز بر تعداد این ذخایر افزوده می شود و بسیار اتفاق می افتد که قبل از اینکه صاحبان اصلی این سرزمین ها از وجود جانوران با ارزش اطلاع داشته باشد بیگانگان از آن ها استفاده کنند. هدف طرح، شناسایی گروهی از موجودات باارزش این دریا به عنوان «سفالوپورا» یا سرپایان است که مورد استفاده فراوان خوراکی و دارویی از آن ها می شود. این طرح بعد از بحث بر روی«مرفولوژی» و «فیزیولوژی» به رده بندی و نحوه صید اشاره می کند و با توجه به ارزش آن ها جهت انجام کشت «آبرورزی» به مکانیسم تولیدمثل اشاره نموده و در بخش آخر با توجه به ارزش صادارتی موجود، به جمع آوری و بازیابی اشاره می کند.