زمینه و هدف: پوشش گیاهی که عموما در طراحی شهری مورد استفاده قرار می گیرد، تاثیر به سزایی بر کیفیت هوای معابر دارد. از این رو برنامه ریزان باید از میزان و چگونگی تاثیر درختان و پوشش گیاهی آگاه باشند. اصفهان یکی از کلان شهرهای ایران است که به رغم دارا بودن پوشش گیاهی زیاد در سطح این شهر، خیابان های آن با مشکل آلودگی روبه رو هستند. در این تحقیق بررسی پراکنش آلودگی در دره های شهری با هدف ارزیابی الگوی بهینه مدل کیفی کاهش آلودگی انجام پذیرفته است. روش بررسی: جهت بررسی تاثیر پوشش گیاهی بر سطح آلودگی در دره های شهری از نرم افزار مدل سازی سه بعدی با نام ENVI-met با بررسی مدل کیفی هوای محلی و خرده اقلیمی بر پایهCFD-مکانیک سیالات محاسباتی-استفاده شده است. در ابتدا یک نمونه واقعی مطالعاتی برداشت میدانی شده است و در نهایت مدل ساده تری از منطقه انتخاب شده و شبیه سازی می شود. یافته ها: پارامتر های مختلفی از جمله نسبت ارتفاع به عرض در دره های شهری، سطح تراکم درختان، محل قرار گیری درختان در معابر و فاصله درختان از هم مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهند که افزایش سرعت باد در دره های شهری با عمق کم در سطح پایین تری قرار دارد و زمانی که در دره های شهری موانع طبیعی از جمله درختان حضور نداشته باشند سطح آلودگی کاهش می یابد زیرا در این حالت باد باز هم سرعت بیش تری دارد. زمانی که درختان در خط مرکزی دره شهری مابین مسیرهای حرکتی قرار می گیرند، آلودگی و فاصله درختان نسبت به هم رابطه معکوس داشته و هرچه فاصله درختان بیش تر شود سطح آلودگی کم تر می گردد، به عبارتی تاج پوشش درختان هرچه کم تر باشد، آلودگی کم تر در زیر تاج درختان محبوس می گردد و غلظت آلودگی کاهش می یابد.

هدف چالش های فزاینده سوءمصرف مواد مخدر و الکل، ضرورت توجه به اعضای خانواده های متأثر از اعتیاد را که با پیامدهای آسیب زا و چالش های پیچیده­ ناشی از اعتیاد یکی از اعضای خود روبه رو هستند، نمایان کرده است. این مطالعه بر مادران متأثر از اعتیاد و استراتژی های مقابله ای آن ها در طول مدت مصرف مواد مخدر فرزندشان تمرکز دارد و هدف آن بررسی تجربیات آنان در دوره های اعتیاد و بهبود است. روش بررسی در مطالعه حاضر با استفاده از تحلیل پدیدارشناختی تفسیری، 9 مادر متأثر از اعتیاد که فرزندانشان بهبودی را تجربه کرده اند، در مصاحبه های نیمه ساختارمند شرکت کردند. نمونه گیری هدفمند اطمینان از دست یابی به بینش عمیق اولیه را فراهم کرد و تحلیل داده ها مبتنی بر اصول تحلیل پدیدارشناختی تفسیری شامل کدگذاری، طبقه بندی و تفسیر بود. اعتبار داده ­ها از طریق بررسی اعضای تحقیق، همکاران و رعایت ملاحظات اخلاقی، حفظ شد. یافته ها تحلیل داده ها و کدهای استخراج شده از مصاحبه ها، 4 مضمون اصلی و 14 زیرمضمون را نشان داد. چهار مضمون اصلی شامل 1)انفصال اجتماعی، 2) مسیرهای باتلاقی، 3) تسلسل آسیب ها و 4) تلاش برای رهایی و بهبودی بود. سه مضمون اول شامل 11 زیرمضمون بود که آن بخش از تجربیات مادران را نشان می داد که ناشی از اعتیاد فرزندشان است و مضمون چهارم که شامل 3 زیرمضمون بود، راهکارها و مکانیزم های مؤثر برای مقابله با مشکلات ناشی از اعتیاد در مسیر بهبودی و توانبخشی بود. نتیجه گیری مطالعه حاضر، با ارائه منبعی از اطلاعات مبتنی بر شواهد، امکان ارائه خدمات و سیاست های مؤثر در خصوص مادران متأثر از اعتیاد را فراهم می­ کند. مداخلات تخصصی در راستای پاسخ به نیاز آن ها و خانواده ­هایشان ضروری است تا تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم اعتیاد کاهش یابد. تشویق مادران برای مشارکت آن ها در جلسات آموزشی و پشتیبانی بسیار حائز اهمیت بوده و استفاده از منابع و راهکارهای مؤثر می­ تواند به «بهبودی» بلندمدت، هم برای فرد درگیر سوءمصرف مواد و هم اعضای خانواده کمک کند و به درک عمیقی از پویایی های خانوادگی منجر شود.

تغییرات سختی قائم خط در طول مسیرهای ریلی می تواند منجر به افزایش بارهای دینامیکی، ایجاد تغییر شکل های نامتقارن، آسیب دیدن اجزاء خط و در نتیجه افزایش هزینه های نگهداری گردد. از این رو بایستی با ایجاد ناحیه انتقال در محل هایی که سختی خط بطور قابل توجهی تغییر می نماید، مشکلات مذکور را کاهش داد. از جمله نقاطی که سختی قائم خط ریلی بصورت ناگهانی تغییر می یابد، محل اتصال خط بدون بالاست و خط بالاستی می باشد. یک روش ابتکاری جهت ساخت ناحیه انتقال در محل اتصال دالخط و خط بالاستی، استفاده ترکیبی از دال دسترسی و ریل های کمکی در طول ناحیه انتقال می باشد. در این مطالعه سعی گردیده تا رفتار دینامیکی این نوع ناحیه انتقال با ساخت مدل عددی اندرکنش خط-وسیله نقلیه مورد ارزیابی قرار گیرد. برای این منظور یک مدل سه بعدی از خط ریلی شامل دالخط، ناحیه انتقال و خط بالاستی ساخته شد. سپس به منظور بررسی رفتار دینامیکی ناحیه انتقال با دال دسترسی و ریل های کمکی، تحلیل حساسیت های مختلف بر روی مدل انجام گرفت. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که استفاده ترکیبی از دال دسترسی و ریل های کمکی موجب گردیده تا در سرعت های کم و متوسط (km/h 200، 120) میزان افزایش تغییرات تغییرمکان ریل بطور متوسط در محل ناحیه انتقال با دال دسترسی و ریل های کمکی 22% و در محل ریل های کمکی 28% گردد. این در حالی است که این مقادیر برای سرعت های بالا (km/h 300) در محل ناحیه انتقال با دال دسترسی-ریل های کمکی 28.5% و در محل ریل های کمکی 33% می باشد.

این مقاله به مدل سازی شبکه ریلی با تکنیک تفکیک مسیر به منظور مسیرسازی وافزایش سرویس دهی خط با تضمین ایمنی که امری مهم در صنعت حمل و نقل ریلی بشمار می آید، پرداخته است. مقاله با بکارگیری روش های رسمی، مدلی جهت افزایش ظرفیت خط با استفاده از روش شبکه های پتری سطح بالا (HLPN ) ارائه کرده است. طراحی مدل با نرم افزار CPNTools صورت گرفته است. دلیل استفاده از این نرم افزار پشتیبانی از شبکه های سلسه مراتبی است، که اصول اساسی این کار محسوب می شود. استفاده از این نرم افزار با عملیاتی شدن سناریوهای مختلف، ارزیابی و تأیید مدل با سرعت بالا را امکان پذیر کرده است. مقاله به طور عمده بر روی طراحی افزایش سرویس دهی خط با "تک مسیرهای ایجاد شده" به کمک شبکه های سلسله مراتبی در زمینه حمل و نقل ریلی شهری متمرکز است. سه ایستگاه از خط 7 متروی تهران به عنوان طرح مسیر انتخاب، که با ایجاد "مسیرسازی" و تکنیک "تفکیک مسیرهای متوالی خط"(تک مسیرها) از سیگنال ابتدای تک مسیر مطلوب به سیگنال تک مسیر بعدی به ترتیب و به طور منظم، افزایش ظرفیت و بهره-برداری از خط با تضمین ایمنی امکان پذیر شده است. با نمایش رفتار پویای مدل، توسط نرم افزار مذکور نیز، این ادعا اثبات شده است که مسیرسازی جهت افزایش سرویس دهی بدرستی صورت گرفته است. نتایج تجربی نشان می دهد، مدل شبیه سازی شده در مقابل خنثی سازی مدل های زمانی، کمک و افزایش سرویس دهی خط را با رعایت ایمنی تضمین کرده است.