ناباروری از مشکلات جامعه ما است. با توجه به شیوع بیماری (15 درصد کل زوج ها) و روش های درمانی ناموفق و پرهزینه آن و نیز عوارض عاطفی و روانی موضوع، شناخت عوامل به وجود آورنده آن از جمله «ازدواج خویشاوندی» حائز اهمیت است. به منظور تعیین نقش ازدواج خویشاوندی والدین بر ناباروری فرزندان آن ها، در سال 1373 از شهر تهران انجام گرفت. در افراد نابارور علل محیطی و اکتسابی ناباروری مطرح نبود و افراد کنترل آن ها از نظر خصوصیات سنی، جنس، تحصیلات، دین، تماس با عوامل خطرزایی شغلی، مصرف سیگار، انجام ورزش های شدید و در حد قهرمانی، عادت مداوم رفتن به سونا (فقط در مورد آقایان) با «Case» مشابه سازی (Match) شده بودند.تحقیق نشان داد: والدین زنان نابارور 35 درصد و والدین زنان بارور 21 درصد ازدواج خویشاوندی کرده بودند. آزمون «K2 » نشان داد که اختلاف گروه ها از نظر آماری معنی دار است. (P=0.0109) در والدین مردان نابارور 35 درصد در گروه شاهد آن ها 19 درصد ازدواج خویشاوندی وجود داشته است. (P<0.00009) با توجه به نتایج فوق معلوم می شود که ازدواج خویشاوندی شانس باروری را در فرزندان آن ها به میزان بیش از 60% افزایش می دهد لذا با توجه به عوارض شناخته شده ازدواج خویشاوندی و نیز این عارضه توصیه می گردد از ازدواج خویشاوندی نیز خودداری شود.

این تحقیق با مطالعات آماری در زمینه زوج نابارور و بررسی علل ناباروری در کشور انجام گرفته است. روش مطالعه به صورت «Retrospective» بوده است که بر روی 2500 زوج نازا در پژوهشکده «رویان» انجام یافته است. مهم ترین علل نازایی عبارتند از: Ovulatory Fact .1 Male Fact .2 Cervical Fact .3 Tubal Fact .4 5.Uterin Fact Unexplained Fact .6 هدف از مطالعه، بررسی میزان شیوع هر یک از عوامل نام برده در ایران بوده است و نتیجه آن به شرح ذیل می باشد: 1. Male fact 24.57 36.68 Femal fact .2 3.92 Common fact .3 6.08 Unexplaned fact .4 در مقایسه با آمار «American Fertility Society» در این مرکز عامل «Male Fact» به میزان قابل توجهی افزایش داشته است و به نظر می رسد با توجه به این که زوج های نازا از مراکز مختلف کشور به این مرکز ارجاع شده اند، بعضی موارد مربوط به «Femal Fact» مانند «Ovulatory Fact» با درمان در مطب و برخی موارد مانند «tubal fact» با جراحی در مراکز دیگر درمان شده و موارد مربوط به «Male » به این مرکز ارجاع شده است.

نارسایی مرحله ترشحی «آندومتر» یکی از علل ناباروری در بیماران است. به طوری که حدود 5% علت اولیه نازایی و حدود 35% علت سقط را تشکیل می دهد ولی با پیدایش روش های پیش رفته در درمان ناباروری «A.R.T» و تجویز داروهای مختلف، شیوع آن تا حد قابل ملاحظه ای افزایش یافته و در نتیجه باعث افزایش میزان عدم موفقیت در این افراد شده است. در این تحقیق سعی شده است تا میزان شیوع این عارضه را به دنبال مصرف داروهای محرک تخمک گذاری مانند: «کلومید، GnRHa, H.M.G» در این بیماران بیابیم. بدین منظور کلیه بیمارانی که به علل مختلف ناباروری تحت سیکل های لقاح آزمایشگاهی (IVF) و انتقال جنین (ET) قرار گرفته بودند بین سال های 1372 و 1373 مورد مطالعه قرار گرفتند. سپس 100 نمونه از این افراد انتخاب و «بیوپسی آندومتر» بین روزهای هفتم و نهم بعد از تجویز 10000 واحد «H.C.G» به عمل آورده شده و سپس نمونه ها طبق جدول تشخیصی «Noyes » از نظر «dating» مورد بررسی «پاتولوژیک» قرار گرفت. نکته قابل ملاحظه بعد از بررسی نمونه بدین نحو بود که کلیه بیمارانی که تحت درمان قرار داشتند درصدی از نارسایی مرحله ترشحی «آندومتر» بوده اند به طوری که میزان شیوع آن در سیکل های تحت درمان با «کلومید %61.5 H.M.G» و در روش درمانی «%53.7 GnRH» و در روش «M.M.G» به تنهایی 20% بوده است. با بررسی دقیق تر بیماران و با توجه به سن، علت ناباروری و نوع پروتکل درمانی به نتایج زیر دست یافتیم: میزان بروز «L.P.D» در این بیماران به سن تشخیص قبلی بستگی نداشته، بلکه به نوع پروتکل درمانی (P<0.05) و به زمان تزریق «H.M.G» (P<0.01) بستگی دارد.