در بررسی روایات، راویان حدیث نقش مهمی دارند. در این باره، وثاقت راویان مورد توجه اهل حدیث بوده است. برخی از راویان، ثقه و برخی ثقه نیستند و در مورد برخی نیز، عبارات مختلفی نقل شده و محل اختلاف اند. یکی از این راویان محل اختلاف، محمد ابن سنان است. در این پژوهش، ادله ای که وی را تضعیف کرده اند و ادله آنان که وی را ممدوح دانسته اند تبیین و بررسی می شود. افرادی همچون کشی و نجاشی، او را تضعیف و افرادی نیز، شیخ مفید و شیخ طوسی، وی را ممدوح دانسته اند. این مقاله، با هدف بررسی وثاقت یا عدم وثاقت محمدبن سنان، با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش تحلیلی-توصیفی سامان یافته است.

فلسفه اسلامی از زمان تأسیس و شکل گیریِ خود به وسیله فلاسفۀ متقدم به ویژه حکیم ابونصر فارابی، تحولات مختلف را تجربه کرده است که یکی از آن ها «تغییر مکان» است که معمولاً این تغییر جغرافیایی همراه با تغییرات محتوایی هم بوده است؛ مثلاً فلسفه در دوره بغداد دارای ویژگی هایی است که در دوره خراسان به ویژگی های دیگر مبدل می شود. به همین نحو فلسفه اسلامی در حوزه سرزمینی آذربایجان (قرون ششم تا هشتم قمری) دارای مختصات دیگری می گردد که یکی از آن ها تمایل محسوس نویسندگان متون فلسفی به زبان فارسی است. امروز در سایه همین میل و علاقه به فارسی نویسیِ فلاسفۀ آن عصر و دیار، میراث دار آثار ارزشمند تحقیقی ای هستیم که هم از حیث استحکام بخشی به زبان فارسی و هم از جهت استفاده از ظرفیت آن زبان در انتقال مفاهیم و موضوعات فلسفی، جزء گنجینه های فاخر فرهنگ عقلی ما محسوب می شوند. تحقیق حاضر بر اساس روش کتابخانه ای به سامان رسیده است. یافته های زیر حاصل این تحقیق و بررسی است: 1 ) فارسی نویسی فلاسفه مکتب آذربایجان معطوف به وجود قابلیت های این زبان در انتقال مفاهیم عقلی است؛ 2 ) نویسندگان رسالات و کتب فلسفی به زبان فارسی در کنار استفاده از زبان عربی به دنبال بهره مند ساختن عموم مردم از دانش های عقلی بودند؛ 3) حفظ هویت ملی با مؤلفه ای به نام زبان فارسی، یکی دیگر از انگیزه های صاحبان آثار فلسفی به زبان فارسی است.

کتاب لغت فُرس تألیف ابومنصور علی بن احمد اسدی طوسی به تصحیح و اهتمام شادروان عباس اقبال در سال 1319 به چاپ رسید. چنانکه در مقدمۀ کتاب آمده، این چاپ بر اساس سه نسخۀ خطی و یک نسخۀ چاپی که پاول هورن از مستشرقین آلمانی در سال 1898 به طبع رسانیده، تصحیح شده است. یادداشت ذیل نگاهی به برخی از واژه های این کتاب با بهره وری از متن های فارسی قدیم و کهن است.