معایب و بر مبنای آنها خواص چوب ها در ارزشیابی گرده بینه ها از اهمیت زیادی برخوردار می باشند. در این بررسی مشخصات مهمترین معایب مورد بحث قرار گرفته و برای مشخص شدن میزان معایب، اندازه گیری آنها در تنه های گونه های مختلف ده طرح جنگلداری جنگلهای شمال کشور انجام شده است.نتایج این بررسی نشان می دهد که میانگین قطر گره های زنده در سه متراول تنه ها بین حداقل 2.8 سانتی متر در افرا و حداکثر 7 سانتی متر در گونه ممرز متغیر بوده و تنه های بدون گره زنده در طول 10 متر حداقل %12.2 در ممرز و حداکثر %32.4 در ملج و در راش %20 بوده است. تعداد تنه های بدون پوسیدگی مغزی بین حداقل %56 در افرا و حداکثر %95 در ملج نوسان داشته است. این ویژگی در راش %84 بوده است. تنه های با خمیدگی 1-3 سانتی متر به ازا هر متر طول بین حداقل %7 در بلوط و نمدار و حداکثر %18 در افرا و در راش %10 بوده است. تعداد تنه هایی که کاهش قطر آنها به ازا هر متر طول کمتر از 2 سانتی متر بوده بین حداقل %65 در افرا و حداکثر %96 در بلوط نوسان داشته است. این خصوصیت در راش %75 بوده است. تنه های بدون پیچیدگی الیاف و یا با پیچیدگی الیاف کم حداقل %68 در توسکا و حداکثر %91 در بلوط بوده است. این ویژگی در راش %89 بوده است. تعداد تنه های بدون نامنظمی مقطع و یا با نامنظمی سطح مقطع کم حداقل در ممرز %82 بوده است و بیش از %94 تنه های سایر گونه ها فاقد این عیب بوده اند. برون مرکزی بیش از 1/5 قطر گرده بینه که در چوبهای بخش روزانه ای گونه های بلوط و ملج از اهمیت بیشتری برخوردار هستند بترتیب %16.1 و %24.3 بوده است.در این تحقیق در نهایت با پیروی از نتایج بدست آمده و بحث و تجزیه و تحلیل عوامل موثر در درجه بندی چوبها میزان مجاز معایب در درجات مختلف کیفی گرده بینه ها تعیین گردید.

تعداد 30قطعه نمونه 1000متر مربعی در منطقع لاجیم مازندران در سه ناحیه ارتفاعی 600-400متر،800-600متر و 1000- 800متر انتخاب گردید. در هر پلات، 9 میکروپلات 2 متر مربعی و یک میکروپلات 100متر مربعی اندازه گیری شد. در ماکروپلات ها کلیه درختان، پوشش علفی، خاک، عوامل تخریب جنگل و فاکتورهای فیزیوگرافی، و در میکروپلات ها زادآوری طبیعی گونه ها خصوصا ممرز از نظر کمی و کیفی بررسی شد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده و در بررسی روابط بین پارامترهای مورد مطالعه از روابط رگرسیون و ضرایب همبستگی استفاده گردید. نتایج اطلاعات به دست آمده نشان می دهد که : تیپ خاک بسته به نقاط مختلف پدزول، راندزین و قهوه ای جنگلی است. جوامع جنگلی منطقه شامل بلوط- ممرزستان ( کمتر از 400متر)، انجیلی- ممرزستان ( 600-400متر)، راش- ممرزستان (800-600متر) و راشستان ( بالاتر از  800متر) است که بسته به ارتفاعات مختلف از سطح دریا با گروه های افرا، توسکا، نمدار، کلهو، لرگ و غیره همراهند. از نظر تعداد گونه ها، ممرز 44 درصد، راش23.7درصد، انجیلی13.7درصد، کلهو9.4درصد و سایر گونه ها 9.2درصد است. متوسط درصد زادآوری ممرز 56 درصد و سایر گونه ها 44 در صد است.به طور کلی زادآوری ممرز 56درصد با ارتفاع از سطح دریا، شیب، جغرافیایی، درصد تاج پوشش و پوشش علفی کف جنگل ارتباط معناداری ندارد (95%P>).در جامعه راش- ممرزستان در اثر تخریب و بهره برداری از جنگل در مراحل اولیه ممرز جایگزین راش می شود. هرچه خاک اسیدی تر باشد کیفیت توده های ممرز بهتر می شود ولی اگر این اسیدی بودن از حد معینی (مول اولیگوتروف) تجاوز کند، ممرز ناپدید می شود و جای خود را به گونه های دیگر می دهد. خراش سطحی خاک باعث افزایش تجدید حیات ممرز و سایر گونه ها می شود. طولانی شدن دوره خشکی و گرمی هوا باعث کاهش زادآوری ممرز می گردد. در جامعه انجیلی- ممرزستان، زادآوری ممرز درصد بالایی دارد. به علاوه در اثر تخریب جنگل توسط عوامل مختلف، زادآوری گونه های مرغوب کاهش پیدا کرده،  گونه های مهاجم و نامرغوب نظیر انجیلی و کلهو به سرعت جانشین آنها می شوند. با توجه به این که گونه ممرز 34 در صد حجم جنگل های شمال را تشکیل می دهد از برگ های آن هوموس مرغوبی تولید می شود که سبب اصلاح خاک می گردد. درپرورش و هرس گونه های مرغوب اشکوب برین نقش مهمی دارد و به علت طویل بودن الیاف آن برای کاغذ سازی مناسب است. لذا تقویت و گسترش آن اهمیت بسیار دارد. با اجرای عملیات مناسب جنگل شناسی، به ویژه برای تقویت زادآوری طبیعی، می توان گونه های مرغوب سازگار و به ویژه ممرز را جانشین گونه های نا مرغوب و پست در جوامع انجیلی- ممرزستان کرد و بدین ترتیب، ضمن اصلاح این جوامع ارزش های بیولوژیک، حفاظتی و اقتصادی آن را ارتقا داد.

این تحقیق با هدف بررسی شرایط رویش نمدار در گام نخست به دنبال شناسایی رویشگاه ها و مطالعه بر روی کمیت و کیفیت درختان نمدار بوده است. بدین منظور 9 رویشگاه در مناطق رویان، نوشهر و رامسر و در هر منطقه سه طبقه ارتفاعی از سطح دریا )کمتر از 500 متر، 500 تا 1000 متر و بیش از 1000 متر( در نظر گرفته شد. در هر یک از رویشگاه های سه قطعه نمونه، هر کدام به مساحت یک هکتار و به شکل مربع برای انجام مطالعات انتخاب گردید. در هر قطعه نمونه، وضعیت توده (شامل ارتفاع از سطح دریا، جهت دامنه و درصد شیب) مشخص شده و مشخصه های کمی (قطر برابر سینه، قطر تاج، ارتفاع کل، ارتفاع اولین شاخه و ارتفاع دو شاخگی) و مشخصه های کیفی (شاقولی بودن تنه، پیچیدگی تنه، دوشاخگی و تقارن تاج) اندازه گیری و تعیین گردید. زادآوری نمدار در 5 قطعه نمونه فرعی به شکل مربع و به مساحت 100 مترمربع بررسی گردید. نتایج بررسی نشان می دهد که نمدار در دامنه گسترده ای از شرایط محیطی انتشار دارد. این گونه از ارتفاعات پایین (جلگه) تا نقاط مرتفع و در دامنه های مختلف بویژه دامنه های شمالی، شرقی و شمال شرقی گسترش یافته است. همچنین نمدار در منطقه رویان ارتفاع بیش از 1000 متر با گونه راش تیپ نمدار - راش و راش - نمدار را تشکیل داده است. بیشترین تعداد در هکتار نمدار در رویشگاه رویان ارتفاع بیش از 1000 متر مشاهده می شود، در حالی که همین رویشگاه کمترین سطح مقطع برابر سینه و درصد تاج پوشش را دارا می باشد. در دامنه های شمالی شرایط پراکنش نمدار از سایر دامنه ها بخاطر تمایل به رطوبت، بیشتر می باشد. بهترین کیفیت درختان نمدار در شیب های شمالی، شمال شرقی، شرقی و غربی مشاهده می شود. زادآوری نمدار در شیب های شرقی و شمال شرقی از وضعیت بهتری برخوردار است.

گیاه نمدار (Tilia platyphyllos) از تیره Tiliaceae دارای گلهای بسیار معطر است. گلهای گیاه نامبرده در خرداد ماه از باغ گیاهشناسی ملی ایران جمع آوری شدند. کانکریت آن با استفاده از حلال هگزان استخراج گردید. پس از جدا نمودن ناخالصیهای موجود، عصاره مطلق با بازده 0.6% بدست آمد. تجزیه و تحلیل عصاره مطلق به کمک دستگاه GC/MS انجام گرفت که به شناسایی 19 ترکیب منجر شد که در مجموع 96% آن را تشکیل میدهد. از این میان ترکیبهای دی هیدروکارون به دو فرم سیس و ترانس (29%)، لیمونن (12.9%)، کاریوفیلن (26%) و کارون به مقدار 6% بیشترین مقدار را در عصاره مطلق تشکیل دادند.

به علت عدم آگاهی از درصد سبز شدن و قوه نامیه بذرها، گونه های پهن برگ بومی ایران نظیر بلوط، زبان گنجشک، افرا، نمدار و سایر گونه ها معمولا با تراکم بیشتری کاشته می شوند. بنابراین اغلب نهالها لاغر و از نظر رشد ارتفاعی و قطری نامناسب می باشند. چنانچه با تراکم کمتر نیز کاشته شوند به علت کاهش تولید نهال در واحد سطح مقرون به صرفه نخواهند بود. جهت دستیابی به یک تراکم آرمانی با داشتن تعداد مناسب نهال در واحد سطح و افزایش کیفی نهالها، طرح حاضر به روش آماری بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار و چهار تیمار وزنی در سه سال متوالی اجرا گردید. تیمار براساس تفکیک گونه عبارتند از:بلوط (500، 650، 800 و 950)، نمدار (100،120،140 و160)، افرا (40،55،70 و85) و زبان گنجشک (50 ،65 ،80 و 95) گرم در متر مربع. سطح هر پلات معادل3 متر مربع (1.20×2.50) متر بوده است. ابتدا وزن صد دانه بذر گونه های فوق الذکر تعیین و پس از توزین بذرها هر تیمار در هرپلات پنج ردیف بذر کشت گردید که دو ردیف کناری به عنوان بافر و فقط سه ردیف وسط هر پلات به عنوان نهالهای مورد ارزیابی، تعیین گردیدند. فاصله بین ردیفها 20 سانتیمتر و فاصله بین پلاتها و تکرارها 30 سانتیمتر بوده است. این طرح جهت دو فصل کاشت بهاره و پاییزه پیش بینی شده بود که طبق بررسیهای بعمل آمده فصل کاشت بهاره اغلب ناموفق، ولی کشت پاییزه از موفقیت خوبی برخوردار بوده و کلیه اندازه گیریها و ارزیابی ها براساس کشت پاییزه انجام گرفته است. بررسیها نشان می دهند که اختلاف معنی داری از نظر آماری میان تیمارهای مختلف برای گونه های مورد آزمایش وجود ندارد. مناسبترین تراکم، کمترین مقدار در واحد سطح یعنی 500 گرم در متر مربع برای بلوط، 100 گرم در متر مربع برای نمدار، 40 گرم در متر مربع برای افرا و 50 گرم در متر مربع برای زبان گنجشک پیشنهاد می شود. 

سرخدار یکی از پنج گونه سوزنی برگانی است که در جنگلهای گیلان بطور طبیعی می روید. این گونه به صورت توده های نسبتا خالص و یا آمیخته همراه با راش، پلت، شیردار، توسکا، نمدار و به طور پراکنده از ارتفاع 220 الی 1400 متر از سطح دریا دیده می شود. هدف از این بررسی ارزیابی وضعیت زادآوری طبیعی سرخدار در جنگلهای گیلان است. برای این منظور یکی از رویشگاه های مهم سرخدار در منطقه درفک به مساحت 20 هکتار در محدوده ارتفاعی 180 تا 1400 متر از سطح دریا مورد شناسایی قرار گرفت. نمونه برداری از سطح جنگل به روش خوشه ای انجام شد. نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که تعداد نهال در سطح جنگل در هر 10 متر مربع یک نهال بوده است. نهال هم به صورت جنسی و هم به صورت غیرجنسی یعنی به صورت ساقه جوش مشاهده گردید. پراکنش نهالهای سرخدار در طبقه قطری 0-5 میلیمتر بیشترین تعداد و در طبقه قطری 10-15 میلیمتر کمترین تعداد را نشان داد. فراوانی نهالهای شاخه زاد نسبت به دانه زاد حاکی از شرایط سخت و موانع طبیعی متعددی است که مانع از سبز شدن انبوه بذور ریخته شده و تداوم رشد و نمو آنها در عرصه جنگل می گردد. نتایج حاصل از بررسی وضعیت ارتفاعی نهال ها نشان داد که در اکثر طبقات قطری ارتفاع نهالهای دانه زاد بیشتر از شاخه زاد بوده و فقط در طبقه قطری 0-5 میلیمتر ارتفاع نهالهای شاخه زاد بیشتر از نهالهای دانه زاد بود.

به منظور بررسی اثر تیمارهای مکانیکی و شیمیایی در برطرف نمودن خواب و تحریک جوانه زنی بذر گونه درختی نمدار Tilia plantyphyllos scoptiliaceap در غالب یک طرح کاملا تصادفی با 14 تیمار و 4 تکرار با آزمایش تیمارهای خراش دهی، آب گرم 80 درجه سانتیگراد به مدت 10 دقیقه، آب گرم 60 درجه سانتیگراد به مدت 30 دقیقه، اسید سولفوریک 30 درصد به مدت 10 دقیقه، اسید سولفوریک 15 درصد به مدت 20 دقیقه، آب اکسیژنه 1 درصد به مدت 20 دقیقه، آب اکسیژنه 1 درصد به مدت 40 دقیقه و شاهد با لایه پردازی در خاک اره پوسیده و ماسه رودخانه ای در سردخانه انجام شد. نتایج نشان داد که بهترین تیمار و بیشترین درصد جوانه زنی مربوط به تیمار آب گرم 80 درجه سانتیگراد به مدت 10 دقیقه در لایه خاک اره پوسیده به مدت 45 روز است. کمترین درصد جوانه زنی مربوط به تیمار اسید سولفوریک 30 درصد به مدت 10 دقیقه، آب اکسیژنه 1 درصد به مدت 20 دقیقه و 40 دقیقه پس از طی 90 روز و تیمار شاهد به مدت 180 روز در لایه خاک اره و ماسه مشاهده شد.

این تحقیق با هدف بررسی ترکیب گونه های درختی و تیپ های جنگلی تشکیل یافته با گونه نمدار انجام شده است. بدین منظور 9 رویشگاه در مناطق رویان، نوشهر و رامسر و در هر منطقه سه طبقه ارتفاعی از سطح دریا (کمتر از 500 متر، 500-1000 متر و بیش از 1000 متر) در نظر گرفته شد. در هر یک از رویشگاه ها سه قطعه نمونه به مساحت یک هکتار و به شکل مربع برای انجام مطالعات انتخاب گردید. در هر یک از این قطعات نمونه وضعیت توده (شامل ارتفاع از سطح دریا، جهت دامنه، درصد شیب و درصد تاج پوشش) مشخص شده و تمام گونه های درختی تعیین گردیدند. قطر برابر سینه و ارتفاع کل برای تمام گونه ها اندازه گیری شد. پوشش علفی در قطعات نمونه فرعی مربعی شکل به مساحت 100 متر مربع و به شکل مربع بررسی شد، تعداد این قطعات نمونه فرعی 5 قطعه بوده که چهار قطعه در چهار گوشه قطعه نمونه اصلی و یک قطعه نمونه فرعی در مرکز قطعه نمونه اصلی قرار گرفته بود. طبقه بندی و تیپ بندی گونه های درختی با استفاده از فراوانی گونه ها (درصد آمیختگی) و بر طبق روش ارایه شده توسط گرجی (1379) انجام گرفته است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که نمدار با گونه های راش، ممرز، پلت، شیردار، انجیلی، خرمندی، توسکا، ون، آلوکک، بارانک، داغداغان و شمشاد همراه بوده و تشکیل تیپ اصلی نمدار، راش و تیپ فرعی راش، نمدار همراه با ممرز را می دهد. به طور کلی نمدار در تیپ هایی که گونه های راش و ممرز تشکیل تیپ می دهند از تیپ هایی که با انجیلی و خرمندی تشکیل شده، بیشتر مشاهده می شود. این مساله نشان می دهد که پراکنش نمدار در توده های کلیماکس بیش از توده های مخروبه می باشد.

به منظور مطالعه تاثیر متغیرهای محیطی بر روی مشخصه های کمی و کیفی نمدار در جنگل های غرب مازندران، نه رویشگاه در مناطق رویان، نوشهر و رامسر انتخاب و در هر منطقه سه طبقه ارتفاعی )کمتر از 500، 500 تا 1000 و 1000 تا 1500 متر از سطح دریا( در نظر گرفته شد. در هر یک از رویشگاه ها سه قطعه نمونه، هر کدام به مساحت یک هکتار 100×100) متر( در مجموع 27 قطعه نمونه برای انجام مطالعات انتخاب گردیدند. نتایج این بررسی در مناطق مورد مطالعه نشان می دهد که نمدار در شرایط محیطی متفاوتی انتشار دارد. این گونه از ارتفاعات پایین تا ارتفاعات بالا و در دامنه های مختلف به ویژه دامنه های شمالی، شرقی و شمال شرقی گسترش یافته است. نتایج کلی نشان می دهد که نمدار گونه ایست کم توقع که در خاک های کم عمق و نیمه عمیق با عناصر غذایی متوسط رویش دارد. در اکثر رویشگاه ها خاک دارای بافت رسی و رسی- لومی بوده، و اسیدیته خاک از اسیدی ضعیف تا قلیایی ضعیف نوسان دارد. متوسط بارندگی سالیانه در مناطق مورد بررسی بین 1110 تا 1311 میلی متر و متوسط دمای سالیانه بین 8.1 تا 15.2 درجه سانتی گراد متغیر می باشد. براساس تاثیر متغیرهای محیطی بر روی مشخصه های کمی و کیفی نمدار به روش خوشه بندی سلسله مراتبی گروه بندی رویشگاه ها مورد بررسی انجام گرفته است. نتایج نشان می دهد که مشخصه های کمی و کیفی نمدار تحت تاثیر متغیرهای محیطی قرار داشته و در تفکیک و گروه بندی رویشگاه ها نقش مهمی را ایفا می کنند. در این بررسی تاثیر عوامل رویشگاهی از جمله خاک، اقلیم، جهت دامنه و ارتفاع از سطح دریا بر مشخصه های کمی (قطر برابر سینه، قطر تاج، ارتفاع کل و ارتفاع اولین شاخه و دو شاخگی) و مشخصه های کیفی (خمیدگی، پیچیدگی، شاخه دوانی و تقارن تاج) مشاهده شد.