هدف از اجرای این تحقیق تعیین اثر تاریخ کاشت بذر سدروس دئودارا (Cedrus deodara G. Don) بر کمیت و کیفیت تولید نونهال آن در خزانه بوده است. آزمایش به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با 6 تکرار و 6 تیمار بوده است که در طول چهار سال انجام گردید. نتایج بدست آمده آشکار میکند که:1- تاریخ کاشت، سال اجرای تحقیق و اثر متقابل بین آنها بر تعداد بذرهای جوانه زده (پنجاه روز پس از کاشت) تفاوت معنی داری دارند (P<0.01).1-  تاریخ کاشت، سال اجرای تحقیق و اثر متقابل بین آنها بر تعداد بذرهای جوانه زده (هفت ماه پس از کاشت) تفاوت معنی داری داشته است(P<0.01) .2-  تاریخ کاشت، سال اجرای تحقیق و اثر متقابل بین آنها بر متوسط ارتفاع نونهالها (هفت ماه پس از کاشت) تفاوت معنی داری داشته است (P<0.01).3- تاریخ کاشت، سال اجرای تحقیق و اثر متقابل بین آنها بر فراوانی طبقات کیفی نونهالهای حاصل از کاشت بذر سدروس دئودارا در خزانه (بعد از هفت ماه) تفاوت معنی داری را نشان میدهند (P<0.01).4- تیمارهای کاشت 15 و 5 اسفند ماه مناسبترین زمان کاشت را به لحاظ تعداد بذرهای سبز شده و کیفیت نونهالهای سبز شده نشان میدهند. پس از آن به ترتیب تیمارهای کاشت 25 اسفند و 5 فروردین ماه و سپس تیمارهای 15 و 25 فروردین ماه قرار دارند.

اثر اندازه مساحت حفره روی زنده مانی، رشد و شادابی نونهال های گلدانی راش در جنگل های سنگده شمال ایران واقع در ارتفاع 1400 متر از سطح دریا مطالعه شد. برای این مقصود، سه حفره به مساحت های 50، 200، 600 متر مربع و نیز یک حفره در فضای کاملا باز انتخاب گردید طوری که گلدان ها در چهار تکرار 49 تایی در هر حفره استقرار داده شدند. نتایج بعد از یک فصل رشد نشان می دهد که زنده مانی نونهال های رشد یافته در هر یک از حفره های 50 و 200 متر مربع حدود 75 درصد است ولیکن در هر یک از فضاهای 600 متر مربع و کاملا باز این نرخ به حدود 10 درصد کاهش می یابد. ارتفاع نونهال ها در حفره های 50 و 200 متر مربع به ترتیب 60 و 90 میلیمتر، در فضاهای 600 مترمربع 40 میلیمتر و کاملا باز 30 میلیمتر است. اکثر نونهال های در حفره های 600 متر مربع و کاملا باز بیشتر خشک شده و کمتر رنگ پریده به نظر می رسند. به طور کلی از این تحقیق استناج می شود که وضعیت نونهال های گلدانی راش در اولین سال رویش در هر یک از دو حفره های ایجاد شده توسط نشانه گذاری (شیوه های پناهی و تک گزینی)، همانند تولید نهال آنها، در بیش از مساحت 200 مترمربع افت کمی و کیفی آنها را به دنبال خواهد داشت. برای ترقی رشد نونهال های حفره های کوچکتر، با عنایت به وضعیت آنها و رویشگاه، برداشت محدودی از پایه های درختی و درختچه ای حاشیه حفره ها در سالهای آتی قابل توصیه است.

در این تحقیق تنوع زیستی در سطح تنوع گونه ای بررسی شده است. هدف از این تحقیق بررسی پراکنش کرکف و ارزیابی تنوع گونه های چوبی همراه آن در جنگل های شفارود گیلان بود. به این منظور قطعات نمونه ای لوزی شکل به مساحت نیم هکتار بر اساس حضور کرکف در جنگل مورد مطالعه به صورت انتخابی پیاده شد. در داخل هر قطعه نمونه ابتدا مشخصات آن یعنی شیب، جهت، ارتفاع از سطح دریا و سپس قطر تمام درختان از 10 سانتی متر به بالا اندازه گیری شد. سپس در داخل هر قطعه نمونه نیم هکتاری سه قطعه نمونه دایره ای شکل به مساحت 100 متر مربع برای اندازه گیری جمعیت (تعداد) نهال ها در طبقه قطری دو تا 10 سانتی متر و در داخل آنها نیز قطعه نمونه دایره ای شکل دیگری به مساحت 50 متر مربع برای شمارش تعداد نونهال ها در طبقه قطری دو سانتی متر و کمتر پیاده شدند. همچنین نوع گونه های چوبی شناسایی شدند. برای برآورد تنوع گونه های چوبی از شاخص های تنوع شانون – وینر و سیمپسون استفاده شده و همچنین شاخص های یکنواختی و غنا به دست آمدند. نتایج این تحقیق نشان داد، شاخص شانون – وینر در لایه نونهال بیشترین مقدار و در لایه درختی کمترین مقدار را دارد. تنوع سیمپسون در لایه درختی بیشترین و در لایه نهال کمترین مقدار را داشت. با ایجاد روابطی میان شاخص های تنوع با غنا و یکنواختی آنها، شاخص تنوع سیمپسون با یکنواختی بیشترین همبستگی و با تعداد گونه ها کمترین همبستگی را در لایه درختی نشان داد، در حالی که شاخص شانون – وینر با تعداد گونه ها بیشترین و با یکنواختی کمترین همبستگی را در لایه های نهال ها و نونهال ها داشت. همچنین بیشترین تعداد کرکف در شیب های بیش از 50 درصد، در جهت شمالی و در ارتفاعات 1000 تا 1200 متر از سطح دریا و کمترین آن در شیب های کمتر از 50 درصد، در جهت شرقی و در ارتفاعات 400 تا 800 متر از سطح دریا یافت می شود.

به منظور تعیین مناسب ترین میزان سایه برای پرورش نونهال های راش (Fagus orientalis Lipsky) در یک نهالستان کوهستانی اثر سه تیمار سایه 33، 50 و 60 درصد به همراه یک تیمار نور کامل با چهار تکرار، در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی روی نهال های یک ساله گونه یاد شده، مورد آزمایش قرار گرفت نتیجه این بررسی در پایان یک فصل رویش نشان داد که اثر تیمارهای مختلف سایه روی زنده مانی نونهال های راش (در سطح (P<0.01 و روی ارتفاع آن (در سطح (P<0.05 معنی دار است، ولی اثر آن روی قطر یقه معنی دار نیست . کمترین نرخ زنده مانی (به مقدار 63 درصد)، در نور کامل مشاهده شد و زنده مانی در سه سطح سایه 33، 50 و 60 درصد بیش از 90 درصد بوده است. ارتفاع نونهال ها، با کاهش سایه (افزایش نور)، افزایش یافت با توجه به کاهش قابل توجه زنده مانی در نور کامل، استقرار سایبان هایی با سطح سایه 33 تا 66 درصد برای پرورش نونهال های راش در نهالستان های کوهستانی نتیجه مناسبی را به دنبال خواهد داشت. این تحقیق بر روی نهال های یکساله راش به عمل آمد و جهت پایش تغییرات نتایج، نیاز به ادامه آن تا زمان انتقال به عرصه اصلی می باشد.

به منظور تحقیق روی تاثیر سایه روی زنده مانی و رشد نونهال های آوری (Quercus macranthera F.et.M) تعداد 450 عدد بذر از رویشگاه جنگلی بلوط اوری واقع در شرق اردبیل تهیه شد. پس از کاشت آنها در محل نهالستان اداره منابع طبیعی منطقه فندقلو، کرتهای احداث شده به صورت طرح کاملاً تصادفی، در معرض تیمارهای سایبان کامل، 50% سایه و بدون سایه (نور کامل) توسط سایبان قرار داده شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که زنده مانی در تیمار سایبان کامل 49% درصد، در تیمار 50 درصد سایه 83.9 درصد و در تیمار بدون سایه 88.4 درصد بوده است. میانگین شادابی در تیمار کاملا سایبان، رنگ پریده یا شادابی متوسط، در تیمار سایه درصد، کاملاً شادابی و در تیمار بدون سایه شاداب تا نسبتا شادابی را نشان داده است. میانگین ارتفاع در تیمار سایبان کامل و در 50 درصد سایه در سطح احتمال 1% معنی دار و در بدون سایه در سطح احتمال از نظر آماری غیرمعنی دار است. میانگین قطر یقه در تیمار سایبان کامل و در 50 درصد سایه، در سطح احتمال 1% و در بدون سایه در سطح احتمال آماری غیر معنی دار را نشان داده است. در نتیجه میانگین ارتفاع و قطر یقه در تیمار سایه درصد بیشتر از تیمار نور کامل و سایبان کامل است. بنابراین بدون در نظر گرفتن شادابی، تیمار سای 50 درصد وضعیت مطلوبتری را نسبت به نور کامل و سایبان کامل برای نونهال های اوری می باشد.

با توجه به اینکه استقرار مطلوب زادآوری طبیعی هدف شیوه های جنگل شناسی تک گزینی می باشد، بررسی نقش شیوه های جنگل شناسی تک گزینی درختی و گروهی بر کمیت و کیفیت زادآوری، در چهار پارسل سری یک جنگل شصت کلاته گرگان انجام شد (شیوه ها ده سال پیش به اجرا درآمد). ابتدا تعداد 80 قطعه نمونه دایره ای (1000متر مربعی) با استفاده از روش سیستماتیک تصادفی انتخاب گردید. سپس در داخل هر قطعه نمونه تعداد 9 میکروپلات (3×3 متر) پیاده شد. (در مجموع 720میکروپلات). در آخرین مرحله، شمارش تعداد نهال ها، اندازه گیری ارتفاع نهال ها و سنجش سلامتی آنها در داخل هر میکروپلات انجام گرفت. نتایج تجزیه واریانس یک طرفه، مقایسه چندگانه آزمون توکی و آزمون کای اسکوئر مربوط به پارامترهای مورد اندازه گیری آشکار کرد که بین میانگین فراوانی نهال ها، میانگین فراوانی نونهال ها و نهال های گونه ممرز، بین درصد سالم، درصد شاداب، درصد متقارن و درصد قائم نهال ها در دو شیوه در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری وجود دارد. لذا در حصول زادآوری طبیعی، کمیت و کیفیت نهال های مستقر شده شیوه جنگل شناسی تک گزینی درختی نسبت به شیوه جنگل شناسی تک گزینی گروهی بهینه است. چون در برشگاههای بزرگتر، توده از حالت کلیماکس خود خارج شده و در نتیجه درصد استقرار زادآوری گونه های اصلی کاهش می یابد. بنابراین با توجه به نتایج مطلوب شیوه جنگل شناسی تک گزینی درختی توصیه می شود که جزء دستورالعمل تهیه طرح های جنگلداری قرار گیرد.

گونه Acacia seyal var. seyal از گیاهان چند منظوره در آفریقا و آسیا است. در این مطالعه ریختار گیاه مورد بررسی قرار گرفته است. این گونه بر اساس رنگ پوست در مراحل بلوغ و نونهال به 3 گروه قابل تفکیک است. نتایج حاصل از اندازه گیری های کمی مورد توجه و تحلیل آماری قرار گرفت و در بین گروه های مختلف اختلاف معنی دار وجود دارد. در نتیجه 3 شکل بر اساس رنگ پوست پیشنهاد می گردد.

برای تشخیص گروه های اکولوژیک و تعیین رابطه آن ها با ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک خاک در جنگل جلگه ای خزری کلارآباد به مساحت 59.39 هکتار، اطلاعات رستنی های (علفی و نونهال های درختی) در 77 قطعه نمونه هر یک به مساحت 400 متر مربع، با استفاده از روش ترکیبی براون بلانکه (ضرایب فراوانی و چیرگی) برداشت و توسط برنامه TWINSPAN (تجزیه و تحلیل دو طرفه گونه های معرف) طبقه بندی و سپس گروه های اکولوژیک مشخص گردید، که حاصل نتایج طبقه بندی شکل گیری چهار گروه اکولوژیک بوده است. فاکتورهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک خاک نظیر بافت خاک، درصد رطوبت اشباع، هدایت الکتریکی، درصد مواد خنثی شونده، کربن آلی، ازت کل، فسفر قابل جذب، پتاسیم قابل جذب، اسیدیته خاک، ظرفیت تبادل کاتیونی و ذی توده کرم خاکی اندازه گیری شده و با استفاده از آنالیز مولفه های اصلی PCA مقدار همبستگی و پراکنش هر یک از گروه های اکولوژیک و متغیرهای محیطی به طور مجزا نسبت به محور اول و دوم بررسی گردید. و ملاحظه شد که گروه های اول وچهارم بیشترین همبستگی را با محور اول و گروه دوم وسوم بیشترین همبستگی را با محور دوم دارند، همچنین ملاحظه گردید که هر چه از گروه اول به سمت گروه های دیگر حرکت نمایم مقدار PH به سمت اسیدی شدن تمایل می یابد از طرفی مهم ترین متغیرهای خاکی در گروه های چهارگانه که سبب تمایز آن ها می شوند عبارتند از: ذی توده کرم خاک و در صد کربن آلی و درصد شن در گروه اول و مقدار درصد شن و سیلت در گروه دوم و فسفر و درصد رس در گروه سوم و بیشترین مقدار پتاسیم در گروه چهارم. در خاتمه نتیجه گیری شد در جنگل کلار آباد ویژگی های شیمیایی، بیولوژیکی و بالاخص ویژگی های فیزیکی نقش بیشتری در شکل گیری گروه های اکولوژیک بر عهده دارند.

با هدف بالابردن درصد موفقیت رویاندن بذر و تولید نهال گونه بارانک در نهالستان های کوهستانی سه عامل تاریخ کاشت، شامل: کاشت در اول آبان، اول دی و اول اسفند ماه، به همراه سه نوع پوشش حفاظتی شامل: خزه، کیسه گونی و خاک متعارف خزانه جنگلی، در سال 1380 در نهالستان اوریملک شرکت سهامی چوب فریم واقع در ارتفاع 1550 متری از سطح دریا مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج این تحقیق که از طریق آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد، نشان داد بین تاریخ کاشت اول آبان با کاشت در تاریخ های اول دی و اول اسفند اختلاف معنی داری در سطح 1 درصد وجود دارد. بین سه نوع پوشش خاک هم تفاوت معنی داری در سطح 1 درصد مشاهده شد. از بین تیمارهای این تحقیق کاشت مربوط به اول آبان به همراه استفاده از کیسه گونی و خزه بهترین نتیجه را دارد.