اولین ناحیه مورد بررسی (منطقه پالند)، در دامنه شمالی سلسله جبال البرز در فاصله 30 کیلومتری جنوب شهر زیر آب قرار دارد. ستبرای نهشته های تریاس بالا در این ناحیه حدود 200 متر می باشد که به طور عمده از تناوب سنگهای کربناتی و شیل تشکیل شده است. سازند غیر رسمی پالند به سبب فقدان میکروفسیل و ماکروفسیل های جانوری برای اولین بار تنها بر مبنای موقعیت چینه شناسی به تریاس بالا نسبت داده شده است. با مطالعات پلینولوژیکی صورت گرفته بر روی این نهشته ها توسط مولفین، بر اساس حضور گونه Rhaetogonyaulax rhaetica سن بخشهایی از این سازند نورین بالا ـ رتین پیشنهاد گردید. حضور پالینومورفهای دریایی در سازند پالند نشان دهنده محیط رسوبگذاری دریایی، در زمان تریاس پسین، در این ناحیه می باشد. برش دیگری که مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته، قاعده گروه شمشک در منطقه گلندرود می باشد. روستای گلندرود در دامنه شمالی سلسله جبال البرز و در 16 کیلومتری جنوب رویان (علمده سابق) قرار دارد و نهشته های تریاس بالا در این ناحیه بیش از 600 متر ستبرا داشته و به طور عمده از تناوب سنگهای کربناتی وشیل جگری رنگ در قسمتهای تحتانی و نیز تناوب شیل خاکستری و لایه های تیغه ای سنگ ماسه ای در قسمت های فوقانی تشکیل شده است. به منظور مطالعات پالینولوژیکی بر روی قسمتهای تحتانی و نیز تناوب شیل خاکستری و لایه های تیغه ای سنگ ماسه ای در قسمت های فوقانی تشکیل شده است. به منظور مطالعات پالینولوژیکی بر روی قاعده گروه شمشک در منطقه گلندرود، تعداد 30 نمونه سنگی برداشت شد و مورد مطالعه قرار گرفت. با استفاده از پالینومورفها یک سوپر زون،Duplexisporites problematicus  و سه پالینوزون شناسائی و تفکیک گردید که از پائین به بالا عبارتند از:بایوزن I،Enzonalasporites vigens با سن نورین پیشین تا میانیبایوزون II،Vitreisporites pallidus با سن نورین میانی تا پسینبایوزون III، Concavisporites kermanense با سن رتین پیشینحضور پالینومروفهای دریایی در این نهشته ها، معرف محیط رسوبگذاری دریایی، در زمان تریاس پسین، در ناحیه گلندرود می باشد.

روی هم رفته 66 نمونه سطحی از سازندهای میلا، لشگرک و قلی از کوه خرباش (نزدیک ده ملا) جهت تعیین سن واحدهای سنگ چینه ای انتخاب و مورد بررسی پلینولوژی قرار گرفت. این مطالعه همچنین به منظور تعیین ارتباط جغرافیایی دیرینه ناحیه مورد مطالعه با نیمکره های شمالی و جنوبی در زمان ته نشین شدن این رسوبات در پالئوزوییک، مورد مطالعه قرار گرفت. 52 پالینومورف (51 آکریتارش و یک جلبک) از این رسوبات گزارش گردید که بر مبنای ارزش بایواستراتیگرافی، شش بایوزون قابل تقسیم هستند. مجموعه آکریتارش زون I در رسوبات بخش بالایی سازند میلا ظاهر می شود که سن کامبرین بالایی دارد. مجموعه های آکریتارش زون های II تا IV در سازند لشکرک ظاهر می شوند و سن اردویسین زیرین (ترمادویسین- آرنیگین) دارند. مجموعه فسیلی V تا VI در سازند قلی وجود دارند و معرف اردویسین بالایی (کارادویسین- آشگیلین) برای این سازند می باشد. بر مبنای اطلاعات پالینولوژی حاصله، دو نبود چینه شناسی در داخل ستون چینه شناسی مورد مطالعه وجود دارد. اولین نبود چینه شناسی بین سازند قلی و لشکرک وجود دارد که این نبود چینه شناسی رسوبات اردویسین میانی را در بر می گیرد. دومین نبود چینه شناسی بین سازندهای قلی و جیرود وجود دارد که تمام رسوبات دوره سیلورین و دونین زیرین و میانی را در بر می گیرد. نبود چینه شناسی فوق الذکر احتمالا با فاز کوهزایی کالدونین مطابقت دارد. مجموعه های متنوع آکریتارش در کامبرین بالایی (سازند میلا) و اردویسین زیرین و بالایی (سازندهای لشکرک و قلی) پیشنهاد می کند که یک محیط دریایی در زمان برجای گذاشتن این توالی رسوبی در ناحیه مورد مطالعه وجود داشته است. مقایسه گونه های آکریتارش گزارش شده از کود خرباش (نزدیک ده ملا) یا گونه های گزارش شده از سایر نقاط جهان پیشنهاد می کند که سلسله جبال البرز بخشی خشکی گندوانا در زمان اردویسین بوده است.

ماده آلی پراکنده در رسوبات شیلی سازند سیلیسی- آواری شمشک (تریاس بالایی- ژوراسیک میانی) در البرز شرقی و مرکزی به سه گروه، شامل (1) ماده آلی بی شکل، (2) ماده آلی قاره ای و (3) ماده آلی دریایی طبقه بندی می شود. در تمام نمونه های مورد مطالعه، ماده آلی بی شکل جزو غالب است که عمدتا حاصل تجزیه بقایای فیتوپلانکتون ها و باکتری ها است. نتایج حاصل از پیرولیز راک- اوال نشان دهنده حضور ماده آلی بسیار فقیر از هیدروژن در نمونه های شیلی مورد مطالعه از سازند شمشک است. با توجه به موقعیت نمونه ها روی دیاگرام تغییر یافته ون- کرولن (HI-Tmax)، ماده آلی در گروه ماده آلی دگرسان شده طبقه بندی می شود (از لحاظ ترکیب ژئوشیمیایی معادل کروژن نوع IV). ماده آلی در رسوبات شیلی سازند شمشک طی تدفین دمای بسیار زیادی را تحمل کرده و در حال حاضر فوق بالغ (میانگین Tmax حدود 496 درجه سانتی گراد) می باشد. دگرسانی حرارتی عامل اصلی دگرسانی ماده آلی است. شیل های دریایی و ضخیم سازند شمشک غنی از ماده آلی بی شکل دگرسان شده با منشا فیتوپلانکتون های دریایی (کروژن نوع II دگرسان شده) است. با توجه به نتایج ژئوشیمایی، در حال حاضر شیل های مورد مطالعه از سازند شمشک در گروه سنگ منشا فقیر (گاز زا) طبقه بندی می شوند که عمدتا وارد پنجره تولید گاز شده اند.