زیست حکمرانی اقتصادی-سیاسی کشوری مانند ایران که مدار توسعه خود را در 50 سال گذشته بر نفت بنا کرده و براساس دسترسی به ارز جهان روا مقدرات اقتصادی کشور را تعیین کرده است نمی تواند بدون دقت در ظرایف تغییر در نظم جهانی مورد تدبیر و برنامه ریزی قرار گیرد؛ به خصوص که در حال حاضر، تحریم، ساختار و دلالت های صریح ژئوپلیتیکی نیز یافته است. همچنین روندهای منطقه ای و فرامنطقه ای نشانگر آن است که عدم تدبیر چنین مسائلی در اسناد بالادستی، تبعات سهمگینی برای کشور خواهد داشت.کشورهای منطقه و فرامنطقه ایران با سرعت بالایی در حال بازتعریف نقش خود در عرصه بین الملل هستند و این جانمایی جدید، وجوه جدی اقتصادی-سیاسی-امنیتی دارد. از این منظر کنش ایران در دهه پیش رو تأثیر چشمگیری بر سرنوشت کشور در دهه های آتی خواهد داشت یا در نقطه مقابل، ممکن است همین دوره به زمانه کنار گذاشته شدن ایران از کمربندهای اقتصادی بین المللی مبدل شود. از این جهت لازم است تا در برنامه هفتم به نحو صریحی نسبت جمهوری اسلامی ایران با نظم های در حال شکل گیریِ جهانی تعیین تکلیف شود؛ این تعیین تکلیف، نه تنها باید در بخش مربوط به سیاست خارجی انجام شود بلکه این موضوع حیاتی و مرتبط با بقای کشور باید رد پای اساسی در سایر زیربخش ها اعم از ترانزیت، انرژی، امنیت غذایی، صنعت و... داشته باشد.اما حسب بررسی ها، لایحه برنامه هفتم توسعه هیچ روایت واحد و نظام یافته ای از تعیین تکلیف ایران در جهانِ در حال تغییر ارائه نداده است. توضیح اینکه، اگرچه لایحه درخصوص موضوع هایی نظیر ترانزیت و انرژی اظهارنظر کرده است اما احکام بیان شده به صورت بخشی تدوین شده اند و هیچ ربط و نسبت سازگاری میان این احکام برقرار نشده است. بر این اساس، پیشنهاد مشخص آن است که بخشی مجزا با عنوان «جانمایی ایران در نظم جدید جهان» ذیل فصل طرح های کلان پیشران (فصل 10) یا سیاست خارجی (فصل 21) برنامه هفتم توسعه اضافه شود. ایجاد نهاد راهبر توسعه و طراحی برنامه های هم بست مشتمل بر پروژه های اقتصادی، زیرساختی، سیاسی و امنیتیِ دارای وجه بین المللی و واجد امتداد حکمرانی داخلی، از اجزای مهم این پیشنهاد اصلاحی است.

افراد مبتلا به دیابت برای دست یابی به یک وضعیت سلامتی پایدار نیاز ویژه ای به پایش و کنترل قند خون خود دارند. روش های مرسوم اندازه گیری تهاجمی گلوکز خون، روش هایی دقیق اما نامناسب برای استفاده پیوسته هستند. در حال حاضر این اندازه گیری با روش های تهاجمی معروف به دستگاه های تست قند خون (گلوکومتر) و خون گیری از نوک انگشتان فرد صورت می پذیرد. در واقع در خانه و محل کار یک فرد دیابتی به ویژه مبتلایان به دیابت نوع یک، باید دستگاه تست قند خون وجود داشته باشد. این تجهیز در بازار کشور عمدتاً وارداتی است و همچنین نوار تستی دارد که یک بارمصرف است و پس از اتمام بسته های 50 تا 100 عددی آن باید دوباره بسته جدید خریداری شود. به طور خلاصه هر فرد دیابتی نه تنها باید یک دستگاه تست قند خون را خریداری کند بلکه همواره به لَنست و نوار تست نیاز دارد که امری هزینه بردار است. هدف از این طرح ارائه یک راهکار جایگزین برای روش های تهاجمی موجود است که نیاز به خون گیری و نوار تست دارند و برای بیماران دیابتی هزینه بر و آسیب رسان هستند. در این طرح از یک شبکه عصبی پیچشی برای تخمین قند خون بر اساس سیگنال های نوری مرتبط با طیف گلوکز خون استفاده شد. این شبکه با داده های حاصل از دستگاه گلوکومتر تهاجمیAccu-Check Active آموزش داده شد و دقت و پایداری خوبی از خود نشان داد. این دستگاه در میان دستگاه های خود مراقبتی موجود بیش ترین صحت اندازه گیری غلظت قند خون را به صورت حداکثر اختلاف 15 میلی گرم بر دسی لیتر برای 99. 8 درصد از نمونه ها ارائه داد. نتایج این پروژه نشان داد که می توان با استفاده از روش های غیرتهاجمی، قند خون را با دقت مناسب و قابل قبولی اندازه گرفت و به بیماران دیابتی کمک کرد.