پلی دپسی پپتیدها، پلیمرهای دارای دو گروه استری و آمیدی در زنجیر پلیمری، گروه جدید و با ارزشی از پلیمر های سنتزی زیست تخریب پذیرند. در این پژوهش، مراحل سنتز پلی (DL- لاکتید- کو- DL- 6،3 – دی متیل مورفولین – 5،2- دی اون) از DL- لاکتید و DL- 6،3 – دی متیل مورفولین – 5،2- دی اون شرح داده شده است. از واکنش بین 2- برموپروپیونیل کلرید و -DL آلانین، -N (2- برموپروپیونیل) -DL آلانین سنتز شد. این ترکیب ابتدا به نمک تبدیل شده و سپس در یک تصعید کننده به -DL 6،3 – دی متیل مورفولین- 5،2 – دی اون تبدیل گردید. –DL لاکتید از –DL لاکتیک اسید سنتز شد. مونومرهای –DL لاکتید و مشتق مورفولینی با هم مخلوط و در مجاورت کاتالیزور قلع اکتوات با پلیمر شدن حلقه گشا به کوپلیمر تبدیل گردید. از دستگاه های FTIR، 1H NMR و 13C NMR برای شناسایی ترکیبات واسطه و محصول نهایی استفاده شده است.

در این پژوهش امکان کاربرد پلی بوتادی ان پرسیس تولیدی مجتمع پتروشیمی اراک در تهیه پلی استیرن های مقاوم بررسی شده است. با استفاده از یک روش پلیمرشدن صنعتی مرجع که در آن پلی بوتادی ان کم سیس بکار رفته تلاش شده است که طی 6 بار پلیمرشدن با افزایش تدریجی پلی بوتادی ان پرسیس اراک، جایگزینی 100 درصد انجام شود. برای کلیه واکنش ها برنامه دمایی ثابت انتخاب شده و پلیمرشدن ها به روش جرمی، بدون استفاده از پروکسیدها و با 5 درصد اتیل بنزن به عنوان حلال انجام پذیرفتند. درکلیه واکنش ها روند تغییرات درجه تبدیل در حین پلیمرشدن با خروج نمونه ها در طول واکنش بدست آمد و با استفاده از آنها درصد ژل، شاخص تورم و جرم مولکولی معین و بررسی شد.با توجه به نتایج بدست آمده بنظر می رسد که جایگزینی مستقیم (نه تدریجی) پلی بوتادی ان پرسیس اراک کمترین تغییرات سینتیکی را نسبت به پلیمر شدن مرجع به همراه دارد.

هفت پلی (آمید - ایمید) فعالی نوری جدید (3a-g) از طریق پلیمر شدن تراکمی N" ، N (پیروملیتویل) - بیس - I - آلانین دی اسید کلرید (1) با هفت ترکیب مختلف مشتق شده از تتراهیدرو پیریمیدینون و تتراهیدرو-2- تیواکسو پیریمیدین (2a-g) به وسیله اون ریز موج خانگی سنتز شد. واکنشهای پلیمرشدن تراکمی درمجاورت مقادیر کمی از یک محیط آلی قطبی انجام شد که به عنوان جاذب اصلی ریز موج عمل می کند. محیط آلی مناسب برای این کار ارتوکرزول بود. این روش پلیمرشدن تراکمی در کمی مقایسه با پلیمرشدن های تراکمی متداول به روش مذاب و محلول سریعتر پیش می رود و تقریبا درمدت 10 دقیقه کامل می شود و تعدادی پلی (آمید - ایمید)(3a-g) با گرانرویهای ذاتی حدود dl/g) 0.22-0.42) بوجود می آید. پای (آمید - ایمید)ها با بهره بالا بدست امدند و از لحاظ نوری فعالی واز نظر گرمایی پایدار بودند. کلیه ترکیبات بالا به وسیله روشهای طیف سنجی تجزیه عنصری ، گرانروی ذاتی ، آزمون حل پذیری و چرخش نوری ویژه بطور کامل شناسایی شدند. خواص گرمایی پلی امید - ایمیدها به کمک تجزیه گرما وزنی (TGA) بررسی شد.

از آنجا که کوپلیمرشدن امولسیونی وینیل استات - اتیلن در راکتور تحت فشار انجام می شود. کنترل پارامترهایی چون فشار سیسم، دما و غلظت مواد اولیه که بر خواص نهایی کوپلیمر، درصد تبدیل مونومروینیل استات و درصد اتیلن در کوپلیمر نهایی اثر می گذارد، ضروری است. هدف رسیدن به درصد تبدیل مناسب برای مونومر وینیل استات و درصد اتیلن کافی در کوپلیمر است. اما فشار اثر دوگانه براین دو پارامتر دارد. افزایش فشار تا مقدار 35atm باعث افزایش مشارکت اتیلن در واکنش پلیمر شدن می گردد. اما این امر درصد تبدیل مونومر وینیل استات را به علت ممانعت مونومر اتیلن در پلیمر شدن وینیل استات کاهش می دهد. کم شدن فشار نیز باعث کاهش حضور مونومر اتیلن در واکنش پلیمر شدن می گردد. در نتیجه درصد تبدیل مونومر وینیل استات تا مقادیر زیادی افزایش می یابد که در اثر آن درصد اتیلن در کوپلیمر نهایی کاهش پیدا می کند. بنابراین، مقدار فشار متوسط 23atm انتخاب گردید. در این فشار هم مونومر وینیل استات تا درصد تبدیل نهایی مناسب پیش می رود و هم درصد اتیلن در کوپلیمر به مقدار کافی افزایش می یابد. همچنین، مقادیر دمای انتقال شیشه ای کوپلیمرها نیز بررسی شد.

در این پژوهش، مواد سلولوزی تهیه شده از باگاس نیشکر به عنوان پایه در مجاورت مونومر استیرن، اصلاح شده است. آغازگر پتاسیم پرسولفات برای کوپلیمر شدن پیوندی و اتیلن گلیکول دی متاکریلات و دی وینیل بنزن به عنوان عامل ایجاد پیوندهای عرضی بکار رفته است. متغیرهای مختلف شامل غلظت مونومر، آغازگر، عامل ایجاد پیوندهای عرضی، دما و زمان پلیمر شدن در مورد خمیر سلولوزی بررسی شد. بر پایه نتایج بدست آمده شرایط بهینه برای تهیه کامپوزیت پلی استیرن دارای پیوندهای عرضی - سلولوز برای حداکثر جذب تولوئن بدست آمد. شرایط بهینه حاصل برای باگاس 4.7، استیرن 15.6، پتاسیم پرسولفات 1.09 و عامل ایجاد پیوندهای عرضی 0.78 EGDM درصد، دما 80˚C، زمان واکنش 1h و سرعت همزن 400rpm است. در این شرایط بهینه، رزینی بدست می آید که میزان جذب تولوئن آن 800 درصد است. تولوئن که به روش مکانیسم تورمی جذب می شود بر اثر فشار خارج نمی گردد.

خمیرهای دارای 98-90 درصد آلفاسلولوز ماده اولیه مهمی در تولید مشتقات سلولوزی محسوب می شوند. چوب و ضایعات آن منبع مهم تهیه الفاسلولوز است. برای تهیه آلفاسلولوز از خاک اره صنوبر، سه روش پیش آبکافت با استفاده از آب، سولفوریک اسید 5 درصد و پتاسیم هیدروکسید 20 درصد برای خروج پنتوزانهای خاک اره و سه نوع مایع پخت شامل مایع پخت کرافت، محلول 50 درصد اتانول در آب به همراه سود 4 درصد و محلولی مرکب از استیک اسید، استون و اسید کلریدریک برای لیگنین زدایی یا خمیر سازی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین سه نوع مراحل رنگبری شامل CEHEP,HEHEP,CEH برای خروج لیگنین باقیمانده و افزایش خلوص آلفاسلولوز بکار رفت. در پیش آبکافت با پتاسیم هیدروکسید و پخت با محلول کرافت و رنگبری CEHEP  حداکثر مقدار آلفاسلولوز و در پیش آبکافت با آب و پخت با محلول استیک اسید، استون و کلریدریک اسید و رنگبری HEHEP حداقل مقدار آلفاسلولوز بدست آمد، در حالی که وضعیت طول زنجیر سلولوزی (درجه پلیمر شدن سلولوز) عکس مقادیر آلفاسلولوز بود.

4-(4- ترشیو- بوتیل فنیل) 1، 2، 4- تری آزولیدین 3، 5- دی اون 4-(4- ترشیو- بوتیل فنیل) ارازول (TBPTD) از 4- ترشیو- بوتیل بنزوئیک اسید در 5 مرحله سنتز شد. TBPTD با n - پروپیل ایزوسیانات در حلال N,N- دی متیل فرمامید (DMF) خشک واکنش داده و مشتقات بیس - اوره با بهره بالا بدست آمد و در نهایت به عنوان ساختار مدل برای واکنشهای پلیمر شدن مورد استفاده قرار گرفت. واکنشهای پلیمر شدن مرحله ای مونومر TBPTD با هگزامتیلن دی ایزوسیانات (HMDI)، ایزوفورون دی ایزوسیانات (IPDI) و تولوئن - 2،4- دی ایزوسیانات در محلول N,N- متیل استامید (DMAc) و در مجاورت پیریدین، تری اتیل آمین و دی بوتیل قلع دی لورات به عنوان کاتالیزور انجام شد. واکنشهای پلیمر شدن مرحله ای به کمک تابش ریزموج و همچنین پلیمر شدن محلول در دمای بالا صورت گرفت. واکنش پلیمر شدن تراکمی در مقایسه با پلیمر شدن تراکمی در محلول متداول سریعتر انجام گرفت و تقریبا در مدت زمان 18-10 دقیقه کامل شد. پلی اوره های جدید حاصل دارای گرانروی ذاتی در محدود dl/g 0.306 - 0.025 در حلال H SO یا DMF در دمای 25 درجه سانتیگراد است. این پلی اوره های جدید به وسیله روشهای IR,HNMR ، تجزیه عنصری و TGA مورد بررسی قرار گرفته و بعضی از خواص فیزیکی و مشخصات ساختاری این پلی اوره های جدید گزارش شده است.

پلیمر شدن پلی اتیلن سنگین با استفاده از کاتالیزور THT در فشار 7bar و دمای 70oC به طور نیمه پیوسته در راکتور 5 لیتری به حالت دوغابی و بدون استفاده از هیدروژن به عنوان عامل انتقال زنجیر و کنترل کننده وزن مولکولی انجام شد. در این مطالعه، اثر کمک کاتالیزورهای مختلف شامل تری اتیل آلومینیم، تری ایزوبوتیل آلومینیم و تری –n اکتیل آلومینیم بر سینتیک پلیمر شدن بررسی شد. همچنین، برای بررسی اثر دما و فشار، با استفاده از کمک کاتالیزور و تری اتیل آلومینیم، پلیمر شدن در دما و فشارهای مختلف انجام شد. مشاهد شد، با افزایش غلظت کمک کاتالیزور نسبت به تیتانیم سرعت پلیمرشدن افزایش یافته و پس از رسیدن به مقداری بهینه کاهش می یابد. همچنین، هنگامی که از کمک کاتالیزور تری اتیل آلومینیم استفاده می شود، پلیمر شدن با سرعت و بازده بیشتری نسبت به تری ایزوبوتیل آلومینیم و تری –n اکتیل آلومینیم انجام می شود. کمک کاتالیزور تری ایزوبوتیل آلومینیم فعال تر از کمک کاتالیزور –n اکتیل آلومینیم است. همچنین، اثر غلظت هر سه کمک کاتالیزور بر سرعت پلیمرشدن، مطابق با معادلات Longmuir-Hineshelwood بدست آمد. نتایج نشان می دهد که نمودار واکنش پذیری کاتالیزور بر حسب دما دارای مقداری حداکثر در دمای 70oC است. در این میان مشخص شد که سرعت پلیمر شدن با توان 1.69 فشار مونومر متناسب است.

در این تحقیق سنتز رزین کوپلیمری متیل متاکریلات- بوتیل آکریلات مصرفی در رنگ های پایه آبی به روش پلیمرشدن امولسیونی بررسی شد. طراحی سنتز در مرحله انتخاب نوع مونومرها و نسبت آنها به کمک تحلیل ساختار شیمیایی یک نمونه رزین صنعتی وارداتی و نیز به کمک دیگر مشخصات آن مثل توزیع اندازه ذرات و دمای انتقال شیشه ای (Tg) صورت گرفت. در پلیمرشدن امولسیونی، برای رسیدن به خواص نهایی مطلوب، باید کل سیستم شامل نوع و مقدار مونومرهای مصرفی، امولسیون کننده ها و دمای واکنش و به دنبال آن وزن مولکولی وTg  پلیمر نهایی، اندازه ذرات و توزیع آن کنترل شود. در تحقیق حاضر، با کنترل این موارد و پس از سنتز های مختلف، نتایج آزمون های مختلف شناسایی و خواص به خوبی نشانگر موفقیت در این طراحی بودند.

فرایند پلیمر شدن تعلیقی، امروزه نیز به عنوان یک روش توسعه یافته در تولید پلیمرهای دانه ای شکل به شمار می رود. در این پژوهش تاثیر ساختارهای شیمیایی متفاوت گروه الکیل در سدیم دودسیل بنزن سولفونات بر کنترل رشد دانه های پلی استایرن انبساطی در فرایند پلیمرشدن تعلیقی مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه ها نشان داد، در فرایند پلیمر شدن تعلیقی پلی استایرن، هنگامی که سدیم دودسیل بنزن سولفونات خطی با سدیم دودسیل بنزن سولفونات شاخه دار با درصد وزنی ماده فعال یکسان جایگزین می شود، رشد دانه ها افزایش یافته و پایداری تعلیق به شدت کاهش می یابد. همچنین عملکرد پراکنده سازهای معدنی نظیر تری کلسیم فسفات تحت تاثیر قرار گرفته و تضعیف می شود. به علت مصرف اضافی تری کلسیم فسفات، حداکثر فراوانی در توزیع پلی استایرن انبساطی از 1/76 درصد به 7/49 درصد رسید و پراکندگی توزیع اندازه دانه ها بیشتر شد.