در این پژوهش، اثر غلظت مونومر بر سینتیک پلیمر شدن امولسیونی وینیل استات و متیل آکریلات بدون امولسیون کننده مطالعه شده است. واکنشهای پلیمر شدن با آغازگر پتاسیم پر سولفات انجام شده اند. عکسهای میکروسکوپ الکترونی تشکیل لاتکسهای تک توزیعی پلی وینیل استات و پلی متیل آکریلات به ترتیب با قطره های ذره بین 149-443 nm و 112-497 nm را نشان می دهد. یکنواختی اندازه ذرات بیانگر آن است که در ابتدای پلیمر شدن هسته زایی پایدار ذرات رخ می دهد. سرعت پلیمر شدن به ترتیب متناسب با توان 0.88 و 1.5 غلظت اولیه مونومر وینیل استات و متیل آکریلات است. با افزایش غلظت مونومر قطر متوسط ذرات افزایش و تعداد آنها کاهش می یابد. همچنین با افزایش انحلال پذیری مونومر در آب قطر متوسط ذرات کاهش پیدا می کند و توزیع آنها پهنتر می شود.

پلی دپسی پپتیدها، پلیمرهای دارای دو گروه استری و آمیدی در زنجیر پلیمری، گروه جدید و با ارزشی از پلیمر های سنتزی زیست تخریب پذیرند. در این پژوهش، مراحل سنتز پلی (DL- لاکتید- کو- DL- 6،3 – دی متیل مورفولین – 5،2- دی اون) از DL- لاکتید و DL- 6،3 – دی متیل مورفولین – 5،2- دی اون شرح داده شده است. از واکنش بین 2- برموپروپیونیل کلرید و -DL آلانین، -N (2- برموپروپیونیل) -DL آلانین سنتز شد. این ترکیب ابتدا به نمک تبدیل شده و سپس در یک تصعید کننده به -DL 6،3 – دی متیل مورفولین- 5،2 – دی اون تبدیل گردید. –DL لاکتید از –DL لاکتیک اسید سنتز شد. مونومرهای –DL لاکتید و مشتق مورفولینی با هم مخلوط و در مجاورت کاتالیزور قلع اکتوات با پلیمر شدن حلقه گشا به کوپلیمر تبدیل گردید. از دستگاه های FTIR، 1H NMR و 13C NMR برای شناسایی ترکیبات واسطه و محصول نهایی استفاده شده است.

در این پژوهش امکان کاربرد پلی بوتادی ان پرسیس تولیدی مجتمع پتروشیمی اراک در تهیه پلی استیرن های مقاوم بررسی شده است. با استفاده از یک روش پلیمرشدن صنعتی مرجع که در آن پلی بوتادی ان کم سیس بکار رفته تلاش شده است که طی 6 بار پلیمرشدن با افزایش تدریجی پلی بوتادی ان پرسیس اراک، جایگزینی 100 درصد انجام شود. برای کلیه واکنش ها برنامه دمایی ثابت انتخاب شده و پلیمرشدن ها به روش جرمی، بدون استفاده از پروکسیدها و با 5 درصد اتیل بنزن به عنوان حلال انجام پذیرفتند. درکلیه واکنش ها روند تغییرات درجه تبدیل در حین پلیمرشدن با خروج نمونه ها در طول واکنش بدست آمد و با استفاده از آنها درصد ژل، شاخص تورم و جرم مولکولی معین و بررسی شد.با توجه به نتایج بدست آمده بنظر می رسد که جایگزینی مستقیم (نه تدریجی) پلی بوتادی ان پرسیس اراک کمترین تغییرات سینتیکی را نسبت به پلیمر شدن مرجع به همراه دارد.

امولسیون قیر نسبت به قیرهای خالص و محلول، مزایای اقتصادی و زیست محیطی فراوانی دارد، که از آن جمله می توان به عدم احتیاج به فرآیند گرمادهی وعدم بکارگیری مواد حلال در قیر، امکان استفاده از مصالح مرطوب و غیره اشاره کرد. با توجه به این مزایا، امولسیون می تواند جایگزین مناسبی برای قیرهای خالص و محلول و بخصوص برای استفاده گسترده در اجرای رویه راه های با حجم ترافیک کم باشد. این تحقیق با هدف تعیین مشخصات و ارزیابی کیفی و استفاده عملی از یک نوع امولسیون کاتیونی تولید شده در داخل کشور برای ساخت آسفالت امولسیونی با دانه بندی باز و به روش مخلوط در محل انجام شده است. امولسیون استفاده شده از نوع کاتیونی کندشکن بوده و در مقیاس نیمه صنعتی تولید شده است.در این تحقیق، تاثیر نوع فیلر و آب اضافی در زمان شکسته شدن امولسیون و همینطور چگونگی امکان انجام آزمایش مارشال روی مخلوط های آسفالت امولسیونی با دانه بندی باز مورد بررسی قرار گرفته است. با تهیه ظروف نمونه شیاردار که دفع آب امولسیون را ممکن می سازد، نمونه ها در دمای 25oC تهیه و پارامترهای مارشال برای مصالح سنگی مورد نظر و درصد امولسیون بهینه تعیین شد. موارد بررسی شده در این تحقیق شامل ساخت و ارزیابی قالب شکافدار، انتخاب روش تراکم و تعیین زمان هوادهی نمونه ها، قبل و بعد از تراکم می باشد. دلیل عمده استفاده از دستگاه مارشال برای انجام آزمایشات، همانا گستردگی کاربرد استفاده از این روش در کشور و امکان انجام آزمایش در اغلب آزمایشگاه های آسفالتی بود.نتایج حاصله از این تحقیق نشان می دهد که امولسیون کاتیونی کندشکن تولید شده نسبت به مصالح آهکی حساس بوده و به محض تماس با این مصالح سریع شکسته می شد. این امر امکان پوشش خوب مصالح را از بین می برد. در حالی که استفاده از فیلر غیرآهکی و آب اضافی، زمان شکستن امولسیون را افزایش داده و پوشش مصالح را بهبود می بخشید.

هفت پلی (آمید - ایمید) فعالی نوری جدید (3a-g) از طریق پلیمر شدن تراکمی N" ، N (پیروملیتویل) - بیس - I - آلانین دی اسید کلرید (1) با هفت ترکیب مختلف مشتق شده از تتراهیدرو پیریمیدینون و تتراهیدرو-2- تیواکسو پیریمیدین (2a-g) به وسیله اون ریز موج خانگی سنتز شد. واکنشهای پلیمرشدن تراکمی درمجاورت مقادیر کمی از یک محیط آلی قطبی انجام شد که به عنوان جاذب اصلی ریز موج عمل می کند. محیط آلی مناسب برای این کار ارتوکرزول بود. این روش پلیمرشدن تراکمی در کمی مقایسه با پلیمرشدن های تراکمی متداول به روش مذاب و محلول سریعتر پیش می رود و تقریبا درمدت 10 دقیقه کامل می شود و تعدادی پلی (آمید - ایمید)(3a-g) با گرانرویهای ذاتی حدود dl/g) 0.22-0.42) بوجود می آید. پای (آمید - ایمید)ها با بهره بالا بدست امدند و از لحاظ نوری فعالی واز نظر گرمایی پایدار بودند. کلیه ترکیبات بالا به وسیله روشهای طیف سنجی تجزیه عنصری ، گرانروی ذاتی ، آزمون حل پذیری و چرخش نوری ویژه بطور کامل شناسایی شدند. خواص گرمایی پلی امید - ایمیدها به کمک تجزیه گرما وزنی (TGA) بررسی شد.

از آنجا که کوپلیمرشدن امولسیونی وینیل استات - اتیلن در راکتور تحت فشار انجام می شود. کنترل پارامترهایی چون فشار سیسم، دما و غلظت مواد اولیه که بر خواص نهایی کوپلیمر، درصد تبدیل مونومروینیل استات و درصد اتیلن در کوپلیمر نهایی اثر می گذارد، ضروری است. هدف رسیدن به درصد تبدیل مناسب برای مونومر وینیل استات و درصد اتیلن کافی در کوپلیمر است. اما فشار اثر دوگانه براین دو پارامتر دارد. افزایش فشار تا مقدار 35atm باعث افزایش مشارکت اتیلن در واکنش پلیمر شدن می گردد. اما این امر درصد تبدیل مونومر وینیل استات را به علت ممانعت مونومر اتیلن در پلیمر شدن وینیل استات کاهش می دهد. کم شدن فشار نیز باعث کاهش حضور مونومر اتیلن در واکنش پلیمر شدن می گردد. در نتیجه درصد تبدیل مونومر وینیل استات تا مقادیر زیادی افزایش می یابد که در اثر آن درصد اتیلن در کوپلیمر نهایی کاهش پیدا می کند. بنابراین، مقدار فشار متوسط 23atm انتخاب گردید. در این فشار هم مونومر وینیل استات تا درصد تبدیل نهایی مناسب پیش می رود و هم درصد اتیلن در کوپلیمر به مقدار کافی افزایش می یابد. همچنین، مقادیر دمای انتقال شیشه ای کوپلیمرها نیز بررسی شد.

کوپلیمر شدن امولسیونی وینیل استات - اتیلن در یک سیستم تحت فشار انجام می شود و کنترل پارامترهائی چون فشار سیستم، دما و غلظت مواد اولیه که بر خواص نهایی کوپلیمر، درصد تبدیل مونومر وینیل استات و درصد اتیلن اثر دارند ضروری است. هدف از پلیمر شدن امولسیونی وینیل استات - اتیلن فراهم کردن شرایطی است که درصد تبدیل مناسب برای مونومر وینیل استات و درصد اتیلین کافی (20-15 درصد وزنی) در کوپلیمر حاصل شود. افزایش غلظت مخلوط امولسیون کننده ها و در نتیجه افزایش غلظت کلویید محافظت کننده باعث افزایش گرانروی سیستم پلیمر و در نتیجه کاهش پدیده نفود مونومرها می شود. این اثر، باعث کاهش درصد تبدیل مونومر وینیل استات و درصد اتیلن در کوپلیمر نهایی می گردد. افزون باقر به سیستم پلیمر شدن باعث ثابت ماندن pH سیستم و سرعت تجزیه آغازگر در حین واکنش می شود و در نتیجه کاهش درصد تبدیل مونومر وینیل استات و درصد اتیلن در کوپلیمر نهایی را به دنبال دارد. همچنین، مقادیر دمای انتقال شیشه ای نیز بررسی شده است.