جابه جایی همزمان تحت کنترل نیروی مویینگی فاز های تر شونده و تر کننده، فرایند مورد علاقه در بسیاری از حوزه ها منجمله نفوذ مایعات آلوده کننده در هیدرولوژی و یا مهاجرت ثانویه در مهندسی مخازن نفتی می باشد. مدل های پرکولاسیون و به ویژه نوع خاص پرکولاسیون تهاجمی بسیار مناسب برای ارزیابی حرکت آرام دو سیال غیر قابل امتزاج وقتی که هر دو نیروی گرانش و لزجتی قابل صرف نظر باشند دیده شده است. به طور خاص، ویژگی های دسته احاط کننده و سایر خواص مهم پرکولاسیون مرتبط با آنها به ویژه در زمان رسیدن جبهه سیال مهاجم به وجه مقابل تولید می تواند ارزیابی شود. به هر حال با وارد کردن اثر گرانشی رفتار حرکت سیال ممکن است تغییر یابد. برای مثال وقتی اندازه نیروی گرانشی با نیروی موئینگی قابل مقایسه باشد یک گذر و تغییر در جبهه پیشرو سیال مهاجم مشاهده می شود که میزان آن وابسته به عدد بدون بعد باند  (Bond number)می باشد. در اینجا یک مطالعه شبیه سازی حرکت دو سیال غیر قابل امتزاج در حضور نیروی گرانشی با استفاده از یک شبکه حفره های با اندازه تصادفی انجام گرفته است. پایه اصلی کار بر بررسی اثر ناهمگونی با لحاظ نمودن توزیع های گوناگون برای اندازه حفره ها می باشد. در اینجا تزریق سیال از یک سوی سیستم انجام شده که باعث جابه جایی سیال دوم از سوی دیگرسیستم می شود. وضعیت پایداری و ناپایداری جبهه (فصل مشترک دو سیال) به صورت تابعی از عدد بدون بعد باند و هم چنین وضعیت ناهمگونی سیستم دیده شد.

بررسی هایی در سال 1381 جهت شناسایی زنبورهای پارازیتویید شپشک های نرم تن (Hom.: Coccidae) در استان تهران صورت گرفت. نمونه های شپشک نخودی، Eulecanium coryli (L.) از درختان گوجه سبز در باغ های مختلف جمع آوری و به ظروف مخصوص در شرایط اتاق منتقل گردید. زنبورهای خارج شده از آنها در اتیل الکل %75 نگهداری شدند. در میان نمونه ها، تعدادی زنبور پارایتویید Microterys hortulanus Erdos از خانواده Encyrtidae مشاهده گردید و توسط G. Prinsloo ( بخش بیو سیستماتیک موسسه تحقیقات گیاهپزشکی پرتوریا، آفریقای جنوبی) مورد شناسایی قرار گرفت. با توجه به منابع موجود این گونه برای اولین بار از ایران گزارش می گردد و ماده بالغ آن دارای خصوصیات زیر می باشد:طول بدن 1.8 تا 2 میلی متر، سطح پشتی به رنگ قهوه ای تیره و متالیک، سطح شکمی و سر قهوه ای روشن تا نارنجی، شاخک 11 بندی بال جلو دارای دو ناحیه تیره در دو سوم انتهایی که بعد از استیگما با یک نوار پهن روشن از یکدیگر تفکیک شده اند، رگ پس کناری کوتاه، طول شکم کمتر از سینه بوده و سه موی بلند مشخص در هر طرف آن مشاهده می شود.  

سابقه و هدفپخش سیلاب به عنوان یکی از راهکارهای مهم مدیریتی در منابع آب و خاک در مناطق خشک و نیمه خشک در دهه های اخیر بسیار مورد توجه محققان مختلف در سراسر دنیا قرار گرفته است، به طوری که در حوزه های آبخیز مختلف در سراسر دنیا اجرا شده است. در مناطق خشک و نیمه خشک کمبود رطوبت یکی از عوامل اصلی محدودکننده رشد گیاهان محسوب می شود. از این رو سیستم پخش سیلاب برای تأمین رطوبت گیاهان و تغذیه سفره های آب های زیرزمینی یکی از روش های مهم ابداعی است که در دهه های اخیر توسعه زیادی در مناطق مختلف داشته است. البته پخش سیلاب یکی از راهکارهای مدیریت منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک نیز می باشد.مواد و روش هادر این تحقیق به بررسی تراکم پوشش گیاهی، زادآوری، گرایش و وضعیت مرتع در ایستگاه پخش سیلاب آب باریک بم پرداخته شده است. برای بررسی تأثیر پخش سیلاب بر پوشش مرتعی منطقه پخش، محلی با بیشترین آبگرفتگی دور از پوشش درختی تعیین گردید و تعداد 4 ترانسکت 100 متری با فاصله 15 متر از یکدیگر پشت سر هم به موازات کانال های پخش مستقر شد. سپس بر روی هر ترانسکت 10 پلات به فاصله 10 متر از یکدیگر نصب شد. در پایان دوره یکساله نسبت به مقایسه داده ها اقدام گردید تا در نهایت نسبت به امکان بررسی دقیق روند تغییرات (نوع و حجم) در محیط پخش سیلاب با محیط شاهد که هر دو به صورت قرق انتخاب می شوند فراهم گردد تا بر آن اساس امکان قضاوت هوشمندانه نسبت به تأثیرات پخش سیلاب بر تراکم پوشش گیاهی منطقه فراهم شود. این آزمایش با طرح اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. پلات های اصلی شامل منطقه سیل گرفته، سیل نگرفته و شاهد و پلات های فرعی شامل  فرم های رویشی در پنج سطح شامل بوته ای، گندمی دائمی، فورب دائمی، گندمی یکساله و فورب یکساله بود و پارامترهای تراکم یادداشت برداری شد. نتایجمیزان تراکم گیاهان بوته ای در پلات های فاقد سیل گرفتگی 6/2 برابر منطقه شاهد می باشد و در پلات های سیل گرفته 2/4 برابر منطقه شاهد است. میزان تراکم گیاهان گندمیان چندساله در پلات های فاقد سیل گرفتگی 1/0 برابر منطقه شاهد می باشد و در پلات های سیل گرفته 05/0 برابر منطقه شاهد می باشد. میزان تراکم گیاهان پهن برگ چندساله در پلات های فاقد سیل گرفتگی 7/1 برابر منطقه شاهد می باشد و در پلات های سیل گرفته 94/0 برابر منطقه شاهد است. میزان تراکم گیاهان گندمیان یکساله در پلات های فاقد سیل گرفتگی 78/30 برابر منطقه شاهد می باشد و در پلات های سیل گرفته 3/6 برابر منطقه شاهد است. میزان تراکم گیاهان پهن برگ یکساله در پلات های فاقد سیل گرفتگی 4/2 برابر منطقه شاهد می باشد و در پلات های سیل گرفته 1/5 برابر منطقه شاهد است.نتیجه گیرینتایج تحقیق نشان داد بیشترین متوسط تراکم پوشش گیاهی پلات های فاقد سیل گرفتگی عرصه پخش سیلاب مربوط به فرم رویشی گندمیان یکساله و بعد از آن فرم رویشی پهن برگ یکساله می باشد. بیشترین میزان متوسط تراکم پوشش گیاهی پلات های شاهد، مربوط به فرم رویشی پهن برگان یکساله و بعد از آن فرم رویشی گندمیان چندساله است. در ضمن تأثیر فرم رویشی بر تراکم پوشش گیاهی به ترتیب گندمیان یکساله و پهن برگ یکساله بیشترین حالت ممکن می باشد و در گیاهان بوته ای کمترین حالت ممکن اتفاق افتاده است. بنابراین علت اختلاف بین پوشش گیاهی در مناطق سیل گیر و فاقد سیل گیری در منطقه مورد مطالعه می تواند ناشی از میزان رطوبت، ورود مواد مغذی، افزایش رسوبات ریزدانه، خفگی ریشه ها و جوانه های گیاهان و کاهش میزان نفوذپذیری خاک باشد.

سابقه و هدفآتش سوزی یکی از عوامل بوم شناختی مهم و مؤثر بر اکوسیستم های مرتعی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد و نقش بسزایی در رشد، توسعه و تکامل گیاهان دارد. از گذشته های دور، آتش زدن کنترل شده پوشش گیاهی در اکوسیستم های طبیعی یکی از ساده ترین روش های تغییر و اصلاح رویشگاه بوده است، همچنین برای از بین بردن آفات، بیماری ها و گیاهان نامرغوب و تغییر پوشش گیاهی استفاده می شده است. شناسایی اثرهای آتش سوزی بر خصوصیات پوشش گیاهی اکوسیستم های مرتعی برای مدیریت پس از آتش سوزی دارای اهمیت ویژه ای است؛ در همین راستا، این تحقیق به منظور بررسی اثرهای آتش سوزی روی برخی خصوصیات پوشش گیاهی و آگاهی از رفتار پوشش گیاهی در واکنش به آتش سوزی برای مدیریت مراتع سنندج انجام شده است. مواد و روش هابرای انجام این پژوهش، سه منطقه خلیچیان، حسن آباد و هفت آسیاب در اطراف سنندج که به ترتیب از 1 تا 3 سال قبل در آنها آتش سوزی اتفاق افتاده بود، در نظر گرفته شد. پس از پیمایش صحرایی و نمونه برداری، فلور مناطق با کمک منابع موجود شناسایی گردید. تیپ های گیاهی نیز به روش فیزیونومیک - فلورستیک مشخص شدند. برای نمونه برداری از پوشش گیاهی، 6 واحدکاری یا سایت (3 سایت آتش سوزی و 3 سایت شاهد) انتخاب شد. انتخاب هر جفت سایت آتش سوزی و شاهد به صورت متناظر و با رعایت کلیه شرایط توپوگرافی مانند ارتفاع، درصد شیب، جهت شیب و ... بود. در واقع در کنار هریک از سایت های آتش سوزی یک سایت به عنوان سایت شاهد انتخاب گردید تا تأثیر گرادیان های محیطی به حداقل برسد و فقط نقش و اثر آتش در تغییرات به وجود آمده بررسی شود. در هریک از سایت ها 2 ترانسکت (در راستای شیب و عمود بر شیب) و در امتداد هر ترانسکت 15 پلات مستقر شد (در کل 12 ترانسکت و 180 پلات). در داخل پلات ها خصوصیات پوشش گیاهی شامل درصد تاج پوشش گونه های گیاهی، خاک لخت، سنگ و سنگریزه و لاشبرگ برآورد گردید. برای محاسبه تنوع و یکنواختی از شاخص شانون – واینر و برای غنا از شاخص مارگالف استفاده گردید. برای مقایسه میانگین خصوصیات گیاهی از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایجنتایج نشان داد در سایت های آتش سوزی پوشش تاجی بوته ای ها کاهش معنی داری داشته و سایر فرم های رویشی گندمیان و پهن برگان یکساله و چندساله به صورت معنی داری افزایش یافته است. پوشش تاجی کل، درصد خاک لخت، تولید و غنای گونه ای در هر سه منطقه در اثر آتش سوزی دارای افزایش معنی داری بوده ولی لاشبرگ در اثر آتش سوزی به طور معنی داری کاهش یافت. تولید کل مرتع در هر سه منطقه مورد مطالعه در سایت آتش سوزی منطقه بیشتر از سایت شاهد بوده است و افزایش آن از لحاظ آماری معنی دار بوده است (01/0P˂). نتایج نشان داد آتش سوزی به ترتیب در منطقه خلیچیان، حسن آباد و هفت آسیاب باعث افزایش 48/26، 48/26 و 14/40 درصدی تولید مرتع شده است. اختلاف شاخص تنوع گونه ای شاخص شانون – واینر در منطقه خلیچیان معنی دار نبود اما در سایر مناطق تنوع گونه ای افزایش معنی داری داشت. با مقایسه شاخص غنای گونه ای مارگالف، مشخص شد آتش سوزی در هر سه منطقه باعث افزایش غنای گونه ای شده و این اختلاف و افزایش در سطح 1 درصد معنی دار بوده است. شاخص یکنواختی گونه ای در مناطق حسن آباد و هفت آسیب افزایش معنی داری داشته است ولی در منطقه خلیچیان تفاوت معنی داری را نشان نداد. بررسی ترکیب گیاهی مناطق مورد مطالعه نشان داد آتش سوزی موجب کاهش گونه های چوبی و افزایش گیاهان علفی شده است. نتیجه گیرینتایج این پژوهش نشان داد در مجموع آتش سوزی باعث افزایش پوشش گیاهی زنده، کاهش لاشبرگ و افزایش خاک لخت شده است. از سویی آتش سوزی باعث تغییر ترکیب گیاهی به نفع گیاهان علفی شده است. ازاین رو، توصیه می شود در مراتع علفزار که ترکیب گیاهی تغییر کرده و گونه های چوبی در آنها زیاد شده است با بهره گیری از آتش سوزی کنترل شده و در نظر گرفتن سایر مسائل اقتصادی – اجتماعی و زیست محیطی اقدام به اصلاح مرتع شود.

سابقه و هدف: برخی از مؤلفه های ساختاری جنگل مانند درختان زیستگاهی با ایفای نقش حیاتی خود به عنوان زیستگاه و تعدیل کننده محیط فیزیکی برای بسیاری از موجودات، سبب افزایش در غنای ساختاری و تاب آوری بوم سازگان می شوند. توجه به درختان زیستگاهی و حفاظت از تنوع زیستی در جنگل ها شامل مدیریت عناصر خاصی است که در چرخة تحول طبیعی جنگل یافت می شوند. بنابراین، هدف از این پژوهش، بررسی ساختاری درختان زیستگاهی در جنگل های آمیخته و میان بند در تعدادی از پارسل های مدیریت شده در جنگل خیرود در شهرستان نوشهر بود.مواد و روش ها: پارسل های 305، 306، 309، 310 و 311 در بخش گرازبن برای این پژوهش انتخاب شدند. بخش گرازبن به عنوان سومین بخش از جنگل های آمیخته پهن برگ ناحیه خزری شمال کشور در جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود دانشگاه تهران در هفت کیلومتری شرق شهر نوشهر از نوار جنگل های هیرکانی ایران واقع شده است. برای انجام این تحقیق،  قطر همه درختان دارای مشخصات موردنظر و در حد زیادتر از شمارش با استفاده از آماربرداری صددرصد در همه پارسل های مذکور اندازه گیری شدند. شرایط مورد نظر شامل درختان سرشکسته، قارچ زده، توخالی از قسمت کنده، ریشه کن شده، تنه شکسته، چنگالی، دارای خمیدگی، دارای غده، دارای آشیانه، خشک دار سرپا، درختان کهن سال و دارای جاروی جادوگر بودند. برای شناسایی و تشخیص هر کدام از درختان واجد شرایط به عنوان درخت زیستگاهی از معیارها و روش های مختلفی استفاده شد تا مطلوبترین ارزیابی در مورد هر یک از آنها صورت گیرد. به عنوان نمونه، برای شناسایی درختان دارای آشیانه پرندگان علاوه بر تشاته های چشمی از دوربین های ویژه ای نیز استفاده گردید. تعداد در هکتار در طبقه های قطری برای همه درختان زیستگاهی در هر پارسل محاسبه شد. همچنین، میانگین تعداد و قطر انواع خردزیستگاه در هر هکتار در پنج پارسل مورد مطالعه به دست شد.نتایج: یافته ها نشان داد که بیشترین فراوانی درختان زیستگاهی در واحد سطح (95/10 اصله در هکتار) مربوط به پایه های توخالی از ناحیه کنده و امتداد ریشه ها بود، درحالی که کمترین آن (55/0 اصله در هکتار) به درختان دارای جاروی جادوگر تعلق داشت. بیشترین فراوانی درختان زیستگاهی در پارسل های 305، 306، 309 و 311 مربوط به درختان توخالی از ناحیه کنده و گورچه درخت به ترتیب با 287، 226، 445 و 197 اصله بودند. در پارسل 310 بیشترین فراوانی درختان زیستگاهی (586 اصله) به درختان دارای خمیدگی اختصاص یافت. وضعیت قطری درختان زیستگاهی نشان داد که قطر درختان کهن سال، دارای جاروی جادوگر، قارچ زده و لانه دار به طور میانگین 114، 111، 4/78 و 9/63 سانتی متر بودند، درحالی که کمترین قطر با میانگین 5/21 سانتی متر به درختان سرشکسته تعلق داشت. مقایسه میانگین فراوانی انواع درختان زیستگاهی در پارسل های مورد مطالعه نشان دهنده معنی دار بودن اختلاف بین آن ها برای انواع خردزیستگاه های بررسی شده به احتمال 95 درصد بود.نتیجه گیری کلی: هدف از تغییر سیاست ها در مدیریت جنگل های هیرکانی، تأکید بر مدیریت پایدار، بهبود روش های حفاظت از جنگل ها و حفظ ارزش های طبیعی آن است. به نحوی که بوم سازگان جنگل همچنان بتواند طیف گسترده ای از خدمات مانند تفرج، تأمین آب، غذا، چوب، هوای پاک و ترسیب کربن را به جامعه عرضه کند. نتایج این پژوهش نشان داد که در واحدهای مدیریتی مورد مطالعه، انواع مختلفی از درختان زیستگاهی حضور دارند. این درختان باتوجه به نوع پارسل و تیپ موجود در آن، مقدار و فراوانی متفاوتی دارند و در طبقه های مختلف قطری توزیع می شوند.