تا به حال در فضای سیاستگذاری کشور، روایت های متعددی از خنثی سازی تحریم ارائه شده است؛ 1. رفع حقوقی تحریم و عادی سازی روابط ایران و بلوک غرب؛ 2. دور زدن تحریم و صدور مجوزهای موردی؛ 3. استفاده از ابزارهایی نظیر پیمان پولی، بانکداری فراساحلی، رمزارز و ... ؛ 4. اصلاحات اقتصادی داخلی. این موارد روایت هایی از خنثی سازی تحریم هستند که براساس توضیحات مندرج در گزارش، هیچ یک، پاسخ دقیق به تحریم نیستند، چراکه به عمق آنچه تحریم از اقتصاد ایران سلب کرد، پی نبرده اند.توضیح آنکه اقتصاد ایران قبل از انقلاب، نسبتی خاص با بلوک غرب در حوزه اقتصاد تعریف کرده بود؛ به موجب این رابطه، یا کلان معامله، ایران به کشورهای متعدد نفت می فروخت و در ازای آن، انباشت و سپرده ای از ارزهای جهان روا در بانک های اروپایی دریافت می کرد؛ این سپرده ارزی به راحتی قابلیت تراکنش داشت و از قِبَل آنها، تمامی نیازهای فرامرزی ایران تأمین می شد. به عبارت دیگر، اقتصاد ایران در اتمسفر مالی و بانکی غرب امکان فعالیت داشت و «زیست نفتی» در اقتصاد ایران جریان داشت. تحریم صادرات نفت ایران، تولید منابع ارزی را هدف گرفت و تحریم نظام بانکی، ادامه فعالیت اشخاص حقیقی و حقوقی ایران در فضای بانکی غرب را با چالش مواجه کرد.براساس مطالب فوق و به موجب تحولات گسترده ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک در نظم بین المللی، پاسخ دقیق به تحریم، «جانمایی جدید و بازتعریف نقش ایران در عرصه بین الملل» است که به موجب این پاسخ، روایت های چهارگانه ذکر شده از خنثی سازی تحریم، نقش دقیق و مشخصی در سیاست ورزی داخلی و کنش فرامرزی ایران پیدا خواهند کرد.