به منظور ارزیابی کارایی علف کش های پیش مخلوط فنوکساپروپ پی اتیل + متری بوزین در کنترل علف های هرز مزارع گندم داراب (استان فارس)، آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 1401-1400 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل بروموکسینیل اکتانوآت+ ام سی پی آ اتیل هگزیل استر (برومایسید ام آ، 40 درصد EC) + کلودینافوپ پروپارژیل (تاپیک، 8 درصد EC) به ترتیب به مقدار 5/1 + 1 لیتر در هکتار، تری بنورون متیل (گرانستار، 75 درصد DF)+ تاپیک به ترتیب به مقدار 20 گرم + 1 لیتر در هکتار، برومایسید ام آ + فنوکساپروپ پی اتیل (پوماسوپر، 5/7 درصد EW) به ترتیب به مقدار 5/1 + 1 لیتر در هکتار، مزوسولفورون متیل + یدوسولفورون متیل سدیم + مفن پایر (آتلانتیس، 12 درصد OD) به مقدار 5/1 لیتر در هکتار، مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون متیل سدیم+ دیفلوفنیکان+ مفن پایر (اُتللو، 6 درصد OD) به مقدار 6/1 لیتر در هکتار، مزوسولفورون+ یدوسولفورون متیل سدیم (تیفیس، 36 درصد WG) به مقدار 300 گرم در هکتار، متری بوزین (سنکور، 70 درصد WP) به مقدار 800 گرم در هکتار، فنوکساپروپ پی اتیل + متری بوزین (به اختصار فنومتری، 37/21 درصد EC) به مقدار 8/0، 1 و 2/1 لیتر در هکتار با و بدون ماده افزودنی و شاهد وجین دستی بودند. نتایج نشان داد با افزایش مقادیر کاربرد علف کش فنومتری توام با ماده افزودنی، کارایی کنترل علف های هرز افزایش یافت. به طوری که علف کش فنومتری (2/1 لیتر در هکتار)+ مواد افزودنی سبب کاهش معنی دار وزن خشک پیچک (Convolvulus arvensis)، چچم (Lolium rigidum)، یونجه زرد (Melilotus officinalis) و گلرنگ (Carthamus oxyacanthus) به ترتیب 71، 73، 52 و 63 درصد گردید و عملکرد دانه (81/4 تن در هکتار) را نسبت به نیمه شاهد 20 درصد افزایش داد. با این وجود، کارایی علف کش فنومتری در کنترل علف های هرز آزمایش، در مقایسه با علف کش های پرکاربرد اُتللو، برومایسید ام آ + تاپیک یا پوماسوپر کمتر بود. بنابراین، پیشنهاد می شود این علف کش با مقادیر بیشتری ارزیابی شوند.

علف کش ها و کودهای شیمیایی دو نهاده مهم در تولید گندم می باشند. این بررسی بمنظور امکان افزایش کارآیی این دو عامل و کاهش هزینه های تولید گندم صورت گرفت. بدین منظور آزمایشی سه ساله جهت بررسی امکان محلول پاشی اوره و علف کش های رایج گندم در کرج انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با ساختار تیماری فاکتوریل در سه تکرار اجرا گردید. عامل نخست روش های کاربرد کود اوره (در دو سطح: محلول پاشی و مصرف خاکی) و عامل دوم علف کش های متداول (9 ترکیب با حتساب شاهد) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که امکان اختلاط اوره با علف کش های رایج گندم بدون کاهش کارایی آن وجود دارد. علاوه بر آن کاربرد اوره بصورت محلول پاشی سبب افزایش عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گندم گردید. در بین تیمارهای اختلاط علف کش و اوره، ترکیب اوره + تری بنورون متیل + کلودینافوپ پروپارژیل توانست بالاترین عملکرد دانه و کمترین وزن خشک علف های هرز در واحد سطح را تولید نماید. کاربرد این ترکیب در مزارع گندم، علاوه بر افزایش کارآیی نیتروژن سبب کنترل مناسب علف های هرز در گندم گردید.

به منظور ارزیابی و بررسی توزیع توده های یولاف وحشی مقاوم به علف کش کلودینافوپ پروپارژیل در استان خوزستان 50 مزرعه که توسط علف کش های خانواده آریلوکسی فنوکسی پروپیونات سمپاشی شده بودند، انتخاب گردیدند. مزارعی بدین منظور انتخاب شدند که در آنها یولاف وحشی به گونه ای مطلوب توسط این علف کش ها کنترل شده بودند. توده های انتخاب شده (50 توده مشکوک به مقاومت و 1 توده حساس) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد مطالعه قرار گرفتند. سمپاشی یولاف وحشی در مرحله دو تا چهار برگی گیاه، بر پایه در توصیه علف کن صورت پذیرفت و بیوماس اندام هوایی، درصد زنده ماندن و معیار چشمی EWRC، چهار هفته پس از سمپاشی مورد اندازه گیری و بررسی قرار گرفتند. طول و عرض جغرافیایی هر منطقه نمونه برداری با استفاده از دستگاه GPS ثبت گردید. نتایج نشان داد که 52% توده ها مقاوم، 28% توده ها مشکوک به مقاوم و 18% آنها حساس و نیمه حساس بودند. در مجموع توده های مقاوم در سراسر استان توزیع شده اند.

به منظور بررسی واکنش به مقدار علف های هرز باریک برگ مزارع گندم نسبت به فرمولاسیون های مختلف علف کش فنوکساپروپ پی اتیل، آزمایش مزرعه ای در سال 1382 در استان های گلستان (گرگان) و خوزستان (اهواز) و آزمایش گلخانه ای در سال 1383 در تهران انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل علف کش فنوکساپروپ پی اتیل در سه سطح شامل : سه فرمولاسیون فنوکساپروپ پی اتیل شرکت گل سم، شرکت گیاه و شرکت بیسترفلد (آلمان) و مقدار مصرفی این علف کش ها شامل 0.4 ، 0.8، 1.2 و 1.8 لیتر ماده تجارتی در هکتار بود. واکنش به مقدار برای درصد کاهش تراکم و وزن خشک علف های هرز به سه فرمولاسیون برازش داده شد. در استان خوزستان علف های هرز یولاف وحشی (.Avena ludoviciana Dur)، خونی واش (.Phalaris minor Retz)، و چچم (.Lolium perene L )، در استان گلستان خونی واش و در آزمایش گلخانه ای یولاف وحشی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد که فرمولاسیون علف کش فنوکساپروپ پی اتیل شرکت بیسترفلد از نظر کاهش تراکم علف های هرز باریک برگ تفاوت چندانی با فرمولاسیون شرکت گیاه نداشت ولی کارایی بهتری نسبت به فرمولاسیون شرکت گل سم داشت. سه فرمولاسیون فنوکساپروپ پی اتیل شرکت گل سم، شرکت گیاه و شرکت بیسترفلد از نظر کاهش وزن خشک بجز در آزمایش گلخانه ای تفاوت چندانی با هم نداشتند. در کل مقدار توصیه شده هر سه فرمولاسیون فنوکساپروپ پی اتیل شرکت گل سم، شرکت گیاه و شرکت بیسترفلد به منظور کنترل کلیه علف های هرز باریک برگ، مناسب نیست و می بایست مقدار مصرفی را افزایش داد و یا از علف کش های جایگزین مانند کلودینافوپ پروپارژیل استفاده کرد.

به منظور بررسی کارآیی تلفیق علفکش ها و ریزمغذی ها در کنترل علف های هرز و عملکرد گندم، آزمایشی در سال زراعی 1385-1384، در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز انجام شد. این آزمایش بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل علفکش های کلودینافوپ پروپارژیل، تریبنورون متیل، آمیخته کلودینافوپ پروپارژیل و تربینورون متیل و آمیخته هر یک از علفکش ها با دو ریزمغذی کامل (روی، مس، آهن، منگنز، منیزیم، مولیبدن) به میزان یک کیلوگرم در هکتار و روی به میزان نیم کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد که در کنترل علف های هرز بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود نداشت. اختلاط کلودینافوپ پروپارژیل و تریبنورون متیل توانست با میانگین 99.55 درصد علف های هرز پهن برگ و کشیده برگ را کنترل کند و عملکرد دانه 4410 کیلوگرم در هکتار را بدست آورد. علاوه بر این علفکش های کلودینافوپ پروپارژیل، تریبنورون متیل و آمیخته آنها نیز بخوبی با ریزمغذی ها قابل آمیختن بودند. مناسب ترین تیمار، آمیخته کلودینافوپ پروپارژیل، تریبنورون متیل و ریزمغذی کامل بود که در آن علف های هرز به میزان 99.71 کنترل شدند و عملکردی معادل 5480 کیلوگرم در هکتار تولید گردید. لذا می توان با کاربرد توام علفکش ها و ریزمغذی های بکاررفته در این پژوهش، ضمن کنترل علف های هرز و تغذیه گندم به عملکرد مناسبی نیز دست یافت.

به منظور بررسی مقاومت یولاف وحشی (Avend ludoviciana Durieu.) به علف کش کلودینافوپ - پروپارژیل، آزمایش های گلخانه ای و زیست سنجی بذر در ظرف پتری در طی سال های 83-1381 صورت گرفت. آزمایش های گلخانه ای شامل آزمایش های غربال کردن و تعیین درجه مقاومت و آزمایش های زیست سنجی در ظرف پتری شامل تعیین دزی از علف کش که باعث %50 بازدارندگی طول ساقه چه توده حساس (ID50)، تعیین میزان حساسیت توده ها به علف کش ها و تعیین درجه مقاومت بود. آزمایش ها بر روی 12 توده یولاف وحشی جمع آوری شده از سه استان فارس، مرکزی و خوزستان با علف کش کلودینافوپ - پروپارژیل، انجام گرفت. آزمایش های غربال کردن توده ها در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. در این آزمایش ها توده های یولاف وحشی در مرحله 4-2 برگی با دز توصیه شده علف کش سم پاشی شدند. چهار هفته بعد از سم پاشی درصد وزن خشک توده ها و درصد گیاهان زنده مانده هر توده نسبت به شاهد (بدون علف کش) محاسبه و نمره دهی بر اساس استاندارد EWRC انجام شد. در مرحله بعد واکنش توده ها در برابر 0.1 تا 16 برابر دز توصیه شده علف کش کلودینافوپ - پروپارژیل ارزیابی و درجه مقاومت آن ها محاسبه شد. آزمایش های زیست سنجی بذر در ظرف پتری در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفتند. در این آزمایش ها درصد طول ساقه چه توده ها نسبت به شاهد (آب مقطر)، 7 روز پس از اعمال تیمار علف کش به بذرهای جوانه زده سنجیده شد. ID50 توده حساس تعیین گردید و در مرحله بعد واکنش کلیه توده ها به آن سنجیده شد. درجه مقاومت توده ها نیز محاسبه شد. نتایج حاصل از کلیه آزمایش های گلخانه ای و زیست سنجی بذر نشان داد که سه توده KR3, KR2, KR1 از استان خوزستان به علف کش کلودینافوپ- پروپارژیل مقاوم می باشند.

به منظور بررسی کنترل شیمیایی علف های هرز ارزنی (Setaria glauca (L.) Beauv.) و قاصدک (Taraxacum syriacum boiss.) در چمن فتان بلند (Festuca arundinacea Schreb.)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار و 11 تیمار در سال 1385 در تهران انجام شد. تیمارهای آزمایشی برای کنترل ارزنی عبارت بودند از دیکلوفوپ متیل (ایلوکسان) با فرمولاسیون 36 درصد EC به میزان 2.5 و 3 لیتر در هکتار، فنوکساپروپ پی اتیل (پوماسوپر) + مفن پیر دای اتیل با فرمولاسیون 7.5 درصد EW به میزان 0.8 و 1 لیتر در هکتار، کلودینافوپ پروپارژیل (تایپک) با فرمولاسیون 8 درصد EC به میزان 0.6 و 0.8 لیتر در هکتار، ترالکوکسیدیم (گراسپ) با فرمولاسیون 25 درصد SC به میزان 1 و 1.2 لیتر در هکتار، سولفوسولفورون (آپیروس) با فرمولاسیون 75 درصد DF به میزان 27 و 35 گرم در هکتار و شاهد بدون علف کش. تیمارهای آزمایشی برای کنترل قاصدک عبارت بودند از: توفوردی + ام سی پی آ (یو 46 کمبی فلویید) با فرمولاسیون 72 درصد SL به میزان 1.5 و 2 لیتر در هکتار دیکلوپروپ پی + مکوپروپ پی + ام سی پی پی (دوپلسان سوپر) با فرمولاسیون 60 درصد SL به میزان 2 و 2.5 لیتر در هکتار، بروموکسینیل + ام سی پی آ (برومایسید) با فرمولاسیون 10 درصد SL به میزان 1.5 و 2 لیتر در هکتار، مزوسولفورون متیل + یدوسولفورون متیل سدیم (شوالیه) با فرمولاسیون 6 درصد WG به میزان 350 و 400 گرم در هکتار، متری بیوزین (سنکور) با فرمولاسیون 70 درصد WP به میزان 750 و 1000 گرم در هکتار و شاهد بدون علف کش. تیمارهای علف کش سه بار روی ارزنی به ترتیب در تاریخ های 8/4/1385، 23/4/1385 و 10/5/1385 و سه بار روی قاصدک به ترتیب در تاریخ های 30/2/1385، 13/3/1385 و 27/3/1385 بکار رفتند. نتایج نشان داد که با وجود کارایی نسبتا پایین ایلوکسان 2.5، پوماسوپر + مفن پیردای اتیل و تاپیک 0.6 لیتر در هکتار به دلیل خسارت کمتر از 20 درصد آنها به چمن فتان بلند و همچنین عدم تفاوت بین دوزهای آنها، می توان تیمارهای ذکر شده را برای کنترل نسبی ارزنی توصیه نمود. علاوه بر این، یک بار کاربرد دوپلسان سوپر 2.5 لیتر در هکتار یا یو 46 کمبی فلوئید 1.5 لیتر در هکتار برای کنترل قاصدک در چمن فتان بلند توصیه می شود.

به منظور بررسی کنترل شیمیایی علف هرز مرغ (Cynodon dactylon (L.) Pers.) در چمن مخلوط: 20 درصد چچم چند ساله، 20 درصد چبر معمولی، 20 درصد فتان بلند و 40 درصد چوینگ فستوکا، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار و 11 تیمار در سال 1385 در تهران زیر نظر موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور بخش تحقیقات علف های هرز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل علف کش های دیکلوفوپ متیل به میزان 900 و 1080 گرم ماده موثره در هکتار، فنوکساپروپ پی اتیل به میزان 60 و 75 گرم ماده موثره در هکتار، کلودینافوپ پروپارژیل به میزان 48 و 64 گرم ماده موثره در هکتار، ترالکوکسیدیم به میزان 250 و 300 گرم ماده موثره در هکتار و سولفوسولفورون به میزان 9/18 و 5/24 گرم ماده موثره در هکتار و شاهد بدون علف کش بود. تیمارهای علف کش 4 بار در طول دوره رشد مرغ تکرار گردید. نتایج نشان داد پس از آخرین سمپاشی، تیمارهای فنوکساپروپ پی اتیل، کلودینافوپ پروپارژیل و ترالکوکسیدیم زیست توده مرغ را به ترتیب 30- 20، 50- 40 و 55- 45 درصد نسبت به شاهد بدون علف کش کاهش دادند. تیمارهای اخیر باعث به ترتیب 25- 20، 40- 35، 10- 5 درصد کاهش تراکم مرغ شدند. تیمارهای دیکلوفوپ متیل نیز باعث 25- 15 درصد کاهش زیست توده مرغ شدند و از تراکم مرغ نکاستند. تیمارهای سولفوسولفورون نیز توانایی مناسبی در کاهش زیست توده و تراکم این علف هرز نداشتند. تیمارهای دیکلوفوپ متیل و کلودینافوپ پروپارژیل نیز بیش از 20 درصد به چمن خسارت وارد کردند. سایر تیمارها بدون تفاوت معنی دار با شاهد خسارتی به چمن وارد نکردند. بدین ترتیب، با وجود کارایی نسبتا پایین فنوکساپروپ پی اتیل، به علت عدم خسارت معنی دار آن به چمن، می توان فنوکساپروپ پی اتیل 60 گرم ماده موثره در هکتار را جهت کنترل مرغ در چمن مورد بررسی توصیه نمود.

به منظور بررسی و پی جویی مقاومت به علف کشهای بازدارنده ACCase در توده های علف هرز فالاریس مشکوک جمع آوری شده از مزارع گندم دو استان فارس و گلستان، آزمایش دز-پاسخ در گلخانه تحقیقاتی دانشکده دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. نتایج نشان داد که توده های AR، SR3، MR4، FR2، FR4 و FR8 از استان فارس و GR2-1 از استان گلستان با درجات مختلفی به علف کش دایکلوفوپ-متیل مقاوم شده اند. وجود سطوح مختلف مقاومتی، احتمالا بدلیل وجود مکانیسم های متفاوت مقاومت به این علف کش در توده های یاد شده می باشد. توده های AR، SR3 و MR4 به علف کشهای بکار برده شده دارای مقاومت عرضی بوده و بین 11-5 برابر به علف کش دایکلوفوپ-متیل و 8-7 برابر به کلودینوفوپ-پروپارژیل مقاوم شده اند. در این بین توده SR3 بالاترین درجه مقاومت را به هر دو علف کش نشان داد.