کانسار آنتیموان - آرسنیک - طلای داشکسن در باختر ایران و 42 کیلومتری شمال خاوری شهرستان قروه واقع گردیده است. این کانسار از دیدگاه تقسیمات زمین ساختی، در زون دگرگونی - ماگمایی سنندج - سیرجان قرار می گیرد. بر پایه مشاهدات زمین شناسی، کهن ترین سنگ های منطقه را اسلیت، فیلیت و کوارتزیت های ژوراسیک و جوانترین آن ها را کنگلومرای ولکانو کلاسیک نئوژن و جریان های بازالتی، گدازه های بلوکی و آگلومرای کواترنری تشکیل می دهد. سنگ های نفوذی منطقه مورد بررسی را یک توده نیمه عمیق میکروگرانیتی - میکروگرانودیوریتی با ماهیت کالکو آلکالن و بافت میکروگرانولار - پورفیری به سن نئوژن (احتمالا پلیوسن؟) تشکیل می دهد که در بخش های فوقانی به صورت گنبد (Dome) های داسیتی - ریوداسیتی (آق داغ و ساری داغ) رخنمون پیدا کرده است. کانه زایی در کانسار داشکسن از نوع رگه ای و زون های سیلیسی - سولفیدی طلادار است که بوضوح توسط ساختارهای گسلی کنترل می شود. سنگ میزبان رگه ها و زون های کانه دار را سنگ های نفوذی نیمه عمیق و سنگهای داسیتی - ریوداسیتی سازنده گنبدهای آق داغ و ساری داغ تشکیل می دهند که با انواع دگرسانی هیدروترمال بویژه آرژیلی و سیلیسی شدن همراهی می گردند. کانی شناسی رگه ها شامل: کوارتز، استیبنیت، پیریت، رآلگار، ارپیمان، پیروتیت - کالکوپیریت، بورنیت، گالن، بولانژریت، آروستیبیت (؟)، طلا، استیبکونیت، کرمزیت و هیدروکسیدهای آهن می باشد. عیار طلا در رگه های کانه دار از 55 تا 266 پی پی ام و در زون های سیلیسی سولفیدی از 10 تا 18 پی پی ام تغییر می کند. طلا در ابعاد 10 تا 150 میکرون بیشتر بهمراه کوارتز و در اندازه های کوچکتر در داخل کانیهای پیریت اکسیده مشاهده می شود. مطالعات میکروپروب الکترونی (SEM) مقادیری از عناصر آنتیموان، نقره و جیوه را در درون ذرات طلا نشان میدهد. نتایج آزمایشگاهی نمونه های شش مقطع لیتوژئوشیمیایی عمود بر روند رگه های اصلی استیبینیت در نواحی آق داغ و ساری داغ نشانگر آن است که مقادیر بالای طلا محدود به رگه های استیبنیت و همچنین زونهای دگرسانی سیلیسی - پیریتی است. مطالعات میکروترمومتری سیالات درگیر معرف دمای هموژنیزاسیون بین 255- 183 درجه سانتیگراد و درجه شوری از 8.3 تا 18.8 معادل درصد وزنی کلرید سدیم برای سیالات درگیر اولیه است. در نهایت مجموعه بررسیهای صحرایی، میکروسکپی، سیالات درگیر و سایر شواهد و داده های موجود نشان از رابطه نزدیک بین کانی سازی آنتیموان - آرسنیک - طلا و محلولهای سیلیسی مربوط به توده ساب ولکانیک در ناحیه داشته و حاکی از آن است که کانسار داشکسن بیشترین شباهت را با کانسارهای تیپ اپی ترمال، بویژه نوع اسید - سولفات دارد.

جایگاه توده های تبخیری گرمسار مربوط به دوره ترشیاری بوده و عمدتا از سنگ های تبخیری گچ، نمک و رسوبات رس و مارن تشکیل شده است و سازند قرمز پایینی با ضخامت قابل ملاحظه ای از رسوبات و رخساره های دریایی کم عمق و رسوبات حوضه های تبخیری اواخر ائوسن تا الیگومیوسین در سرتاسر محدوده پراکندگی داشته و همبستگی تکتونیکی با تشکیلات جوانتر و کواترنری را نشان می دهند. از موثرترین فازهای کوهزایی در این منطقه فازهای کوهزایی آلپی پسین می باشد که تاثیر شدیدی بر البرز مرکزی گذاشته و باعث چین خوردگی و تغییر روند گسل های قدیمی شده است. درگیری میان صفحات ایران مرکزی و خزر و تاثیر تنش های ایجاد شده از برخورد صفحه عربستان با ایران کاملا باعث دگر شکل های ساختاری متفاوتی در دو طرف خمیدگی البرز مرکزی گردیده و حرکت نسبی گسل های سراسری البرز و چرخش نسبی صفحات اصلی برخورد کننده در طول گسل های پی سنگی از مهم ترین این تغییر ساختاری به شمار می روند. توده های تبخیری سازند قرمز پایینی و بالایی در این منطقه که زون تدریجی بین ایران مرکزی و البرز را می سازند، با دارا بودن ضخامت قابل توجهی از رسوبات گچی و نمک در اثر تحریکات دینامیکی شدید البرز مرکزی چین خورده و تحت تاثیر دیاپیریسم قرار گرفته اند و ساختارهای نمکی منطقه گویای این مطلب است که شدت فرایندهای دیاپیریسم نسبت به حوضه های مشابه در ایران مرکزی بیشتر بوده و در حال حاضر نیز ادامه دارد و آنچه مسلم است چین خوردگی ناحیه ای و توسعه فرایند گسلش و ادامه خمیدگی البرز مرکزی موجب برخاستگی نمک ها شده است.

بر اساس دستاوردهای حاصل از مطالعه تفصیلی ساختاری و رخیت زمین ساختی در امتداد پهنه گسلی دامغان، و مقایسه طرح های نوزمینساختی در نقاط مختلف، این نظام گسلی در حاشیه جنوبی البرز خاوری متشکل از چهار تکه ده ملا ـ سیاه کوه، سیاه که ـ رودبار، رودبار ـ فولاد محله و لبرود ـ شترگرین معرفی شده است. تکه ده ملا ـ سایه کوه ساز و کار نرمال داشته و عملکرد سایر تکه ها معکوس چپگرد است. این سیستم یکی از عناصر تکتونیکی مهم در درون پهنه برشی همگرای چپگرد(Left lateral transpression Zone)  جنوب البرز خاوری با روند N60E است که در این مقاله، پهنه برشی همگرای آستانه ـ عطاری کواترنری، یک گسله چرخشی راستگرد (Clockwise rotational fault) را می سازند. این بخش چرخشی، یک گسله انتقالی (Transfer fault) برای گسله لبرود ـ شتر گردن است . تکه لبرود ـ شترگردن هیچگونه ارتباط ساختاری و شباهت عملکرد در تکوین محیط رسوبی با گسله عطاری در منطقه جام ندارد. اگر چه این پهنه برشی در کواترنری فعالیت مشخص داشته است و این شواهد در تکه های ده ملا ـ سیاه کوه، سیاه کوه ـ رودبار و لبرود ـ شترگردن بوضوح مشهد است ولی فعالیت کواترنری بخش باختری آن (تکه رودبار ، فولاد محله) بطور عمده در امتداد گسله آستارا با سازو کار چپگرد ثبت شده است.شواهد جنبشی (Kinematic evidences) جوان زمین شناسی برای الگوی برش همگرای چپگرد در این بخش از البرز خاوری با دستاوردهای دینامیکی ناشی از تحلیل ساز و کار کانونی زمینلرزه ها، دگر شکلی سطحی زمین لرزه های تاریخی و دستگاهی، و همچنین نتایج حاصل از مطالعات ماهواره ای بر روی جنبش ورق های لیتوسفری در منطقه مورد مطالعه، هماهنگی کامل دارد و موید عملکرد یک تنش فشاری مورب با راستای شمالی ـ شمال خاوری بر روی منطقه آستانه عطاری است و میتواند موجب تحرک و پویایی منظومه گسلی دامغان بر اساس الگوی ارایه شده گردد.

در این نوشتار ویژگی های لرزه زمینساختی گستره مشهد ـ نیشابور برای دستیابی به خطر زمینلرزه ـ گسلش مورد بررسی قرار گرفته است. وجود گسله های کواترنری کشفرود و سیستم گسله های شاندیز پیروامون مشهد و گسله نیشابور در نزدیکی شهر نیشابور و روی ندادن زمینلرزه ای بزرگ در سده بیستم در این دو شهر نکته ای جدی است. برای دستیابی به خطر زمینلرزه در گستره مورد بررسی با استفاده از برنامه رایانهSeisrisk II، نقشه های خطر برای احتمالات و دوره های زمانی مختلف بصورت خمهای همشتاب ارایه شده است.

بر اساس یافته های سینماتیک با مقیاسهای متفاوت در پهنه های گسل کواترنری در نیمه جنوبی البرز خاوری و با استفاده از روشهای نوین تحلیل لغزش گسل که در آن، وضعیت سطح ها و بردارهای لغزش ـ فاکتور شکل بیضوی تنش، جهت های تنش های اصلی و زاویه اصطکاک داخلی توده سنگ دخالت دارند، میدان تنش کواترنری در منطقه مورد مطالعه بازسازی گردید. موقعیت تنش های σ3, σ2, σ1 برای داده های اولیه (دوران نیافته) به ترتیب 091o/11o, 332o/67o, 184o/20o و برای داده های دوران یافته به ترتیب 077o/08, 232o/82o, 346o/04o تعیین شد. شکل بیضوی تنش نیز بر مبنای فاکتور شکل [R=(σ2- σ3)/( σ1- σ3)] تعریف شده توسط Angelier (1975) تعیین گردید. مقدارR برای همه محدوده های در حدود 5/0 و نوع دگرریختی، ترافشاری (Transpressional) چپبر با مولفه کوچک شاغولی به دست آمد. این نتیجه، نشان از وجود میدان تنش با جهت σ1رو به شمال و در نتیجه حرکت رو به شمال پوسته در این پهنه از کشور دارد. نتیجه به دست آ‚ده با نتایج به دست آمده از سایر روشها مانند ساز و کار کانونی زمینلرزه ها سازگاری خوبی دارد.

مطالعه سنگ های آتشفشانی شمال شرق قروه نشان داد که در این منطقه سنگ های آتشفشانی از نظر سنی به سه گروه قبل از میوسن (ائوسن)، میوسن بالایی و کواترنری قابل تقسیم هستند که سنگ های قبل از میوسن شامل آندزیت، داسیت، تراکیت، ریولیت و توف ریولیتی، سنگ های میوسن بالایی شامل تراکی آندزیت، تراکیت و تراکی داسیت و سنگ های کواترنری همگی از نوع لاتیت هستند.بافت غربالی در پلاژیوکلازهای آندزیت ها، داسیت ها تراکی داسیت ها به فراوانی دیده می شود. در نمونه هایی که پلاژیوکلازها دارای بافت غربالی هستند، بیوتیت ها و هورنبلندها دارای حاشیه های اپاسیتی بوده یا به طور کامل اپاسیتی شده اند و پیروکسن های اتومورف ریزی نیز در زمینه سنگ پراکنده اند. بررسی ترکیب پلاژیوکلازها با روش میز فدروف نشان می دهد که در سنگ های دارای پلاژیوکلاز غربالی، پلاژیوکلازهای بدون بافت غربالی دارای طیف وسیعی از نظر ترکیب آنورتیت هستند. با توجه به شواهد بالا و نیز نبود شواهد اختلاط ماگمایی در سنگ های منطقه، تشکیل بافت غربالی پلاژیوکلازها در این ناحیه به افت سریع فشار یا دکمپرسیون ماگمایی نسبت داده شده است.