این تحقیق به منظور تعیین اثر لوابون (مخمر اتولیز شده Saccharomyces cerevisiae) بر کارایی رشد، بیان برخی ژن های مرتبط با رشد (IGF-I)، سیستم ایمنی (LYZ و TNF-1α) و آنتی اکسیدانی (SOD و CAT) در بافت روده و کبد ماهی کپورمعمولی انجام شد. تعداد 240 قطعه ماهی با میانگین وزنی 0/67± 14/53 گرم در 12 حوضچه فایبرگلاس 250 لیتری در قالب یک طرح کاملاً تصادفی شامل 4 تیمار و 3 تکرار توزیع شدند. ماهیان بطور روزانه به میزان 3 درصد وزن بدن با جیره های غذایی حاوی سطوح 0، 0/3، 0/6 و 0/9 % لوابون به ازای هر کیلوگرم جیره به مدت 8 هفته غذادهی شدند (به ترتیب تیمار شاهد، اول، دوم و سوم). در پایان آزمایش ماهیان وزن گیری و از بافت کبد و روده نمونه برداری انجام شد. RNA از نمونه های بافتی استخراج و cDNA سنتز و با آغازگرهای اختصاصی توسط Real time PCR میزان بیان ژن های مرتبط اندازه گیری شد. نتایج نشان داد در عملکرد رشد بین تیمارهای آزمایشی با یکدیگر اختلاف معنی داری وجود ندارد. میزان بیان ژن لیزوزیم (LYZ) در بافت روده در بین تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد. میزان بیان ژنهای TNF-1α، IGF-I،SOD و CAT در بافت روده و کبد بین تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان داد و بیشترین میزان بیان ژن در تیمار آزمایشی دوم مشاهده گردید (0/05 > P). بنابراین سطوح مختلف لوابون بر عملکرد رشد ماهی کپورمعمولی اثرمعنی داری نداشت و استفاده از سطح0/6 درصد در افزایش بیان ژن های مرتبط با سیستم ایمنی و آنزیمهای آنتی اکسیدانی در ماهی کپورمعمولی موثر می باشد.

1زمینه و هدف: عنصر سمی جیوه در ماهی ها سبب ایجاد نگرانی های جهانی شده است، زیرا که یکی از راه های اصلی مواجهه انسان با آن، مصرف ماهی است. بنابراین هدف اصلی در مطالعه حاضر، تعیین غلظت جیوه در ماهی و ارزیابی خطر سلامت مصرف کنندگان بود. روش بررسی: گونه های اردک ماهی، سوف معمولی، سوف حاجی طرخان، کپور معمولی و کاراس از تالاب انزلی نمونه برداری شدند. غلظت جیوه با استفاده از جذب اتمی کوره گرافیتی اندازه گیری شد. اختلاف غلظت جیوه در بین گونه ها و مقایسه غلظت جیوه با استانداردها به ترتیب با آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و تی تک نمونه تحلیل شد. یافته ها: میانگین غلظت های جیوه برای اردک ماهی، سوف معمولی، سوف حاجی طرخان، کپور معمولی و کاراس به ترتیب 59/59، 67/55، 30/45، 9/84 و  µg/kg ww 10/44 به دست آمدند و نتایج نشان داد، اختلاف معنی داری بین غلظت های جیوه در گونه های مختلف وجود داشت. غلظت های جیوه در تمام نمونه ها کمتر از حد مجاز استانداردهای بین المللی بودند (300 و µg/kg 500) و همچنین مقادیر شاخص HQ کمتر از 1 بودند، بنابراین نتایج نشان داد که خطر بالقوه برای سلامتی مصرف کنندگان وجود نداشت. به علاوه نتایج نشان داد که مصرف سوف حاجی طرخان، کپور معمولی و کاراس برای افراد حساس (کودکان و زنان بارداری) بدون محدودیت است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که نگرانی بالقوه ای به واسطه مواجهه با جیوه از طریق مصرف گونه های ماهی مورد مطالعه در مصرف کنندگان وجود نداشت