بذر این رقم آزاد گرده افشان کلزا در سال 1369 با نام کبری از دانشگاه گوتینگن (Göttingen) آلمان دریافت گردید و پتانسیل عملکرد و سازگاری آن در شرایط آب و هوایی کرج و گرگان همراه با تعدادی رقم های دیگر تا سال 1374 در آزمایش های مقدماتی و مدت دار مقایسه ارقام بررسی شد (احمدی، 1371 و 1374). تاریخ کشت آزمایش ها در کرج هفته آخر شهریور و در گرگان هفته سوم مهرماه بود. رقم طلایه در آزمایش های مقایسه عملکرد سال های 71-1369 و 73-1371 در کرج با تولید میانگین 2916 کیلوگرم دانه و 1202 کیلوگرم روغن در هکتار بعد از رقم زرگل که برای کشت در مناطق سرد و معتدل توصیه گردیده بود، قرار گرفته و نسبت به سایر رقم های دو صفر برتری داشت، لذا می توان از این رقم به عنوان جایگزین رقم زرگل برای کشت در این مناطق استفاده کرد.

این رقم جزو نخستین رقم های اصلاح شده دو صفر است که با نام اولیه سرز Seres در زمستان سال 1368 از دانشگاه گوتینگن آلمان دریافت گردید و نخستین بار در آزمایش های مقایسه ارقام در کرج گنجانده شد (احمدی، 1374 و 1371) این رقم از سال 1370 در آزمایش های مدت دار منطقه ای و نیز بررسی های ناحیه ای وارد گردید و بررسی های مربوط به آن مدت پنج سال در مراکز و ایستگاه های تحقیقاتی کرج، همدان، ارومیه، مشهد و کرمانشاه انجام پذیرفت. کشت آزمایش ها در کلیه مناطق عموما در هفته آخر شهریور ماه هر سال انجام شد. میانگین عملکرد دانه رقم زرگل در آزمایش های چند ساله کرج، همدان، ارومیه، مشهد به ترتیب 3034، 2263، 3865، 2737 کیلوگرم در هکتار تعیین گردید (جدول 1) آزمایش های چندین ساله به عمل آمده در نقاط مختلف کشور به وضوح ثابت کرده است که این رقم از مقاومت خوبی در برابر سرما برخوردار است و در صورت از دست دادن برگ ها بر اثر سرمای زمستان، قادر به احیا خود بعد از یخبندان بوده و با آغاز رشد مجدد برگ های جدید تولید می کند و این رقم همچنین از عملکرد دانه عالی و نیز ثبات عملکرد در شرایط اقلیمی متفاوت برخوردار است.

استقلال رقمی است نیمه بهاره – نیمه پاییزه (Facultative) که در سال 1369 با نام گلوبال (Global) از موسسه تحقیقات سوالف (Svalof) سوئد دریافت گردید و جزو رقم های اصلاح شده دو صفر است که روغن آن کمتر از دو درصد اسید اروسیک داشته و میزان گلوکوزینولات کنجاله آن زیر 30 میکرومول در هر گرم ماده خشک می باشد. بررسی مقدماتی این رقم همراه با سایر ارقام کلزا در سال زراعی 70-1369 در سه مرکز کرج، ارومیه و ساری آغاز شد (احمدی، 1371).

در این تحقیق با استفاده از محیط اختصاصی King-B از خاکهای زراعی مناطق مختلف خوزستان شامل شهرهای دزفول، شوشتر، شوش، ملاثانی، حمیدیه و سوسنگرد تعداد یکصد و بیست جدایه از پسودوموناسهای فلورسنت جدا گردید که سه عدد از آنها در بررسی های آزمایشگاهی خواص آنتاگونیستی خوبی علیه قارچهای نشان Fusarium oxysporum, Rhizoctonia solani, Phthium ultimum, Sclerotinia sclerotiorum دادند. این سه جدایه با روشهای متداول در باکتریولوژی شناسایی شده و با اندکی اختلاف به گونه تعلق روی Pseudomonas fluorescens داشتند. هر سه استرین تاثیر معنی داری کاهش درصد مرگ و میر گیاهچه ها در مقایسه با شاهد از خود نشان دادند اما اثر استرین 24 نسبت به استرین های 30 و 42 چشمگیرتر بود. هر سه استرین روی محیط PDA (حاوی 5% گلوکز) تولید نوعی متابولیت نمودند که توانست کشت در غیاب باکتری ها از رشد قارچ عامل بیماری ممانعت کند. اگرچه ماهیت این متابولیت روشن نشد اما به نظر می رسد که نوعی آنتی بیوتیک باشد. هیچکدام استرین ها روی محیط PDA از (حاوی 5% گلوکز) که حاوی غلظتهای مختلف کشت کلرید آهن بود تولید سیدروفور نکردند. در یک آزمایش مقدماتی که در شرایط مزرعه انجام گرفت هر سه استرین تاثیر معنی داری روی رشد بوته ها و میزان محصول غده های سیب زمینی در مقایسه با گیاهان شاهد از خود نشان دادند.

در این تحقیق اثر عمق، رطوبت و دما خاک در بقاء و جوانه زنی سختینه های قارچ Sclerotinia sclerotiorum و میزان آلودگی بوته های آفتابگردان مورد مطالعه قرار گرفت. برای تولید سختینه های مورد نیاز جهت اجرای آزمایش از محیط کشت دانه های گندم خیس خورده و قطعات هویج به صورت مخلوط استفاده گردید. به منظور برری اثر عمق خاک در جوانه زنی، سختینه ها در عمق های مختلف (صفر تا 20 سانتیمتری) خاک در گلدان های پلاستیکی با و بدون حضور میزان قرار داده شدند. نتایج آزمایش نشان داد که سختینه های مستقر در عمق های صفر، دو و پنج سانتی متری خاک به ترتیب (از زیاد به کم) بالاترین درصد جوانه زنی را در مقایسه با سایر اعماق داشته اند. نتایج آزمایش تاثیر رطوبت در جوانه زنی سختینه ها نشان داد که مناسب ترین شرایط رطوبی برای جوانه زنی، آبیاری یک روز در میان برابر با رطوبت وزنی 24 درصد بوده و افزایش یا کاهش میزان رطوبت از این حد موجب کاهش قدرت تندش سختینه ها می شود. از آزمایش های اثر دما روی سختینه های جوانه زده (در دو حالت کشت در محیط کشت PDA و مایه زنی به گیاهچه های آفتابگردان) این نتیجه حاصل گردید که سختینه های جوانه زده رشد رویشی خود را در محیط کشت از دمای 30 درجه سانتیگراد به بالا از دست داده و قدرت بیماریزایی خود را از دمای 31 درجه سانتی گراد از دست می دهند. اندازه گیری میزان متوسط دما در عمق های 5 و 10 سانتی متر خاک مزارع دیم نشان داد که از شروع کشت و بروز اولین علائم بیماری (ماههای تیر، مرداد و شهریور) تا زمان برداشت دمای خاک بالاتر از 30 درجه سانتی گراد بوده سات نتیجتا چنین به نظر می رسد که کاشت آفتابگردان به صورت دیم راه حل مناسبی جهت جلوگیری از خسارت بیماری باشد. در این سیستم کشت به علت کمبود رطوبت و بالابودن دمای خاک (بالاتراز ْ(30 C سختینه های قارچ قادر به تندش و مآلا ایجاد آلودگی نمی باشند.

اثر آنتاگونیستی (ضدیت) دوجدایه J2 , J1 قارچ T. harzianum جدا شده از خاک مزارع آفتابگردان ارومیه، سه جدایه J5, J4, J3 قارچ T. harzianum جدا شده از خاک مزارع آفتابگردان خوی و جدایه های T.viride(E1) ,T.viride(E1) ,T.harzianum(J6) ,T.virens جدا شده از بستر قارچ خوراکی روی عامل پوسیدگی طوقه و ریشه آفتابگردان (Sclerotinia minor) در شرایط آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور مکانیسم های میکوپارازیتیسم (Mycoparasitism) ، قدرت رقابت ساپروفیتی، قدرت کلنیزاسیون، تاثیر ترشحات فرار Volatile antibiotics  و غیر فرار culture filtrate جدایه های فوق روی قارچ S.minor مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات میکروسکوپی نشان داد که تمامی جدایه ها از طریق مکانیسم نتی بیوزیس Antbiosis باعث لیز و متلاشی شدن هیف های S.minor می شوند. از بین نه جدایه فوق الذکر S.minor را پوشانده و از تشکیل اسکلروت جلوگیری کرده و جدایه های T.harzianum(J1) ,T. virens  ازنظر قدرت کلنیزاسیون به ترتیب روی کشت 3 و 14 روزه S.minor بهتر از سایرین عمل کرده، به طوریکه T.virens پس از چهار روز کل سطح پرگنه S.minor را پوشانده و از تشکیل اسکلروت جلوگیری کرده و T. harzianum نیز پس از پنج روز کل اسکلروت ها را کلنه کرده و پس از ده روز همه اسکلروت ها را لیز و متلاشی نمود. در آزمایش تاثیر ترکیبات فرار نیز جدایه T. harzianum J1 با 90.42 درصد جلوگیری از رشد پرگنه بیشترین تاثیر را داشته و در مورد تاثیر ترشحات مایع خارج سلولی در جلوگیری از رشد پرگنه و جوانه زنی میسلیوژنیک اسکلروت های قارچS.minor، جدایه T. harzianum J6 با 86.47 درصد جلوگیری از رشد پرگنه وایجاد بیشترین تاخیر در جوانه زنی کلیه اسکلروتها بیشترین عملکرد را از خود نشان داد.

اثر تراکم و کیفیت بذر ارقام گندم در دو آزمایش مزرعه ای در شرایط آب و هوایی اهواز بر روی رشد و توسعه علف های هرز به مدت دو سال مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش اول با استفاده از طرح آماری کرت های خرد شده در قالب بلوک های تصادفی در چهار تکرار به اجرا در آمد. سه رقم گندم نان (چناب، فلات و ویری) در کرت های اصلی و چهار تراکم 400, 300 ,200 و 500 بذر در مترمربع به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. اثرات تراکم گندم بر روی تعداد علف هرز در واحد سطح و همچنین میزان پنجه زنی، شاخص سطح برگ و عملکرد بیولوژیکی و دانه گندم در مرحله سنبله دهی اندازه گیری شدند. آزمایش دوم به صورت فاکتوریل بر مبنای طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا شد و از بذوری با کیفیت های متفاوت شامل دو رقم گندم دوروم (چن التار و شوا) و یک رقم نان (فلات) که تحت تاثیر سطوح مختلف تنش رطوبتی قرار گرفته و در مراحل مختلف رسیدگی و نموی بذر نیز برداشت شده بودند، استفاده گردید. ارزیابی وضعیت علف هرز از طریق تعیین وزن خشک آن در واحد سطح صورت پذیرفت. به منظور بررسی اثرات غیرمستقیم کیفیت بذر بر روی توسعه علف های هرز در مزرعه برخی از صفات مربوط به گیاه گندم مانند درصد سبز شدن بذر، میزان پوشش سبز، شاخص سطح برگ و عملکرد بیولوژیک و اقتصادی نیز اندازه گیری گردیدند. نتایج نشان داد که تراکم گیاه اصلی تاثیر چشمگیری بر روی تعداد علف های هرز دارد. به طوری که در تراکم های بالاتر گندم (500 بذر در مترمربع) کمترین تعداد علف هرز (42.5 بوته در متر مربع) و در تراکم پایین تر آن (200 بذر در مترمربع) بیشترین تعداد علف هرز (105 بوته در مترمربع) مشاهده شد. با افزایش تراکم علف های هرز شاخص سطح برگ, تعداد سنبله در واحد سطح, عملکرد بیولوژیک و اقتصادی نیز کاهش یافت. از سوی دیگر کیفیت مناسب بذر، از طریق افزایش درصد سبزشدن، پوشش سبز مزرعه، شاخص سطح برگ، تراکم و توزیع مناسب بوته های گندم در واحد سطح را به خود اختصاص داد. بطور کلی نتایج این بررسی نشان دهنده که مدیریت زراعی از طریق استفاده مناسب و همچنین کیفیت بذر گندم بر روی کنترل علف های هرز و کاهش مبارزه شیمیایی موثر است.