پیش زمینه: در جراحی تعویض مفصل زانو برای رسیدن به نتیجه مناسب اعاده ی زاویه 90 درجه بین سطح مفصل و محور مکانیکال ران مورد نظر می باشد و به طور معمول برش انتهای ران با زاویه 5-7 درجه توسط اکثر جراحان انتخاب می شود. در این مطالعه بر روی بیماران کاندید تعویض مفصل زانو با دفرمیتی واروس ما برای پاسخ به این سوال تلاش کردیم که ایا این زاویه برش انتهای ران یک طیف ثابت است یا خیر. مواد و روش ها: در این مطالعه کیفی case series سه ساله از سال ابتدای 1394 تا انتهای 1396 روی 123 بیمار کاندید تعویض مفصل زانو در بیمارستان طالقانی تهران با دفرمیتی واروس زوایای واروس اندام ( varus angle)، زاویه خمیدگی ران(bowing angle)، زاویه برش انتهایی استخوان ران (distal femoral cutting angle)، زاویه بین محور گردن ران با شفت ران(NSA=neck shaft angle)، زاویه بین محور مکانیکال ران و خط مفصلی(lateral distal femoral angle=LDFA ) اندازه گیری شدند. جهت برسی اماری از نرم افزار SPSS با ورژن 20 استفاده شد و از تست اماری t هم برای مقایسه اطلاعات قابل شمارش استفاده شد. یافته ها: متوسط زاویه واروس در مردان 4. 34± 13. 71 و در زنان 7. 87± 16. 41 بود. متوسط زاویه برش دیستال راندرجنس مذکر 1. 09± 6. 50 و در جنس مونث 1. 75± 7. 38 بود. در 48 بیمار(39%) زاویه برش دیستال ران خارج از محدوده 5-7 درجه بود. در 32 بیمار(26%) این زاویه بین 7-9 درجه بوده ودر 8 بیمار(6%) این زاویه بیشتر از 9 درجه بود. در 8 بیمار (6%) زاویه برش دیستال ران کمتر از 5 درجه بود. تمام زوایا بر اساس جنس تفاوت قابل توجه با هم نداشتند. ارتباط معنی دار خوبی بین زاویه برش دیستال ران با زاویه خمیدگی ران وجود داشت(r= 0. 769) همچنین ارتباط زاویه برش دیستال ران با زاویه NSAمتوسط بود(r=0. 523). ارتباط زاویه برش دیستال ران و LDFA بوده(r=0. 11)و ارتباط زاویه واروس و LDFA پایین بود(r= 0. 28) همچنین LDFA با زاویه NSA ارتباط داشتند(r=0. 15) بر اساس یافته های مطالعه ما، زاویه برش دیستال ران در بیمارانی که نیاز به تعویض مفصل زانو داشته و دفورمیتی واروس دارند ممکن است بیشتر از 7 درجه باشد. نتیجه گیری: زاویه برش دیستال ران در تعویض مفصل زانو بیماران با واروس شدید عدد ثابتی نداشته و ممکن است بیشتر از 7 درجه باشد. به همین دلیل در این گروه از بیماران بهتر است رادیوگرافی ایستاده از لگن تا مچ پا گرفته شده و زاویه بین محور مکانیکال ران با محور اناتومیکال ران در یک سوم دیستال تعیین شود. بر اساس یافته های مطالعه ما اگر زاویه خمیدگی ران نیز زیاد باشد زاویه برش دیستال ران نیز بیشتر خواهد شد.

پیش زمینه: امروز در خصوص انتخاب آرتروپلاستی در درمان شکستگی با جابجایی گردن فمور در افراد مسن اتفاق نظر وجود دارد. رویکردهای شایع جراحی در پشت یا کناری (پوستریور و لاترال) می باشند. استفاده از رویکرد جلو (دایرکت انتریور) در بسیاری مراکز دنیا محبوبیت پیدا کرده است. با درنظر گرفتن امتیازهای متعدد این رویکرد مطالعه ای برای بررسی نتایج آن در افراد مسنی که در مرکز ما تحت عمل همی آرتروپلاستی با رویکرد «مستقیماً جلو» قرار گرفته بودند انجام پذیرفت. مواد و روش ها: تمام موارد شکستگی گردن ران که در مرکز آموزشی درمانی امام خمینی تهران در فاصله سه سال 2010 تا 2013 تحت عمل همی آرتروپلاستی با رویکرد «مستقیماً جلو» قرار گرفته بودند از سیستم پروتکل آینده نگر آن مرکز استخراج شدند – اطلاعات قبل، ضمن و بعد از عمل که همگی با برنامه ریزی قبلی در سیستم موجود بودند جمع آوری شدند. همچنین اطلاعات پیگیری های بیماران در درمانگاه در فواصل معین که همگی ذخیره شده بودند در آورده شدند و آنالیز شدند. یافته ها: 45 بیمار شامل 16 مرد و 29 زن با متوسط سن 73. 4 در مطالعه شرکت داده شدند. بیماران پیگیری متوسط 76 ماه داشتند. هیچ یک از عوارض معمول از قبیل مشکلات زخم و عفونت عمقی و دررفتگی در این بیماران دیده نشد. امتیاز هاریس بیماران عدد 87 (95-76) بود. نتیجه گیری: به دلیل سن بالای اکثر افرادی که به شکستگی گردن فمور دچار می شدند، درمان همی آرتروپلاستی با رویکرد «مستقیماً جلو» امتیازهای متعددی دارد و در این گروه از بیماران قویاً توصیه می شود.

اختلاف طول اندام بعد از توتال هیپ ارتروپلاستی یک عارضه شایع میباشد که در میزان رضایت بیمار از عمل تعویض مفصل اثرگذار میباشد. اختلاف طول اندام یکی از شایعترین دلیل شکایت بیمار از پزشک بعد از عمل تعویض مفصل میباشد. بیماران کوتاهی را خیلی راحتتر از بلندی اندام قبول میکنند. اختلاف طول اندام میتواند باعث درد ولنگش بیمار وشل شدن زودرس پروتز و کمردرد گردد. به همین علت جراح باید سعی کند که به کمک templating قبل از عمل و روش های مختلف در سر عمل از این عارضه جلوگیری شود. در این مطالعه با بررسی مقالات مختلف بر ان شدیم که علت های اختلاف طول اندام و روش های جلوگیری از این عارضه قبل از عمل و در حین عمل را بررسی نماییم.