پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین مولفه های سرمایه معنوی با مولفه های بهزیستی معنوی و بهزیستی روان شناختی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش کارکنان دو مجموعه صنعتی بودند که از میان آنها به شیوه تصادفی ساده 277 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه سرمایه معنوی، پرسشنامه بهزیستی معنوی، و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی بودند. داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسن و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان تحلیل شدند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که: 1) از بین مولفه های سرمایه معنوی، مولفه های ارزش گرایی معنوی، تاثیرگذاری معنوی، حکمت گرایی معنوی، فعالیت خالصانه، تکریم انسانیت، و اعتماد معنوی دارای توان پیش بینی معنادار برای بهزیستی معنوی شخصی هستند. 2) از بین مولفه های سرمایه معنوی، فقط ارزش گرایی معنوی دارای توان پیش بینی معنادار برای بهزیستی معنوی محیطی است. 3) از بین مولفه های سرمایه معنوی، مولفه های تاثیرگذاری معنوی، فرصت خلوت با خدا، و اعتماد معنوی دارای توان پیش بینی معنادار برای بهزیستی معنوی متعالی هستند، و 4) از بین مولفه های سرمایه معنوی، مولفه های ارزش گرایی معنوی، فرصت خلوت با خدا، فعالیت خالصانه، و اعتماد معنوی دارای توان پیش بینی معنادار برای بهزیستی روان شناختی هستند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهند که مولفه های سرمایه معنوی ظرفیتی بالقوه برای ارتقاء سطح بهزیستی معنوی و بهزیستی روان شناختی افراد در محیط کار دارند.