در تحقیق حاضر، روشی عددی برای تعیین ماتریس عملگرهای تابع گرین در گسل های درون صفحه ای عرضه می شود. با داشتن این ماتریس و معکوس آن، می توان از روی اندازه گیری های تغییرمکان های سطح زمین، میزان لغزش های گسل و محل این لغزش ها را برآورد کرد. با داشتن محل و میزان این لغزش ها، می توان محل وقوع زلزله های بزرگ آینده را پیش بینی کرد. برای در نظر گرفتن تغییرشکل های گسل ها در محاسبات المان های محدود، روشی ساده پیشنهاد شده است. در این روش ساده که «روش ماده نرم» نام گذاری شده است، می توان گسل را با یک المان کم ضخامت از ماده ای نرم (یعنی با ضریب ارتجاعی بسیار کم) برآورد کرد. این ماده، علاوه بر اینکه مانع پدیده هم پوشانی دو سطح مجاور می شود، تطابق خوبی با رفتار واقعی گسل دارد، به این معنا که از مقاومت سنگ های مجاور هم در دو سوی گسل که خرد شده و در آستانه لغزش هستند صرف نظر می کند. در این تحقیق، بدون درگیر شدن با مساله غیرخطی تماس، دو سمت گسل به اندازه واحد جابه جا شده و نتایج به صورت جابه جایی سطحی روی سطح زمین اندازه گیری شده است. ابتدا مدل پیشنهادی با پاسخ های تحلیلی موجود مقایسه شده است و پس از اطمینان از دقت قابل قبول روش، گسل شمال تهران مدل شده و ماتریس عملگرهای تابع گرین آن به دست آمده است.

در این تحقیق با این فرض که افت و خیزهای میدان الکتریکی خلأ می تواند یک مولکول (یا یک اتم) را به یک دو قطبی الکتریکی نوسانی تبدیل کند، پتانسیل برهم کنش دو اتم یا دو مولکول غیر قطبی، بر حسب قطبش پذیری های مولکولی و فاصلۀ بین آن دو محاسبه می شود. با در نظر گرفتن میدان الکتریکی کل در موضع یک مولکول به صورت حاصل جمع میدان الکتریکی خلأ و میدان الکتریکی ناشی از دوقطبی الکتریکی القایی مولکول دیگر، و جایگذاری در فرمول اثر استارک مربعی، پتانسیل برهم کنش دو مولکول به تابع بستگی میدان الکتریکی خلأ ربط داده می شود. با نوشتن پتانسیل برهم کنش برحسب قسمت های موهومی تابع گرین پتانسیل برداری (با استفاده از قضیه اتلاف- افت و خیز و فرمول کوبو در مکانیک آماری) و محاسبۀ مؤلفه های تابع گرین مورد نیاز، پتانسیل برهم کنش بین دو مولکول تعیین می شود. حالات حدی فواصل کوچک و بزرگ عبارت کلی، بررسی شده و سازگاری با کارهای پیشین نشان داده می شود.

زمین لرزه آوج در تاریخ 1/4/1381 با بزرگی Mw=6.5 بخشی از شمال غربی ایران را لرزاند. پس از استخراج مشخصات لازم برای مدلسازی جنبش نیرومند زمین، از قبیل طول و عرض صفحه گسل، امتداد و شیب گسل، محل چشمه، مختصات ایستگاه ثبت و غیره، رکوردهای مصنوعی به دو روش کاتوره ای و تابع نیمه تجربی گرین برای ایستگاه های آوج، بهار، کبودرآهنگ، شیرین سو و باکندی ایجاد شد و پارامترهایی مانند بیشینه شتاب زمین، مدت دوام موثر، طیف پاسخ شتاب و مقدار جذر متوسط مجذور خطا برای رکوردهای شبیه سازی شده و رکوردهای واقعی ثبت شده، با هم مقایسه گردیده است. در این مقاله روش تابع نیمه تجربی گرین برای شرایط ایران اصلاح شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که این روش می تواند برای نواحی دیگر مانند گسل های تهران با ساز و کاری مشابه گسل آوج بکار رود.

در این مقاله ما فرایند انتقال الکترون از نانو وایر اتان - دی سولفید (دی تیول)، (C2H4S2) متصل شده به الکترودهای طلا را با استفاده از روش کوانتمی آغازین مورد بررسی قرار می دهیم. ما نشان می دهیم که با افزایش ولتاژ، شدت جریان نیز افزایش می یابد. در این تحقیق چگالی حالتهای تصویر شده مولکول (PDOS) وضرایب انتقال الکترون (T (E)) در ولتاژهای خارجی مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و پیشنهاد می شود که تغییرات حاصل شده در نحوه اتصال بین مولکول و الکترودها در اختلاف ولتاژ خارجی مختلف علت اصلی در افزایش جریان می باشد. بنابراین اساسی ترین عامل در مکانیسم انتقال الکترون در طراحی مولکولی مربوط به خصوص تاثیر متقابل مولکول و الکترودها می باشد و لزوما به تنهایی مربوط به خواص ذاتی بخشهایی از مولکول نیست. علاوه بر این میزان رسانایی مولکول اتان - دی سولفید با مولکول بزرگتر بوتان - دی سولفید مقایسه شده است و نتایج نشان می دهد که آلکانهای بزرگتر دارای میزان رسانایی کمتری بوده و برای طراحی قطعات الکترونیکی دارای رسانایی ضعیفتر می توان از آنها استفاده نمود.

انتشار امواج یکی از مهمترین مسائل مطرح شده در صنایع نظامی، پدافند غیرعامل و ساخت وساز می باشد. از میان منابع مختلف تولید امواج، انفجار به عنوان یک عامل مهم حائز اهمیت است. در این مقاله، ابتدا به حل تحلیلی معادله موج دوبعدی با یک منبع ضربه ای و مقدار مرزی با استفاده از روش تابع گرین پرداخته شده و سپس تحلیل فرآیند انفجار با استفاده از روش های عددی و مدل سازی در نرم افزار متلب انجام شده است. تحلیل های انجام شده در این مقاله، تاثیر فاصله انفجار و میزان ماده منفجره را مورد بررسی قرار می دهد.

امروزه تداخل سنجی لرزه ای به عنوان روشی متداول برای تعیین تابع گرین تجربی بین دو گیرنده استفاده می شود، به طوری که یک ایستگاه به عنوان چشمه و ایستگاه دیگر به عنوان گیرنده به کار برده می شود. در این روش، توابع گرین با استفاده از همبسته سازی سیگنال های ثبت  شده در دو ایستگاه و سپس برانباشت آن ها حاصل می شود. در مواردی توابع همبسته شده و به تبع آن تابع گرین بین ایستگاهی، به دلایلی نظیر عدم پوشش متقارن چشمه های لرزه ای و توزیع غیریکنواخت انرژی در محیط، به درستی/ به طور صحیح تعیین نمی شود. در این موارد می توان از ماتریس توابع همبسته شده با مرتبه کمتر، با استفاده از روش جدایش مقدار تکینه، برای بهبود این ضعف ذاتی روش تداخل سنجی بهره جست. روش جداسازی مقدار تکینه، امکان جداسازی سیگنال های همدوس با فازهای ایستا را از سیگنال های غیرهمدوس با فازهای غیرایستا فراهم می کند. دراین مطالعه برای بررسی این امکان جداسازی در راستای بهبود تابع گرین بین ایستگاهی، از سه دسته داده مصنوعی استفاده شده است. این داده ها، شامل داده های ثبت شده حاصل از چشمه های داخل منطقه فرنل با انرژی یکسان، چشمه های خارج منطقه فرنل با انرژی یکسان و چشمه های داخل و خارج منطقه فرنل با انرژی متفاوت هستند. نتایج مطالعاتِ این سه دسته از چشمه ها، امکان تعیین صحیح تابع گرین تجربی را برای محیط همگن و همسانگرد با چشمه هایی در داخل منطقه فرنل (حتی با انرژی کمتر از چشمه های خارج منطقه فرنل) تایید می کند. همچنین نتیجه این مطالعه نشان می دهد که برای حالت هایی که صرفا دارای چشمه هایی خارج از منطقه فرنل هستند، امکان بازسازی صحیح توابع گرین بین ایستگاهی غیرممکن است.

شبیه سازی جنبش شدید زمین به روش توابع گرین تجربی در تهران، با هدف پیش بینی ویژگیهای زمین لرزه های بزرگ محتمل در آینده در این مقاله مد نظر قرار گرفته است. به این منظور، رکوردهای زمین لرزه های کوچک حاصل از نصب یک شبکه موقت لرزه نگاری در سطح شهر در قالب سناریوهای مختلف مورد استفاده قرار گرفتند. در این راستا، ابتدا دو زمین لرزه چنگوره (آوج) و کجور (بلده) با استفـاده از پس لرزه های ثبت شده برای اولی و یک زلزله کوچک ثبت شده در نزدیکی رو مرکز برای دومی، شبیه سازی شده و نتایج با آنچه بوسیله شتابنگارهای نصب شده در شبکه موقت یا ایستگاه های شتابنگاری مرکز تحقیقات و مسکن ثبت گردیده، مقایسه شدند. این مرحله امکان کالیبره کردن پارامترهای ورودی را فراهم نمود. سپس سه سناریوی مختلف شامل شبیه سازی زلزله ای با بزرگی Mw=7.1 بر روی گسل های مشاء، شمال البرز و گرمسار و یک سناریو مبنی بر وقوع زلزله ای با بزرگی Mw=7.6 بر روی گسل گرمسار مطابق با بزرگترین زمین لرزه تاریخی گزارش شده برای این گسل در نظر گرفته شد. نتایج بدست آمده بیانگر سطوح شتاب قابل ملاحظه حتی با وجود فواصل رومرکزی زیاد می باشد. همچنین طیف پاسخ زلزله های شبیه سازی شده با طیف پاسخ پیشنهادی در آیین نامه 2800 مقایسه گردید. این مقایسه نشان داد که مقادیر طیفی بدست آمده در سناریوی مشا می تواند به طور قابل ملاحظه ای به طیف پاسخ پیشنهادی نزدیک گردیده و حتی از آن عبور نماید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.