یکی از پایه های حکمت متعالیه صدرایی مساله «تشکیک وجود» است که بنابر آن،«حقیقت وجود» حقیقتی یک گونه و واقعیتی یگانه می باشد که مراتب متفاوتی دارد؛ به گونه ای که مابه الامتیاز در آنها، عین مابه الاشتراک است. به نظر ما، این دیدگاه گرچه نسبت به دیدگاه مشاییان از امتیازاتی برخوردار است، اما هم اصل مدعا و هم ادله آن کاستی های فراوانی دارد که پذیرش آن را ناممکن می سازد. در مقاله حاضر، به شش مورد از کاستی های مربوط به اصل مدعا پرداخته شده است.