هدف از این تحقیق، سنتز یک رزین مناسب برای پوشش های ضد خزه خود صیقل و در عین حال سازگار با محیط زیست است. به دلیل خواص مناسب پوششی پلی وینیل الکل (PVA) و زیست تخریب پذیر بودن آن، این پلیمر به عنوان پایه رزین مورد نظر انتخاب شد. با توجه به خاصیت ضد باکتری و ضد خزه ای آمین های نوع سوم این ترکیب نیز به عنوان بیوساید سازگار با محیط زیست استفاده شد. سنتز رزین مورد نظر در دو مرحله صورت گرفت. در مرحله اول PVA توسط یک آسیل کلراید، استری شده و در مرحله بعدی واکنش کواترنیزاسیون توسط آمین های نوع سوم انجام گرفت. با انجام این دو واکنش، یک رزین حاوی ترکیبات بیوساید و با قابلیت هیدرولیز (خود صیقلی) به دست آمد. در این پژوهش اثر جرم مولکولی PVA، نوع آمین و درصد اصلاح توسط آمین بر سرعت سایش (خاصیت خود صیقلی رزین) بررسی شد. در ضمن نمونه های تهیه شده به وسیله آنالیز FTIR و تیتراسیون یون کلر شناسایی و ارزیابی شد. نتایج نشان داد که بازدهی اصلاح در مرحله کواترنیزاسیون بالاتر از 92 درصد است. محدوده سرعت سایش در نمونه های ساخته شده نیز بین 5 تا 21 میکرون بر ماه به دست آمد. همچنین با افزایش درصد اصلاح و کاهش جرم مولکولی پلیمر پایه، سرعت سایش پوشش افزایش یافت.

محتوای پلی آمین های درون سلولی نه تنها توسط بیوسنتز و انتقال بلکه توسط کاتابولیسم آن ها به وسیله پلی آمین اکسیدازهای (PAO) وابسته به فلاوین آدنین دی نوکلئوتید (FAD) تنظیم می شود. نتایج حاصل از مطالعات مختلف در مورد پروتئین های PAO در فرایندهای مختلف نموی و پاسخ به تنش های محیطی تأیید کننده اهمیت این پروتئین در زندگی گیاهی می باشد، با این حال مطالعه جامعی در مورد روابط فیلوژنتیکی و ساختاری PAOs گیاهی وجود ندارد. در این مطالعه آنالیزهای بیوانفورماتیکی به منظور درک بهتر روابط فیلوژنتیکی و ساختاری بر روی 58 توالی پروتئینی PAO از 15 گونه مختلف گیاهی انجام شد. کلاسترهای چندگانه با دو برابر شدگی ژنی هم در گونه های تک لپه ای و هم در گونه های دو لپه ای شناسایی شد. بر اساس موتیف های حفاظت شده به دست آمده توسط ابزارهای MEME و MAST، چهار موتیف در بیشتر گونه های گیاهی یکسان بودند. آنالیزهای ساختاری بر روی PAOs مربوط به Oryza sativa و Arabidopsis thaliana به عنوان نماینده گیاهان تک لپه ای و دو لپه ای که اطلاعات ساختاری آن ها در دسترس نبود، انجام شد. آنالیز ساختار دوم نشان داد که مارپیچ آلفا در میان عناصر ساختار دوم غالب بوده و پس از آن به ترتیب راندوم کویل، صفحات بتا و دور بتا برای تمامی توالی ها دارای بیشترین مقدار بود. پیش بینی ساختار سوم توسط سرور SWISS-MODEL انجام شد. ساختمان این توالی ها دارای دو دومین مشترک بود. این اولین مطالعه در مورد روابط فیلوژنتیکی و ساختاری PAOs گیاهی است و این نتایج ممکن است مبنای نظری برای مطالعات آتی در مورد جزئیات ساختمانی و عملکردی PAOs گیاهی فراهم کند.

امروزه، فرآیند خودترمیم کنندگی و جبران آسیب دیدگی های جزئی و بدون نیاز به ردیابی یا هر نوع مداخله فیزیکی دیگر به یکی از موضوع های مورد توجه محققین تبدیل شده است. توانایی خودترمیم شوندگی به طور ویژه برای پوشش های محافظ به منظور افزایش پایداری و اعتبار طولانی مدت آنها به کار برده می شود. در این پژوهش، نانوکره های کربنی جهت ساخت پوشش محافظ خودترمیم شونده بر پایه رزین اپوکسی مورد استفاده قرار گرفت. در گام نخست، ساخت نانو ساختارهای کروی توخالی با استفاده از روش الگوهای سخت پایه سیلیکایی صورت گرفت. در مرحله دوم، با استفاده از روش محفظه خلاء، عوامل ترمیم کننده اپوکسی و پلی آمین درون نانو ساختارهای کروی کربنی نشانده شد. در مرحله بعد، نانوکره های کربنی کپسوله شده با اپوکسی به صورت یکنواخت در زمینه اپوکسی با 8 درصد وزنی و نسبت استوکیومتری 4 درصد وزنی از کپسول های پر شده با پلی آمین توزیع گردید. در نهایت، ریخت نانوکپسول های کربنی ساخته شده با استفاده از آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی انتشار میدانی (FE-SEM-EDX) و عملکرد خودترمیم شوندگی پوشش ساخته شده با استفاده از روش الکترود نوسانی روبشی (SVET)مورد بررسی قرار گرفت. نتایج، حاکی از آن بود که با اعمال خراش و شکستگی کپسول های پر شده، رهایش اپوکسی و پلی آمین از کپسول های کربنی انجام می شود که پس از انجام واکنش های پخت منجر به ترمیم شوندگی ناحیه خراش می شوند.

ماهیت سمی و فرار بسیاری از حلالهای آلی که در سنتز مواد آلی بسیار مورد استفاده قرار می گیرند، تهید جدی برای محیط زیست بشمار می رود. یکی از روشهای توسعه یافته جدید استفاده از آب به عنوان حلال است. اما به دلیل انحلال پذیری کم ترکیبات آلی در آب، استفاده از آن محدود است. یکی از مهمترین راهبردهای غلبه بر این محدودیت استفاده از کمک حلالهای آلی است. بنابر این پلی وینیل آمین و پلی آلیل آمین به عنوان کمک حلالهای پلیمری جدید تهیه شدند و در سیستمهای کمک حلال/ کاتالیزور در حلقه گشایی مکان گزین اپوکسید به کمک یون آزید در آب و دمای معمولی بکار برده شدند و بهره عالی از آزید و هیدرین در شرایط واکنش ملایم حاصل شد. از این کاتالیزورهای پلیمری می توان چند بار بدون کاهش فعالیت استفاده کرد.

پلی استرهای اشباع نشده شامل انواع ارتو، ایزو، بیس فنولی و وینیل استر بوده که به شکل ماتریس و پوشش پرمصرف ترین رزین های پلیمری گرماسخت هستند و حدود سه چهارم کل رزین های گرماسخت مصرفی در صنعت را تشکیل می دهند. از برتری های عمده رزین های پلی استر اشباع نشده می توان به قیمت کم، گران روی کم، خواص مکانیکی و مقاومت شیمیایی خوب، سبکی، جذب رطوبت کم، پخت بدون تشکیل محصول فرار و قابلیت فراورش ساده با روش های فراوری متداول، اشاره کرد. پلی استرهای اشباع نشده در گستره ای از کاربردهای صنعتی مهم شامل کامپوزیت ها، پوشش ها، درزگیرها و نیز در خطوط لوله، مخزن های ذخیره مواد شیمیایی و سوخت و قطعات کارآمد برای صنایع ساختمان، الکتریکی و حمل ونقل زمینی و دریایی استفاده شده اند. اما جمع شدگی زیاد پس از پخت، پایداری ضعیف در برابر آتش و آلودگی زیست محیطی ناشی از فراریت استیرن، کاربرد آن ها را در بعضی زمینه ها محدود می کند. در دهه های گذشته، استفاده از نانوپرکننده در پلیمرها برای تشکیل نانوکامپوزیت های پلیمری به دلیل قابلیت ترکیب کردن برتری های نانوپرکننده ها و پلیمرها، توجه پژوهشگران را جلب کرده است. از این رو، توسعه نانوکامپوزیت های رزین های پلی استر اشباع نشده این رزین ها را برای کاربردهای فعلی و نوظهوری مطلوب می سازد که نیازمند استحکام ویژه زیاد، حفاظت الکترومغناطیسی و بهبود پایداری گرمایی هستند. اما، چالش اصلی در تهیه نانوکامپوزیت ها دستیابی به پراکنش همگن نانوپرکننده درون ماتریس پلیمر بوده که کلید اصلی دستیابی به خواص دلخواه است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر ارزیابی پژوهش های انجام شده در زمینه تهیه نانوکامپوزیت های رزین پلی استر اشباع نشده و بررسی خواص آن ها و در نهایت بیان محدودیت ها در ساخت این نانوکامپوزیت هاست. بدین منظور، ابتدا انواع نانوپرکننده های استفاده شده در این سامانه ها دسته بندی شده و روش های اختلاط نانوپرکننده ها با رزین های پلی استر اشباع نشده معرفی می شوند. سپس، با توجه به پژوهش های انجام شده در این زمینه اثر افزودن نانوپرکننده ها بر خواص این نانوکامپوزیت ها مرور می شوند.

در این آزمایش تاثیر سه نوع پلی آمین پوتریسین، اسپرمیدین و اسپرمین بر عمر پس از برداشت میوه آلو رقم «شابلون» بررسی شد. میوه ها در محلول پلی آمین ها با دو غلظت 1 و 2 میلی مولار و نیز آب مقطر (تیمار شاهد) به مدت 5 دقیقه غوطه ور و در سردخانه ای با دمای 1.5±0.5 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 80 85 درصد انبار شدند. آزمایش در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار و 6 زمان انبارداری در سه تکرار انجام شد. پس از شروع انبارداری، هر هفته یک بار میزان سفتی بافت، اسیدیته قابل تیتراسیون و pH میوه ها، مواد جامد محلول و کاهش وزن اندازه گیری شد. همچنین میزان تولید اتیلن در سه هفته انبارداری و میزان فعالیت آنزیم پلی گالاکتروناز در هفته اول و آخر انبارمانی مطالعه شد. پلی آمین ها به طور معنا داری تولید اتیلن را نسبت به میوه های شاهد کاهش دادند و سبب حفظ سفتی میوه ها شدند. در بین پلی آمین ها اسپرمین 2 میلی مولار، موثرترین نوع پلی آمین در حفظ سفتی بافت بود. این تیمار به همراه پوتریسین 2 میلی مولار و اسپرمیدین 1 میلی مولار در جلوگیری از تولید اتیلن نیز موثر واقع شدند، در حالی که در جلوگیری از فعالیت آنزیم پلی گالاکتروناز، تقریبا بین سه نوع پلی آمین اختلاف معنا داری مشاهده نشد. تیمار پلی آمین ها به طور معنا داری از کاهش وزن میوه ها در طول دوره انبارداری جلوگیری کرد.

آبکافت پیوندهای استری یکی از مهمترین معایب رزینهای آلکید و پلی استر آبکاه است. شکسته شدن پیوند های استری رزین در مجاورت آب منجر به کاهش جرم مولکولی و در نتیجه کاهش خواص پوششی آن می شود. در این پژوهش، به منظور تهیه رزین آلکید آبکاه با پایداری آبکافتی زیاد، از کوپلیمرهای آکریلی پلی اسید به عنوان دی و تری اسیدهای مصرفی استفاده شد. از واکنش پلی ال و اسید چرب، محصول مونوگلیسریدی مناسب و از واکنش مونوگلیسرید و کوپلیمر آکریلی پلی اسید، رزین آلکید آبکاه بدست آمد. اثر عوامل مختلف فرایندی شامل عدد اسیدی کوپلیمر آکریلی، طول روغن، نوع آمین و درصد خنثی سازی بر خواص رزین نهایی بررسی شد. با بررسی واکنش پذیری کوپلیمر آکریلی با مونوگلیسرید و ارزیابی خواص رزین نهایی، عدد اسیدی بهینه کوپلیمر آکریلی برابر 135 و طول روغن رزین نهایی برابر 25 معین شد. نتایج نشان می دهد استفاده از دی اتانول آمین باعث تهیه رزینی با ثبات آبکافتی بیشتر نسبت به تری اتیل آمین می شود. با اندازه گیری پایداری رزین آبکاه، مقدار خنثی سازی بهینه حدود 50 درصد بدست آمد. رزین تهیه شده ثبات آبکافتی زیادی دارد. بعد از چهار ماه انبارداری، عدد اسیدی آن به مقدار 23.5 درصد افزایش می یابد.

رزینهای اپوکسی بر پایه آب از طریق واکنش رزینهای اپوکسی با وزنهای مولکولی مختلف (360 ، 900، 1700 و 3200) با دیاتانول آمین تهیه شده و در مرحله بعد رزینها با استیک اسید %10 وزنی خنثی و در آب امولسیون شدند. رزینها با استفاده از روش رسوب دهی الکتریکی کاتدی روی صفحات فولادی نشانده شدند. رفتار رسوب دهی رزینها با استفاده از اثر ولتاژ - زمان (در جریان ثابت) و چگالی جریان - زمان (در ولتاژ ثابت) بر کارایی کولنی و قدرت پرتابی معین شده مورد مطالعه قرار گرفت.

در این مقاله علاوه بر بررسی خصوصیات کلی پوششهای ضد سایش، ضربه و خوردگی بر پایه اپوکسی - GF، یک نوع پوشش اپوکسی - پلی آمین با محتوای بالا فروله شده و از لحاظ خواص مقاومتهای شیمیایی از طریق آزمون سالت اسپری و هم چنین مقاومت الکتروشیمیایی از طریق آزمون EIS (ایمپدانس الکتروشیمیایی)، با توجه به تغییرات در میزان درصد GF و عامل اتصال دهنده سیلانی مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج به صورت جدول و منحنی ارائه شده است. جهت درک بهتر آرایش پرکها، تصاویر میکروسکوپ الکترونیکی نیز ارائه شده است.

در این پژوهش تعدادی از لیگاندهای پلی آمین جدید با استفاده از نمک های وینامیدینیوم در حلال اتانول و در حضور N-اتیل دی ایزو پروپیل-آمین سنتز شد. نخست تعدادی از لیگاندهای پلی آمین نوین در حلال اتانول و در حضور N-اتیل دی ایزو پروپیل آمین در سه مرحله سنتز است: 1-تهیه نمک های N-هترو آریل استیک اسید، 2-سنتز نمک های وینامیدینیوم و 3-سنتز مشتق های پلی آمین با استفاده از نمک های وینامیدینیوم. در بخش دوم، از واکنش نیکل استات با ترکیب های پلی آمینی سنتز شدهدر حلال دی متیل سولفوکسید، کمپلکس های نیکل(II) مربوطه به دست آمدند که با طیف سنجی UV مورد مطالعه قرار گرفتند.