مقدمه: داده پردازی استاندارد نقش مهمی در مراقبت از بیمار ایفا می کند. داده های پرستاری، سطح اولیه انفورماتیک پرستاری را تشکیل می دهند. این داده ها، ابزار اصلی مورد استفاده برای ثبت شرح دقیق فرایند پرستاری از طریق روش شناسی ارزشیابی، تشخیص ها، مداخلات، پیامدها، مستندسازی و ارزیابی مراقبت بیمار هستند. همچنین نخستین اقدام برای استاندارد کردن جمع آوری داده های یکسان و ضروری پرستاری برای استفاده در بین مراکز و گروه های بیماران، مجموعه حداقل داده های پرستاری می باشد. این پژوهش با هدف مقایسه عناصر داده ای مجموعه حداقل داده های پرستاری در کشورهای منتخب و ارایه پیشنهاداتی برای ایران انجام گرفته است.روش: این پژوهش مطالعه توصیفی - مقایسه ای می باشد که در سال 1388 انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل کشورهای آمریکا، تایلند، بلژیک، فنلاند، کانادا، هلند و سوئیس می باشد که از طریق جستجوی کتب، نشریات و اینترنت عناصر اطلاعاتی مجموعه حداقل داده های پرستاری آنها مورد بررسی قرار گرفت و در قالب چک لیست گردآوری شدند. با مطالعه مجموعه حداقل داده های آنها، هر یک از عناصر بررسی و وضعیت آنها در چک لیست وارد شد. مهمترین معیار برای انتخاب این کشورها دارا بودن مجموعه حداقل داده پرستاری ملی بوده است.یافته ها: یافته ها نشان داد که تمام کشورهای منتخب دارای مجموعه حداقل داده پرستاری ملی می باشند. در تمام مجموعه حداقل داده های پرستاری، عناصر پرستاری به سه گروه تقسیم شده اند: عناصر پرستاری مربوط به مراقبت پرستاری، بیمار و ارایه خدمات. در آمریکا مجموعه داده ای خاص مدیریت پرستاری نیز ایجاد شده است. در ایران مجموعه حداقل داده پرستاری وجود ندارد.نتیجه گیری: از آنجایی که هر کدام از کشورهای مورد مطالعه، مجموعه حداقل داده های پرستاری بومی شده ای داشتند و با توجه به این که در ایران استانداردی برای این که چه اقلام اطلاعاتی باید در پرونده الکترونیک سلامت در خصوص پرستاری ذخیره شوند وجود ندارد و با توجه به اهمیت داده های پرستاری در ارایه مراقبت، ایجاد یک مجموعه حداقل داده های پرستاری ایرانی ضروری می باشد. در خصوص تعیین مجموعه حداقل داده های پرستاری ایرانی پیشنهاد می شود که نهاد یا سازمانی که به لحاظ تخصصی و قانونی در زمینه پرستاری صاحب نظر می باشد، متولی تهیه عناصر داده ای مجموعه حداقل داده های پرستاری باشد.

مقدمه: ثبت مراقبت های دوران بارداری برای حفظ حاملگی سالم و پیامدهای مطلوب برای مادر، نوزاد و خانواده ضروری می باشد. این مطالعه با هدف تعیین مجموعه حداقل داده های وضعیت دوران بارداری به منظور برنامه ریزی برای پیش گیری از مرگ و میر مادران و کاهش عوارض زایمان به دلیل کمبود اطلاعات وضعیت دوران بارداری در هنگام زایمان انجام گردید. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تطبیقی با رویکرد کیفی در سال 1400 و در چهار مرحله بررسی متون، تعیین نیازهای اطلاعاتی، تدوین مجموعه حداقل داده های اولیه و اعتبارسنجی آن با استفاده از تکنیک دلفی انجام گردید. یافته ها: پس از بررسی سازمان فدراسیون بین المللی انجمن های صلیب سرخ و هلال احمر، سازمان جهانی بهداشت و اتحادیه اروپا و همچنین کشورهای آفریقای جنوبی، تانزانیا، نیوزیلند، استرالیا، انگلیس، هند و ایران و انجام مصاحبه با عوامل زایمان، 177 عنصر داده شناسایی و سپس اعتبار سنجی گردید. نهایتا با استفاده از تکنیک دلفی، 86 عنصر داده در هفت محور؛ مشخصات ارجاع، مشخصات مادر، تاریخچه پزشکی مادر، تاریخچه بارداری و زایمان قبلی، شرح بارداری فعلی، نتایج سونوگرافی و نتایج آزمایشات مورد اجماع قرار گرفت. نتیجه گیری: تعیین مجموعه حداقل داده های وضعیت های بارداری چارچوبی ساختارمند برای گردآوری و گزارش اطلاعات مهم وضعیت های مادر باردار را ارایه کند. پس خوراند داده های به موقع مرتبط با وضعیت های مهم مادر به سیستم اطلاعات بیمارستانی(HIS) در زایشگاه ها در بخش درمان منجر به آگاهی ماماها از وضعیت های حیاتی در هنگام زایمان و انجام به موقع اقدامات لازم می شود و به طور مستقیم از مرگ و میرهای بسیاری جلوگیری خواهد شد.

مقدمه: وجود اطلاعات با کیفیت می تواند نقش مهمی در مدیریت سلامت هنگام وقوع بحران ایفا نماید. با توجه به فقدان مجموعه حداقل داده ها MDS (Minimum Data Set) در مدیریت سلامت بحران، مطالعه حاضر با هدف طراحی MDS مدیریت اطلاعات سلامت در بحران برای ایران انجام گردید. روش بررسی: این پژوهش کیفی در سال 1396 به وسیله تکنیک Delphi صورت گرفت. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند ناهمگون، 18 فرد برای مطالعه انتخاب شدند. تکنیک Delphi در سه مرحله انجام و برای تحلیل داده ها از محاسبه میانگین استفاده گردید. یافته ها: MDS مدیریت سلامت قبل از بحران دارای 9 کلاس داده ای و 84 عنصر داده ای، MDS مدیریت سلامت حین بحران متشکل از 9 کلاس داده ای و 45 عنصر داده ای و MDS مدیریت سلامت بعد از بحران نیز شامل 6 کلاس داده ای و 54 عنصر داده ای بود. نتیجه گیری: مدیران و سیاست گذاران بحران با استفاده از نتایج تحقیق حاضر می توانند اطلاعات درست و مورد نیاز در حوزه سلامت را جمع آوری و پردازش نمایند که این امر باعث ارتقای مدیریت سلامت در هنگام بحران می گردد.

حدود دو قرن از اولین مرگ های ناشی از رانندگی می گذرد. تحقیقات اخیر نشان می دهد که 38 درصد مرگ های غیر طبیعی در ایران ناشی از تصادفات جاده ای است. بر اساس آمار منتشر شده از سازمان پزشکی قانونی ایران، از سال 1379 خورشیدی تا پایان سال 1389 خورشیدی، 235587 نفر بر اثر تصادفات رانندگی در کشور کشته شده اند و طی این مدت، 2281810 نفر نیز بر اثر تصادفات رانندگی مصدوم شده اند.

هدف: برای شناسایی علل اصلی سوءتغذیه در کودکان نیاز به جمع آوری داده های باکیفیت و یکپارچه در سطح ملی می باشد که این امر ضرورت ایجاد مجموعه حداقل داده را می طلبد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف طراحی مجموعه حداقل داده سوءتغذیه کودکان زیر پنج سال انجام شده است. روش ها: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و به روش کمی در سال 1398 در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول با روش توصیفی-تطبیقی، عناصر داده مورد نیاز در سامانه های ملی و بین المللی مربوط به سوءتغذیه کودکان مقایسه شد. در مرحله دوم MDS اولیه طراحی و سپس با روش دلفی در دو راند توسط خبرگان اعتبارسنجی شد. جامعه پژوهش 30 نفر از افراد خبره با تخصص تغذیه و کودکان بود که به صورت غیرتصادفی هدفمند مبتنی بر معیار انتخاب شدند. در نهایت، مواردی که توافق جمعی بالای 75 درصد را کسب نمودند در MDS منظور شدند. داده با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار Excel تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: MDS تائید شده برای سوءتغذیه کودکان زیر پنج سال دارای 56 عنصر داده و 7 زیرمجموعه شامل رشد کودک، جمعیت شناختی و مدیریتی، معاینات بالینی، تشخیصی، وضعیت تغذیه، تاریخچه پزشکی و آزمایش ها بود. نتیجه گیری: ایجاد MDS نقش مهمی در بهبود کیفیت مدیریت اطلاعات و تشخیص به موقع سوءتغذیه کودکان دارد. به منظور گردآوری داده یکسان، دستیابی به سیستم اطلاعات یکپارچه و تسهیل تبادل داده سوءتغذیه، پیشنهاد می شود که از این MDS استفاده شود.

هدف در راستای گردآوری، ذخیره و توزیع استاندارد اطلاعات پرونده الکترونیک سلامت بیماران مبتلا به تنبلی چشم، تعیین عناصر داده از اهمیت خاصی برخوردار است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین مجموعه حداقل داده تنبلی چشم انجام شد. روش ها این مطالعه از نوع کاربردی بود که در سال 1399 انجام شد. برای شناسایی عناصر داده، جست وجو در پایگاه های پابمد، اسکوپوس، گوگل اسکالر، وب آو ساینس، پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، مگیران و سامانه دانش گستر برکت و مطالعه پرونده بیماران تنبلی چشم و مشورت با متخصصین چشم بیمارستان فارابی انجام شد. سپس پرسش نامه ای شامل 2 بخش «اطلاعات جمعیت شناختی متخصصین» و «مجموعه پیشنهادی حداقل داده تنبلی چشم» در مقیاس 5 درجه ای لیکرت تهیه شد. پس از تایید روایی و پایایی پرسش نامه، جهت تکمیل آن، 20 نفر از افراد خبره درمانگاه تنبلی چشم بیمارستان فارابی به صورت نمونه دردسترس انتخاب و پرسش نامه در اختیار آن ها قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و نسخه 20 نرم افزار SPSS انجام شد. درنهایت، عناصری که موافقت بالای میانگین 3 را کسب کردند، به عنوان مجموعه حداقل داده تنبلی چشم منظور شدند. یافته ها از 98 عنصر داده پیشنهادی، 92 عنصر داده به عنوان مجموعه حداقل داده تاییدشده برای تنبلی چشم تعیین و در 6 دسته کلی داده های جمعیت شناختی، اطلاعات بالینی، نوع انحراف چشم، تست های حسی، تجویز پزشک و طرح درمان طبقه بندی شدند. نتیجه گیری به نظر می رسد یکپارچه سازی اطلاعات بیماران مبتلا به تنبلی چشم و بهبود مدیریت اطلاعات آن ها ازطریق تعیین مجموعه حداقل داده های تنبلی چشم میسر می شود. درواقع با ذخیره و بازیابی اطلاعات استاندارد در قالب مجموعه حداقل داده، امکان مقایسه اطلاعات، دستیابی به اطلاعات باکیفیت و افزایش اثربخشی خدمات درمانی فراهم می شود.

زمینه: صدمات ارتوپدی شایع ترین نوع صدمات هستند. برای شناسایی علل اصلی صدمات، نیاز به جمع آوری داده ها به صورت استاندارد در سطح ملی می باشد که ضرورت ایجاد مجموعه حداقل داده ها را تبیین می نماید. لذا مطالعه حاضر با هدف طراحی مجموعه حداقل داده ها برای صدمات ارتوپدی انجام شد.روش ها: این پژوهش کاربردی به روش توصیفی در سال 1392 انجام شد. داده ها از پرونده های بیماران صدمات ارتوپدی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران، دفاتر اسناد پزشکی، پزشکی قانونی، مرکز فوریت های پزشکی و همچنین اینترنت و منابع کتابخانه ای جمع آوری شدند. نمونه پژوهش بر اساس رده های S22-S99 کتاب (International Classification of Diseases) ICD-10 به صورت تصادفی از پرونده های بیماران صدمات ارتوپدی انتخاب شد. منابع بازیابی شده از اینترنت نیز به طور کامل ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از فرم استخراج داده، جمع آوری و با استفاده از پرسشنامه و روش دلفی به نظرسنجی گذاشته شدند. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوا و پایایی آن به روش آزمون مجدد بررسی شد.یافته ها: مجموعه حداقل داده های صدمات ارتوپدی به دو دسته داده های مدیریتی با شش کلاس و 142 عنصر داده و بالینی 17 کلاس و 250 عنصر داده تقسیم شدند.نتیجه گیری: پژوهش نشان داد بعضی عناصر داده ای ضروری موجود در (Minimum Data Set) MDS سایر کشورها، یا مورد نیاز سازمان ها یا ارائه دهندگان مراقبت در کشور هستند، که جمع آوری نمی شدند. لذا فهرست کاملی از مجموعه حداقل عناصر داده ها ایجاد شد. جمع آوری داده های جامع درباره علت و مکانیسم صدمات، بهداشت عمومی را قادر می کند در مورد صدمات اطلاع رسانی کرده و از بروز آنها جلوگیری کند.

یک سامانه ی بازیابی اطلاعات وظیفه دارد با دریافت یک پرسش یا پرسه ، اسناد مرتبط با آن پرسه را بازیابی کند؛ که این بازیابی از میان مجموعه ای بزرگ از هزاران تا میلیون ها سند انجام می شود. در سال های اخیر، پژوهش های زیادی برای توسعه ی سامانه های بازیابی اطلاعات با استفاده از مدل های زبان انجام شده است؛ اما در این زمینه، پژوهشی برای زبان فارسی یافت نشد. یکی از علت های اصلی این امر، وجود نداشتن یک مجموعه داده ی فارسی مناسب برای آموزش مدل های زبان می باشد. در این پژوهش، ابتدا یک مجموعه داده ی بازیابی اطلاعات فارسی ارائه شده است. پس از آن، روش هایی برای غنی سازی این مجموعه ی داده مورد بحث قرار گرفته است. این غنی سازی با کمک چند سطحی کردن ارتباط میان پرسه و سند انجام می شود؛ به نحوی که مجموعه داده ی جدید می تواند رابطه بین پرسه و سند را بجای دو سطح (کاملا نامرتبط – کاملا مرتبط) در چهار سطح (نامرتبط - مرتبط - بسیار مرتبط - کاملا مرتبط) نشان دهد. مجموعه داده ایجاد شده PersianMLIR نام دارد . آزمایش ها بیانگر بهبود عملکرد سامانه هم برای زبان فارسی و هم برای زبان انگلیسی است که این میزان بهبود برای زبان فارسی 1.87% می باشد.

مقدمه: آزمایشگاه های بیوشیمی، اطلاعات مهمی را از وضعیت سلامتی افراد برای اقدامات و تصمیمات بالینی فراهم می نمایند. هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی و ارزش گذاری عناصر اطلاعاتی سیستم اطلاعات آزمایشگاه بیوشیمی تشخیص طبی و تعیین حداقل مجموعه داده های بومی لازم برای طراحی آن بود.روش بررسی: روش این پژوهش، کاربردی و مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش را آزمایشگاه های بیوشیمی بیمارستانی و غیر بیمارستانی بخش خصوصی استان اصفهان تشکیل داد که نمونه گیری از آن ها به روش دسترسی آسان انجام گرفت. ابزار پژوهش، چک لیست و پرسش نامه محقق ساخته بود که روایی آن به تایید رسید. داده های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های t، Independent t، Friedman و Leven در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین استفاده از عناصر اطلاعاتی استاندارد در بخش غیر بیمارستانی و بیمارستانی به ترتیب 61.7 و 61.2 درصد به دست آمد. کمترین میزان رعایت استاندارد در بخش اطلاعات پزشکان، مراکز ارجاع دهنده و اطلاعات هویتی و بیشترین میزان نیز در بخش حسابداری بود. نتایج ارزش گذاری نشان داد که برخی عناصر اطلاعاتی، میانگین ارزشی بالایی داشت، اما در سیستم لحاظ نشده بود و برخی از عناصر اطلاعاتی موجود، دارای میانگین ارزشی کمی بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که با وجود استفاده گسترده از سیستم های اطلاعاتی آزمایشگاه بیوشیمی در کشور، حداقل مجموعه داده های لازم و استانداردهای بین المللی در طراحی آن ها لحاظ نشده است. با توجه به تفاوت های کاربردی و حوزه تخصصی این سیستم ها، استفاده از حداقل مجموعه داده بومی برای طراحی نرم افزار آن، ضروری به نظر می رسد.