در این مقاله تربیت نظامیان در اندیشه افلاطون و امام خمینی(ره) با روش توصیفی-تحلیلی و مقایسه ای بررسی شده است و هدف آن افزایش قدرت توصیف و تبیین نخبگان فکری - نظامی در موضوع جایگاه نظامیان در شکل­گیری مدنیّت و تمدن­سازی است. طی این مقاله گزاره­های افلاطون و امام خمینی(ره) در ابعاد مختلفِ موضوعِ تربیت نظامیان از متون آنان استنتاج شده است و سپس مورد تحلیل قرار گرفته و در نهایت وجوه تشابه و تفاوت دیدگاه­های دو متفکر در آن ابعاد تبیین شده است. نتیجة نهایی این مقایسه مبنی بر این است که نظام فلسفی افلاطون و برنامه تربیتی او در آرمان­شهر که با هدف تبیین عدالت و چگونگی استقرار آن صورت­بندی می­شود، اهمیّت اقشار نظامی را در زمینه شکل­گیری مدنیّت و حرکت به­سوی تمدن­سازی نشان می­دهد و در ردّ دیدگاه­هایی که اهمیت دادن به نظامیان را مقدمه فروپاشی مدنیّت می­دانند، پشتوانه استدلالی ارزشمندی ایجاد می­کند. در مقابل دیدگاه امام خمینی(ره) بیانگر این است که تفکر اسلامی قوّه و قوای نظامی را در چارچوب تربیتی شریعت، اخلاق و عقلانیّت تعریف کرده و این چارچوب اجازه نمی­دهد که حقوق و حوزه فردی و خصوصی نظامیان مورد تعدّی قرار گیرد؛ آنان را نیز از تعدّی به حقوق و حوزه خصوصی دیگران باز می­دارد و قوه و قوای نظامی را در خدمت حفظ نظام سیاسی، مدنیّت و تمدن­سازی تعریف می­کند.

تغذیه عامل تقویت کننده عملیات نظامی به شمار می رود. اگر اقدامات تغذیه ای در میادین به نحو درست برنامه ریزی شده و به مرحله اجرا در آیند، کارایی بدنی و روحی را تقویت نموده و تاثیر بسزایی در موفقیت ماموریت ها خواهند داشت. پرسنل نظامی که از تغذیه مناسب و مقوی برخوردارند، در آب و هوای نامساعد میادین نبرد، تاب و تحمل بیشتری خواهند داشت ...

زمینه و هدف ساختار نظامی گری مشاغل نظامی در مقایسه با مشاغل غیرنظامی، کارکنان را در انواع موقعیت های استرس زای مربوط به محیط شغلی، خانوادگی و سازمانی قرار می دهد. این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع و منابع استرس زای نظامی گری در گروهی از کارکنان نظامی انجام شد. روش ها: روش اجرای تحقیق حاضر، توصیفی با طرح مقطعی بود. نمونه مورد مطالعه در این تحقیق 300 نفر از کارکنان فعال نظامی بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق مقیاس عوامل استرس زای نظامی گری آزاد و ندایی (1399) بود. به پرسش های تحقیق از طریق روش های آماری توزیع فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و آزمون t پاسخ داده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد 61/3 درصد از کارکنان استرس متوسط و 19 درصد از آن ها در معرض استرس شدید قرار هستند. همچنین، نتیجه آزمون t حاکی از معناداری تفاوت میانگین استرس گروه نمونه با میانگین جامعه است. نتیجه گیری: عوامل استرس زای نظامی گری قابل توجهی بین کارکنان در جریان است که سلامت روان آن ها را به مخاطره می اندازد. برای پیشگیری از تشدید عوامل استرس زا و کاهش وضعیت استرس در بین کارکنان باید مداخلات سیستماتیکی تدارک دیده شود.

اهداف: طب نظامی در رابطه با نیازهای سلامتی نظامیان فعالیت می کند. نظر به شرایط جهان از نظر روند رو به گسترش حوادث جنگی، تروریستی و بلایای طبیعی، طب نظامی امروزه در حال تحول است. مطالعه حاضر با هدف طراحی برنامه درسی طب اورژانس نظامی در ایران انجام شد.روش ها: این مطالعه از نوع ترکیبی (کیفی و کمی) است که در بخش کیفی به بررسی و تحلیل تجارب جهانی در خصوص برنامه درسی طب نظامی و در بخش کمی به روش دلفی نظرسنجی از صاحب نظران داخلی در این رابطه انجام شد. اطلاعات با فیش برداری از منابع متعدد و نیز دو نمونه پرسش نامه محقق ساخته جمع آوری شد. تمام نظرات نسبتا موافق و کاملا موافق نسبت به عناصر برنامه درسی انتخاب شدند و برنامه درسی مورد توافق صاحب نظران طراحی شد و نهایتا در یک جلسه میزگرد کارشناسی مورد بررسی، اصلاح و تایید نهایی شد.یافته ها: 92% صاحب نظران راه اندازی رشته طب نظامی در ایران را ضروری دانستند و گرایش طب اورژانس نظامی در اولویت تشخیص داده شد. برنامه درسی این رشته تخصصی چهارساله در دو بخش نظری - عملی و بالینی به ترتیب با 35 واحد درسی و 36 ماه دوره چرخشی بالینی و 6 واحد پایان نامه تحقیقی طراحی شد.نتیجه گیری: برنامه درسی چهارساله طراحی شده برای طب اورژانس نظامی شامل بخش نظری با 35 واحد درسی، بخش بالینی با 36 ماه دوره چرخشی و 6 واحد پایان نامه تحقیقی، در تربیت پزشک نظامی توانا به منظور خدمت به مصدومان و بیماران بدحال در شرایط جنگ و حوادث، می تواند نقش تعیین کننده ای را در طب نظامی ایفا نماید.

اهداف: شخصیت از بنیادی ترین مفاهیم روان شناسی است که با تجارب مختلف تحت تاثیر قرار می گیرد. برخوردار بودن از شخصیت مطلوب، یک دیدگاه ایده آل و مورد توجه برای نیروهای نظامی است. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر دوره آموزش نظامی بر ویژگی های شخصیتی دانشجویان غیرورزشکار ورودی به محیط نظامی بود.روش ها: این پژوهش نیمه تجربی در سال 1390 انجام شد. افراد مورد مطالعه 105 دانشجوی پسر غیرورزشکار ورودی سال تحصیلی 90-1389 یکی از دانشگاه های افسری ایران بودند که با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه مشخصات فردی و پرسش نامه شخصیتی برن رویتر بود. داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و آزمون T وابسته به کمک نرم افزار آماری SPSS 16 تحلیل شد.یافته ها: آموزش نظامی بر چهار صفت شخصیتی مورد بررسی تاثیر معنی دار مثبت داشت و سبب افزایش اعتماد به نفس، برتری جویی، برون گرایی و کاهش میل به عصبی بودن افراد مورد مطالعه شد (0.001=p). این در حالی بود که آموزش نظامی بر دو صفت شخصیتی اجتماعی بودن (0.002=p) و باخودبودن تاثیر معنی دار منفی داشت (0.001=p)، یعنی سبب افزایش حالت با خود بودن و کاهش اجتماعی بودن افراد مورد مطالعه شد.نتیجه گیری: آموزش نظامی سبب افزایش تعادل هیجانی، برون گرایی، اعتماد به نفس و برتری جویی دانشجویان می شود. این در حالی است که این برنامه ها باعث غیراجتماعی شدن و ایجاد حالت انزوا در دانشجویان می شود. مسوولین امر باید با در نظر گرفتن تمهیدات لازم در طول دوره آموزش نظامی، مقدمات از بین رفتن اثرات منفی و افزایش اثرات مثبت این دوره را بر صفات شخصیتی دانشجویان فراهم آورند.

مقدمه: تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش تکاوری بر روحیه نظامی فراگیران دوره تکاوری یک واحد نظامی صورت گرفته است.روش: به همین منظور پرسشنامه روحیه نظامی قبل از شروع آموزش تکاوری به فراگیران داده شد و پس از پایان آموزش تکاوری نیز روحیه نظامی آنان اندازه گیری گردید. پایایی پرسشنامه روحیه نظامی در تحقیق حاضر 0.823 به دست آمده است. داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی (شامل تحلیل واریانس و آزمون t) با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شده اند.نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که به طور کلی آموزش تکاوری، روحیه نظامی فراگیران رسته تکاوری را در پس آزمون افزایش داده ولی این افزایش در سطح p<0.05 معنی دار نمی باشد. اما پس از آموزش تکاوری بعد حمایت رهبری، انسجام اجتماعی، گروه کاری روحیه نظامی فراگیران رسته تکاوری در سطح p<0.05 افزایش پیدا کرده است. بعد مقبولیت، سبک رهبری، روابط رهبر- پیرو، مهارت رهبری، رضایت سازمانی، هویت سازمانی، علاقه سازمانی، تعهد سازمانی، خودکارآمدی، سازگاری، شجاعت، مهارت مقابله ای و اثر بخشی پس از آموزش افزایش پیدا کرده است. این افزایش در سطح p<0.05 معنادار نبود.بحث: تحقیق حاضر نشان داد که 69.8 درصد شرکت کنندگان در پیش آزمون دارای روحیه پایین و 30.2 درصد دارای روحیه بالا بوده اند در حالی که این درصدها در پس آزمون تغییر کرده است. در پس آزمون 34.2 درصد دارای روحیه پایین و 65.8 درصد دارای روحیه بالا بوده اند که حاکی از آن است که آموزش رسته تکاوری روحیه نظامی شرکت کنندگان در دوره تکاوری را افزایش داده است. نتایج تحقیق نشان داد که درصد روحیه نظامی بالا در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون بیش از دو برابر افزایش پیدا کرده است همچنین موارد روحیه خیلی پایین و پایین نیز بکلی از بین رفته است. گرچه نتایج مربوط به فرضیه اصلی تحقیق نشان داد که روحیه نظامی فراگیران رسته تکاوری در پس آزمون افزایش پیدا کرده است ولی این افزایش معنی دار نمی باشد.

ده سال از مداخله نظامی امریکا در افغانستان که هدف از آن مبارزه با تروریسم اعلام شده بود، می گذرد. طی این مدت نه تنها تروریسم ریشه کن نشده، بلکه فزونی یافته است. در حالی که امریکا هدف از مداخله نظامی خود در افغانستان را مبارزه با تروریسم می داند، برخی از آن به عنوان ابزار استراتژی کلان امریکا برای سیطره بر جهان یاد می کنند. این پژوهش در پاسخ به این پرسش که دلیل اصلی مداخله نظامی امریکا در افغانستان چیست و افغانستان چه مزیتی دارد که ایالات متحده هزینه های زیادی را در آن صرف کرده است؟ این فرضیه را مطرح ساخته و به بررسی آن پرداخته است که «دلیل اصلی مداخله نظامی امریکا در افغانستان، ناشی از منافع مجتمع صنعتی-نظامی ایالات متحده در ایجاد بحران و نظامی گری است».

شواهد موجود حاکی از فقدان هرگونه درگیری جدی در شمالگان است، اما تلاش مسکو برای تقویت دارایی ها و مواضع نظامی خود در این منطقه از سوی محافل رسانه ای و سیاسی غرب به طور عمده به نظامی گری تعبیر شده است. با این همه، تاکید تمامی اسناد راهبردی روسیه بر انتفاع اقتصادی روسیه از منابع و مسیرهای ناوبری شمالگان است و به هیچ تهدید نظامی خاصی در این منطقه ارجاع نمی دهند. این نوشتار با هدف ارزیابی ماهیت حضور و گسترش نظامی مسکو در ناحیه شمالگان فدراسیون روسیه به منظور کشف نسبت آن با دو مقوله نوسازی نظامی و نظامی گری تدوین شده است. بنابراین پرسش محوری مقاله این است که آیا «ماهیت حضور و گسترش توانایی های نظامی روسیه در شمالگان طی یک دهه اخیر به طور عمده مبتنی بر نوسازی نظامی بوده و یا نظامی گری؟ و چرا؟ » پاسخ اولیه این بوده است که «ماهیت حضور و گسترش توانایی های نظامی روسیه در شمالگان طی یک دهه اخیر به دلیل اهداف راهبردی مسکو (شامل دفاع از حق حاکمیت این کشور در ناحیه شمالگان فدراسیون روسیه در برابر ناتو، حمایت از منافع اقتصادی و کشتی رانی و بهره مندی از آنها و رسمیت بخشیدن به نقش روسیه به عنوان یک قدرت بزرگ) مبتنی بر نوسازی نظامی و نه نظامی گری بوده است». یافته های مقاله نیز با روش توصیفی-تحلیلی و توسل به دوگانه تدافعی-تهاجمی تحت رویکرد نظری نوواقع گرایی صورت پذیرفته است.