مداومت تحصیلی بیانگر استمرار و تعهد رفتاری به آموزش و یادگیری است که وجود چنین ابزاری در داخل کشور مورد نیاز بود. پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس مداومت تحصیلی انجام گرفت. این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی است که با هدف کاربردی به بررسی ویژگی های روان سنجی می پردازد. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان قم بودند که در سال تحصیلی 1401-1400 به تحصیل اشتغال داشتند. تعداد 355 دانش آموز به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای وارد نمونه شدند و پرسشنامه مداومت تحصیلی طالیب و همکاران (2018) را تکمیل نمودند. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS22 و AMOS22 و از روش های تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل پایایی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد، عامل استخراج شده 93/79 درصد متغیر مداومت تحصیلی را تبیین می کند. همچنین، پایایی ابزار به روش ضریب آلفای کرونباخ برابر با 994/0 و به روش دو نیمه کردن برای نیمه اول برابر با 989/0 و برای نیمه دوم برابر با 988/0 بود. با توجه به نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل پایایی، به نظر نسخه فارسی پرسشنامه مداومت تحصیلی، ابزاری کارآمد محسوب می شود.

هدف از پژوهش حاضر شناسایی عوامل بحران در ورزش همگانی ایران بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل مدیران و متخصصان حوزة ورزش همگانی واعضای هیأت علمی رشته های تربیت بدنی دانشگاه های کشور به تعداد تقریبی 1300 نفر بود، که با استفاده از جدول مورگان 300 نفر به طور تصادفیبرای نمونة تحقیق برگزیده شدند. برای دستیابی به اهداف پژوهش از پرسشنامه ی محقق ساخته ی 60 سؤالی استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به تأیید 15 تن از متخصصان مدیریت ورزشی رسید. پایایی پرسشنامه نیز در یک مطالعه ی مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ 0/81 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله تحلیل عاملی اکتشافی با کمک نرم افزار SPSSاستفاده شد. نتایج نشان داد 9 عامل بحران زا در حیطه ی ورزش همگانی ایران وجود دارد که براساس اولویت ضعف برنامه ریزی، نگرش نامناسب جامعه، ضعف نیروی انسانی، ضعف هماهنگی، مشکلات زیرساختی، مسائل مالی، مشکلات ساختاری و قانونی، ضعف نظام ارتباطی و عملکرد ضعیف رسانه ها هستند.

پایش رشد یکی از طرق ارزیابی سلامتی و وضعیت تغذیه ای کودکان است. ترازوی مناسب و دقیق، یکی از وسایل مورد نیاز برای پایش رشد کودکان محسوب می شود. در این راستا ترازوی جدیدی تحت عنوان «Uniscale» برای استفاده در برنامه های بهداشتی کشور پیشنهاد شده و مطالعه ای جهت ارزیابی «پایایی» و «مقبولیت» این ترازو در سال 1379 در شبکه بهداشت و درمان شهرستان ساوجبلاغ انجام شد. پایایی ترازوی جدید درگروه های زنان باردار و کودکان زیر 5 سال و میزان مقبولیت استفاده از این ترازو در جمعیت کارکنان بهداشتی بررسی شد. در بخش اول مطالعه، 458 نفر تحت بررسی قرار گرفتند. طبق نتایج، اختلاف میانگین های توزین مکرر به تفکیک ترازوی موجود و ترازوی جدید در هر سه گروه مطالعه از نظر آماری معنی دار نبوده و پایایی اندازه گیری ترازوی موجود و ترازوی جدید قابل قبول بوده است. بنابراین امکان مقایسه ترازوی موجود با ترازوی جدید مقدور شد. اختلاف میانگین های توزین توسط ترازوی جدید و ترازوی موجود در گروه کودکان از نظر آماری دارای اختلاف معنی دار نبوده ولی در گروه سنی مادران باردار نتایج توزین توسط ترازوی جدید و موجود با یکدیگر از نظر آماری دارای اختلاف معنی دار بود (P<0.000). در بخش دوم مطالعه، تمامی کارکنان (54 نفر) تحت بررسی قرار گرفتند. میزان توصیه ایشان برای استفاده از Uniscale به تفکیک کودکان زیر 2 سال، کودکان 5-2 سال و زنان باردار به ترتیب عبارت از 57 درصد، 75 درصد و 80 درصد بوده است. به طور کلی اغلب کارکنان بهداشتی استفاده از ترازوی جدید در گروه بزرگسالان را بیشتر توصیه کرده اند، اما ترازوی جدید در گروه کودکان عملکرد بهتری نسبت به ترازوی موجود داشته است. بنابر این در خصوص بررسی دقیق تر عملکرد ترازوی جدید در گروه زنان باردار پیشنهاد می شود که مطالعه مشابهی با گروه ورزیده تری از کارکنان بهداشتی جهت کنترل تاثیر مهارت توزین کنندگان بر اندازه گیری وزن انجام شود. در ضمن توصیه می شود که نمونه های آتی این ترازو به گونه ای طراحی شود که صحت اندازه گیری آن وابستگی کمتری به عملکرد توزین شوندگان و مهارت توزین کنندگان داشته باشد.

مهندسی پایایی و متعاقب آن تخصیص پایایی به زیرسیستم ها در فاز طراحی، عوامل مهمی هستند که توجه به آنها در طراحی محصول ضروری است. تخصیص پایایی، موجب دست یابی به محصولی پایا، ارزان و در عین حال مطابق با خواسته های مشتری، رقابت پذیر و سازگار با محدودیت های ما و نیز بهبود روش های طراحی و ساخت می شود. محققین بسیاری از پارامترهای فرایند تخصیص پایایی را با ایده هایی متفاوت ارائه داده اند که با آنالیز آنها، ضعف هایی آشکار شده است. یک جنبه ی مهم در نظر گرفته نشده، میزان اهمیت زیرسیستم ها با توجه به مکان آنها در چیدمان کل سیستم و میزان تاثیر آنها بر پایایی کل سیستم است. در این نوشتار با استفاده از معیارهای تعیین میزان اهمیت در پایایی، بر این ضعف غلبه شده است. با مقایسه ی نتایج اجرای شیوه ی جدید و دو مورد از پرکاربردترین شیوه های موجود در متون علمی بر مثال های آورده شده،برتر بودن نتایج حاصل از شیوه ی جدید مورد تایید قرار گرفته است.