مقدمه: عصر کنونی شاهد پیشرفت چشمگیری در زمینه فن آوری بوده است. یکی از جدیدترین فناوری ها واقعیت مجازی می باشد. واقعیت مجازی در بسیاری از مناطق مختلف زندگی ما ادغام شده است، از بازی های ویدیویی گرفته تا موارد مختلف استفاده صنعتی و همچنین در زمینه آموزش، مسافرت، مراقبت های بهداشتی، سرگرمی و تحقیق. علاوه بر این مطالعات بسیاری به اهمیت تکنولوژی واقعیت مجازی در زمینه های روانشناسی و درمان اختلالات روانی مانند ترس از پرواز، مدیریت استرس و بسیاری موارد دیگر اشاره کرده اند. علی رغم سود مندی ارائه شده برای واقعیت مجازی، نگرش بیماران مبتلا به اختلالات روانی نسبت به استفاده از آن هنوز نامشخص است. لذا هدف این مطالعه طراحی پرسشنامه ای با هدف میزان پذیرش تکنولوژی واقعیت مجازی در بین بیماران مبتلا به اختلالات روانی بود. روش کار: این مطالعه ی طراحی و پیاده سازی ابزار در دو فاز طراحی و بررسی روایی و پایایی پرسشنامه در سال 1400 انجام شد. در این مطالعه برای بررسی روایی محتوایی از ضریب های CVR و CVI استفاده شد و با کمک روش آلفای کرونباخ، پایایی درونی آن تعیین گردید. نتایج: در مطالعه حاضر شاخص روایی محتوا 8/ 0 تعیین شد که عددی قابل قبول برای این پرسشنامه می باشد. همچنین آلفای کرونباخ 7/. به دست آمد و همبستگی بین سوالات در سطح معناداری 0. 0001 قابل قبول بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر درباره بررسی شاخص های روایی و پایایی مرتبط با پرسشنامه ذکر شده مشخص گردید که پرسشنامه مذکور از روایی و پایایی مناسبی برای بررسی میزان پذیرش تکنولوژی واقعیت مجازی در بین بیماران مبتلا به اختلالات روانی برخوردار می باشد

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

با توجه به اینکه در کشور ما، رعایت قوانین اسلامی در عرصه های مختلف زندگی - از جمله انجام اعمال پزشکی - ضروری است و عملکردها نباید مخالف با مبانی فقه و اخلاق اسلامی باشند، به نظر می رسد که پزشکان، علاوه بر داشتن صلاحیت های علمی و قانونی، می باید با احکام فقهی و ضوابط اخلاقی مرتبط با حرفه خود، بر اساس این مبانی آشنایی پیدا کنند که اولا: دانش فقه، مجموعه فراگیری از احکام را ارائه می کند که از قرآن، احادیث پیامبر و معصومان، اجماع فقها و عقل استنباط شده و پاسخگوی نیازهای فردی و اجتماعی در شرایط و موقعیت های گوناگون هستند و ثانیا: اصول اخلاقی در قرآن، روایات و اظهارات اندیشمندان و علمای دین، به تفصیل بیان شده و می توان ضوابط اخلاق پزشکی را در حد تخصصی از آنها استخراج کرد.در این مقاله، به مرور متون معتبر فقهی، اخلاقی و پزشکی به منظور استخراج مطالب مرتبط با فقه و اخلاق پرداخته شده، اظهارات و تحلیل های فقیهان و اندیشمندان گذشته و معاصر درباره قلمرو فقه پزشکی و اخلاق پزشکی و وجوه اشتراک و اختلاف آن ها، شناسایی و بررسی شده اند.بر اساس نتایج به دست آمده، فقه پزشکی برای هر رویداد و پدیده ای در حیطه پزشکی که معمولا جنبه بیرونی دارد، به تعیین حکم می پردازد و مکلفان وظیفه دارند آنها را به عنوان حکم خداوند، اجرا نمایند. اما اخلاق پزشکی، شامل ضوابط و مقررات بسیار وسیع و متنوع مرتبط با هرگونه عملکرد و رویداد بیرونی و درونی در حوزه پزشکی است که عموما باعث ارتقای کیفی گردیده، ممکن است همسان یا متفاوت با احکام فقهی باشند و علیرغم مطرح شدن آنها به صورت دستورالعمل، تاکید به پیروی از آنها همانند الزام به اجرای احکام فقهی نیست.

جالینوس پزشک، فیلسوف و منطق دان یونانی از اثرگذارترین افراد در پزشکی یونان باستان بود و آثار او همچنین در جهان اسلام و اروپا، اساس آموزش و عمل پزشکی بود. جالینوس از آن جا که به پزشکی بقراط تسلط داشت و دارای روش در پزشکی بود، موردتوجه بود. آن چه جالینوس را از دیگر پزشکان متمایز می نمود تاکید بر روش مند بودن او است. در زمان او سه مکتب پزشکی مهم به امر طبابت مشغول بودند: اصحاب تجربه، قیاس و حیل. این سه گروه در کسب دانش پزشکی، تعلیم آن و تشخیص بیماری و درمان، اختلاف نظرهایی با هم داشتند. مساله پژوهش حاضر شناخت مکتب های پزشکی زمان جالینوس و پاسخگویی به این پرسش که تعامل جالینوس با این مکتب ها چگونه بود و مکتب پزشکی جالینوس چه بود؟ جالینوس از روش تلفیقی مبتنی بر عقل و تجربه برای کسب دانش طب و درمان استفاده می نمود. او معتقد بود برای شناخت دقیق حقایق می بایست از روش های گوناگونی اعم از تجربه، آزمایش و تعقل و استدلال در کنار هم استفاده نمود.

زمینه: از آنجا که تقریبا تمام مفاد حقوقی، اخلاقی هستند و یا به شکلی، غایت آنها به اخلاق می رسد و از طرف دیگر حقوق می تواند حامی اخلاق و عامل حفظ آن گردد؛ لذا استفاده بجا و حمایتی از هر یک در مقابل دیگری می تواند در پیشبرد اهداف کاربردی، موثر باشد. در امور درمانی نیز، کاربرد به جای هر یک از امور اخلاقی و حقوقی می تواند ضمانت اجرای حاصل از تعامل صحیح آن دو را به همراه داشته باشد و عامل صیانت از انحرافات گردد. در این خصوص، شناخت رابطه و تعامل صحیح بین اخلاق و حقوق و آشنایی با مبانی هر یک از این علوم می تواند در هدایت صحیح انتظارات افراد و برنامه ریزی های کاربردی، سودمند باشد.روش کار: در این مقاله ابعاد گوناگون ارتباط بین حقوق پزشکی و اخلاق پزشکی با توجه به معرفی و شناخت مبانی و کلیات حقوق و اخلاق و ارتباطات آن دو مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین سعی شده تا ضمن بیان به هم پیوستگی بنیادی حقوق و اخلاق، تفاوتها و شباهتهای آن دو مطرح گردیده و در پایان نقش تضمین اخلاق پزشکی به وسیله حقوق پزشکی شرح داده شود.نتیجه گیری: اخلاق پزشکی و حقوق پزشکی در بعضی جنبه ها چون اجرای ارادی، تعالی و ارزش نهایی، هدف، منبع و غیره با هم متفاوتند؛ اما بدون یکی، دیگری نیز ناقص و حتی می توان ادعا نمود که گاهی بی نتیجه و بی اثر و باطل است. در این میان، ورود حقوق پزشکی برای تثبیت و ضمانت اجرایی اخلاق پزشکی بویژه در مواردی که عدم رعایت اخلاق پزشکی منجر به ضایعات جبران ناپذیری به عموم مردم و بدنه سامانه درمانی می گردد، می تواند بسیار مفید و لازم باشد. بررسی موردی در ایران، اقدامات دولت را در زمینه تصویب مقررات خاص حوزه سلامت از جمله در مورد پیوند اعضا و نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور تایید می کند. این تحقیق بر توسعه اخلاق پزشکی و اندراج اصول اخلاقی در آیین نامه ها و مقررات پزشکی تاکید می کند و این فرایند را منافی با ارزشهای اخلاقی نمی داند.

مقدمه: اخلاق پزشکی یکی از شاخه های اخلاق کاربردی حرفه ای است که اصول اخلاقی را به صورت کاربردی در حیطه عمل پزشکان و کادر درمان در تصمیم گیری اخلاق محورانه و نوع روابط حیطه درمان را بحث می کند. میزان اطلاع پزشکان حین فارغ التحصیلی از اصول اخلاق پزشکی همواره از دغدغه های دانشکده های پزشکی است. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی و تصمیم گیری اخلاقی کارورزان دانشگاه علوم پزشکی مشهد طراحی و انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 60 نفر از دانشجویان کارورز زن و مرد پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد به صورت نمونه گیری آسان انجام شد. ابزار جمع اوری داده ها ، پرسشنامه ارزیابی قضاوت اخلاق محورانه بر مبنای مدل Rest با 20 سوال بود که جنبه های مختلفی از تصمیم گیری اخلاقی را با سناریو مورد ارزیابی قرار میدهد (دامنه نمره: 0-20). داده ها توسط SPSS نسخه 5/11 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: 40% از افراد (24 نفر) مورد مطالعه مذکر بودند. میانگین نمره دانشجویان 9/1 ± 4/11 بود. 10 نفر (7/16%) آگاهی خوب، 50 نفر (3/83%) آگاهی متوسط داشتند. نمره نهایی در دو جنس تفاوت آماری معنی داری نداشت(527/0=p). نتیجه گیری: میزان آگاهی کارورزان در زمینه اخلاق پزشکی در حد متوسط می باشد با این وجود مطالعات اختصاصی تر با بررسی مسائل اخلاقی مرتبط با هر بخش بالینی و توسعه آموزش اخلاق پزشکی در بالین توصیه میشود.

در جهان پیشرفته امروزی، جذب دانشجویان پزشکی به سمت تخصص روان پزشکی، به عنوان یک مشکل مطرح می باشد. صاحبان امر عقیده دارند وقتی دانشجویان پزشکی وارد دانشکده می شوند، با یک نگرش منفی نسبت به این رشته مواجه اند و این نگرش منفی روز به روز افزایش می یابد، این در حالی است که بسیاری از دانشجویان، استعداد ویژه ای در این رشته دارند. بنابراین، بررسی نگرش دانشجویان پزشکی از آن جهت که بر انتخاب روان پزشکی به عنوان تخصص موثر است، اهمیت زیادی دارد. دانشجویان پزشکی در سه مرحله علوم پایه، پیش بالینی و بالینی، به نحوی با دروس مربوط به روان پزشکی و بیماران مربوطه سروکار دارند ...

زمینه و هدف: پزشکی مبتنی بر شواهد روند نظام مند بررسی، ارزیابی و استفاده از نتایج بهترین پژوهش های بالینی برای تشخیص و درمان بیماری ها است که بایستی با ارزش ها و شرایط خاص هر بیماری که نیاز به درمان دارد، مطابقت کند. با توجه به این که پژوهش های محدودی توانایی گروه های مختلف کادر پزشکی را در به کارگیری پزشکی مبتنی بر شواهد مورد بررسی قرار داده است، این مطالعه با هدف بررسی توانمندی دستیاران پزشکی در زمینه پزشکی مبتنی بر شواهد انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 90 نفر از دستیاران چهار بخش اصلی بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمان با استفاده از پرسش نامه استاندارد Berlin در سال 1392 انجام شد. نمونه ها با استفاده از روش سرشماری انتخاب شدند و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از میان شرکت کنندگان در مطالعه، 42.2 درصد مرد، 57.8 درصد زن و میانگین سنی آن ها 3.32±31.17 سال بود. دستیاران توانایی اندکی در زمینه پزشکی مبتنی بر شواهد داشتند؛ به طوری که محدوده نمرات کسب شده توسط آنان بین 8-0 و میانگین نمره آنان 1.43±2.54 از 15 بود.نتیجه گیری: با توجه به میانگین نمرات کسب شده و پایین بودن توانمندی دستیاران در زمینه پزشکی مبتنی بر شواهد، برنامه ریزی های کوتاه مدت زود بازده توسط گروه های آموزشی مرتبط با رشته های بالینی جهت ارتقای سریع دانش پزشکی مبتنی بر شواهد ضروری به نظر می رسد.