همه ­گیری ویروس کووید 19 (کرونا)، نه تنها بر سلامت همگانی اثر داشته، بلکه موجب رکود اقتصادی زیادی در جهان شده است. اقتصاد ایران در کنار تبعات ویروس کرونا فشار تحریم را نیز تحمل کرده و این دو عامل را هم ­زمان با هم تجربه می­کند. مهم­تر آن­که کسب ­وکارها نیز از آسیب­های این ویروس در امان نبوده­ اند. استان کرمانشاه با آمار بالای بیکاری در معرض تهدید ناشی از آسیب کسب ­وکارهای روستایی قرار دارد؛ لذا پژوهش حاضر به دنبال ارائه الگوی احیای کسب­ وکارهای کوچک و متوسط روستایی آسیب­ دیده در بحران کووید 19 با تمرکز بر کسب­ وکارهای روستایی استان کرمانشاه می­باشد. جامعه آماری این پژوهش به شیوه نمونه ­گیری هدفمند به روش گلوله برفی انتخاب شده­اند و شامل کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی استان و اساتید دانشگاه رازی می­باشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از نظر رویکرد، آمیخته اکتشافی و از نظر روش پژوهش، ترکیبی از دو روش تحلیل محتوای کیفی و توصیفی می­باشد. برای گردآوری داد­ ه­ های پژوهش در بخش کیفی از روش مصاحبه نیمه ساختارمند و در بخش کمی از روش پیمایشی استفاده شد. حاصل تجزیه و تحلیل داده ­ها در چهار مقوله اصلی مالی- تسهیلاتی، خدماتی- حمایتی، توانمند­سازی کسب ­وکار و بازار خلاصه شد. دو عامل، مالی - تسهیلاتی و خدماتی- حمایتی موجب توانمند­سازی کسب­ وکارشده و این عامل به نوبه خود می تواند منجر به زمینه­ سازی برای اخذ تصمیم­هایی با محوریت مشتری، بازار و بازاریابی باشد. نتایج آزمون فریدمن عوامل را به صورت مالی- تسهیلاتی (43/3)، توانمند­سازی کسب­وکار (73/2)، حمایتی- خدماتی (40/2) و عوامل بازار (43/1) اولویت­بندی کرد.

یکی از چالش های نوظهور جهانی در مدیریت بیماری های عفونی، پرداختن به بیماری کرونا ویروس است (1). در اواخر دسامبر سال 2019، کروناویروس جدیدی، با نام کروناویروس نوین، باعث آغاز شیوع بیماری کووید 19 در کشور چین شد که در حال حاضر تهدیدات بهداشتی بزرگی را برای سلامتی عمومی جهان ایجاد کرده است. کروناویروس در تمام کشورهای جهان و همچنین ایران شیوع پیدا کرده و به سرعت سلامت روانی و جسمی را به خطر انداخته است. این شکل از همه گیری یک بیماری، در واقع یک رخداد بزرگ اجتماعی است که نه تنها در سطح یک منطقه که در سطح کشور و حتی کل دنیا مطرح گشته است (2). با ایجاد پاندمی کروناویروس، جامعه بشری علاوه بر عوارض جسمی این بیماری، با عوارض روحی گسترده آن نیز رو به رو شده اند که می توان به استیگمای اجتماعی اشاره کرد (1). ریشه استیگما یا داغ اجتماعی در ارتباطات اجتماعی و بین فردی است و آن را می توان به عنوان یک فرآیند اجتماعی تعریف کرد که مشخصه آن طرد است (2). استیگما جنبه های مهم زندگی فرد همانند منزلت انسانی، موقعیت اجتماعی، فرصت های شغلی، ازدواج، روابط خانوادگی و روابط دوستانه را تحت تاثیر قرار می دهد. فرد دچار استیگما، از یک انسان کامل و معمولی به یک انسان داغ زده و یا نادیده گرفته شده، تنزل پیدا می کند، اگرچه استیگما به عنوان یک پدیده جهانی شناخته شده است، اما تجربه آن و تبعیض های وارده در هر محیط، از کشوری به کشور دیگر و حتی از شهری به شهر دیگر متفاوت می باشد، افرادی که پذیرش اجتماعی کامل را دریافت نمی کنند، موقعیت استگیمایی را تجربه می کنند که نشانه جسمی یا ننگ اخلاقی می تواند باشد و علامت بی ارزش کردن فرد است (2)...

انتقال ویروس کرونا به داخل سلول از طریق اسپایک های ویروس انجام می شود پس یکی از بهترین راه های مقابله با انتقال ویروس به داخل سلول های بدن، ایجاد اختلال در روند عملکرد اسپایک های ویروس است. بنابراین در این تحقیق، چگونگی جذب و انتقال انرژی از طریق پرتوهای رادیواکتیو به اسپایک های سارس کووید2، مرس کووید، یوکی کووید و سارس کووید توسط ابزار جینت4- دی اِن اِی شبیه سازی شده و نتایج حاصل از پرتودهی این اسپایک ها با یکدیگر مقایسه شده است. از آن جایی که یکی از عوامل کاهش در ماندگاری ویروس جذب انرژی توسط ویروس می باشد، در این پژوهش سعی شده است با انجام شبیه سازی با پرتودهی اسپایک این ویروس­ ها به وسیله باریکه الکترونی با گستره ی انرژی keV 2 -eV  10 مقادیر جذب انرژی استخراج و رابطه آن با آمار مبتلایان و قربانیان گونه های شایع کرونا مقایسه گردد. نتایج حاصل شده نشان می ­دهد که ارتباط معکوسی بین میزان انرژی جذب شده در اسپایک ­ها و تلفات انسانی وجود دارد.

مقدمه: پس از شیوع کووید-19، مطالعات زیادی به سرعت در سایت های تحقیقاتی و ادبیات علمی جهان منتشر گردیدند. هدف از پژوهش بررسی استراتژی های این اپیدمی بود. این مطالعه به شیوه مروری ساختار یافته و بدون تحلیل آماری انجام گردید و به منظور یافتن مطالعات و منابع مرتبط با موضوع در پایگاه های Web of Science وScopus جستجو شد. در نهایت 16 مقاله واجد شرایط، مورد تحلیل و بررسی محتوا قرار گرفت و بر اساس داده های به دست آمده، 19 استراتژی پزشکی و 3 راهبرد مدیریت کلان حاصل شامل شد که در چند جدول بیان گردید و در پایان پیشنهاد کاربردی مقاله ارایه شد. نتیجه گیری: عمده راهبردهای مطرح در مطالعات خارجی راهبردهای پزشکی است و کمتر به راهبردهای عمومی مدیریت توجه شده است. بر اساس نتایج پژوهش، شناسایی و کاربرد راهبردهای مدیریت کلان در کنار راهبردهای پزشکی به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران در کنترل اپیدمی کووید-19 توصیه می گردد.

شیوع سندروم حاد و شدید تنفسی ایجاد شده توسط کروناویروس 2 (SARS-CoV-2) منجر به همه گیری جهانی شده است...

پاندمی کووید 19 از آغاز سال 2020 منجر به مرگ ومیر فراوان در سراسر جهان شده است. با توجه به عدم مواجهه قبلی با چنین موردی، بالتبع داروی اخثصاصی نیز برای درمان وجود نداشت. تنها دانسته بشر، لزوم محافظت شدید با استفاده از ماسک، دستکش، پوشش های خاص و ضدعفونی کردن مرتب دست ها و سطوح بود ازاین رو، درمان های دارویی و غیردارویی متعدد مورد آزمون قرار گرفتند. سازمان بهداشت جهانی از هفته های آغازین پاندمی، پروتکل های درمانی خاصی منتشر نمود که با گذشت زمان تغییراتی داشته است؛ اما با توجه به ثابت بودن برخی علایم و ازسویی متغیربودن برخی دیگر، در بیماران مختلف و در کشورهای گوناگون درمان ها نیز تفاوت هایی داشته اند. برخی از این داروها از دیرباز در درمان بیماری های ویروسی یا غیرویروسی دیگر استفاده می شدند؛ نظیر تامیفلو (که در درمان آنفولانزا استفاده شده است)، ریباویرین (داروی موثر در درمان هپاتیت C)، ایمونوگلوبولین (که در درمان بیماری های گوناگون نظیر سندرم استیونس جانسون کاربرد دارد)، هیدوکسی کلروکین (از داروهای پرکاربرد در درمان لوپوس و سایر بیماری های روماتیسمی)، آزیترومایسین (که در درمان عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و سینوزیت به کار می رود) و همین طور مصرف ادویه جاتی نظیر زنجبیل و زردچوبه، ویتامین هایی مثل ویتامین C و D و نیز ترکیبات روی پیشنهاد شده است. با گذشت زمان، عوارض چه به صورت عوارض دارویی و چه عوارض ناشی از مصرف وسایل محافظتی بیشتر نمایان شد. این عوارض شامل طیف وسیعی از علایم نظیر بثورات پوستی خفیف و حتی بروز سندرم استیونس جانسون و آنژیوادم بوده اند. تشدید و عود انواع درماتیت ها نیز با استفاده از وسایل محافظتی و مواد ضدعفونی کننده دیده شده است. بدیهی است که آگاهی از انواع عوارض شایع احتمالی درمان، منجر به تشخیص و مدیریت زودرس و پیشگیری از مرگ ومیر و هزینه های گزاف خواهد بود. این مقاله درنظر دارد برخی از عوارض پوستی مهم داروهای شایع و درمان های غیردارویی مورداستفاده و نیز عوارض پوستی وسایل پیش گیری از کووید 19 را بررسی کند.

در دسامبر 2019 چندین مورد پنومونی با خاستگاه ناشناخته در ووهان چین گزارش شد. عامل به وجود آورنده یک کروناویروس جدید بود که ابتدا آن را 2019-nCoV نامیدند و سپس به سندروم تنفسی حاد شدید کروناویوروس-2 (SARS-CoV-2) تغییرنام پیدا کرد (Zhou et al. 2020b). این بیماری تنفسی، بیماری کروناویروسی 2019(COVID-19) بسرعت با انتقال انسان به انسان منتشر شده، با یک همه گیری گسترده جهانی موجب بیماری و مرگ و میر شد. در11 مارس2020 سازمان جهانی بهداشت (WHO) کووید-19را رسما دنیاگیر اعلام کرد. با گرفتاری حکومتها برای تعادل پیشگیری، مراقبت های بالینی و چالشهای اجتماعی-اقتصادی، بیماری سیستم های بهداشت و اقتصاد جهان را به تنش کشانید...

مجموعه متنوعی از واکسن های موفق و نسل اول SARS-CoV-2 نقش بزرگی در تلاش ها برای تحت کنترل درآوردن پاندمی COVID-19 ایفا کرده اند. اگر چه توزیع ناعادلانه واکسن ها، هنوز بسیاری از جوامع را آسیب پذیر می کند. چالش های مرحله بعدی در این زمینه عبارتند از: بهینه سازی ایمونولوژیک (چند وقت یکبار و چگونگی آن) و بهترین رویکردها جهت ایجاد ایمنی باثبات در آینده به منظور محافظت در برابر انواع دیگر ویروس ها، بویژه در کودکان است. احتمالاً چشم انداز تولید واکسن و فناوری در این زمینه متفاوت و متنوع می شود که اکنون ارزیابی رویکردهای آینده ضرورت دارد: در حالی که بعضی از تولیدکنندگان به دنبال تقویت پی درپی نسل اول واکسن ها هستند، برخی دیگر از آنها براساس تغییر پی درپی توالی های فعلی ویروس، به دنبال دستیابی به واکسن های چند ظرفیتی یا استراتژی های پان کروناویروس هستند.

در جمعیتی که به قدر کفایت ایمن شده است، ایمنی جمعی (یا گله‍, ای) از راه به حداقل رساندن احتمال تماس موثر بین افراد مستعد و یک فرد آلوده منجر به حفاظت غیرمستقیم افراد مستعد می شود. در ساده ترین شکل ممکن، اثر ایمنی جمعی زمانی آغاز می شود که جمعیت به آستانه ایمنی جمعی رسیده باشد، به عبارتی نسبت افرادی که به پاتوژن ایمن هستند از 1-1/R0 عبور کند. در این مرحله، سرایت مداوم رخ نخواهد داد، بنابراین شیوع کمتر خواهد شد. با این حال در جمعیت جهان واقعی، شرایط پیچیده تر است. فاکتور های اپیدمیولوژیک و ایمونولوژیک مانند ساختار جمعیتی، تنوع در قدرت سرایت بین جمعیت ها و افول ایمنی حاصل شده، منجر به تفاوت هائی در حفاظت غیرمستقیم ایمنی جمعی خواهد شد. در نتیجه به هنگام بحث در رابطه با ایجاد ایمنی جمعی تمامی این موارد باید لحاظ شود. دو راهکار برای ایجاد ایمنی گسترده علیه سارس کو-2 وجود دارد: 1-یک واکسیناسیون گسترده که نیاز مند تولید یک واکسن موثر و ایمن است، 2-مصون شدن طبیعی جوامع جهانی در برابر ویروس در طول زمان. عواقب راهکار دوم جدی است و دور از دسترس، زیرا بخش بزرگی از جمعیت انسانی باید به ویروس آلوده شوند و میلیون ها نفر در این میان تسلیم ویروس خواهند شد و جان خود را از دست خواهند داد. بنابراین در غیاب یک برنامه واکسیناسیون، ایجاد ایمنی جمعی نباید هدف اصلی باشد. در عوض، تاکید باید بر سیاست هائی باشد که از قشر آسیب پذیر محافظت کند به این امید که ایمنی جمعی نهایتا در کنار چنین اقداماتی رخ دهد اگر چه خود هدف اصلی نیست.