همه گیریها بخشی طبیعی از زندگی، و از نظر وقوع قابل پیش بینی، هستند. بازگشت پیاپی ویروس نقص ایمنی اکتسابی (ایدز)، سندروم تنفسی سخت حاد (SARS)، انفلونزای H1N1، سندروم تنفسی خاور میانه (MERS)و اینک بیماری کروناویروس 2019 (کووید-19) بخوبی رژه چاره ناپذیر بیماریهای مشترک انسان-حیوان را از دهه 1980 به این سو را به نمایش گذارده است. هرچند عده ای ممکن است همه گیری اخیر را به عنوان "قوی سیاه"، یعنی رخدادی تماما پیش بینی ناپذیر با پیامدهای تهدیدکننده بنامند تنها امور غیرقطعی همه گیریها آن است که کی رخ می دهند و یا شدت شان چقدر است. آلبر کامو در رمان تمثیلی خود طاعون گفته است که علی رغم بازگشت همه گیریها " کنار آمدن با آنها را که [ناگهان] چون آوار از آسمان آبی بر سرمان فرو می ریزند را سخت می بینیم". اما بیش از این دیگر نباید از بروز همه گیریها شگفت زده شویم...